ตอนที่ 470 : ฉันขอประกาศหยุดการสัมภาษณ์ลงแต่เพียงเท่านี้!
ตอนที่ 470 : ฉันขอประกาศหยุดการสัมภาษณ์ลงแต่เพียงเท่านี้!
“แล้วเรื่องแฟนนายจะอธิบายยังไง”
เซินซื่อเฉินพูดอย่างโกรธเคือง
เจียงเฉินคิดอยู่ครู่หนึ่ง "นี่ฉันยิ่งสับสนมากขึ้นแล้วนะ ฉันไม่ได้พยายามอย่างหนักที่จะเข้าหาผู้หญิงเลยและฉันก็ไม่ได้เหยียบเรือสองแคมด้วย แต่มันก็เพียงเพราะว่าฉันมีเสน่ห์มากเกินไปเลยทำให้ฉันมีผู้หญิงอยากอยู่กับฉันอยู่ตลอด มัน! มันทำให้ฉันณุ้สึกรำคาญมากเลยนะ!"
หลังจากพูดจบเจียงเฉินก็ดูรู้สึกผิดเขายิ้มออกมาอย่างน่าสงสารและส่ายหัว
พรูด!
เมื่อเซินซื่อเฉินได้ยินแบบนั้นเธอก็ล้มลงทันที
ทั้งหมดนี้เกี่ยวกับอะไร?
หากคำตอบนี้ไปถึงหูเหล่าสุนัขโสด มันจะไม่ทำให้สุนัขโสดทุกตัวร้องออกมาดังๆหรอ?
เสียงยังทันจะสิ้นสุดลง~~
ในเวลานี้เองก็มีสาวสวยขายาวพร้อมกับผมที่ปลิวไสวเดินผ่านมา!
เธอก็คือ ซือโหล่วเฟย!
เธอสังเกตุเห็นเจียงเฉินได้อย่างรวดเร็ว
เจียงเฉินกระพริบตาให้เธอ
เดิมทีเธอเป็นนักแสดงเธอจึงเข้าใจได้ในทันทีและแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเจียงเฉิน
วิ่งไปขอร้องเจียงเฉิน
“น้องชาย น้องชาย รถของฉันเสีย! นายช่วยฉันซ่อมหน่อยได้ไหม ฉันจะขอบคุณนายมากเลยนะ!”
เจียงเฉินพูดออกมา “เอาล่ะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก”
เขาหยิบกล่องเครื่องมือแล้วเดินไป
เซินซื่อเฉินก็รีบตามไปสัมภาษณ์ทันที
หลังจากการมุดดูบางอย่างอยู่ไม่กี่นาทีเจียงเฉินก็ลุกขึ้นยืน
เขาพูดวิเคราะห์ออกมา "รถคันนี้ไม่ได้เสีย แต่มีจุดที่น้ำมันรั่วออกมาฉันซ่อมมันให้แล้วนะ"
เมื่อซือโหล่วเฟยได้ยินแบบนั้น ดวงตาของเธอก็เปล่งประกายและเธอก็โจมตีด้วยการหอมแก้มเจียงเฉิน
“เยี่ยมมาก น้องชาย! นายหล่อมาก! นายคือคนรักในฝันของฉันเลย!”
เจียงเฉิน: "..."
เซินซื่อเฉิน: "..."
นายและเธอร่วมทีมกันหลอกลวงฉันใช่ไหม นายจ้างเธอมาด้วยเงินจำนวนมากแน่ๆ!
ซือโหล่วเฟยหยิบใบรับรองความเป็นเจ้าของของบริษัทออกมาอย่างรวดเร็วและยัดเข้าไปในมือของเจียงเฉิน "นี่คือสินสอดทองหมั้นของฉัน! พ่อของฉันทิ้งบริษัทไว้ให้ฉันและฉันชอบนาย! ถ้านายต้องการฉันจะมอบตำแหน่งซีอีโอให้นาย ตำแหน่งนี้มีเงินเดือนต่อปีมากกว่าหนึ่งล้านหยวนและยังมีรางวัลเป็นหุ้นของบริษัทให้ด้วย! เป็นยังไงบ้าง?”
ในเวลานั้นจิตใจของเซินซื่อเฉินพังทลาย!
เป็นไปได้อย่างไร?
การจะรวยมันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?
น้องชายคนนี้มีโชคที่ไม่ธรรมดาจริงๆเหรอ?
