Chapter 30: ดินแดนศักดิ์สิทธิ์และจักรพรรดินี
Chapter 30: ดินแดนศักดิ์สิทธิ์และจักรพรรดินี
ชื่อ: เจียงหมิง
ฐานการบ่มเพาะ: อาณาจักรเมล็ดพันธุ์แห่งเต๋า
กรรมวิธี : มหาวิถีพระสูตร
คาถา: วิชาหมื่นดาบ, ค่ายกลพื้นฐาน, ยันต์พื้นฐาน และอื่นๆ
ความสามารถพิเศษ : ปราณดาบไร้รูปมหาอากาสะ ,ย่างก้าวมหาอากาสะ, สมบัติภูเขาศักดิ์สิทธิ์ทั้งเก้า
พรสวรรค์โดยกำเนิด: อมตะ (ร่างหลักเต๋า)
สิ่งของ: บันทึกเส้นทางมนุษย์, เข็มไร้เงาสามเข็ม (สิ่งประดิษฐ์ระดับสูง) , เสื้อคลุมชั้นสูง (สิ่งประดิษฐ์ระดับต่ำ) , ดาบเมฆาไหล (อาวุธระดับสูงสุด)
แม้ว่าดูเหมือนว่าเจียงหมิงจะไม่ได้ประสบกับการเปลี่ยนแปลงมากมาย แต่ในความเป็นจริง การเปลี่ยนแปลงของเขานั้นน่าทึ่งมาก
ฐานการบ่มเพาะของเขาอยู่ที่อาณาจักรเมล็ดพันธุ์แห่งเต๋าและทะเลแห่งจิตสำนึกของเขาอยู่ใกล้กับรัศมี 3,000 กิโลเมตร มันทั้งน่ากลัวและน่าเหลือเชื่อในเวลาเดียวกัน ทะเลแห่งจิตสำนึกของเมล็ดพันธุ์แห่งเต๋าขนาดนี้ไม่เคยมีมาก่อน เขามีเมล็ดพันธุ์แห่งเต๋ามากมายในทะเลแห่งจิตสำนึกของเขาเช่นเมล็ดพันธุ์แห่งน้ำ เมล็ดพันธุ์แห่งไม้และเมล็ดพันธุ์แห่งดิน ที่หลอมละลาย เขายังไม่ได้หลอมรวมเมล็ดพันธุ์แห่งไฟและโลหะ
นอกจากนี้ยังมีเมล็ดพันธุ์แห่งลม, สายฟ้า, แสง, เงา, ความมืด, ความตายและอวกาศ เขาสามารถผสมไม้และไฟเพื่อผลิตสัมโพธะวายุ แต่เขาได้รับข้อมูลเชิงลึกโดยตรงโดยพิจารณาถึงลักษณะของลมในโลก เมล็ดพันธุ์แห่งสายฟ้าก็เหมือนกัน
เมล็ดพันธุ์แห่งเต๋าบางตัวอยู่ในสถานะหลักของพวกมันเมื่อเขาสร้างพวกมันในขณะที่บางส่วนสร้างเสร็จแล้ว พวกมันแต่ละอย่างแตกต่างกัน
เจียงหมิงยังคงมีวิธีการสร้างเมล็ดพันธุ์แห่งเต๋าของธาตุทั้งห้า,หยิน-หยาง, กรรมและ สัมโพธะแห่งการทำลายล้าง,การเกิดใหม่,การประดิษฐ์,อวกาศ,เวลา,มิติและเวลา
ถ้าเขาได้รับความรู้แจ้งจากพวกมันทั้งหมด ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วหลายขนาด เขาสงสัยว่าทะเลแห่งจิตสำนึกของเขาจะกว้างใหญ่เพียงใดในเวลานั้น
โชคไม่ดีที่เขาไม่มีใบชาแห่งการตื่นรู้และศิลาแห่งการรู้แจ้ง แม้ว่าเขาจะได้รับบางส่วนจากระบบ เขาก็ใช้มันหมดอย่างรวดเร็ว
ไม่มีการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญในคาถาของเขา แต่เขามีความรอบรู้มากขึ้นกับคาถาที่เขาเชี่ยวชาญ
เมื่อเจียงหมิงเหน็ดเหนื่อยจากการฝึกฝน เขาใช้เวลาศึกษาเรื่องยา วาดเครื่องราง ทดลองค่ายกล และหลอมสิ่งประดิษฐ์เพื่อเติมชีวิตชีวาให้กับชีวิตที่ซ้ำซากจำเจของเขา
