713 - ปรมาจารย์สิบสาม
713 - ปรมาจารย์สิบสาม
"น้องสิบสามเจ้าอยู่บนเกาะหรือไม่ หากเจ้าไม่อยู่ข้าจะทำลายที่นี่ซะ!”
เจียงอี้ส่งเสียงเย็นชาออกไปทำให้ทั้งเกาะสั่นสะเทือนและจิตใจของทุกคนก็หนาวเหน็บอย่างรุนแรง
ในฐานะที่เป็นโจรผู้ยิ่งใหญ่ บรรพบุรุษโจรผู้นี้มักจะพูดและทำโดยขาดความยับยั้งชั่งใจ เย่ฟ่านบอกได้ว่าเจียงอี้กล้าทำในสิ่งที่เขาพูดอย่างแน่นอน
ตอนนี้เจียงอี้บินไปที่หน้าผา น้ำตกสีเงินสูงพันจั้งนั้นงดงามเป็นอย่างมาก แต่บรรพบุรุษโจรผู้นี้กลับรวบรวมพลังศักดิ์สิทธิ์เตรียมที่จะทำลายสถานที่อันงดงามให้พังพินาศในอีกไม่กี่ลมหายใจ
“นี่คือสถานที่พักผ่อนที่โปรดปรานของผู้อาวุโสสิบสาม พวกท่านบุกรุกเข้ามาในนี้ไม่ได้” ใครบางคนกล่าว
เจียงชวนผู้อาวุโสสิบสามฟังเสียงน้ำตกอยู่ที่นี่ทุกวัน บางครั้งเขาจะใช้เวลานั่งอยู่ที่นี่เป็นเวลาหลายปีด้วยซ้ำ
“การบ่มเพาะของน้องสิบสามมาถึงระดับนี้แล้ว ไม่น่าแปลกใจที่เขามีหัวใจที่ยิ่งใหญ่จนต้องการเป็นเจ้าของหม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิด” เจียงอี้เยาะเย้ย
“บูม!”
เขาโจมตีหน้าผาด้วยหมัดเดียว และน้ำตกพันจั้งก็ถูกตัดขาด คลื่นสีขาวซัดไปทั่วท้องฟ้า น่ากลัวราวกับคลื่นยักษ์ถล่ม
“เจ้ากำลังทำอะไรเจียงอี้?” เจียงรุ่ยตะโกนพร้อมกับก้าวไปข้างหน้าและกล่าวว่า
“ทำไมต้องทำลายพื้นที่บ่มเพาะของน้องสิบสาม?”
“ข้ากำลังสอนเขาถึงหลักการเคารพผู้อื่น”
เจียงอี้ตอบกลับด้วยความเฉยเมย เขากระแทกลงอีกหมัดหนึ่ง พร้อมกับพลิกหน้าผาให้กลายเป็นที่ราบและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า
“เจ้าทนไม่ได้หรือ”
“ที่แท้ผู้อาวุโสสิบสามก็กำลังจะทะลวงขึ้นเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขานั่งอยู่ที่นี่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ปรากฎว่าเขากำลังความแข็งแกร่งเพื่อพิสูจน์หนทางของตัวเอง”
ใครบางคนอุทานด้วยความตื่นเต้น คนอื่นๆก็ตกตะลึงเช่นกัน
เย่ฟ่านสามารถสัมผัสได้ถึงปราณปัฐพีต้นกำเนิดซึ่งเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่เกิดขึ้นในกงล้อทะเลของเขาและการเชื่อมต่อกับเขากำลังถูกตัดขาดอย่างต่อเนื่อง
“บูม”
เจียงอี้ยื่นมือใหญ่ออกมาแล้วคว้ามันไปข้างหน้า เจียงรุ่ยหน้าเปลี่ยนสีเขาโจมตีเพื่อสกัดกั้นและตะโกนว่า
“เจียงอี้จะทำอะไร เจ้าจะขโมยสมบัติของน้องสิบสามหรือ?”
“สมบัติของใครนะ เจ้าลองพูดอีกครั้ง?”
"ชิ้ง!"
ภายใต้แรงกดดันอันแรงกล้าของพวกเขาทั้งสอง คลื่นของพลังศักดิ์สิทธิ์ได้กระจัดกระจายไปทั่วเกาะอันยิ่งใหญ่และทำให้แผ่นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
เย่ฟ่านกำลังวาดตัวอักษรอยู่ในความว่างเปล่าก่อนจะกระตุ้นเก้าอักขระของจักรพรรดิโบราณให้ปรากฏออกมาด้านนอก ทะเลสัมผัสศักดิ์สิทธิ์สีทองของเขากระจายไปทั่วท้องฟ้าทำให้ผู้คนมากมายตกตะลึง
เย่ฟานพยายามอย่างเต็มที่เพื่อแอบทำความเข้าใจตัวอักขระของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหมด
ในขณะเดียวกันสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาที่เคยแข็งแกร่งอยู่แล้วตลอดหลายเดือนที่ผ่านมามันก็แข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิมถึงสิบเท่า!
