บทที่ 18 - กองขยะ พวกเขาไม่เข้าใจโลกแห่งอัจฉริยะ[ฟรี]

พิธีรับลูกศิษย์ใกล้จะสิ้นสุดแล้ว ทุกคนต่างคนต่างแยกย้ายกันไป เหลือเพียงผู้อาวุโสสูงสุดและผู้อาวุโส พร้อมกับกู่ซี เพื่อมาที่ศาลาสมบัตินี่ คือสิ่งที่เซินเทียนยี่สัญญากับเขา

สามารถกล่าวได้ว่าศาลาสมบัติมีทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นวิธีการฝึกฝนที่ทรงพลัง สมบัติระดับสูงสุด หรือไข่สัตว์ร้ายทุกชนิด

ด้วยวิธีการพิเศษ ผู้ฝึกตนสามารถทำสัญญากับสัตว์อสูรได้ ทำให้พวกมันเป็นสัตว์คุ้นเคยที่สามารถต่อสู้เคียงข้างผู้ฝึกฝนและเพิ่มความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขา ผู้ฝึกตนบางคนมีพลังจิตวิญญาณที่แข็งแกร่ง และสามารถทำสัญญากับพวกเขาได้หลายตัว

“ข้าเห็นว่าเจ้าไม่มีสัตว์สัญญาอยู่เคียงข้างเจ้า ทำไมไม่เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง? ข้าคิดว่ามันเหมือนกับการเพิ่มปีกให้กับเสือในการต่อสู้ในอนาคตของเจ้า”

กู่ซีก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผล

อย่างไรก็ตาม ข้างหน้าเขามีไข่สัตว์ร้ายมากมายจนแทบจะตาพร่าเมื่อมอง พวกเขาทั้งหมดได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยพลังงานทางวิญญาณ

กู่ซีมองไปที่พวกเขาทีละคน และผู้เฒ่าจ้าวที่ซึ่งรับผิดชอบในการเฝ้าดูพวกเขากล่าวอย่างประจบสอพลอว่า “ไข่จระเข้หินแยกอวกาศนี้มีความแข็งแกร่งของการก่อตั้งรากฐานเมื่อเกิด ยิ่งไปกว่านั้น นอกจากการป้องกันที่แข็งแกร่งแล้ว มันยังมีพลังพิเศษอีกด้วย เรียกได้ว่ามีทั้งรุกและรับ”

กู่ซีมองไปในทิศทางที่เขากำลังชี้ไป มันเป็นไข่สีเหลืองดิน โทนปกคลุมด้วยลวดลายสีเทาดำ เขาสัมผัสได้ถึงธาตุดินหนักที่มาจากมัน ดูเหมือนว่าจะค่อนข้างดี

เขาส่ายหัว แม้ว่าจระเข้หินแยกอวกาศจะดี แต่ร่างกายของมันใหญ่โตและเงอะงะ มันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ

“แล้วอสรพิษเลือดแปดปีกล่ะ? ด้วยการบ่มเพาะและความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น มันจะเติบโตเป็นคู่ของปีกในทุกขั้นตอน เมื่อมันมีปีกทั้งแปด มันจะมีพละกำลังเหมือนมนุษย์ผู้ฝึกตนร่างมังกร ว่ากันว่ามันมีศักยภาพที่ท้าทายสวรรค์ เจ้าคิดอย่างไร?”

กู่ซีค่อนข้างที่จะหลงเชื่อ อสรพิษเลือดแปดปีกในขั้นเชี่ยวชาญ มันสามารถฆ่าผู้ฝึกตนรวบรวมวิญญาณได้ในทันที

อย่างไรก็ตามถึงแม้จะแข็งแกร่งในช่วงท้าย แต่ก็อ่อนแอในช่วงแรก ยิ่งกว่านั้น มีเงื่อนไขที่เข้มงวดมากสำหรับการเติบโตของปีก หากมีข้อผิดพลาดก็จะหยุดก้าวไปข้างหน้า การเลี้ยงดูต้องใช้เวลามากเกินไป ดังนั้นจึงไม่ใช่ทางเลือกแรกของเขา

“นกกระจอกปีกทองก็ไม่เลวเหมือนกัน เป็นลูกหลานของนกเพนกวินปีกทองและรูปแบบปีศาจนกกระจอกได้รวบรวมความแข็งแกร่งของทั้งสองสายพันธุ์ มันไม่เพียงมีการโจมตีที่รุนแรงเท่านั้น แต่ความเร็วของมันยังไม่มีใครเทียบได้ ไม่ว่าจะใช้เพื่อหลบหนีหรือไล่ตามศัตรูก็ตาม”

“อินทรีเทพผู้ควบคุมลม, แรดเกราะใต้พิภพสีดำ-ทอง, คางคกทองคำสามขา, จิ้งจกยักษ์หุ้มเกราะสีน้ำเงิน, หมาป่าจันทร์เห่าหอน, งูหลามยักษ์กลืนสวรรค์, ลิงหินวิญญาณวานร, ยูนิคอร์นปีกสีม่วง สัตว์เสือสิงโตสองหัวโลก...”

