ตอนที่ 53

ตอนที่ 53

เจียเฉิงโหย่วเต๋อดูเหมือนจะไม่ใหญ่โต แต่ถ้าหากสามารถซื้อได้ มันจะเป็นไปตามข้อกำหนดของหลิวหมิงอวี่

การซื้อบริษัทที่ดำเนินการอยู่นั้นเร็วกว่าการสร้างบริษัทขึ้นใหม่ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือประหยัดความพยายามอย่างมาก

อันที่จริง ขั้นตอนการจัดตั้งบริษัทนั้นรวดเร็วในตอนนี้ แต่ไม่ว่าจะเร็วแค่ไหน ก็ไม่เร็วเท่ากับการซื้อบริษัทโดยตรง

แต่ถ้าอีกฝ่ายเต็มใจที่จะขายมันนั่นย่อมดี

ในฐานะหัวหน้าบริษัทการค้า เนื่องจากอีกฝ่ายต้องการเช่าโรงงานที่นี่เป็นการส่วนตัว แสดงให้เห็นว่าสถานการณ์ของอีกฝ่ายไม่ดีมากนัก และหลิวหมิงอวี่มองไปยังโรงงานใกล้เคียงหรือบริษัทโดยไม่มีใคร และแน่นอนว่ามันเป็นไปได้ที่จะมีคนทำงาน

หลิวหมิงอวี่ไม่สนใจเมื่อเขาได้ยินอีกฝ่ายปฏิเสธในครั้งแรก เขายิ้มและพูดว่า “คุณเฉิน อย่าปฏิเสธผมเร็วนัก หรือเราควรหาที่คุยกันดีๆ?”

เฉินโหย่วเต๋อ หยุดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “งั้นก็ไปที่สำนักงานของฉัน”

“ผมจะยังไม่เช่าในขณะนี้ และผมจะโทรหาคุณเมื่อผมต้องการเช่าโกดัง”

หลิวหมิงอวี่พูดกับคนกลางแล้วเดินตามเฉินโหย่วเต๋อไป

คนกลางไม่ได้พูดอะไร และขับรถกลับ

หลิวหมิงอวี่เดินตามเฉินโหย่วเต๋อมาที่สำนักงานของเขา

เมื่อเดินไปมา หลิวหมิงอวี่พบว่าบริษัทการค้าแห่งนี้ไม่มีใครอยู่เลยจริงๆ

เมื่อพวกเขามาถึงสำนักงาน ทั้งสองก็นั่งบนโซฟา ขณะทำความสะอาดกาน้ำชา เฉินโหย่วเต๋อถาม

“คุณหลิว ฉันไม่ได้ตั้งใจจะขายบริษัทนี้ ถ้าคุณต้องการโรงงานแห่งนี้เป็นโกดังจริงๆ ฉันลดราคาให้ถูกลงกว่านี้ได้”

หลิวหมิงอวี่ยิ้มและพูดว่า

"ไม่ต้องรีบ ธุรกิจหลักของบริษัทคุณคืออะไร"

อีกฝ่ายเต็มใจพาเขาไปที่สำนักงาน แสดงว่ามีความเต็มใจที่จะขายอยู่แล้ว ถ้าไม่เช่นนั้น เขาจะปฏิเสธอย่างเด็ดขาดทันทีที่ประตู

เฉินโหย่วเต๋อ ล้างกาน้ำชา หยิบหม้อชาหลงจิ่งจากตู้น้ำชาด้านข้าง หยิบชาสองสามกำมือจากนั้นกล่าวว่า

“บริษัทของเราทำธุรกิจเกี่ยวกับของใช้ในชีวิตประจำวัน เสื้อผ้า เครื่องสำอาง อาหาร ฯลฯ เป็นหลัก อยู่ในขอบเขตธุรกิจของบริษัทของเรา”

"ขอบเขตธุรกิจของบริษัทคุณกว้างมาก จึงต้องมีขนาดค่อนข้างใหญ่"

หลิวหมิงอวี่ไม่ได้คาดหวังว่าอีกฝ่ายจะมีธุรกิจที่หลากหลายเช่นนี้ โดยทั่วไปแล้ว บริษัทการค้าส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับผลิตภัณฑ์หนึ่งหรือสองผลิตภัณฑ์เป็นหลัก และจะไม่เข้าครอบครองผลิตภัณฑ์ทั้งหมด บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมบริษัทนี้ถึงปิดตัวลงอย่างรวดเร็ว