แสงสีทองเป็นประกายระยิบระยับ เทพที่อยู่ในทะเลสีทองของเย่ฟ่านนั่งสมาธิอยู่กลางอากาศ เขาพยายามใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ในการเรียกหม้อวิเศษให้บินออกมาจากภูเขา
“บูม!”
ทันใดนั้นปราณก็พลุ่งพล่าน และหม้อสีดำขนาดใหญ่ก็บินออกมาจากซากปรักหักพังของน้ำตกก่อนจะลอยอยู่บนศีรษะเย่ฟ่าน
“หม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิด!”
หลายคนตะโกนและเอื้อมมือออกไปคว้ามันพร้อมกัน แต่ทันใดนั้นเส้นปราณสีทองหว่างคิ้วของเย่ฟานพุ่งขึ้นบนท้องฟ้า และความกดดันทางจิตวิญญาณอันทรงพลังกวาดไปทุกทิศทุกทาง
หม้อที่แปลกตาดูเหมือนจะถูกดึงดูด และลอยกลับเข้ามาอยู่ในมือของเขาทันที ในขณะเดียวกันปราณปฐพีต้นกำเนิดก็กระจายตัวออกมาปกคลุมร่างกายของเขาทั้งหมด
“อย่าปล่อยให้เขาเอาหม้อนี้ออกไป!” เจียงอี้เฉินตะโกนจากระยะไกล
ไม่จำเป็นต้องพูด ยอดฝีมือหลายคนผนึกสิบทิศไว้และพร้อมที่จะฉกฉวยหม้อศักดิ์สิทธิ์ไป
“พี่หก เจ้าหมายความว่ายังไง” เจียงอี้ถามอย่างเย็นชา เขาเผชิญหน้ากับเจียงรุ่ยและพูดว่า
"พี่หกเจ้าคิดจะต่อสู้กับข้าจริงๆ เจ้ารู้หรือไม่ว่าพี่น้องของข้าคงไม่ปล่อยให้พวกเจ้าหยิบฉวยของวิเศษชิ้นนี้ไปอย่างแน่นอน ต่อให้ที่นี่เป็นตระกูลเจียงก็ตาม"
เจียงรุ่ยมองไม่แยแส หากพูดกันตามตรงจำนวนของปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ในตระกูลเจียงนั้นไม่ได้มีน้อยกว่ากลุ่มโจรผู้ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน
ดังนั้นเรื่องที่โจรผู้ยิ่งใหญ่จะโจมตีตระกูลเจียงโดยตรงสามารถตัดออกไปได้เลย แล้วตอนนี้เขาจ้องไปที่เย่ฟ่านซึ่งอยู่ไม่ไกลโดยสายตาที่กวาดมองหม้อศักดิ์สิทธิ์เต็มไปด้วยความโล�
ปราณปัฐพีต้นกำเนิดกำลังตกลงมา และพวกมันมีน้ำหนักเทียบได้กับภูเขา มันเป็นของวิเศษที่หายากที่สุดในโลก ไม่มีใครสามารถเผชิญหน้ามันอย่างใจเย็นได้
เย่ฟ่านรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเขาได้เห็นหม้ออีกครั้ง นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าเขาจะสามารถก้าวไปข้างหน้าได้อย่างยิ่งใหญ่ หากเขาทำหายมันจะกลายเป็นว่าเขาขาดคุณสมบัติและเส้นทางในอนาคตจะมืดมนอย่างยิ่ง
"พี่อี้ทำไมถึงทำเช่นนี้?"
ในขณะนี้มีเสียงที่ชัดเจนและบนยอดเขาที่อยู่ไม่ไกล ชายหนุ่มชุดม่วงคนหนึ่งเดินออกมาจากภูเขาอย่างสงบ
เขาดูเหมือนชายหนุ่มอายุเพียงสามสิบปีเท่านั้น ผมสีดำดุจน้ำหมึก ดวงตาของเขาทอประกายลึกล้ำราวกับดวงดาว และเขาเกิดมาพร้อมกับรัศมีแห่งความยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง
“น้องสิบสาม...” เจียงอี้จ้องมองอย่างเย็นชา
“พี่อี้ ดูเหมือนท่านพยายามจะขัดขวางความก้าวหน้าของข้า วันนี้พวกเราคงยากที่จะหลีกเลี่ยงการต่อสู้ได้แล้ว” ดวงตาของชายชุดสีม่วงเป็นประกาย
“เจ้าคิดว่าหม้อปราณนี้เป็นของเจ้าจริงๆ เจ้ายังต้องการเก็บมันไว้อยู่หรือไม่” จักรพรรดิดำตะโกน
“หม้อใบนี้เกี่ยวข้องกับตระกูลเจียงมของข้า และมันควรจะเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์อันดับสองของตระกูลของเรา มันควรจะถูกเก็บไว้ที่นี่”
เจียงชวนชายในชุดสีม่วงมองที่เย่ฟ่านด้วยความเฉยเมย ขณะพูดค่ายกลลึกลับอันยิ่งใหญ่ก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าและปิดผนึกดินแดนแห่งนี้อย่างแน่นหนา
จักรพรรดิดำหน้าเปลี่ยนสีและกล่าวว่า "อักขระโบราณของจักรพรรดิเหิงอวี้!"