ผู้เฒ่าจ้าวแนะนำพวกมันทีละตัว เขาพูดจนปากแห้งและลำคอของเขารู้สึกเหมือนกำลังจะหลุดออกไป แต่กู่ซีไม่ชอบพวกมัน เขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

“ข้าขอถามหน่อยได้ไหมว่าเจ้ากำลังมองหาสัตว์ร้ายชนิดใด?”

กู่ซีก็ไม่รู้เหมือนกัน ผู้เฒ่าจ้าวพูดถึงบางเรื่องที่ไม่เลว แต่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป

พวกเขาเกือบจะถึงจุดสิ้นสุด แต่กู่ซียังไม่ได้เลือกอันที่เหมาะสม เขาเหลือบมองไปรอบๆ และบางสิ่งในมุมนั้นก็ดึงดูดความสนใจของเขา

มันเป็นไข่สีเทาที่ถูกโยนที่ด้านล่างของตู้ เขาไม่รู้ว่าคนอื่นโยนมันทิ้งไปที่นั่นโดยบังเอิญหรือเปล่า แต่มันถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นเกือบ

ผู้เฒ่าจ้าวมองตามกู่ซีและมองไป “เอ๊ะ ทำไมมีไข่อยู่ที่นี่? มันยังไม่ได้ลงทะเบียน”

ไม่มีพลังงานทางวิญญาณบนไข่ และเขาไม่รู้ว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดใด มันอาจจะอ่อนแอเกินไป ดังนั้นจึงไม่มีความผันผวน ผู้อาวุโสจ้าวจึงไม่ได้ใส่ใจ

[ระบบตรวจพบว่าไข่สัตว์ร้ายมีสายเลือดของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง]

[52,468 ข้อบกพร่องถูกค้นพบ ท่านต้องการที่จะแยกข้อบกพร่องและซ่อมแซมพวกเขา?]

เสียงกลไกที่จู่ ๆ เข้ามาในใจของ กู่ซีทำให้เขาตกใจอย่างมาก แม้แต่ไข่สัตว์ร้ายก็สามารถถูกทำให้บริสุทธิ์เพื่อขจัดสิ่งสกปรกได้!

ราวกับว่าประตูสู่โลกใหม่ได้เปิดออกแล้ว

สิ่งที่ทำให้ กู่ซีประหลาดใจมากที่สุดก็คือไข่สีเทานี้มีสายเลือดของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง อย่างไรก็ตาม จะเห็นได้ว่าพลังสายเลือดนั้นอ่อนแอมาก มิฉะนั้นจะไม่มีข้อบกพร่องและสิ่งสกปรกมากมายนัก

“ข้าเลือกแล้ว”

เมื่อเห็นว่ากู่ซีได้วางไข่สัตว์ร้ายที่มีอำนาจมากมายไว้ข้างๆ และหยิบไข่สีเทานี้ขึ้นมาแทน เซินเทียนยี่และ ผู้อาวุโสจ้าวต่างก็มีการแสดงออกที่ไม่น่าเชื่อบนใบหน้าของพวกเขา

“แน่ใจนะว่าไม่อยากดูอีกรอบ?”

กู่ซีถือไข่ไว้ในมือและพูดโดยไม่กระพริบตา "ข้าจะเอามัน ไข่นี้ค่อนข้างตรงกับข้า”

เซินเทียนยี่และผู้อาวุโสจ้าวมองหน้ากัน ไข่สีเทาไม่มีเจ้าสมบัติพิเศษใดๆ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากกู่ซียืนยันที่จะเลือกพวกเขา พวกเขาไม่สามารถพูดอะไรได้อีก

บางทีพวกเขาอาจไม่เข้าใจโลกแห่งอัจฉริยะ คนพิเศษมักจะมีรสนิยมพิเศษ

หลังจากเลือกไข่สัตว์ร้ายที่คุ้นเคยแล้ว เซินเทียนยี่ก็นำกู่ซีไปที่ศาลาห้องสมุด ผู้เฒ่าผู้พิทักษ์ที่กู่ซีพบก่อนหน้านี้ไม่ได้ปรากฏตัวในครั้งนี้และเขาก็ถูกแทนที่ด้วยคนอื่น

ผู้อาวุโสผู้พิทักษ์เห็นว่าเป็นผู้นำนิกายแล กู่ซีและเขาก็ให้ความเคารพอย่างมาก

คราวนี้ กู่ซีไม่ได้ใช้เวลามากเกินไป เขานำวิธีการฝึกฝนที่เขาเลือกก่อนหน้านี้ออกมาโดยตรง นั่นคือ 'หมัดปราบเสือ' และ 'ก้าวย่างสาบสูญ' แม้ว่าจะเป็นวิธีการบ่มเพาะทั่วไป แต่ผลที่ได้จะดีกว่าเมื่อมันสกัดออกมา

ความยิ่งใหญ่ของเต๋านั้นเรียบง่าย เฉพาะสิ่งพื้นฐานที่สุดเท่านั้นที่จะมีผลอัศจรรย์ ทุกสิ่งที่ตามมามาจากพวกเขา

เมื่อเห็น กู่ซีออกมาจากศาลาห้องสมุดอย่างรวดเร็ว เซินเทียนยี่ก็ประหลาดใจเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ก่อนหน้านี้เขาใช้เวลาค่อนข้างนานในการเลือกไข่สัตว์ร้าย เซินเทียนยี่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสัยเล็กน้อย

“เจ้าเลือกวิธีการฝึกฝนแบบใด?”

กู่ซีหยิบเทคนิคการการฝึกธรรมดาสามัญที่สุดสองชิ้นออกมา 'หมัดปราบเสือ' และ 'ก้าวย่างสาบสูญ'

ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนต่างมองหน้ากันอย่างไม่พูดอะไร

เซินเทียนยี่ คิดว่าตามระดับการบ่มเพาะปลูกของกู่ซีเขาจะเลือกเทคนิคการฝึกฝนเช่น 'ท่าเท้าว่านเซียง ' และ 'หมัดผ่าสวรรค์ชั่วร้าย' แต่สุดท้ายนี้มัน?

หลังจากเลือกไข่สีเทา เขาเลือกวิธีการบ่มเพาะแบบธรรมดาเหล่านี้อีก พูดตรงๆ เขาสามารถเลือกวิธีการบ่มเพาะระดับท็อปและสมบัติเวทมนตร์ได้อย่างง่ายดาย แต่เขาเลือกแต่กองขยะไร้ค่า

เป็นไปได้ไหมที่อัจฉริยะทุกคนจงใจ? เป็นไปได้ไหมว่ากู่ซีไม่ต้องการพึ่งพาสิ่งของภายนอก? เขาต้องการพึ่งพาความแข็งแกร่งของตัวเองอย่างหมดจดหรือไม่?

เซินเทียนยี่ อดไม่ได้ที่จะถามว่า “เจ้าเลือกผิดหรือเปล่า”

“ข้าไม่ได้ทำผิด ข้าคิดว่าวิธีการฝึกฝนทั้งสองนี้ค่อนข้างเหมาะสำหรับข้า”

...

แม้แต่ศิษย์ภายในนิกายก็ไม่ชอบวิธีการบ่มเพาะเช่นนี้ นับประสาศิษย์สายตรง ในทางตรรกะควรจะมีวิธีและเทคนิคการบ่มเพาะที่ดีกว่า แต่ทำไมกู่ซีถึงเลือกสิ่งเหล่านี้?

“เอาอันนี้”

เซินเทียนยี่ทนไม่ไหวจริงๆ เขาโบกแขนเสื้อ และกระแสแสงแวบเข้ามาในอ้อมแขนของกู้ซี

คำว่า 'เทคนิคการกลั่นยาเป่าผู่' ปรากฏขึ้น แสงสีทองที่ส่องมารอบๆ ฝาครอบบ่งบอกว่าไม่ธรรมดา นี่เป็นวิธีการฝึกฝนระดับเทพจริงๆ!

“นำกลับไปศึกษาให้ดี มันจะมีประโยชน์มากในอนาคตอย่างแน่นอน”

ช่างเป็นเรื่องน่าตลก เซินเทียนยี่ไม่ต้องการให้คนอื่นคิดว่าเขาเป็นผู้นำเพียงคนเดียว ที่มอบสินค้าราคาถูกให้กับกู่ซี

กู่ซีต้องการที่จะปฏิเสธ แต่เมื่อมองไปที่การแสดงออกของเซินเทียนยี่แล้ว เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขอบคุณเขา

“ต่อไปไปที่สนามฝึกของเจ้าและลองดู”