เขาได้รับความสามารถพิเศษใหม่ สมบัติของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ทั้งเก้า เขายังไม่เข้าใจเรื่องนี้มากนัก และเพิ่งรู้ว่ามันมีพลังที่ไม่สิ้นสุด ปราณดาบไร้รูปมหาอากาสะนั้นไร้ที่เปรียบในด้านความแข็งแกร่งและการซ่อนตัว แต่สมบัติของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ทั้งเก้ามีผลในการปราบปรามและพลังทำลายล้างที่น่าสะพรึงกลัว พวกเขาทั้งสองมีข้อดีของตัวเอง น่าเสียดาย นี่เป็นความสามารถพิเศษเพียงอย่างเดียวที่เขาได้รับหลังจากผ่านไปสองปี เขาได้รับในขณะที่เขาเก็บเกี่ยวพืชผลของเขา
“ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของข้าในตอนนี้เป็นอย่างไรกันแน่นะ” เจียงหมิงสงสัยออกมาเสียงดัง
เขาเหนือกว่าอาจารย์ของเขามานานแล้ว แม้แต่เยว่เฉิงลำดับแรกก็ไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อเขา เมื่อไม่กี่เดือนก่อน เขาได้เฝ้าสังเกตเจ้าสำนักจากระยะไกล และพบว่าเขาไม่มีเหตุผลใดๆ ที่จะต้องกลัวท่านเจ้าสำนักเช่นกัน
“ข้าไม่คิดว่าข้าได้ต่อสู้ดีดีเลยตั้งแต่เริ่มฝึกฝน…” เจียงหมิงส่ายหัว กรณีหายากที่เขาเคลื่อนไหวคือการต่อสู้ฝ่ายเดียว เขาบดขยี้คู่ต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย ดังนั้น เขาไม่รู้สึกว่ามันสนุกหรือเร้าใจ
เจียงหมิงนั่งบนเก้าอี้เอนกายและมองดูสายฝนที่ตกลงมา มันจะสมบูรณ์แบบถ้าเพื่อนสนิทของเขาอยู่กับเขาตอนนี้เพื่อเพลิดเพลินกับทิวทัศน์
หลังจากนั้นไม่นานเจียงหมิงเริ่มครุ่นคิดขั้นตอนต่อไปของเขา
ในเวลาไม่ถึงสิบวัน มันจะเป็น 3 ปีนับตั้งแต่เขาได้รับระบบ เขามั่นใจว่าเขาจะต้องได้รับรางวัลมากมายในขณะนั้น เนื่องจากเขาไม่ได้รับรางวัลในวันครบรอบปีที่สอง เขารู้รูปแบบของเวลาแล้ว เขาจะได้รับรางวัลสำหรับการทำนาบนภูเขาทุก ๆ เจ็ดวัน สองสัปดาห์ หนึ่งเดือน สามเดือน หกเดือน หนึ่งปี และสามปี บางทีรางวัลต่อไปอาจเป็นห้าปีกับสิบปีต่อจากนี้ แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจนัก แต่เขาก็คิดว่ามันน่าจะเป็นเช่นนั้น
นอกจากนี้เขายังจะได้รับรางวัลมหาศาลสำหรับพืชผล 100 มู่ที่กำลังจะเก็บเกี่ยว
“หวังว่าข้าจะได้รับใบชาและศิลามากขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะต้องชดใช้ความทะเยอทะยานของข้าในราคาสูงลิ่ว!” ราคาที่สูงลิ่วที่เขาอ้างถึงคือเวลา
เจียงหมิงกำลังจะฝึกฝนอีกครั้งเมื่อเขาเห็นลำแสงพุ่งเข้าหาเขาก่อนที่จะลงจอดบนแท่นต้อนรับ มันคือจางจันเปา
“ศิษย์พี่จาง ท่านอยากดื่มเหล้าเพิ่มหรือ” เจียงหมิงลุกขึ้นยืนและทักทายจางจันเปาด้วยรอยยิ้ม เขายกมือขึ้นและโยนขวดสุราลงไป ซึ่งเขาทำสุราขวดนี้ด้วยตัวเอง
