ตอนที่ 9 (อ่านฟรี) เฉิงอี้ คือใคร?

ตอนที่ 9 เฉิงอี้ คือใคร?

           ที่สถานีโทรทัศน์เจเบส

ฮั่วชิงชิง เดินขึ้นมาพร้อมกับบอดี้การ์ด แม้เธอจะอยู่เพียง 20 ปีแต่เธอมีความสนใจในกิจการ ของครอบครัว เธอมีส่วนร่วมที่สำคัญหลายอย่างในสถานีโทรทัศน์เจเบส  เธอจริงจังและใส่ใจกับผลงานทุกชิ้น เธอจึงได้รับการยอมรับในสายอาชีพนี้

" คุณหนูชิงชิงครับ ในวันนี้ช่วงบ่ายจะมีการคัดตัวนักแสดงชายในละครเรื่องใหม่ที่สตูดิโอชั้น 19 คุณหนูจะเข้าร่วมด้วยหรือไม่ครับ" ผู้กำกับคนหนึ่งถาม

"แน่นอนค่ะ ละครเรื่องนี้สถานีโทรทัศน์ของเราได้ลงทุนเอง ฉันอยากมีส่วนร่วมด้วย" ฮั่วชิงชิง กล่าวกับผู้กำกับ

หลังจากที่ทุกอย่างเตรียมพร้อมสำหรับการคัดตัวนักแสดงชายแล้ว เวลานี้ผู้จัดการจากโมเดลลิ่งต่างๆ ได้มาพร้อมกับนักแสดงและนายแบบในสังกัดของตนเอง

และหนึ่งในกลุ่มนายแบบนั้น ก็มีเฉิงอี้ รวมอยู่ด้วย เฉิงอี้ รู้ดีว่าสถานีโทรทัศน์แห่งนี้เป็นของครอบครัว ฮั่วชิงชิง แต่เขาคิดไม่ถึงว่าฮั่วชิงชิง จะอยู่ที่นี่ด้วย

" นักแสดงที่เข้าร่วมคัดตัวเชิญทางนี้ค่ะ "ทีมงานสาวคนหนึ่งเรียก

เมื่อได้ยินเฉิงอี้ ก็รีบเข้าไปอย่างกระตือรือร้น

และพวกเขาเริ่มทำการทดสอบบทบาทตามขั้นตอนที่ทีมงานได้วางแผนไว้

ใช้เวลากว่า 3 ชั่วโมงในการคัดตัวนักแสดงสำหรับละครเรื่องใหม่ของสถานีโทรทัศน์เจเบส แล้วก็มาถึงการคัดตัวนักแสดงคนสุดท้าย นั่นคือเฉิงอี้

ฮั่วชิงชิง นั่งอยู่หลังจอมอนิเตอร์ถัดจากผู้กำกับ เมื่อเธอเห็นเฉิงอี้ เธอก็รู้สึกแปลกใจมากที่พบเขาที่นี่ เธอลุกขึ้นอย่างรวดเร็วระบบมือเรียกเฉิงอี้ : "พี่เฉิงอี้ สู้ๆนะคะ "

ทุกคนมองมาที่ฮั่วชิงชิง แล้วมองกลับไปที่เฉิงอี้ มันจึงทำให้ฉันอี้รู้สึกประหม่าเป็นอย่างมาก

"คุณหนูรู้จักกับนายแบบคนนี้เหรอครับ" ผู้กำกับ ถาม ฮั่วชิงชิง

"ใช่ค่ะ เขาเป็นคนที่ฉันชอบค่ะ" ฮั่วชิงชิง พูดด้วยสีหน้าที่ร่าเริง

เมื่อผู้กำกับเห็นการแสดงออกของ ฮั่วชิงชิง จึงอดที่จะยิ้มไม่ได้ ฮั่วชิงชิง น่ารักเป็นปกติอยู่แล้วและทุกคนในสถานีเจเบส ก็รู้ข้อนี้ดี

ระหว่างที่เฉิงอี้ ทำการทดสอบเพื่อคัดตัวนักแสดงอยู่หน้ากล้อง ฮั่วชิงชิง ก็คอยมองดูเขาผ่านหน้าจอของผู้กำกับ อย่างพิจารณาไม่ต่างจากนักคนอื่นๆที่เข้าร่วมคัดตัว

ไม่นานเมื่อการคัดตัวเสร็จสิ้นลง พนักงานหญิงคนหนึ่งจึงทำการประกาศรายชื่อนักแสดงที่ผ่านการคัดตัวเพื่อร่วมแสดง