เฉินโหย่วเต๋อชงชาร้อนให้กับหลิวหมิงอวี่เมื่อได้ยินการอนุมัติของ หลิวหมิงอวี่เขาก็เงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า

"เฮ้ มันเป็นอดีตไปแล้ว"

ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเป็นบริษัทใหญ่จริงๆ แต่สภาพแวดล้อมนี้ดูไม่เหมือนเลย

ไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไร เขาก็จะซื้อบริษัทอยู่ดี ตราบใดที่ราคาเหมาะสม บริษัทการค้าก็สามารถให้บริการตัวเองได้

หลิวหมิงอวี่หยิบถ้วยขึ้นมาและจิบชา กลิ่นชาเข้มข้นเข้าปากเขาทันที ชานี้ดี

เขาวางถ้วยลงแล้วถามเบาๆ

“คุณเฉิน ไม่ได้ตั้งใจจะขายบริษัทนี้จริงๆ เหรอ?”

เฉินโหย่วเต๋อไม่ได้ตอบเขาโดยตรง แต่พูดถึงการพัฒนาบริษัทของเขา

เจียเฉินโหย่วเต๋อเมื่อพิจารณาจากชื่อแล้ว ก็รู้ว่าเขาเป็นคนก่อตั้งมันขึ้นมา

เมื่อเฉินโหย่วเต๋อเริ่มต้นเปิดบริษัท บางทีอาจเป็นในปี 2005 เขาเพิ่งเริ่มร้านค้าออนไลน์ ซื้อของใช้ในชีวิตประจำวัน เครื่องสำอาง ฯลฯ จากต่างประเทศ แล้วขายในประเทศจีน ซึ่งเป็นตัวแทนการจัดซื้อในตำนาน

ในเวลานั้นตัวแทนจัดซื้อมีกำไรมาก หลังจากทำไประยะหนึ่งแล้ว เขาไม่พอใจกับการซื้อสินค้าชิ้นเล็กๆ ทางออนไลน์

เนื่องจากจำนวนตัวแทนจัดซื้อสำหรับหนึ่งคนมีจำกัด ในขณะนั้น การจัดส่งด่วนไม่ได้รับการพัฒนา ส่วนใหญ่อาศัยการฝากหิ้วจากผู้เดินทางทุกสัปดาห์เพื่อทำเงิน

ในปี 2549 โดยอาศัยตัวแทนจัดซื้อ เขาทำทองคำก้อนแรกของเขา ต่อมาเขามีความทะเยอทะยานและรู้สึกว่ามันช้าเกินไปที่จะทำเช่นนั้น เขาจึงก่อตั้ง เจียเฉิงโหย่วเต๋อ

ต้องบอกว่ามันง่ายมากที่จะทำเงินในเวลานั้น คนที่กล้าหาญมากขึ้นทำเงินได้มากมาย ถ้าจะให้พูดอย่างนั้น คือยังคงต้องมีเงินทุนจำนวนหนึ่ง ไม่มีทุน ต่อให้มีวิธีหาเงินก็ไม่มีประโยชน์สำหรับ

เฉินโหย่วเต๋อร่ำรวยและกล้าหาญและมีช่วงเวลาที่ดี

การก่อตั้งบริษัทการค้าได้ขยายขอบเขตธุรกิจของเขาไปมาก การซื้อสิ่งของเกือบทั้งหมดมีกำไร

ภายในเวลาไม่ถึงห้าปี ทรัพย์สินของบริษัทการค้าของเขามีถึงหลายร้อยล้าน

หลังจากที่มีเงิน เขามักจะไม่พอใจกับตัวแทนจัดซื้อรายย่อย ดังนั้นเขาจึงลงทุนในตัวแทนจัดซื้อทุกประเภท

สิ่งที่คนอื่นต้องการเพียงแค่กดสั่งซื้อแล้วเขาจะได้มาจากที่อื่น

เป็นเพียงว่าเขาไม่สามารถดำเนินการเองทุกอย่างได้ และหลังจากที่แผงขายของมีขนาดใหญ่ เงินทุนจำนวนมากถูกนำไปใช้ สภาพคล่องลดลงอย่างมาก และเงินจำนวนมากถูกกู้ยืมมาจากธนาคาร

