บทที่ 9 - ภารกิจรายการสวรรค์ : สังหารพยัคฆ์ปีศาจตาแดง

หลังจากทุกอย่างเรียบร้อย กู่ซีจำได้ว่าเขายังมีวิธีการฝึกฝนสองวิธีที่เขาทิ้งไว้ที่ศาลาห้องสมุดวิธีการฝึกฝนเหล่านั้นน่าจะค่อนข้างดี แต่เขาไม่มีคะแนนสนับสนุนเพียงพอ

ถ้าเขาต้องการได้รับคะแนนสนับสนุน เขาต้องทำภารกิจของนิกาย เขาไปที่หอภารกิจทันที

ในขณะนี้หอภารกิจเต็มไปด้วยผู้คน เพราะท้ายที่สุด ทุกคนต้องการทำภารกิจเพื่อรับคะแนนการสนับสนุน พวกเขาหวังว่าจะสามารถแลกเปลี่ยนเป็นโอกาสในการก้าวหน้าได้

ภารกิจแบ่งออกเป็นสามรายการ ได้แก่ มนุษย์ โลก และสวรรค์ ความยากเพิ่มขึ้นตามลำดับ และแน่นอน รางวัลก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน

ตรงกลางห้องโถงมีฉากกั้นแสงสามบาน รายชื่อภารกิจมนุษย์เป็นสีขาว รายชื่อภารกิจโลกเป็นสีแดง และรายชื่อภารกิจสวรรค์เป็นสีทอง รายชื่อภารกิจมนุษย์นั้นได้รับการเปลี่ยนบ่อยครั้งมาก และรายการภารกิจโลกก็เปลี่ยนเป็นครั้งคราว มีเพียงรายชื่อภารกิจสวรรค์เท่านั้นที่แทบไม่เปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะอันดับบนสุด แทบไม่มีใครสามารถทำภารกิจให้สำเร็จในรายการสวรรค์ได้

ผู้ดูแลเห็นกู่ซีว่าเขาไม่ใช่แม้แต่ศิษย์นอกนิกาย ดังนั้นเขาจึงโยนกระดาษขาวให้ กู่ซีโดยไม่เงยหน้าขึ้น “เจ้าสามารถยอมรับภารกิจประจำวันเหล่านี้ในรายชื่อภารกิจมนุษย์”

กู่ซีเหลือบมองพวกเขา มีภารกิจลับๆ เช่น ให้อาหารสัตว์อสูรของนิกาย ดูแลสวนสมุนไพร มองหาสิ่งของที่ผู้เฒ่าทำหาย ไปที่ยอดเขาหลักต่างๆ เพื่อทำความสะอาด และอื่นๆ เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ดังกล่าว

ไม่ต้องพูดถึงว่าเรื่องแบบนี้ใช้เวลานาน และคะแนนสมทบที่ได้รับก็น้อยอย่างน่าสมเพช เขาไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าใดก่อนที่เขาจะได้รับคะแนนการมีส่วนร่วมมากพอที่จะแลกเปลี่ยนกับวิธีการฝึกฝนอีกสองวิธี

“มีอะไรที่มีคะแนนการสนับสนุนมากกว่านี้อีกไหม”

ผู้ดูแลชอบเงยหน้าขึ้นและมองไปที่กู่ซีและค่อยๆมองเขาขึ้นและลงสองสามครั้งจากนั้นก็ยื่นอีกอันหนึ่ง “ถ้าอย่างนั้นลองดูนี่สิ”

กู่ซีชำเลืองมองอย่างรวดเร็วและแน่นอนว่ามันสูงกว่าคะแนนก่อนหน้านี้หลายสิบคะแนน

“ข้าต้องการยอมรับภารกิจนี้” กู่ซีกล่าวขณะชี้ไปที่หน้าจอ

ผู้ดูแลเดินตามทิศทางที่กู่ซีชี้ไปโดยไม่ตั้งใจ ชั่วขณะหนึ่ง เขาคิดว่า กู่ซีกำลังชี้ไปผิดทาง เขาอดไม่ได้ที่จะยืนยันว่า “เจ้าต้องการสิ่งนี้งั้นหรือ”

กู่ซีกำลังชี้ตรงไปที่รายการภารกิจสวรรค์ ยังเป็นภารกิจอันดับหนึ่งอีกด้วย: สังหารพยัคฆ์ปีศาจตาแดง

"ถูกต้อง!"

