บทที่ 49 - การเกิดขึ้นของกลุ่มสมบัติสำหรับคนเพียงคนเดียว[ฟรี]

“ถึงจะเป็นสิ่งของนั้นที่เสียหาย ไม่ว่าจะมีผลหรือไม่ก็ตาม ตราบใดที่มันเก่าและมีต้นกำเนิดที่พิเศษ ท่านก็สามารถลองใช้มันเสนอเพื่อแลกเปลี่ยนได้”

เมื่อกล่าวถ้อยคำเหล่านี้ออกไป ทั่วทั้งสถานที่ก็เกิดความโกลาหล พวกเขาไม่เข้าใจว่าฟานเปาหัวกำลังทำอะไรอยู่

พูดตามตรง แม้แต่ฟานเปาหัวเองก็ได้ยินคำขอของกู่ซีและพบว่ามันไม่น่าเชื่อ

บางคนเดาไว้แล้วว่านี่อาจเป็นคำแนะนำของเจ้าของเม็ดยาไร้ที่ตินี้ มิฉะนั้น ฟานเปาหัวจะไม่กล้าทำเช่นนี้เลยแม้ว่าเขาจะมีความกล้าเป็นร้อยเท่าก็ตาม

อย่างไรก็ตาม ยังมีคนที่สงสัย “ผู้จัดการฟาน ขอบเขตของสิ่งที่ท่านพูดนั้นกว้างเกินไป สมบัติล้ำค่าและหายากชนิดใดที่สามารถแลกเปลี่ยนกับยาเม็ดนี้ได้?”

“ของเพียงแค่จากเจ้าของเม็ดยานี้ต้องการ ท่านสามารถรับเม็ดยานี้ไปได้เลย!”

การพูดของฟานเปาหัวเป็นเหมือนค้อนหนักที่ทุบเข้าไปในหัวใจของทุกคน

ถ้าพวกเขาจะแข่งขันกันด้วยหินวิญญาณ พวกเขาจะเทียบไม่ได้กับกลุ่มใหญ่ในปัจจุบันอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม แต่หากพวกเขาสามารถแลกเปลี่ยนเป็นสิ่งของได้ล่ะ นั้นมันไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะมีโอกาสหรอกหรือ

แม้ว่าความหวังจะเบาบาง แต่ทุกคนก็ทุ่มสุดตัว!

ทุกคนมีโอกาสได้รับยาคุณภาพไร้ที่ตินี้

เมื่อเสียงของเขาลดลง รังสีของแสงฝ่ายวิญญาณก็ลอยขึ้นจากพื้นดิน รัศมีแห่งชีวิตอันน่าเกรงขามแผ่ซ่านไปทั่ว มันถูกปล่อยออกมาจากชั้นที่สี่ ภาพลวงตาของพืชสีเขียวขนาดใหญ่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในอากาศ การได้ยินทำให้จิตใจแจ่มใส มีผลทำให้จิตใจแจ่มใสและมีสมาธิ เห็นได้ชัดว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่า

เป็นเหมือนสัญญาณ

ทันทีหลังจากนั้น รัศมีพิเศษต่างๆก็พุ่งออกมาจากสถานที่แต่ล่ะชั้น และในทันที หอการค้าว่านเซียงก็เต็มไปด้วยแสงไฟและสีสันที่สดใส ทั้งหมดเป็นประกายแห่งขุมทรัพย์ และเมื่อพวกมันตัดกัน พวกมันเป็นเหมือนดวงดาวนับไม่ถ้วนที่ส่องประกายในดวงตาของทุกคน

นิกายและกลุ่มเหล่านี้ต่างนำของสะสมของตนเองออกมา แม้แต่นิกายและกลุ่มเล็กๆ เหล่านั้นก็ยังมีสิ่งที่ถูกสืบทอดมาหลายปี อย่างไรก็ตาม ในยุคนี้ ใครบ้างที่ไม่มีสมบัติปกป้องนิกายบ้าง?