เขาเชื่อในผู้อื่นและใช้เงินทุนหมุนเวียนของตัวเองเพื่อทำโครงการลงทุน

เขาเก่งเรื่องการซื้อขาย แต่เขาเป็นเพียงมือใหม่เมื่อพูดถึงโครงการลงทุน

ปรากฎว่ามันเป็นเพียงการหลอกลวง หลังจากการฉ้อโกงเงินของเขา มันก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

และเนื่องจากสภาพคล่องไม่เพียงพอ เขาจึงไม่สามารถชำระหนี้ได้ ทำให้บริษัทที่เดิมมีเงินหมุนเวียนหลายร้อยล้านล้มละลาย

อันที่จริง ตอนนั้นเขาไม่ได้ขาดสภาพคล่องมากนัก เขาต้องการเงินเพียง 30 ล้านเพื่อให้เขาฟื้นคืนชีพ

เป็นเพียงไอซิ่งบนเค้ก ทุกคนเต็มใจที่จะทำแต่มีเพียงไม่กี่คนที่ทำ

หลังจากขาดสภาพคล่องเฉินโหย่วเต๋อสามารถขายทรัพย์สินของเขาได้มากเท่านั้นเพื่อชำระหนี้ของเขา

หลังจากทำเช่นนี้เขาสามารถประคองมาได้หลายปีจนถึงปัจจุบัน

จนถึงปัจจุบัน มูลค่าผลผลิตประจำปีของบริษัทน้อยกว่าหนึ่งล้าน

อันที่จริง บริษัทการค้านี้อาจปิดไปนานแล้ว แต่นี่เป็นบริษัทแรกของเขา ทำงานหนักมาหลายปี เขาไม่อยากให้มันปิดตัวลง เขาจึงดิ้นรนทุกทางเพื่อมัน

หลิวหมิงอวี่ถอนหายใจหลังจากได้ยินเรื่องนี้และอุทาน

"คุณเฉินเป็นคนที่มีความอุตสาหะอย่างยิ่ง เช่นนั้น คุณขายบริษัทให้ผม แล้วผมจะให้คุณเป็นประธาน จัดการบริษัทต่อไป"

เฉินโหย่วเต๋อ เหลือบมองมาที่เขาและพูดว่า “บอสหลิว ฉัเข้าใจแล้ว ตอนนี้บริษัทนี้ว่างอยู่ คุณแน่ใจหรือว่าต้องการซื้อมัน?”

อันที่จริงเขายังคงค่อนข้างสนใจแต่เขาก็อยู่ระหว่างการตัดสินใจ เขาอยู่กับมันมานานมาก เขาจะขายมันจริงๆเหรอ? หรือยุบบริษัท

ล่าสุดเงินกู้ธนาคารก็เริ่มเร่งรัด มิเช่นนั้นเขาจะไม่เช่าอาคารโรงงานที่เหลืออยู่ เขาไม่มีเงินจ่ายจริงๆ

“คุณเฉิน ผมต้องการมันจริงๆ บอกราคามา ผทแค่ต้องการให้คุณซื้อของให้ผม ชื่อบริษัทยังคงเหมือนเดิม และฝ่ายบริหารก็ยังเหลือคุณอยู่”

หลิวหมิงอวี่รู้สึกว่าสามารถเริ่มต้นจากศูนย์เพื่อเป็นมหาเศรษฐีและจากนั้นก็เสื่อมจากมหาเศรษฐีไปเป็นคนที่มีหนี้สินซึ่งจะให้ไม่ยอมแพ้ไม่ใช่เรื่องง่าย

จุดที่สำคัญที่สุดคือเขาไม่มีเวลาจัดการ และแม้แต่ร้านทองก็ยังมีสือต้าเว่ย ที่รับผิดชอบ แม้ว่าเขาจะตั้งบริษัทการค้าด้วยตัวเอง เขาก็ต้องขอให้ผู้จัดการดูแล

เขามองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับเฉินโหย่วเต๋อและคิดว่าอีกฝ่ายเหมาะสมมาก