เกิดใหม่เป็นทารกขั้นเทพ ตอนที่ 199

ตอนที่ 199

ตอนให้พวกเขาได้ค้นพบโอกาสหรือสมบัติล้ำค่าใด ท้ายที่สุดก็จะเป็นได้เพียงเหยื่อล่อหรือมีชะตาต้องตกตายในการต่อสู้แย่งชิงเท่านั้น ไม่มีโอกาสที่จะได้รอดชีวิตนานพอรับสิ่งล้ำค่าเหล่านั้น

“เช่นนั้น ทุกท่าน ข้าขอตัวก่อน” หลินซวนมิได้ใส่ใจพวกเขาเท่าใดนักและกำลังจะจากไป อย่างไรเสีย โชคชะตาในแดนลึกลับของพวกเขาทั้งหมดก็กำลังจะจบลง

“ครั้งนี้ ข้าต้องขอบพระคุณสหายเป็นอย่างมากสำหรับการช่วยเหลือ หวังว่าท่านจะได้รับโอกาสอันดีและสิ่งล้ำค่าที่ตามหาในแดนลึกลับ!” เมื่อรุ่นเยาว์ทั้งหลายได้ยินประโยคของหลินซวน พวกเขาจึงโค้งคำนับและกล่าวขอบคุณ

พวกเขาล้วนตระหนักได้ดีถึงความแข็งแกร่งของทารกน้อย เขาผู้ที่สามารถสยบและสังหารอัจฉริยะจากหอเทพอัคคีทั้งหมดลงได้ย่อมมิใช่ตัวตนสามัญ!

ความทรงพลังเช่นนี้ย่อมต้องมีเบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่ ยิ่งกว่านั้น ในหัวใจของพวกเขา หลินซวนถูกวางเอาไว้ในสถานะของตัวตนไร้เทียมทาน

“ข้าสงสัยอยู่สิ่งหนึ่ง เหตุใดตัวตนเช่นนี้จึงเลือกมาที่นี่ หรือว่าเขาเป็นหนึ่งในศิษย์ของสำนักศึกษาจากอาณาเขตกลางกัน?”

รุ่นเยาว์ทั้งหลายทำได้เพียงเกิดความสับสนในใจ นี่เป็นเพราะมีเพียงเหล่าอัจฉริยะจากสำนึกศึกษาที่ทรงอำนาจเท่านั้นที่เลือกจะต่อสู้เพียงลำพัง มิได้รวมกลุ่มกับผู้ใด

อีกทั้ง หลินซวนยังนับว่ามีอายุน้อยยิ่งนัก พรสวรรค์ที่มากล้นเช่นนี้ในวัยเพียงหนึ่งปีย่อมมิใช่สิ่งที่เหล่ากองกำลังหรือตระกูลใหญ่ๆ อื่นใดสามารถจะเลี้ยงดูขึ้นมาได้ มีเพียงสำนักศึกษาแห่งอาณาเขตกลางที่ทรงพลังมากพอไม่กี่แห่งเท่านั้นจึงจะมีทรัพยากรมากพอฟูมฟักตัวตนเช่นนี้

“ข้าเคยได้ยินข่าวมา สำนักศึกษาทั้งหลายไม่เพียงจะมีอัจฉริยะที่ออกมาอวดโฉมเบื้องหน้าเท่านั้น แต่พวกเขาเก็บซ่อนเมล็ดพันธุ์ชั้นยอดบางส่วนเอาไว้ในเงามืดอีกด้วย!” จู่ๆ รุ่นเยาว์คนนั้นก็ลดเสียงลง

“ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น หากมิใช่สำนักศึกษาจากอาณาเขตกลางแล้ว อัจฉริยะเช่นเขาจะสามารถกำเนิดขึ้นได้อย่างไรกัน?”

“ข้าสัมผัสได้ว่าผู้ช่วยชีวิตพวกเราย่อมสามารถเอาตัวรอดในแดนลึกลับนี้ และสามารถแข่งขันกับเหล่าอัจฉริยะชั้นยอดทั้งหลายที่หลงเหลืออยู่ โลกภายนอกจะต้องสั่นสะเทือนเพราะเขา!”

“ข้าเองก็คิดเช่นเดียวกัน อย่างไรเสีย เขาก็ยังเยาว์วัยนัก พวกเราทั้งหมดในวัยเท่ากับเขายังทำได้เพียงหัดเดิน แต่ยอดคนผู้นั้นกลับสามารถบรรลุแดนปราณสร้างรากฐานได้แล้ว!”

“ช่างเป็นผู้ที่อยู่เหนือการคาดเดาจริงๆ เหตุใดจึงทรงพลังได้ถึงเพียงนี้กันนะ? อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกได้ว่าแดนลึกลับจะได้พบเจอกับพายุลูกใหญ่เพราะอย่างแน่นอน!”

