(ฟรี)บทที่ 28 อยู่ด้วยกัน

เฉียวเนี่ยนมองเขาอย่างลึกล้ำ หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ยอมรับคำอธิบายนั้นอย่างง่ายดาย หางตาเจือไปด้วยความเกียจคร้านและบ้าคลั่ง "ก็เป็นไปได้"

นั่นค่อนข้างจริงจังแล้ว!

เจียงหลี "..."

เขาเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับระเบิดที่เพิ่งได้รับมาจนกระทั่งกลับถึงบ้าน ถึงจะรู้ว่ามีคนอื่นอยู่ในบ้าน

"คุณชายวั่ง?"

ดูเหมือนว่าเย่วั่งชวนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขาเปลี่ยนไปสวมชุดนอนแล้ว ผมที่เปียกชื้นปรกลงมาที่เรียวคิ้ว เขากำลังเช็ดมันด้วยผ้าขนหนู สร้อยประคำบนข้อมือนั้นเด่นชัดเป็นพิเศษ ดวงตายังมีรอยเลือดสีแดงเหลืออยู่ เขาไม่ได้พักเลยสักนิด ไม่กี่วันก่อนก็อดกลั้นกลิ่นอายที่กระหายเลือดภายในดวงตาไม่ได้ แต่การสวมลูกประคำนั้นดูเหมือนจะเหมาะมาก...

เจียงหลีลืมไปเลยว่าเพิ่งโดนเฉียวเนี่ยนโจมตีด้วยสีหน้าประหลาดใจ เขาเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว "นายมาที่นี่ได้ยังไง?"

นี่คือบ้านเขา ไม่ผิดแน่...

ดวงตาส่วนลึกของเย่วั่งชวนจ้องมองไปที่เฉียวเนี่ยนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินลงมาอย่างสบายๆ "บ้านของฉันกำลังปรับปรุงอยู่ ฉันจะอยู่กับนายที่นี่สักพัก"

เจียงหลี "นายอยู่ไม่ได้แล้ว ยังไงก็ตามมีทาวน์เฮาส์ตั้งหลายหลัง…ขอถามหน่อยเถอะ นายเพิ่งปรับปรุงบ้านไปไม่ใช่เหรอ?"

ตระกูลเย่มีทรัพย์สินอยู่ทั่วประเทศ เย่วั่งชวนยังเป็นเศรษฐีที่ซ่อนเร้น เขามีอสังหาริมทรัพย์นับไม่ถ้วน และมีทาวน์เฮาส์มากกว่าหนึ่งหลังในวงแหวนรอบนอก

แม้ว่าหนึ่งในทาวน์เฮาส์จะถูกปรับปรุงใหม่ แต่ก็ไม่จําเป็นต้องมาอยู่ที่นี่กับเขา

เขาจำได้ว่าวงแหวนรอบนอกเพิ่งสร้างโรงแรมใหม่ระดับดาวซึ่งเป็นแลนด์มาร์คแห่งใหม่ของเมืองนี้ เป็นทรัพย์สินส่วนตัวภายใต้ชื่อของนายท่านเย่

"น่าเกลียดเกินไป ฉันปล่อยให้พวกเขารื้อและติดตั้งใหม่ทั้งหมด"

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายเหมือนกับการซื้อบ้านตากอากาศและซื้อผักตามท้องถนน

ขณะที่พูดคุยกัน เขาก็ลงมาถึงแล้ว แขนเสื้อชุดนอนม้วนขึ้นทีละพับ เส้นเอ็นของกระดูกข้อมือนั้นเรียบและแข็งแรง เย่วั่งชวนโยนผ้าเช็ดตัวลงบนโซฟา เขาก้มลงไปเทน้ำหนึ่งแก้ว แล้วพูดว่า "ก่อนจะย้ายเข้ามา ฉันบอกให้คนซื้อของใช้สำหรับเด็กผู้หญิงไว้ วางอยู่ชั้นบน"

เจียงหลียังคงถือถุงใบใหญ่เล็กไปด้วย และยกถุงช้อปปิ้งไว้ในอ้อมแขน “นายซื้อของให้เนี่ยนเนี่ยนด้วยเหรอ? ทำไมไม่บอกก่อนล่ะ ฉันก็ซื้อมันมาแล้วเหมือนกัน”