พยัคฆ์ปีศาจตาแดงนั้นโหดเหี้ยมและชั่วร้ายอย่างยิ่ง สร้างความเสียหายให้กับหมู่บ้านโดยรอบอย่างไม่อาจบรรยายได้ อย่างไรก็ตาม มันทรงพลังมากและแทบไม่มีคู่ต่อสู้เลย อย่างไรก็ตาม ร่างกายของมันเต็มไปด้วยสมบัติล้ำค่าและมีค่ามาก ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครสามารถปราบมันได้

เราต้องรู้ว่าภารกิจนี้อยู่ในรายชื่อสวรรค์มาเกือบปีแล้ว แต่ยังไม่มีใครทำสำเร็จ ครั้งหนึ่งมีศิษย์คนหนึ่งที่จุดสูงสุดของขั้นก่อตั้งรากฐานซึ่งยอมรับมัน แต่เขากลับมาด้วยความพ่ายแพ้และได้รับบาดเจ็บสาหัส จากนั้นเป็นต้นมา ภารกิจนี้ได้รับการจัดอันดับเป็นที่หนึ่งในรายชื่อสวรรค์ และไม่มีใครกล้าลองทำอีกต่อไป

ผู้รับผิดชอบมองไปที่ กู่ซีราวกับว่าเขากำลังมองคนโง่

“แม้แต่ศิษย์ชั้นในของนิกายก็ไม่สามารถเอาชนะพยัคฆ์ตาแดงได้ และเจ้าไม่ใช่แม้แต่ศิษย์ชั้นนิกาย ไม่ขอรบกวนไปหน่อยเหรอ?”

ความหมายของเขาชัดเจนมาก ถ้ากู่ซียอมรับภารกิจนี้ เขาจะต้องเป็นขนมสำหรับเสืออสูรอย่างแน่นอน

คนอื่นๆ ก็ถูกดึงดูดด้วยความโกลาหลที่นี่และก็ระเบิดเสียงหัวเราะทันที

"อะไร? ข้าฟังผิดหรือเปล่า? มีคนยอมรับภารกิจนี้จริง ๆ และมันก็เป็นศิษย์ที่ยังไม่ได้เข้ามาในนิกาย?”

“ภารกิจนี้อยู่ในรายชื่อสวรรค์เป็นเวลาหนึ่งปี ตั้งแต่ศิษย์เก่าซึ่งอยู่ที่จุดสูงสุดของขั้นก่อตั้งรากฐานล้มเหลว ก็ไม่มีใครกล้าลองทำอีกต่อไป ข้าควรจะพูดว่าเด็กคนนี้เป็นลูกวัวแรกเกิดที่ไม่กลัวเสือหรือว่าเขาไม่กลัวความตาย?”

“ด้วยการฝึกฝนเพียงเล็กน้อยนี้ ข้าเกรงว่าไม่เพียงพอที่จะอุดช่องว่างระหว่างฟันของเสืออสูร เขาไม่รู้หนังสือหรือไม่? หรือเขาเบื่อที่จะอยากมีชีวิตอยู่?”

ทุกคนเย้ยหยัน กู่ซีแต่การแสดงออกของเขาสงบ ผู้ดูแลส่ายหัวและรู้สึกว่ากู่ซีมีมาตรฐานสูง แต่ทักษะต่ำ ความแข็งแกร่งของกู่ซีนั้นสูงอย่างเห็นได้ชัด แต่เขาต้องการภารกิจที่ให้รางวัลคะแนนผลงานมากขึ้น เขาสามารถเพิกเฉยต่อความปลอดภัยของเขาได้

ผู้ดูแลเห็นว่า กู่ซียังเด็กอยู่และไม่ต้องการให้เขาเสียชีวิตโดยเปล่าประโยชน์ เขาพูดอย่างจริงจังว่า “เป็นการดีสำหรับคนหนุ่มสาวที่มีความทะเยอทะยานและการแสวงหา แต่เจ้าต้องติดดิน ภารกิจนี้ไม่เหมาะกับเจ้าเลย ข้าแนะนำให้เจ้าไปดูส่วนที่เหลือของรายการมนุษย์”

ใครจะคิดว่ากู่ซีจะส่ายหัวและปฏิเสธความตั้งใจที่ดีของเขา? “ข้าจะเลือกอันนี้”

ผู้ดูแลนั้นพูดไม่ออก เมื่อเห็นว่ากู่ซีดื้อรั้นมาก การแสดงออกของเขาก็ค่อยๆ เย็นลง “งั้นก็แล้วแต่เจ้า”

ทุกคนสามารถยอมรับภารกิจในรายการใดก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นรายการชื่อโลกหรือ มนุษย์ไม่มีเกณฑ์หรือข้อจำกัดใดๆ อย่างไรก็ตาม ทุกคนจะเลือกตามกำลังของตนเอง แม้ว่าจะมีคนที่ต้องการท้าทายความยากนี้ พวกเขาจะทำเช่นนั้นภายในขอบเขตของพวกเขา และพวกเขาจะไม่อุกอาจเกินไป

หากเกิดอุบัติเหตุและอันตรายเกิดขึ้นจริง นิกายจะไม่รับผิดชอบ ท้ายที่สุดชีวิตและความตายก็ถูกลิขิตไว้ ดังนั้นผู้คนมักจะระมัดระวังในการเลือกภารกิจที่จะยอมรับ

อย่างไรก็ตาม มันเป็นครั้งแรกสำหรับคนอย่างกู่ชี

กู่ซีเพิกเฉยต่อคำพูดที่เย็นชารอบตัวเขา หยิบการ์ดภารกิจและพร้อมที่จะจากไป ผู้ดูแลมองไปที่หลังของเขาและส่ายหัว หากไม่มีอะไรไม่คาดคิดเกิดขึ้น นี่ควรเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นศิษย์คนนี้