หลังจากถอนหายใจออกมาจนนับจำนวนครั้งไม่ได้ รุ่นเยาว์ทั้งหลายก็เลือกจะจากไป เป็นเพราะการต่อสู้กันของสองอสูรนั้นรุนแรงยิ่งนัก และอาจส่งผลกระทบมาถึงจุดที่พวกเขายืนอยู่ได้ พวกเขาจึงเลือกจะจากไปทันที

............

“ไหนลองบอกข้าอีกครา มันเกิดอันใดขึ้น?”

ในเวลาเดียวกัน ตรงทางออกของแดนลึกลับโบราณ กลุ่มคนจากหอเทพอัคคียืนอยู่บริเวณนั้น และหนึ่งในอาวุโสของพวกมันก็กำลังเค้นคำตอบจากเหล่าดวงวิญญาณด้วยสีหน้าโกรธแค้น

“นายท่าน เทือกเขาแห่งนั้นถล่มราบเป็นหน้ากลอง อีกทั้ง หลังจากป่าไผ่สวรรค์อัสนีม่วงที่พวกเราค้นพบลอยขึ้นบนฟ้า พวกเราทุกคนก็ตกตายลง... สิ่งที่พวกเราทำทั้งหมดกลับกลายเป็นผลประโยชน์ของผู้อื่น!” วิญญาณดวงหนึ่งคร่ำครวญ และสภาพของมันน่าเวทนายิ่งนัก

เมื่อผู้บ่มเพาะจากหอเทพอัคคีได้รับฟังประโยคของเหล่าวิญญาณ พวกมันจึงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างเกรี้ยวกราด

ในตอนนี้ พวกมันได้เรียกรวมตัวอัจฉริยะรุ่นเยาว์ของตนเองอีกกลุ่มมาแล้ว และทุกคนในกลุ่มนั้นมีไพ่ตายเก็บซ่อนเอาไว้พร้อมเตรียมที่จะเข้าไปยังแดนลึกลับเพื่อล้างความอับอายที่เกิดขึ้นก่อนหน้า

อย่างไรก็ตาม ย่อมมีเสียงคัดค้านเรื่องเช่นนี้ขึ้นมาบ้างประปราย นั่นเป็นเพราะแดนลึกลับอันตรายมากเกินไป รุ่นเยาว์ของพวกมันส่วนหนึ่งตกตายลงไปแล้ว หากส่งอีกกลุ่มเข้าไป แล้วพวกมันสิ้นชีพลงอีก ผู้สืบทอดรุ่นถัดไปของหอเทพอัคคีจะถูกกำจัดไปทั้งหมด

บัดนี้ เมื่อพวกมันได้ยินสิ่งต่างๆ จากดวงวิญญาณที่ตายตกกลับมากว่าพบเจอสิ่งล้ำค่าใด และมีกระทั่งโครงกระดูกของอสูรโบราณสายเลือดมังกรปรากฏขึ้น พวกมันทั้งหมดก็มิอาจจะนั่งติดเก้าอี้ได้อีกต่อไป

“พวกเราจำเป็นต้องกระตุ้นแท่นบูชา และต้องจับตัวสวะผู้นั้นในได้ พวกเราจะทำให้มันพบเจอกับความเจ็บปวดมหาศาลและบีบบังคับให้มันส่งมอบสมบัติทั้งหมดที่มีให้แก่พวกเรา!”

ในที่ตั้งของหอเทพอัคคี หัวหยุนคงคำรามลั่น มันเปี่ยมไปด้วยโทสะอย่างแรงกล้า และดวงตาลุกไหม้ราวกับเปลวเพลิง สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นเป็นการเหยียดหยามราวกับเหยียบลงบนใบหน้าของมัน

ในการต่อสู้ครานั้น มันถูกเล่นงานจนตาย ดวงวิญญาณถูกฉีกกระชากจนไม่สมบูรณ์ และโอกาสล้ำค่าที่มันพบเจอถูกผู้อื่นช่วงชิงไป นี่คือว่าเหตุของความกราดเกรี้ยวที่ฝังแน่ในหัวใจ!

ท้ายที่สุด หอเทพอัคคีพูดคุยกันและตกลงว่าจะส่งอัจฉริยะรุ่นเยาว์เข้าไปยังแดนลึกลับเพิ่มอีกสี่คน

กล่าวตามตรง พวกมันทั้งสี่นั้นอันที่จริงแล้วอ่อนแอมากกว่าหัวหยุนคงและคนที่เหลือเสียด้วยซ้ำ ระดับการบ่มเพาะของพวกมันยังเพียงแค่ขั้นที่สิบของแดนปรับปรุงปราณ

อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์ก่อนหน้านี้พวกมันได้ประสบก็สั่งสอนว่าการจะจัดการกับศัตรูผู้นั้นจำต้องระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง จึงได้มอบไพ่ตายเอาไว้ในมือของรุ่นเยาว์ที่ตั้งใจจะส่งเข้าไป และด้วยไพ่ตายนั้นจะทำให้พวกมันระเบิดพลังการต่อสู้จนมากกว่าหัวหยุนคงอย่างแน่นอน!