"ใช่ หากเจ้าคิดว่าตัวเองมีความสามารถก็ลองใช้ค่ายกลของเจ้าเคลื่อนย้ายข้ามมิติดู" เจียงชวนเหลือบมอง
หัวใจของเย่ฟ่านจมลง นี่คือความประสงค์ของคนบางคนในตระกูลเจียง เจียงรุ่ยและเจียงชวนเป็นตัวแทนของพวกเขาที่ต้องการเก็บหม้อใบนี้ไว้
อักขระโบราณของจักรพรรดิเหิงอวี้ปกคลุมเกาะแห่งนี้อย่างแน่นหนา ช่องว่างถูกตัดขาด เส้นทางข้างหน้าถูกทำลาย และกระดานหมากรุกสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงไม่สามารถเปิดใช้งานได้
“พรืด!”
สุนัขสีดำตัวใหญ่แค่นเสียงด้วยความโกรธ มันไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมีไพ่ตายที่น่ากลัวถึงขนาดนี้
“ข้าจะไม่ทำให้เจ้าอับอายถ้าเจ้าทิ้งหม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิดไว้ที่นี่ ข้าจะปล่อยให้เจ้าทุกคนมีชีวิตรอดโดยไม่ได้รับอันตรายแม้แต่น้อย”
เจียงชวนดูธรรมดามาก แต่มีแรงกดดันที่ไม่อาจต้านทานได้
เขาสวมเสื้อผ้าสีม่วง ยืนอยู่ในความว่างเปล่ามองลงมาที่เย่ฟ่านโดยไม่พูดอะไรอีก
"เจียงชวน เจ้าคิดว่าตัวตนของเจ้ายิ่งใหญ่จริงๆหรือ ตอนนี้เจ้าดูเหมือนผู้ปกครองใต้หล้าเจ้าคิดว่าข้าทำอะไรไม่ได้จริงๆ"
เจียงอี้ก้าวไปข้างหน้า ร่างกายของเขาขยายใหญ่ขึ้นนับพันจ้างเป็นความน่ากลัวอย่างถึงที่สุด
“สิ่งที่ควรเป็นของตระกูลเจียงก็ควรเป็นของตระกูลเจียง มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ข้าจะต่อสู้เพื่อมัน มันจะเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นที่สองของตระกูลเจียง และไม่ควรตกไปอยู่ในมือของคนนอก”
เจียงชวนกล่าวอย่างเฉยเมย ทุกคนรู้สึกถึงความแข็งแกร่งของเขา เขาดูเด็กมาก แต่ระดับการฝึกฝนของเขานั้นสูงส่งจนน่าเหลือเชื่อ
“มันเป็นของเจ้าจริงๆหรือ?”
เย่ฟ่านยืนอยู่ในความว่างเปล่าอย่างเฉยเมย ปราณปฐพีต้นกำเนิดทั้งหมดก็ย่อยสลายกลายเป็นของเหลวที่รวบรวมอยู่ในมือของเขา
“ข้าบอกว่ามันเป็นของตระกูลเจียง แน่นอนว่ามันเป็น” เจียงชวนมองลงไปโดยไม่สนใจว่าเขาจะทำอะไร
“เจ้ารู้หรือไม่ว่าหากข้าปล่อยมือในตอนนี้ปราณปัฐพีต้นกำเนิดจะกระจัดกระจายไปในสวรรค์และปฐพี ต่อให้เจ้าแข็งแกร่งกว่านี้ร้อยเท่าเจ้าก็ไม่มีทางรวบรวมมันกลับมาได้”
นิ้วของเย่ฟ่านขยับ หม้อนี้ถูกหล่อหลอมโดยกงล้อทะเลของเขาแน่นอนว่าเขามีอำนาจควบคุมมันโดยธรรมชาติ
"เจ้ากล้าดีอย่างไร ... "
เจียงอี้เฉินตะโกน แต่ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความกลัว
