Chapter 295(อ่านฟรีทุกตอนที่ลงท้ายด้วย 5-6)

ในขณะนี้ ในห้วงอวกาศที่อยู่ไม่ไกล ยานอวกาศขนาดเล็กที่มีความเร็วสูงมากกำลัง...ขับไปอย่างไร้จุดหมาย.

ยานขนาดเล็กที่มีปีกสองข้างกำลังบินรอบๆดาวเคราะห์น้อยเหมือนกับดาวตกที่กลายเป็นดาวหางในระยะเวลาสั้นๆ.

ในห้องนักบิน คนจากโลกกำลังฟังเพลงที่คุ้นเคย แต่ดนตรีนั้นเป็นยุคเก่า.

ผู้ฟังก็กำลังตวัดนิ้วไปมาตามจังหวะ หยักหน้าและบิดเอวเป็นครั้งคราว ชายคนนี้ที่มีท่าทางกวนตีนเป็นอย่างมาก เขาเป็นหัวหน้าของกลุ่ม Guardians of the Galaxy ปีเตอร์ แจ็คสัน ควิน ฉายา 'Star Lord'.

สมาชิกทั้ง 5 ของ Guardians of the Galaxy ก็อยู่ในห้องนักบินเช่นกัน กาโมรา,แดร๊กซ์ เดอะ เดสทรอยเยอร์,ร็อคเก็ต แรคคูน,กรู๊ทและแมนทิส พวกเขามาจากต่างดาวและทำภารกิจของโรแนน ทำให้พวกเขาแม้ว่าจะแตกต่างกันแต่พวกเขาก็มารวมกันอย่างไม่ธรรมดา.

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะเป็นฮีโร่ พวกเขาก็ยังเป็นกุ๊ย ซึ่งมันอาจจะเป็นเพราะติดมาจากนิสัยของหัวหน้าของพวกเขา.

แน่นอน พวกเขาน่าจะเจอกันในคุก.

แต่เพราะซอดได้เอาลูกบอลมิติที่เป้าหมายของพวกเขาไปล่วงหน้าเพราะรู้ล่วงหน้าของเขา ทำให้มันไม่มีแผนการล่าขุมทรัพย์ตามพล็อตเรื่องดั้งเดิม ซึ่งพวกเขาไม่ได้มาเจอกันในคุกตามพล็อตเรื่องปกติ.

อย่างไรก็ตาม โชคชะตาก็เป็นเล่ห์กลของมนุษย์ ไม่ต้องถูกถึงว่าโชคชะตายังเป็นแนวคิดที่ดำเนินเรื่องผ่านจักรวาลมาเวล ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องบังเอิญที่จะต้องต่อสู้กับผู้น้องของธานอส ชาวคลีที่ชื่อโรแนนที่ทำให้พวกเขามารวมตัวกันภายใต้อุบัติเหตุบางอย่าง.

แม้แต่ กาโมรา ลูกสาวบุญธรรมของธานอสก็เข้าร่วมทีมด้วยเหตุผลแปลกๆ ที่จริงเธอควรจะอยู่เคียงข้างโรแนนเพราะถูกธานอสสั่งให้ช่วยงานของเขา เพื่อนำเอาลูกแก้วจักรวาลกลับมา.

ท้ายที่สุด กาโมรา เป็นนักฆ่าอันดับหนึ่งในจักรวาล ด้วยชื่อเสียงที่โด่งดังของเธอและธานอสก็เชื่อมั่นในตัวเธอเหมือนกันว่าจะนำลูกแก้วจักรวาลจากโรแนนมาให้.

อย่างไรก็ตาม เพราะซอดได้นำลูกแก้วจักรวาลออกไปก่อนแล้ว ธานอสจึงไม่ได้ส่งเธอไปอยู่ข้างๆโรแนนแน่นอน ตอนนี้ทั้งหมดเป็นเกราะอุบัติเหตุการลอบสังหารของเธอทำให้เธอถูกช่วยเหลือโดยสตาร์ลอร์ด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกพบหรืออะไร เขาเข้าไปทักทายเธอ...ไม่สิ เขาพูดคนเดียวอยู่นานก่อนที่เธอจะตอบสนองด้วยซ้ำ.

กรู๊ท เป็นต้นไม้รูปร่างคนในระดับผู้ใหญ่ เพราะว่าเขาไม่ได้ตายจากการแย่งยิงลูกแก้วทำให้เขากลับไปเป็นเด็ก.

ทันใดนั้นยานอวกาศก็หมุนและเพิ่มความเร็วอย่างกระทันหันทำให้ร็อคเก็ตที่นอนหลับอยู่ตื่นขึ้นและบ่น.

"พวก ทำไมเราต้องเดินทางอีกครั้ง? ไม่ใช่ว่ามันเป็นวันหยุดของเราหรอ?"

การเดินทางในจักรวาลนั้นน่าเบื่อเป็นอย่างมาก แม้ว่ายานลำนี้จะเร็วมาก แต่หน่วยระยะทางในการเดินทางของจักรวาลนับเป็นปีแสง ทุกการเดินทางจะทำให้คนคนหนึ่งหมดแรงทั้งกายและใจ หลังจากพักผ่อนในที่สุด ร็อคเก็ตก็ไม่อยากล่าช้าเพราะความประสาทของเขาอีก.

"เราได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือ อาจมีผู้บาดเจ็บล้มตาย เราต้องไปดู."

คำตอบของกาโมราลูกสาวบุญธรรมของธานอส สาวเอเลี่ยนหน้าตาดี หุ่นเชียะ เก่งทุกอย่าง ยกเว้นว่ามีผิวสีเขียว.

"ทำไมเราต้องไปไกลขนาดนั้น ไม่กลัวว่ามันเป็นกับดักงั้นหรอ?"ร็อคเก็ตพยายามขี้เกียจอย่างถึงที่สุด.

"เพราะเราเป็นคนดี!"

ปีเตอร์ ควินพูดอย่างชอบธรรมและภายใต้การดูถูกของร็อคเก็ต เธอก็เปลี่ยนคำพูดของเธอ.

"บางทีพวกเขาอาจจะให้ผลประโยชน์กับเราเป็นรางวัล ถ้ามันเป็นกับดัก มันจะวิเศษมาก เราสามารถได้รับของอะไรเยอะแยะเลย."

"นี่คือสิ่งที่นายคิดจริงๆสินะ!"

ร็อคเก็ตไม่พอใจเพราะความต้องการส่วนตัวของกัปตัน การพักผ่อนของเขาก็ปลิวหายไปในที่สุด

ปีเตอร์ ควินยักคิ้วให้.

"อย่าพูดอย่างนั้น ระยะทางไม่ไกลและใช้เวลาไม่นาน นอกจากนี้เราเป็นคนดีและควรต่อสู้กับพวกชั่วร้าย นั่นเป็นความรับผิดชอบของเรา ฉันไม่อาจรอที่จะจัดการกับพวกมันได้!"

"ใกล้ถึงที่หมายแล้ว."

แมนทิสน่าจะเป็นคนเดียวที่ยังคงทำงานหนักอยู่.

"เอาหล่ะพวก ทุกคนใจเย็นๆไว้ ทริปนี้อาจจะอันตรายสักหน่อย อย่าให้ต้องแกล้งดุหน่อยเลย."

ปีเตอร์ ควินตื่นเต้นและออกคำสั่งว่า.

"พวกนายก็เหมือนกับฉัน มาทำตัวให้ดูสูงส่งกันหน่อย แดร๊กซ์ พูดอะไรสักคำสองคำดี ให้พวกเขาตกใจและข่มขวัญพวกเขาสักหน่อย."

"ควิน ช่างมันเถอะ!"

กล้ามเนื้อที่พร้อมระเบิดและแดร๊กซ์ก็กลอกตาของเขา.

"ถ้านายตะโกน คนอื่นจะหัวเราะ."

ด้วยแรงยุและเย้ยหยันกันเอง ห้องนักบินและกลุ่มคนไร้ยางอายเริ่มเยาะเย้ย ปีเตอร์ ควิน เพราะท่าทางตลกๆของเขาที่อยากให้ทุกคนผ่อนคลาย.