จากนั้น พวกมันทั้งสี่จึงเข้าไปยังแดนลึกลับ อย่างไรเสีย ข้อมูลที่มันได้รับมาก็มากพอให้พวกมันเดินทางไปถึงค่ายในบริเวณที่พวกมันครอบครองอยู่อย่างไม่ยากเย็นนัก

“ราชวังเก่าแก่แห่งนั้นดูเหมือนว่าจะกลายเป็นโครงกระดูกของอสูรโบราณสายเลือดมังกรที่กล่าวถึง! อย่าได้เอ่ยถึงมรดกที่ถูกทิ้งไว้หรือสมบัติที่ถูกซุกซ่อนอยู่ อาศัยเพียงกระดูกของมันก็ล้ำค่ายิ่ง! หากข้าใช้โครงกระดูกของมันในการช่วยชำระล้างสมบัติสักชิ้นแล้ว พลังในการชำระล้างย่อมเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล!”

“แล้วป่าไผ่สวรรค์อัสนีม่วงที่ล้อมรอบโครงกระดูกนี้อยู่ที่ใดกัน?”

พวกมันสอดส่ายสายตาไปรอบด้านด้วยความสับสน ในตอนที่พวกมันกำลังจะเข้ามา หัวหยุนคงได้ย้ำเตือนถึงมูลค่าของไผ่สวรรค์อัสนีม่วงที่รายล้อมอยู่โดยรอบ มันเป็นสมบัติชิ้นหนึ่งที่มิอาจประเมินค่าได้หากทำออกไปภายนอก

อย่างไรก็ตาม พวกมันยังคงสัมผัสได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของสายฟ้าที่หลงเหลืออยู่ในบริเวณนี้ ย่อมต้องเป็นพลังที่เหลือทิ้งไว้ของป่าไผ่สวรรค์อัสนีม่วงอย่างแน่นอน

“เอาล่ะ เจ้าสวะตัวนั้นไปยังทิศทางใดกัน? เหตุใดพวกเราจึงไม่เจอมันแม้เพียงแค่เงา?” ผู้บ่มเพาะหอเทพอัคคีที่ถูกส่งเข้ามาขบกรามแน่น สีหน้าของพวกมันอัปลักษณ์ยิ่งในยามที่ใช้สัมผัสวิญญาณและปราณของตนแผ่ออกไปรอบด้านด้วยต้องการตามหาตัวศัตรู

“ค่อยๆ ค้นหาเถิด เจ้าสวะตนนั้นย่อมต้องตกตายภายในเงื้อมมือพวกเราอย่างแน่นอน ไม่จำเป็นต้องวิตกกังวลให้มากนัก”

พวกมันทั้งสี่ต่างเดินวนโดนรอบโครงกระดูกอย่างระมัดระวังยิ่ง ร่างกายตึงเครียด และสัมผัสวิญญาณกระจายไปรอบด้านหวังจะค้นหาตัวหรือแม้แต่ร่องรอยของศัตรูสักนิดก็ยังดี

ไม่นานหลังจากนั้น พวกมันก็สัมผัสได้ถึงความน่ากลัวบางอย่าง เมื่อมองไปทางด้านตะวัน ก็ได้ยินเสียงดังสนั่นและสายฟ้านับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น!

“มันอยู่ที่นั่นหรือ?”

พวกมันหันหน้าเข้าหากันก่อนจะรีบพุ่งขึ้นไปกลางอากาศและมองไปยังทิศตะวันออกที่เกิดเสียงดัง

“อ๊าก! ข้ายังไม่อยากตาย!”

ที่ขอบฟ้าห่างไกลออกไป ทะเลอัสนีไร้ขอบเขตปรากฏขึ้นพร้อมเสียงโหยหวนอย่างสิ้นหวัง

ต้นกำเนิดของเสียงกรีดร้องเหล่านั้นเป็นกลุ่มผู้บ่มเพาะจำนวนหนึ่ง พวกเขาเป็นเพียงผู้ฝึกตนแดนปรับปรุงปราณ ในยามที่สัมผัสได้ถึงสายฟ้าเหล่านั้น ก็คิดไปว่าเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นจากสมบัติล้ำค่า พวกเขาจึงไปมุ่งหน้าไปยังทิศทางนั้นและพบเข้ากับไผ่โลหิตสายฟ้าปีศาจที่ปกปิดตัวตนอยู่

ทว่า ก่อนที่พวกเขาจะได้เดินเข้าไปดูใกล้ๆ ก็ถูกป่าไผ่สีม่วงแห่งนั้นโจมตี!