ถ้าเขารู้ว่าอีกฝ่ายซื้อไว้แล้ว ก็คงจะไม่ซื้อมาหรอก

เย่วั่งชวนเหลือบมองที่ถุงกระดาษที่เขาถืออยู่ ซึ่งเป็นแบรนด์ทั้งหมดที่เด็กผู้หญิงชอบเขาเม้มริมฝีปากแล้วพูดเสียงหนักว่า "เด็กผู้หญิงใส่เสื้อผ้าเยอะจะเป็นไรไป!"

"จริงด้วย" เจียงหลีคิดตาม ดูเหมือนว่าจะเป็นแบบนั้น

เจียงเซียนโหรวมีเสื้อผ้าเยอะมาก ครอบครัวยังได้เตรียมห้องเก็บของสำหรับเธอ เพื่อใส่เสื้อผ้าและกระเป๋าเป็นพิเศษอีกด้วย เมื่อเทียบกับเสื้อผ้าที่ละเอียดอ่อนและนุ่มแล้ว เสื้อผ้าของเนี่ยนเนี่ยนนั้นเล็กน้อยมากอย่างน่าสงสาร แม้ว่าเขาจะซื้อชุดเพิ่มอีกสองสามชุดก็ดูไม่มากพอ!

เขาส่งเสียงหอบ และถือถุงใบใหญ่และใบเล็ก พาเฉียวเนี่ยนขึ้นไปชั้นบน "ไปกันเถอะเนี่ยนเนี่ยน ฉันจะพาเธอขึ้นไปดูห้องที่ชั้นบน"

...

บนชั้นสองมีสามห้อง เจียงหลีพาเธอไปดูห้องต่างๆ เขาปล่อยให้เธอได้ใช้พื้นที่ส่วนตัวอย่างใจกว้าง และลงไปชั้นล่างก่อน

## ???

เฉียวเนี่ยนวางกระเป๋าสะพายลง แล้วเดินไปรอบ ๆ ห้อง

ห้องนี้กว้างมาก มีแสงสว่าง และระบายอากาศได้ยอดเยี่ยม โดยรวมแล้วเป็นสีโทนอบอุ่น มีตุ๊กตากระต่ายตัวใหญ่บนเตียงนุ่มๆ เธอไม่รู้ว่าเป็นเจียงหลีหรือเย่วั่งชวนที่ซื้อมาให้

เธอเอาตุ๊กตากระต่ายออกไป ม้วนผม แล้วเข้าไปในห้องน้ำ

"ซ่า ซ่า ซ่า"

เสียงน้ำไหลนานกว่าครึ่งชั่วโมง หลังจากอาบน้ำเสร็จ เฉียวเนี่ยนก็รู้สึกสดชื่น เธอเปิดตู้เสื้อผ้า และคิดที่จะหยิบเสื้อผ้าชิ้นใหม่มาใส่

ก่อนหน้านี้เสื้อผ้าที่เธอใส่ลงไปช่วยคนในน้ำเพื่อมันสกปรกเกินไปที่จะสวมได้อีก

เจียงหลีซื้อกระโปรงพลีทที่สาวน้อยชอบกัน แต่สวมใส่ไม่สะดวกนัก

เฉียวเนี่ยนเปิดตู้เสื้อผ้า และคิดว่าคงมีเสื้อผ้าสองสามชุดที่แขวนอยู่ในนั้นคล้ายกับที่เจียงหลีซื้อให้ ใครจะไปรู้ว่าตู้เสื้อผ้าเต็มไปด้วยเสื้อผ้ามากมาย

นอกจากเสื้อผ้าแล้ว ยังมีกระเป๋านักเรียนหนังสีดําใหม่อีกด้วย

ที่สำคัญคือการวางผ้าอนามัยสามซองเงียบๆ ไว้ในที่ที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดของกระเป๋านักเรียนสำหรับใช้ในชีวิตประจำวัน ทั้งกลางวัน กลางคืน มีแบบบางเฉียบ และน้ำหนักเบา