699 - เก็บตัวฝึกฝนอย่างยาวนาน
699 - เก็บตัวฝึกฝนอย่างยาวนาน
สองเดือนต่อมา สายฟ้านับพันตกลงมาจากท้องฟ้าเหนือเทือกเขาโบราณ มันเป็นทะเลสายฟ้าที่น่ากลัวมาก! เดิมทีท้องฟ้าเป็นสีฟ้าและไม่มีแม้แต่เมฆแม้แต่ก้อนเดียว แต่จู่ๆสายฟ้าก็ตกลงมาอย่างไม่ทันตั้งตัว
“ให้ตายเถอะ เจ้าเด็กนั่นเรียกหาสายฟ้าอีกแล้ว เขาคิดจะฆ่าจักรพรรดิคนนี้จริงๆ!”
จักรพรรดิดำมีร่างกายแข็งแกร่งราวกับกระทิงตัวใหญ่ ในตอนนี้แม้ว่ามันจะยังเป็นสุนัขแต่มันก็สวมกางเกงลายดอกสีครามและออกวิ่งสองเท้าเหมือนมนุษย์ทำให้มีท่าทางน่าขบขันเป็นอย่างมาก
“เจ้าหมาน้อยเร็วเข้า สายฟ้ากำลังจะตามทันแล้ว” เสี่ยวหนานหนานนั่งบนไหล่ของมันและส่งเสียงร้องอย่างประหม่า
“ไม่เป็นไร จักรพรรดิคนนี้กำลังใช้ศิลปะการการเคลื่อนไหวของเก้าญาณวิเศษลึกลับ มันตามไม่ทันอย่างแน่นอน!”
สุนัขสีดำตัวใหญ่วิ่งหนีไป ขนของมันเป็นสีดำเล็กน้อย และเห็นได้ชัดว่ามันถูกสายฟ้าฟาด แต่ในที่สุดมันก็สามารถหลบหนีออกจากทะเลทรายฟ้าได้สำเร็จซึ่งทำให้หลี่เหอซุยไม่พอใจเล็กน้อย
“บ้าจริง เจ้าหมาตัวนี้สามารถวิ่งสองขาได้เร็วกว่าสายฟ้าซะอีก!”
สุนัขสีดำตัวใหญ่ส่งเสียงขู่คำราม หลังจากฝึกฝนทักษะการเคลื่อนไหวอยู่นานในที่สุดสองขาทางด้านหลังของมันก็มีขนาดใหญ่โตขึ้นเหมือนขากบ ซึ่งดูไม่สมดุลกับขาหน้าอย่างยิ่ง
“โอ้เจ้าหมา ทำตัวดีๆหน่อย พี่ใหญ่จะตกอยู่ในอันตรายไหม?”
เสี่ยวหนานหนานกังวลใจมาก
“อย่ากังวลไป เขาจะไม่ตายแน่นอน คนอย่างเขาต้องโดนฟ้าฟาดเป็นระยะๆจึงจะกินอิ่มนอนหลับได้เหมือนคนอื่น!” จักรพรรดิดำพูดด้วยความโกรธ
“เจ้าหมา เจ้าเลวเกินไปแล้ว!” เสี่ยวหนานหนานดึงหูสุนัขตัวใหญ่สีดำ
“ไม่ใช่ว่าข้าเลว แต่ไอ้สาระเลวน้อยคนนั้นต่างหากที่ชั่วร้าย หากเขาเป็นคนดีเขาจะถูกสายฟ้าฟาดได้อย่างไร?”
“เจ้าหมาโง่ให้ข้าขี่หลังเจ้าหนีไปด้วย!”
หลี่เหอซุยตะโกน เพราะสายฟ้ากำลังไล่ตามเข้ามาอย่างรวดเร็ว
"อย่ามาสัมผัสตัวข้า เดี๋ยวเชื้อโง่ของเจ้าจะลุกลามมาหาข้าด้วย"
จักรพรรดิดำมีดวงตาแดงก่ำและออกวิ่งอย่างรวดเร็ว
“ไอ้หมาบ้า เจ้าจะต้องไม่ตายดี!” หลี่เหอซุยคร่ำครวญและออกวิ่งเช่นกัน
“ซ่า ซ่า!”