ปีเตอร์ ควินคิดว่าเขาถูกดูถูกและเขาก็แอบตั้งใจให้ทุกคนมองเขาอย่างนั้นขณะที่เขายอมเป็นตัวตลกหรือถูกล้อเลียนสัก 10 ครั้ง

ยานอวกาศเดินทางด้วยความเร็วแสง และหยุดอยู่หน้าดาวเคราะห์น้อยที่กำลังวุ่นวาย เหตุที่มันวุ่นวายก็เพราะตัวของดาวเคราะห์เองไม่ได้หมุนไปตามแรงโน้มถ่วงที่กำหนด.

ตูม!

เกิดเสียงดังสนั่น เช่นเดียวกับที่สมาชิดของGuardians of the Galaxyกำลังมองหาเป้าหมาย มีร่างของนักบินคนหนึ่งที่กำลังลอยกลับหัวกลับหางและพุ่งออกมาจากก้อนหินและตกลงมา.

"ไอ้พวกขยะ วู้~! ฮ่าฮ่า--"

ปีเตอร์ ควินที่กรีดร้องเพราะแรงเหวี่ยง เมื่อเห็นภาพนี้ เสียงร้องของเขาก็เปลี่ยนไปทันที.

"ว้ากก วากกกก!"

ความตื่นกลัวของ ปีเตอร์ ควิน ไม่ได้ดึงดูดให้เพือนร่วมทีมของเขาล้อเลี่ยนเขาเลย ตอนนี้ทุกคนตกใจกับฉากด้านหน้า ถ้าจะให้อ่านสีหน้าพวกเขาหล่ะก็ มันก็แค่...

"พวก....พวก...มัน...ก็แค่...นั่นอะไรหน่ะ?"

ดวงตาของ ปีเตอร์ ควิน เบิกกว้างขณะที่เขานั่งยองๆและถาม แม้ว่าเขาจะรู้คำตอบอยู่ในใจของเขา แต่จิตใต้สำนึกของเขาก็ร้องบอกมาว่าอยากจะให้ใครสักคนมาช่วยยืนยัน

ภายในยานเกิดความเงียบ ถ้าไม่เพราะพวกเขาหน้ามืด แสดงว่าโรแนนเพิ่งจะถูกทุบตีต่อหน้าของเขา!

ไอ แอม กรู๊ท!

กรู๊ทที่ตัวส่ายไปมาราวกับต้นไม้ไร้กระถางตอบกลับ.

"ไอ แอม กรู๊ท!"

ควินรู้สึกโล่งใจเมื่อสัมผัสเหงื่อบนหัวของเขาอย่างใจเย็นและพูด.

"มันกลับกลายเป็น กรู๊ท ทำให้ฉันกลัวแทบตาย ฉันคิดว่าโรแนนถูกจัดการซะแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า..."

"ไอ้พวกขนดก โรแนนถูกจัดการแล้ว!"

จากนั้นทุกคนในGuardians of the Galaxyก็เห็นยักษ์สีน้ำเงินตัวใหญ่บินมาด้วยความประหลาดใจ.

"นั่นมัน!"

ไม่มีใครไม่แสดงความตกใจที่อยู่ภายในของพวกเขาได้.

"นั่นมันอุลตร้าแมนของจักรวรรดิคริปตอน!"

มีเพียงร็อคเก็ตและกาโมราเท่านั้นที่พูดอย่างเคร่งขรึม.

"อุลตร้าแมนแห่งจักรวรรดิคริปตอนคืออะไร?"

คนอื่นยังไม่เข้าใจ.

"ไอ แอม กรู๊ท!"

แม้แต่กรู๊ทก็ยังแสดงความสงสัยออกมา.

"อุลตร้าแมนเป็นทหารของจักรวรรดิคริปตอน จักรวรรดิคริปตอนมีกองทัพยักษ์ใหญ่แบบนี้ แค่เมืองหลวงของเขาเพียงอย่างเดียวก็สามารถกวาดล้างไปทั่วจักรวาล!"

ร็อคเก็ตและกาโมราตะโกนขึ้นพร้อมกัน.