“นี่คือภาพวาดแม่น้ำและภูเขาพันลี้ที่นิกายของเราได้รับจากอาณาจักรลับโบราณ ว่ากันว่าสามารถบรรจุทุกสิ่งในโลก ไม่ว่าจะใช้วิธีการโจมตีแบบใดก็ไม่มีผลกับมัน แต่มันมีบางส่วนที่ไม่สมบูรณ์ หากแต่ความสามารถของมันนั้นทรงพลังมาก!”

“สิ่งของของข้าอาจดูไม่ธรรมดา แต่มันสามารถเคลื่อนไหวได้ตามต้องการและเปลี่ยนแปลงได้หลายวิธี มันสามารถเปลี่ยนการบ่มเพาะได้ ยิ่งกว่านั้นไม่มีใครสามารถเห็นข้อบกพร่องใดๆ ในตัวมันได้ แต่แค่มีเวลาจำกัด”

“พวกท่านทุกคนมีแค่นี้ ทำไมไม่ดูของข้า เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่สืบทอดมาแต่โบราณ ว่ากันว่าถ้าใช้จนสุดกำลัง มันสามารถตัดดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ได้”

มีบางนิกายในชั้นที่หนึ่งและสองเข้าร่วม แต่มีเพียงไม่กี่คนที่อยู่ในชั้นที่ห้าเท่านั้นที่พูดราวกับว่าพวกเขากำลังรอโอกาสอยู่

...

สมบัติทั้งหมดปรากฏขึ้นเพื่อคนๆ เดียว

งานใหญ่แบบนี้ไม่เคยมีมาก่อน แม้แต่ฟานเปาหัวที่ได้เห็นพายุหลายครั้งก็ยังตกตะลึงเล็กน้อย การตัดสินใจขั้นสุดท้ายยังคงขึ้นอยู่กับกู่ซี

เขาไม่กล้าตัดสินใจอะไร เขาหันไปเล็กน้อยแล้วพูดกับชั้นหกว่า “นายน้อยชอบชิ้นไหน?”

อย่างที่ทุกคนคาดเดา คนที่นั่งบนชั้นหกคือเจ้าของเม็ดยาไร้ที่ติ! ไม่น่าแปลกใจที่เขาสามารถครอบครองพื้นที่ทั้งหมดได้ด้วยตัวเอง เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

ห้องส่วนตัวที่หวู่หัวชิงและคนอื่นๆ เงียบสนิทในขณะที่ฟานเปาหัวเปิดปากถาม

“ใช่! ข้าได้ยินเขาถูกต้องหรือเปล่า? เม็ดยาไร้ที่ตินี้เป็นของศิษย์พี่กู่เหรอ!”

“เป็นไปได้อีกไหมว่ามีคนอื่นอยู่บนชั้นหกด้วย?”

“เจ้าคงกำลังฝันอยู่ มีเพียงแค่ศิษย์พี่กู่เท่านั้นที่ขึ้นไปคนเดียว ข้าเห็นกับตา”

มือของหวู่หัวชิงสั่นเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเคยคลาดเดามันมาก่อน แต่การได้ยินกับหูของเขาเองก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงปรากฏการณ์ประหลาดทั้งหมดที่มาจากยอดเขาก่อนหน้านี้

เม็ดยาที่ได้รับความเสียหายได้ฟื้นคืนสภาพกลับมา และคุณภาพของยาก็สูงขึ้นไปอีก ดูเหมือนว่าสิ่งนี้จะเกิดจากยาเม็ดไร้ที่ติ ใครจะคิดว่าตนไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งท้าทายสวรรค์เช่นนั้นในขณะนั้น เขาคิดแค่ว่ามันเป็นข้อยกเว้นบางอย่างทีที่ทำให้ยาเกิดข้อผิดพลาด

สิ่งเหล่านี้สามารถเชื่อมโยงเข้าด้วยกันได้

ศิษย์ของนิกายไท่ชิงเกือบจะมึนงง พวกเขายืนนิ่งกับพื้นและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร คนอื่นอาจไม่รู้ แต่พวกเขารู้ภูมิหลังของกู่ชิง