ท้องฟ้าสีแดงเข้มและสายฟ้ากระจายลงมาราวกับเส้นโลหิตนับพัน ผิวหนังของหลี่เหอซุยเริ่มมีรอยปริแตก แม้ว่าเขาจะฝึกฝนทักษะการเคลื่อนไหวเช่นกัน แต่ความสำเร็จของเขายังคงห่างไกลจากสุนัขสีดำตัวใหญ่
“บูม!
สายฟ้าสีม่วงที่ใหญ่โตราวกับมังกรยักษ์ กวาดข้ามท้องฟ้าก่อนจะฟาดเข้าหาจักรพรรดิ์ดำที่อยู่ไกลออกไปหลายร้อยวา
“ให้ตายเถอะไอ้เด็กดำ บิดาเจ้าไม่ได้อยู่ทางนี้เจ้าติดตามข้ามาทำไม!” จักรพรรดิดำตะโกนอย่างโกรธจัด
“เจ้าหมาน่าตาย ข้าบอกแล้วว่าจะตายก็ต้องตายด้วยกัน!” หลี่เหอซุยคำรามด้วยความโกรธ
ท้องทะเลแห่งสายฟ้าที่ไม่มีที่สิ้นสุดไล่ล่าพวกเขาแม้เพียงเศษเสี้ยวของมันก็ยังทำให้พวกเขาได้รับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
ในส่วนของเย่ฟ่านที่อยู่ใจกลางของทะเลสายฟ้าร่างกายแทบจะถูกแยกออกจากกันไปแล้ว
ก่อนหน้านี้ยังมีเพียงแค่สายฟ้าสีม่วงเท่านั้น ตอนนี้สายฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดงและสีน้ำเงินที่เต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์ พลังของมันเพิ่มขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า
“นอกจากห้าภัยพิบัติสายฟ้าที่วุ่นวาย ยังมีเทพสายฟ้าหลากสีสัน เจ้าเด็กน้อยนั้นจะรอดชีวิตได้จริงๆหรือ?” จักรพรรดิดำพึมพำขณะที่วิ่งอย่างดุเดือด
“ข้าไม่รู้ว่าเขาจะกลายเป็นขี้เถ้าหรือไม่ แต่หากเขาผ่านพ้นไปได้พลังของเขาจะทะยานขึ้นสู่อีกระดับหนึ่งอย่างแน่นอน” หลี่เหอซุยถูกปกคลุมไปด้วยควันดำและตะโกนขณะวิ่ง
“เจ้าตัวดำ อย่าตามข้ามา แยกย้ายกันไป!” จักรพรรดิดำจ้องเขม็ง
“บัดซบ ที่นี่มีสายฟ้ากระจัดกระจายไปทั่ว ต่อให้วิ่งไปทางไหนก็ไม่มีวันหลีกหนีพ้น” หลี่เหอซุยสบถออกมาเบาๆ
“เจ้าหมา หนีไป สายฟ้ามาอีกแล้ว” หนานหนานรู้สึกกลัวมากนางนั่งบนไหล่ของสุนัขตัวใหญ่สีดำ คิ้วของนางมีสีสัน และตอนนี้สายฟ้าไม่สามารถทำอันตรายต่อนางได้แม้แต่น้อย
“มาอีกแล้ว!” หลี่เหอซุยตะโกน และฉีกตัวออกไปอย่างสิ้นหวัง
ด้านหลังพวกเขา สายฟ้าสีเลือดไม่รู้จบเหมือนท้องทะเลกระจัดกระจายอยู่ทั่วฟ้าบดขยี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางอยู่ด้านหน้า
"อ๊าก..."