เจียงเฉินพูดออกมาอย่างชอบธรรม "ไม่ดีกว่า ผมรักงานรักษาความปลอดภัยของผมในตอนนี้และผมจะไม่ไปสมัครงานกับบริษัทอื่น ขอบคุณนะแต่ฉันขอไม่ไปดีกว่า"
ซือโหล่วเฟยสาวสวยขายาวทำได้เพียงตะโกนออกมาและก่อนจากไป เธอก็ขอวีแชทของเจียงเฉินและเบอร์โทรศัพท์ของเขา
“พรุ่งนี้เจอกันนะ”
ซือโหล่วเฟยส่งจูบ
มั๊ว~~
เจียงเฉินหันหน้าและกางมือ "ดูสิ ผมโชคดีมากแค่ไหน"
เซินซื่อเฉิน: "..."
ให้ตายเถอะ!
(╯‵□′)╯︵┻┻!
ปลอมแบบนี้ต้องปลอมแน่ๆ!
เธอยังไม่ทันได้พูดอะไร!
ก่อนที่เธอจะได้พูดออกมาชูเสี่ยวเมิ่งก็ขับรถโรลส์-รอยซ์และผ่านมา
เมื่อเธอเห็นเจียงเฉิน ซูเสี่ยวเมิ่งก็หยุดรถ กระพริบตา "เฮ้! เจียงเฉิน! ขึ้นมาเร็ว! ไปนั่งรถเล่นด้วยกันไหม?"
เจียงเฉินตกใจมากจนหันหลังวิ่ง "ดูสิ กลับมาอีกแล้ว!"
เซินซื่อเฉิน: "..."
ฉันไม่เข้าใจ โลกนี้มีอะไรผิดปกติ?
ทำไมไป่ฟู่เหม่ยถึงได้พากันไล่ตามผู้ชายที่น่าสงสารอย่างเจียงเฉิน?
เธอเดินขึ้นไปสัมภาษณ์ซูเสี่ยวเมิ่ง "คุณตกหลุมรักเจียงเฉินคนนี้ตรงไหนหรอคะ?"
ซูเสี่ยวเมิ่งตกใจ “คุณไม่คิดว่าเขามีเสน่ห์มากหรอ? คุณตาบอดหรือยังไง?”
เซินซื่อเฉิน: "..."
คุณต่างหากที่แปลกทำไมคุณถึงไปไล่ตามคนยากจนแบบนี้?
แล้วนี่ฉันถูกไป๋ฟู่เหม่ยบอกว่าฉันตาบอด?
นี่มันอะไรกัน!
รู้สึกเจ็บใจ
แต่เธอก็แสดงความโกรธออกมาไม่ได้เธอจึงได้แต่ถามต่อไปว่า “แล้วคุณรู้หรือเปล่าว่า ตอนนี้เขากำลังมีสาวงามมาไล่ตามเขาอยู่”
เซินซื่อเฉิน : ฉันไม่อยากเห็นเจียงเฉินถูกไป๋ฟู่เหม่ยพร้อมใจกันไล่ล่าและทุบตีเขาจริงๆ
ทว่าความจริงกลับไม่เป็นอย่างที่เธอคิด!
แน่นอนว่าซูเสี่ยวเมิ่งประหม่ามาก “ใครกัน? ใครกันที่ไล่ตามเขา?”
“เป็นหญิงสาวที่หน้าตาประมาณนี้~~”
เซินซื่อเฉินบรรยายลักษณะของซือโหล่วเฟย “คุณรู้หรือเปล่าว่าผู้หญิงคนนี้กำลังไล่ตามเขา แล้วคุณจะยอมให้ผู้ชายคนนี้เหยียบเรือสองแคมงั้นหรอ? ทำไมคุณถึงไม่ทิ้งคนจนเจ้าชู้คนนี้ไปโดยเร็วล่ะ”
ซูเสี่ยวเมิ่งมองดูด้วยความตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดออกมาว่า “ใครกัน น่าจะไม่รู้จัก แต่ก็ดีแล้วที่ไม่ใช่หน่วนหน่วนแฟนตัวจริงของเขา!”
“อะไรนะ!”
เซินซื่อเฉินตกตะลึงในทันที!
เธอคิดว่าการเปิดเผยว่าเจียงเฉินในตอนนี้กำลังมีไป๋ฟู่เหม่ยไล่ตามอยู่ มันจะทำให้ซูเสี่ยวเมิ่งถอยหนีออกจากตัวเขาและต่อว่าเขาว่าเป็นคนเลวที่เจ้าชู แต่เธอไม่คิดเลยว่า....
ซูเสี่ยวเมิ่งจะพูดว่าดีแล้วที่ไม่ใช่แฟนตัวจริงของเขา?
อะไรกัน? เธอก็ไม่ใช่แฟนตัวจริงของเขางั้นเหรอ?
พระเจ้า!