ไม่กี่เดือนก่อน เขายังคงเป็นเพียงศิษย์ที่ไม่มีชื่อ แต่ตอนนี้ไม่เพียงแต่เขาจะกลายเป็นศิษย์สายตรงคนแรกของ ผู้นำนิกายเท่านั้น แต่เขายังสามารถนำเม็ดยาในตำนานออกมาได้อีกด้วย

ความคมชัดดังกล่าวมีมากเกินไป มันเหมือนกับความแตกต่างระหว่างสวรรค์และโลก คงไม่มีใครเชื่อ

โลกนี้ช่างลึกลับเหลือเกิน

“ผู้นำนิกายเคยบอกให้เราพยายามอย่างเต็มที่เพื่อผูกมัดนักเล่นแร่แปรธาตุระดับสูงเหล่านั้นและสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเขา ท่านว่าถ้าข่าวนี้แพร่ออกไปว่าศิษย์พี่กู่เป็นเจ้าของเม็ดยาไร้ที่ตินี้ นักเล่นแร่แปรธาตุเหล่านั้นอาจก้าวเข้าประตูของนิกายไท่ชิงของเราเองด้วยซ้ำ”

มันเป็นไปไม่ได้ เมื่อพวกเขานึกถึงฉากนี้ ฝูงชนก็อดตื่นเต้นไม่ได้

วิสัยทัศน์ของหวู่หัวชิงนั้นมองการณ์ไกลมากขึ้น เขารู้ดีว่าชายคนนั้นพูดไม่ผิด แต่คนที่มีสมบัติล้ำค่ามักจะมีความผิดทางอาญาด้วย ในขณะนี้ พวกเขายังไม่ทราบภูมิหลังและตัวตนของกู่ซี

หากมีข่าวที่ว่านิกายไท่ชิงของพวกเขาเกี่ยวข้องกับยาเม็ดไร้ที่ติออกไป อาจมีบางคนที่มีเจตนาร้ายหรือแผนการเกี่ยวกับยานี้ หากพวกเขาประมาทเล็กน้อย พวกมันอาจนำไปสู่การทำลายล้างของนิกาย

เมื่อเทียบกับนิกายที่ใหญ่โตเหล่านั้นแล้ว นิกายไท่ชิงนั้นไม่สำคัญเกินไปจริงๆ

หวู่หัวชิงเขาพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เก็บเรื่องนี้เป็นความลับไว้ก่อน ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นที่หอการค้าว่านเซียงในวันนี้ ทั้งหมดล้วนแต่ต้องเน่าเปื่อยไปในท้องของเจ้า ไม่อนุญาตให้มีคำพูดแม้แต่คำเดียวที่จะรั่วไหลออกไป! มิฉะนั้น อย่าโทษข้าที่รายงานเรื่องนี้ต่อผู้นำนิกายอย่างไร้ความปราณี!”

หวู่หัวชิงที่เป็นคนอ่อนโยนมาโดยตลอด หายากมากที่จะเห็นเขาเปิดเผยการแสดงออกเช่นนี้ออกมา ทุกคนนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เป็นเวลานานก่อนที่จะมีคนพูดออกมาอย่างระมัดระวัง “ผู้อาวุโส ท่านเป็นอะไรไป? นี่ไม่ใช่ข่าวดีสำหรับนิกายเหรอ?”

หวู่หัวชิงถอนหายใจและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เจ้ายังเด็กอยู่ และท่านไม่เข้าใจเหตุผลเบื้องหลังสิ่งนี้ เจ้าควรรู้ว่ามีคำกล่าวที่ว่า 'มันอาจจะดูเหมือนน้ำผึ้ง แต่ก็สามารถเป็นสารหนูได้เช่นกัน'... สิ่งต่างๆ นั้นไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เจ้าคิด”

“ผู้เฒ่าหวู่ ไม่ต้องกังวล เรารู้เรื่องนี้ดี”