จางจันเปาจับขวดและเปิดมันอย่างกระตือรือร้น เขาหยิบขวดขนาดใหญ่ออกจากปากก่อนจะเช็ดริมฝีปาก เขาเต็มไปด้วยคำชมในขณะที่พูดว่า “เหล้าของเจ้าดีที่สุด! ไม่เลวเลยศิษย์คนแรกเจียง เจ้าอยู่ในอาณาจักรพื้นฐานแห่งรากฐานแล้ว! เจ้าสามารถถือได้ว่าเป็นอัจฉริยะในสำนัก”
เพียงแค่ก้าวกระโดดจางจันเปาก็ลงจอดบนดาดฟ้า
เจียงหมิงกล่าวอย่างสุภาพว่า “แต่ข้ายังอยู่ไกลจากเจ้า”
เจียงหมิงเลือกที่จะปิดบังฐานการบ่มเพาะของเขาที่อาณาจักรพื้นฐานแห่งรากฐาน ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่ถือว่าเป็นอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ แต่เขาก็ยังดีกว่าศิษย์ส่วนใหญ่
“เจ้าเกือบจะตามทันแล้ว อีกสิบปีหรือสองทศวรรษ เจ้าจะกลายเป็นบุตรที่น่าภาคภูมิใจของสำนักอย่างแน่นอน” จางจันเปากล่าว จากนั้น สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมในขณะที่เขาพูดต่อ “อย่างไรก็ตาม ข้ามาที่นี่เพื่อเรื่องอื่นด้วย ผู้อาวุโสแห่งสำนักซิงหยุนนำศิษย์สิบคนมาที่นี่เพื่อท้าทายหอคอยแห่งการทดสอบหนึ่งในนั้นสามารถผ่านหอคอยได้ เขาทรงพลังอย่างเหลือเชื่อ ส่วนอีกเก้าคนก็ไปถึงชั้นแปดเป็นอย่างน้อย!”
"อัศจรรย์!" เจียงหมิงตกใจมาก
“พวกนั้นน่าทึ่งมาก” จางจันเปากล่าว “สำนักซิงหยุนเป็นราวกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของภาคตะวันออก สำนักของเราไม่สามารถเปรียบเทียบกับพวกเขาได้ อย่างไรก็ตาม ศิษย์คนหนึ่งของสำนักซิงหยุนได้แนะนำการจับคู่ประลองที่เป็นมิตรระหว่างสำนัก ท่านเจ้าสำนักได้กล่าวว่าทุกยอดเขาจะต้องมีส่วนร่วมในการแข่งขัน ข้าเลยมาที่นี่เพื่อบอกเจ้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ เราไม่สามารถไม่เชื่อฟังเจ้าสำนักได้ ไปกันเถอะ”
"ได้เลย!" เจียงหมิงไม่ลังเลเลย
ด้วยเหตุนี้ ทั้งคู่จึงบินไปพร้อมด้วยดาบของพวกเขาทันที
ขณะที่พวกเขาบิน เจียงหมิงถามว่า “ศิษย์พี่จาง ทำไมสำนักอย่างชิงหยุนผู้ยิ่งใหญ่ถึงมาเยี่ยมเยียนพวกเราล่ะ”
“พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อหาเพื่อนอย่างแน่นอน” จางจันเปากล่าว จากนั้นหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็กล่าวเสริมว่า “ผู้อาวุโสกล่าวถึงชื่อของศิษย์น้องหลิงหลงหลายครั้ง แม้แต่ศิษย์หลักที่เขาพามาด้วยก็พูดถึงเธอเช่นกัน…”
“มันเกี่ยวอะไรกับสายเลือดฟีนิกซ์ของเธอหรือเปล่า” เจียงหมิงถามด้วยสีหน้าขมวดคิ้ว “พวกเขากำลังพยายามแย่งตัวหลิงหลงหรือ?”