" ฉันขอประกาศรายผู้ที่ผ่านการคัดตัวในวันนี้มีทั้งหมด5คนค่ะ"

"คนแรกคือ ซื่อเหยา "

" คนที่สองคือ หยางซีห่าว "

" คนที่สาม หวางหลี่เจี๋ย "

" คนที่สี่ หลี่หลิวหยาง "

" คนที่ห้า จางเฉิงอี้ "

" ผู้ที่มีรายชื่อทั้งห้าคนนี้ ติดต่อทำสัญญาได้ในวันพรุ่งนี้นะคะ รายละเอียดของสัญญาพวกคุณสามารถตรวจสอบได้ก่อนที่จะตัดสินใจลงนามค่ะ "

หลังจากประกาศรายชื่อเสร็จพนักงานหญิงคนดังกล่าวก็ได้เดินไปที่ ฮั่วชิงชิง และส่งรายชื่อทั้งหมดให้กับเธอ

...............

หลังจากการคัดตัวและประกาศรายชื่อเสร็จสิ้นลง ขณะที่ เฉิงอี้กำลังจะเดินออกจากประตูสถานีโทรทัศน์ เจเบส  เมื่อเห็นฮั่วชิงชิง วิ่งตามเขามา เฉิงอี้ จึงหยุดและเดินมาหาเธอ

"ชิงชิง จำไม่ได้เหรอว่าในที่นี่คุณเป็นใคร คุณวิ่งมาแบบนี้ได้อย่างไร เห็นไหมพนักงานมองคุณกันใหญ่แล้ว" เฉิงอี้ พูดตำหนิ ฮั่วชิงชิง

"สำหรับที่นี่แล้ว ฮั่วชิงชิง เป็นผู้บริหาร เธอควรวางตัวให้เหมาะสมต่อหน้าพนักงาน

แต่กลับกัน พนักงานทุกคนในที่นี้ รู้ดีว่า ฮั่วชิงชิง เป็นคนน่ารักและไม่ถือตัว ดังนั้นเมื่อเห็นภาพนี้พนักงานทุกคนจึงแสดงรอยยิ้มให้กับท่าทางที่น่ารักของเธอเท่านั้น

"โธ่….ไม่มีใครว่าอะไรฉันหรอกค่ะ ทุกคนที่นี่ไม่มีใครคิดร้ายกับฉัน"  ฮั่วชิงชิง กล่าวต่อด้วยรอยยิ้ม :"แต่ถึงอย่างไร ฉันก็รู้ว่าพี่ เฉิงอี้ เป็นห่วงภาพลักษณ์ของฉัน ทำให้ฉันรู้สึกดีมากเลย "

"ใช่ผมเป็นห่วงทาสรักของคุณแล้วครั้งต่อไปอย่าทำแบบนี้อีก" เฉิงอี้ พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

"โอเคค่ะครั้งต่อไปฉันจะระวังให้มากกว่านี้ ว่าแต่ตอนนี้พี่เฉิงอี้ จะกลับบ้านเลยเหรอคะ" ฮั่วชิงชิง ถาม

"ยังไม่กลับผมคิดว่าจะไปวาดรูปที่สวนสาธารณะต่อ" เฉิงอี้ ตอบพร้อมกับเดินไป

"ถ้าอย่างนั้นให้ฉันไปด้วยนะคะวันนี้ฉันไม่มีอะไรต้องทำที่บริษัทแล้ว" ฮั่วชิงชิง ยังคงพูดอย่างสดใส

"ได้สิ ว่าแต่คุณจะไปกับบอดี้การ์ดของคุณใช่ไหม" เฉิงอี้ ถาม

"ไม่ค่ะ  ฉันจะไปพร้อมพี่เฉิงอี้" เมื่อตอบแล้ว ฮั่วชิงชิง หันไปทางบอดี้การ์ดของเธอ:" หัวหน้าเฉินคะ วันนี้พวกคุณกลับไปก่อนเลย ฉันจะไปที่สวนสาธารณะกับพี่เฉิงอี้ ค่ะ"

"ครับคุณหนู"หัวหน้าเฉินกล่าวกับฮั่วชิงชิง แล้วจึงหันไปทางเฉิงอี้:" ฝากดูแลคุณหนูด้วยนะครับหากเธอเป็นอะไรไปพวกผมคงจะเดือดร้อนมาก" หัวหน้าบอดี้การ์ดเฉินคงตัวอย่างสุภาพต่อหน้าเฉิงอี้