เซินซื่อเฉิน : ความคิดของฉันพังทลายหมดแล้ว
ซูเสี่ยวเมิ่งพูดออกมาอย่างจริงจัง “ฉันรู้มานานแล้วว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ผู้ชายที่ดีอย่างเจียงเฉินจะอยู่กับฉันเพียงคนเดียว! ฉันไม่สามารถพูดคาดหัวใจของเขาได้! ไม่สามารถเพลิดเพลินไปกับความรักของเขาที่มีให้ฉันคนเดียวได้! อันที่จริงหลันหน่วนหยานเธอเป็นเพื่อนรักของฉันและพวกเขาสองคนก็คบกันมานานแล้ว แต่ว่าในตอนที่ฉันได้เห็นเจียงเฉินเป็นครั้งแรกฉันก็รู้เลยว่าฉันต้องใช้ชีวิตอยู่กับเขาไม่อย่างนั้นฉันก็คงขอตายดีกว่า”
เซินซื่อเฉินตกตะตึงอย่างสมบูรณ์!
ซูเสี่ยวเมิ่งไป๋ฟู่เหม่ยผู้ขับรถ Rolls Royce Phantom รถยนต์ซึ่งมีมูลค่านับล้าน!
แถมเธอยังดูสวยมาก!
แต่ใครจะไปคิดว่าเธอนั้นยินดีที่จะแบ่งปันเจียงเฉินกับเพื่อนสนิทของเธอ?
“คุณหมายถึงคุณสามารถแบ่งปันเจียงเฉินกับเพื่อนสนิทของคุณได้งั้นหรอ?!” เซินซื่อเฉินตกตะลึง
ซูเสี่ยวเมิ่งพูดออกมาอย่างเศร้าๆ “มันไม่ใช่การแบ่งปัน แต่เขากลับไม่สนใจฉันเลย เขาไม่เคยมองดูฉันเลย~~ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เขาคิดยังไงกับฉัน~~ ฮือ~~~”
ซูเสี่ยวเมิ่งร้องไห้และขับรถจากไป
เซินซื่อเฉิน “…..”
นี่มันอะไรกัน!
ฉันไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น?
หลังจากนั้นเธอก็ขับรถตามเจียงเฉินไปอีกครั้ง
ผลลัพธ์~~
ครั้งนี้กลับเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม
เจียงเฉินไปพัวพันกับประธานสาวผู้ขับรถสปอร์ตปอร์เช่
เซินซื่อเฉิน “???”
นี่นายมีผู้หญิงเยอะแค่ไหนกันแน่เนี่ย?
ยามรักษาความปลอดภัยคนนี้มีผู้หญิงอยู่ทั่วทุกที่ได้ยังไงกัน?
เขามีผู้หญิงอยู่กี่คนกันแน่แล้วมีสาวสวยกี่คนที่กำลังไล่ตามเขา?
“คุณตู้ ปล่อยผมเถอะนะผมยังมีงานต้องทำ!”
เจียงเฉินพูดออกมาอย่างจริงจัง “ผมไม่เหมาะสมกับตำแหน่งซีอีโอของบริษัทคุณจริงๆผมเป็นแค่ยามรักษาความปลอดภัยผมจะไปรู้เรื่องการบริหารบริษัทได้ยังไงกัน”
ประธานสาวพูดออกมาว่า “ไม่! ฉันบอกว่านายทำได้นายก็ต้องทำได้! อย่าพูดเรื่องไร้สาระขึ้นรถมาเร็วๆ! ฉันจะพานายไปซื้อเสื้อผ้าแล้วพรุ่งนี้นายจะต้องไปทำงานแทนฉัน! แล้วคืนนี้นายก็อย่าวิ่งหนีนะนายจะต้องอยู่กับฉันที่บ้านคืนนี้!”
ประธานสาวคนนี้ก็คือตู้ซู่เหวิน
ประธานสาวที่เคยร่วมงานกับจียงเฉินมาก่อน
เธอเป็นเจ้าของบริษัทที่ติดอันดับหนึ่งในห้าร้อยบริษัทอันดับแรกของจีน
เซินซื่อเฉินตกตะลึง!
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันอีก!
เกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้กันแน่?
อย่าบอกนะว่าเขาเป็นคนที่โชคดีจริงๆ?
ไปไหนก็มีแต่หญิงสาวเข้าหา ไปที่ไหนก็มีแต่โชคลาภลอยเข้ามา?
ไป๋ฟู่เหม่ยวิ่งเข้ามาหาเขาจากทุกทิศทุกทาง
แม้ว่าเขาจะปฏิเสธพวกเธอไปแล้วแต่พวกเธอก็ยังต้องลังเลที่จะยอมแพ้และหลั่งน้ำตาให้เขาและพยายามไล่ตามเขาต่อไป
โลกนี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น?
โอ้ย!
พอแล้ว!
ฉันขอประกาศยุติการสัมภาษณ์ลงแต่เพียงเท่านี้!
......
......