จักรพรรดิดำร้องลั่นและถูกผ่าอีกครั้ง และขนสีดำที่เพิ่งงอกขึ้นในช่วงสองเดือนที่ผ่านมาก็ไหม้เกรียมไปทั้งหมด
ที่ด้านหลัง หลี่เหอซุยก็กรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกตารางนิ้วของร่างกายของเขาดำสนิท มีเพียงฟันเท่านั้นที่ยังคงมีสีขาววาววับ
“บัดซบ ทำไมจักรพรรดิคนนี้ถึงต้องมาพบเจอความโชคร้ายแบบนี้ด้วย ข้าถูกสายฟ้าฟาดไปทั้งหมดสิบเจ็ดครั้ง และมันจะทำร้ายข้าจนตาย…” สุนัขสีดำตัวใหญ่กรีดร้อง ขายาวทั้งสองของมันก้าวไปข้างหน้าด้วยร่างกายที่สั่นสะเทือน
หลี่เหอซุยตะโกนจากด้านหลัง "เจ้าหมาที่น่าตาย ข้าโดนฟ้าผ่ามากกว่าเจ้าตั้งสิบสี่ครั้ง"
"อ๊าก..." สายฟ้าสายหนึงฟาดลงมา สุนัขสีดำตัวใหญ่ถูกฟ้าผ่าและร่างกายก็กระเด็นกระดอนออกไปด้านข้าง
“ข้ากำลังจะตาย ถ้าข้าไม่มีสมบัติลับที่ปู่ของข้ามอบให้ ข้าคงกลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว!” หลี่เหอซุยกรีดร้อง
“เจ้าจะตามข้ามไปหาปู่เจ้าหรือ รีบแยกย้ายกันไปคนละทาง!”
จักรพรรดิดำตะโกน
“มันไม่เกี่ยวข้องกับข้า ทั้งหมดมันเกิดจากเจ้า!” หลี่เหอซุยไม่พอใจ
ไม่ว่าพวกเขาจะวิ่งอย่างไร พวกเขาก็ถูกฟ้าผ่าราวกับว่าพวกเขากำลังเรียกหาภัยพิบัติมาด้วยตัวเอง
“บัดซบ จักรพรรดิคนนี้รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น สาเหตุต้องเกิดจากการที่พวกเราเข้าสู่หน้าผาศักดิ์สิทธิ์และปนเปื้อนความชั่วร้าย ตอนนี้สวรรค์จึงต้องการชะล้างร่างกายของพวกเราให้เกิดความบริสุทธิ์!”
จักรพรรดิดำดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง
“ก่อนการชะล้างเสร็จสิ้นพวกเราคงตายไปก่อน! เจ้าหมาบ้าเจ้าจะหนีไปไหน แม้แต่กางเกงที่เจ้าสวมยังเป็นของข้า ตอนนี้เจ้าไม่มีคุณธรรมเอาซะเลย!” หลี่เหอซุยร้องไห้
“บัดซบ นี่ก็แค่กางเกงลายดอกโง่ๆเท่านั้น ข้าจะคืนให้เจ้า!”
สุนัขตัวใหญ่โฉบไปมา และกางเกงลายดอกตัวใหญ่ก็สดใสเป็นพิเศษ
“เจ้าหมาน้อยช่วยพี่ใหญ่ด้วย” หนานหนานตบหัวสุนัขตัวใหญ่”
“พี่ใหญ่ของเจ้ามีเนื้อหนังที่แข็งแกร่ง การถูกสายฟ้าโจมตีมีแต่จะทำให้เขาทรงพลังมากยิ่งขึ้น” จักรพรรดิดำมีเหตุผลหมื่นประการที่จะไม่เหลียวกลับไปมองด้านหลัง
“เจ้าหมาโง่ หากเจ้าหนีไปคนเดียวอย่าหาว่าข้าโหดร้าย!” หลี่เหอซุยคำรามด้วยความโกรธพร้อมกับชักกระบี่ออกมาโยนใส่จักรพรรดิ์ดำ
“บูม!”