“ข้าไม่แน่ใจ” จางจันเปากล่าวขณะที่เขาส่ายหัวและยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม “แม้ว่าพวกเขาจะบอกว่ามันเป็นการกระชับมิตร พวกเขาต้องการใช้มันเป็นโอกาสที่จะอวดความแข็งแกร่งของพวกเขาเท่านั้น มันแย่เกินไปที่เราอ่อนแอ ดังนั้นเราทำได้แค่ยอมรับและเล่นตามเท่านั้น”
เจียงหมิงรู้สึกหมดหนทางเช่นกัน
สำนักซิงหยุนเป็นผู้ปกครองที่ไม่มีปัญหาใดๆ ของทางตะวันออก หากเปรียบเทียบแล้วจิวหยางเป็นเหมือนเด็ก
ไม่นานนักทั้งคู่ก็มาถึงลานหลักของยอดเขาไท่หยาง ศิษย์หลายคนมารวมตัวกันในเวลานี้ และหลายคนกำลังเดินทางเช่นกัน
ทันทีที่ทั้งคู่ลงจอด พวกเขาเห็นฮั่วหยุนของยอดเขาหลี่หยางสั่นขณะที่เขากระอักเลือด
…
ในบ่อตะวันซึ่งเป็นเขตหวงห้าม
ฐานการบ่มเพาะของจื่อหลิงหลงมีเสถียรภาพแล้วหลังจากที่เธอไปถึงขั้นที่ 9 ของอาณาจักรแกนทองคำ
ในเวลานี้เธอกระโดดออกจากหลุม
“เจ้าประสบความสำเร็จอีกขั้นแล้วหรือ” กู้ไห่ถาม ทันใดนั้นเขาก็พบว่าหายใจลำบากจากแรงกดดันที่ศิษย์ตัวน้อยของเขาแผ่ออกมา ในขณะที่เขารู้สึกภาคภูมิใจที่มีศิษย์ที่มีความสามารถเช่นนี้ เขารู้สึกละอายใจเล็กน้อยในตัวเอง
"ใช่แล้ว" หลิงหลงกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “ข้าพร้อมที่จะกลับไปที่ฉูหยางแล้ว ไปฝึกฝนที่นั่นกันต่อจากนี้ไป!”
กู้ไห่หัวเราะ "ฮ่าฮ่า ได้สิ!”
กู่ไห่เต็มไปด้วยความสุขเมื่อใดก็ตามที่เขาจำได้ว่าใบหน้าของเจ้าสำนักกระตุกเมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นของเหลวในบ่อตะวันหมดลงอย่างรวดเร็วหลังจากที่เขาล้มเหลวในการโน้มน้าวหลิงหลงให้เป็นศิษย์ของเขา
ทันใดนั้นจื่อหลิงหลงก็หันไปมองที่ห้องโถงใหญ่ในยอดเขาไท่หยาง “หือ ข้าสัมผัสได้ถึงปราณของท่านพี่ เขามาทำอะไรที่นี่”
กู้ไห่จึงเล่าสั้น ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น
"อะไรนะ ศิษย์ซิงหยุนเสนอการแข่งขันกระชับมิตรกับศิษย์จากยอดเขาทั้งหมดงั้นหรือ ศิษย์พี่จะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน!“หลิงหลงอุทานออกมา.. จากนั้นเธอก็กระโดดไปที่ห้องโถงใหญ่ขณะที่เธอพูดด้วยฟันที่ขบ”ข้าจะทำลายใครก็ตามที่กล้าทำร้ายท่านพี่ของข้า!”