"ได้ครับผมจะดูแลเธอเป็นอย่างดี แล้วผมจะไปส่งเธอที่บ้านเอง" เฉิงอี้ กล่าวและคงตัวอย่างสุภาพต่อหน้าหัวหน้าบอดี้การ์ดเช่นกัน

โดยเฉพาะหัวหน้าบอดี้การ์ดเฉิน ทราบดีว่าเฉิงอี้เป็นใคร แล้วเขารู้ว่าถึงพี่เป็นสุภาพบุรุษมากเขาจึงไว้วางใจให้ฮั่วชิงชิงไปกับเฉิงอี้ ในครั้งนี้

เมื่อเฉิงอี้ เปิดประตูรถให้ฮั่วชิงชิง :"เชิญครับอาจจะนั่งไม่สบายเหมือนรถของคุณเพราะคันนี้เป็นรถธรรมดาไม่ใช่รถหรูหราอะไร"

"ธรรมดาที่ไหนกัน รถของพี่ดูนั่งสบายจะตายไป และอีกอย่างรถเหล่านั้นไม่ใช่เงินของฉันมันเป็นของพ่อฉันต่างหาก"ฮั่วชิงชิง พูดพร้อมกับปิดประตูรถยนต์

เมื่อทั้งคู่อยู่บนรถ พวกเขาได้คุยอะไรกันมากขึ้นและได้รู้จักกันมากขึ้น ที่ผ่านมาพวกเขามักจะคุยกันผ่านข้อความแชทเท่านั้น

" ดีจังเลยค่ะ ที่เราได้นั่งรถคันเดียวกันแบบนี้ ฉันขอลดกระจกลงได้ไหมคะ" ฮั่วชิงชิง หันไปถามเฉิงอี้

" ได้สิครับ รับลมบ้างก็ดี " เมื่อพูดจบเฉิงอี้ ก็ลดกระจกลง

เมื่อถึงสวนสาธารณะ ฮั่วชิงชิง ก็ช่วยเฉิงอี้หยิบอุปกรณ์ต่างๆที่ต้องใช้วาดรูป ลงจากรถของเขา

"อยู่เฉยๆเถอะคุณไม่ต้องช่วยผมหรอกเดี๋ยวผมจัดการเอง" เฉิงอี้ พูดอย่างเกรงใจ

"โอ้!ไม่ได้สิคะ ฉันต้องเรียนรู้งานของแฟนฉันไว้บ้าง"ฮั่วชิงชิง หันมาพูดด้วยรอยยิ้ม

"เฮ้อ..คุณหนูฮั่วชิงชิง ผมจะต้องพูดอย่างไรให้คุณเข้าใจว่าผมยังเป็นแฟนคุณไม่ได้"

"ใช่ค่ะยังเป็นแฟนกันไม่ได้ตอนนี้ แต่อีกหน่อยคุณต้องใจอ่อนให้ฉันแน่นอน"

ฮั่วชิงชิง เป็นหญิงสาวที่มีความมั่นใจเธอกล้าพูดในสิ่งที่เธอรู้สึก เพราะเธอเชื่อว่าการแสดงความรู้สึกไม่ใช่สิ่งเลวร้าย และไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน เธอมองโลกในแง่ดีเสมอจึงทำให้ผู้คนรอบตัวเธอมีความรักและเอ็นดูเธอเสมอมา

จะถึงอย่างไรก็ตามด้วยความเหมาะสมทางสังคมพ่อและแม่ของเธอมักจะทำการนัดดูตัวให้เธอและลูกชายของเพื่อนเขาไปบ่อยๆ แต่เธอไม่เคยชอบผู้ชายเหล่านั้นเลย

ทายาทของคนร่ำรวยพวกนั้นมักจะไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษกับเธอ ต่างจากเฉิงอี้ ที่เขารู้ดีว่าเธอร่ำรวยมากแค่ไหนแต่เขาก็ไม่เคยหาผลประโยชน์จากเธอแม้แต่น้อย ซ้ำยังเป็นห่วงภาพลักษณ์ของเธออีกด้วย

แม้ว่าฮั่วชิงชิง จะอายุเพียง 20 ปี แต่เธอก็รู้ว่าการที่เธอได้พบเจอกับเฉิงอี้ นั้น ไม่ใช่เพียงแค่ความบังเอิญแต่มันคือโชคชะตา