“ทำไมต้องเสียลมหายใจกับคนประเภทนี้? เขาต้องการส่งตัวเองไปสู่ความตาย เราไม่จำเป็นต้องหยุดเขา”

ในขณะนี้มีเสียงโห่ร้องมาจากนอกประตู

กลุ่มลูกศิษย์ชุดสีม่วงที่มีออร่าพิเศษเข้ามาในหอภารกิจราวกับว่าเมฆสีม่วงมาจากทิศตะวันออก สีม่วงเป็นสีของลูกศิษย์สายตรง และกู้ซีก็บังเอิญเดินผ่านพวกเขาไป

เสื้อคลุมของลัทธิเต๋าของลูกศิษย์เหล่านี้แตกต่างจากชุดอื่น ๆ ทั่วไปมาก พวกมันไม่เพียงแต่กันน้ำและไฟเท่านั้น แต่ยังกันไม่ให้ดาบและหอกอีกด้วย มันสามารถเห็นได้ว่าพวกเขามีค่าแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นข้อมือหรือขอบ ล้วนมีเส้นสีทองล้อมรอบ และสวยงามมาก

คิ้วของผู้ชายหนาและดวงตาของเขาเป็นประกาย ในขณะที่ใบหน้าของผู้หญิงนั้นเหมือนดอกพีช พวกเขาอยู่ที่ขั้นก่อตั้งรากฐาน และใบหน้าของผู้หญิงดูหยิ่งผยอง

ผู้ดูแลไม่กี่คนและแม้แต่ผู้อาวุโสบางคนก็รีบออกไปต้อนรับพวกเขา เราต้องรู้ว่าลูกศิษย์สายตรงเหล่านี้เป็นหัวใจและเนื้อหนังของปรมาจารย์และผู้อาวุโสสูงสุด สถานะของพวกเขามีเกียรติและผู้คนไม่สามารถทำให้พวกเขาขุ่นเคืองได้

“ข้าสงสัยว่าทำไมพวกเจ้าทุกคนถึงได้ให้เกียรติเราด้วยการปรากฏตัวของพวกเจ้า”

ชายที่นำหน้าดูเหมือนจะอายุประมาณ 20 ปี ใบหน้าของเขาหล่อเหลาและสง่างาม และอารมณ์ของเขาก็ไม่ธรรมดา เขาเป็นศิษย์สายตรงของผู้นำนิกาย ชื่อของเขาคือ หลินไป่และเขาเก่งเรื่องดาบ

“เราอยู่ที่นี่ภายใต้คำสั่งของผู้อาวุโสให้ยอมรับภารกิจและการปฏิบัติหน้าที่”

"เข้าใจแล้ว."

เมื่อผู้ดูแลได้ยินดังนั้นก็ต้อนรับพวกเขาด้วยความเคารพ

หลินไป่เหลือบมองไปที่ด้านบนสุดของรายชื่อสวรรค์ และเห็นว่าตัวอักษรสีทองบนนั้นจางลง นี่หมายความว่าภารกิจได้รับการยอมรับแล้ว หากภารกิจล้มเหลว ภารกิจก็จะกลับคืนสู่สภาพเดิม หากภารกิจสำเร็จ ภารกิจนั้นจะหายไปจากรายชื่อสวรรค์

เขาจำได้ว่าภารกิจนี้คือฆ่าเสือปีศาจตาแดง ความยากลำบากนั้นสูงมากและอยู่ในรายการมาเป็นเวลานาน

“เป็นไปได้ไหมว่าลูกศิษย์สายตรงคนอื่นๆ มาก่อนข้าและยอมรับภารกิจนั้น”

ตามหลักเหตุผลในนิกาย มีเพียงลูกศิษย์สายตรงเหล่านี้เท่านั้นที่มีแนวโน้มจะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จหลินไป่รู้สึกสงสัยเล็กน้อย เพราะท้ายที่สุด เขาต้องการยอมรับภารกิจนี้เพื่อท้าทายตัวเอง แต่เขาไม่รู้ว่ามีคนอื่นเอาไปแล้ว

เพื่อให้สามารถยอมรับภารกิจนี้ได้ บุคคลนี้ต้องมีพลังมาก

อย่างไรก็ตาม ใครจะไปคิดว่าบรรยากาศจะตกอยู่ในความเงียบ การแสดงออกของคนรอบข้างก็ดูแปลกไปเล็กน้อย หลินไป่ถามด้วยความสงสัย “พวกเจ้าทุกคนเป็นอะไรไป? เป็นไปได้ไหมว่ามีบางอย่างที่พิเศษเกี่ยวกับบุคคลนี้”

ผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้ดูแลก็เปิดปากพูด “คนที่รับภารกิจนี้คือศิษย์ที่ไม่ได้อยู่ในนิกายชั้นนอก”

หลินไป่ตกใจ