สายฟ้าสีแดงเพลิงลุกวาวและไล่ตามกระบี่ไปอย่างรวดเร็ว
“วัง!”
สุนัขสีดำตัวใหญ่กระโดด ขนทั้งหมดบนตัวของมันไหม้เกรียมจนควันสีดำลอยคละคลุ้ง
“โฮ่ง บิดาขอสู้ตายกับเจ้า!” จักรพรรดิดำกรีดร้องและพุ่งเข้าหาหลี่เหอซุยทันที
แม้พวกเขาจะทำท่าทางขึงขังแต่สุดท้ายสุนัขสีดำตัวใหญ่และหลี่เหอซุยก็ถูกสายฟ้าผ่าอย่างรุนแรงจนร่างกายขยับไม่ได้ แม้แต่พวกเขายังเป็นเช่นนี้เย่ฟ่านที่อยู่ตรงกลางทะเลสายฟ้าจะอยู่ในอันตรายมากแค่ไหนเป็นที่ทราบได้
“มันน่ากลัวกว่าภัยพิบัติที่เกิดขึ้นในเมืองศักดิ์สิทธิ์หลายเท่า!”
เย่ฟ่านรู้สึกประหลาดใจนี่ไม่ใช่การทำลายคำสาป แต่เหมือนกับต้องการสังหารเขาให้ได้มากกว่า
“มันเกี่ยวอะไรกับหน้าผาศักดิ์สิทธิ์หรือไม่?”
“บูม!”
เก้าสิบห้าวันของเผชิญหน้ากับสายฟ้า ร่างกายของเย่ฟ่านถูกทำลายครั้งแล้วครั้งเล่าและพลังของเขาตอนนี้พุ่งไปอยู่ในจุดสูงสุดของอาณาจักรสี่สุดขั้วแล้ว!
หลังจากผ่านไปอีกครึ่งชั่วยามเต็มเย่ฟ่านก็รอดชีวิตจากภัยพิบัติได้สำเร็จ เทือกเขาดึกดำบรรพ์ถูกเปลวไฟเผาผลาญจนกลายเป็นทะเลทราย มีเศษฝุ่นสีดำกระจัดกระจายไปทั่ว
“โฮ่ง!”
ในระยะไกล มีเสียงสุนัขเห่าและคำสาปแช่งหลี่เหอซุย แม้ว่าพวกเขากำลังจะหลบหนีแต่ก็ยังทำการต่อสู้กันอย่างต่อเนื่อง
“ในที่สุดมันก็จบลงสักที ข้าต้องทนทุกข์กับสายฟ้าถึงห้าสิบเจ็ดครั้ง” หลี่เหอซุยอ้าปากและพ่นควันจากคอของเขา
“ร่างกายของข้าพังยับเยิน เจ้าต้องจ่ายยาวิเศษให้ข้า!” สุนัขสีดำตัวใหญ่ถูกปกคลุมไปด้วยกลิ่นเนื้อไหม้ และมันยังคงสาปแช่งหลี่เหอซุยเป็นเวลานาน
“ดูสิ พวกเจ้าทั้งสองยังคงปฏิบัติต่อกันราวกับเป็นสหายรัก!”
เย่ฟ่านกล่าวด้วยรอยยิ้ม
พวกเขาแอบฝึกฝนอยู่ที่นี่เป็นเวลานานเพราะการออกสู่โลกภายนอกนั้นจะกระตุ้นให้กลุ่มนักฆ่าของศาลสวรรค์ออกปฏิบัติการทันที
เย่ฟ่านได้ฝึกฝนทักษะลับทั้งหมดที่สืบทอดมาจากศาลสวรรค์ แม้ว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่จะบรรลุขั้นสูงสุด แต่สิ่งที่จำกัดเขาไว้ไม่ให้มีความสำเร็จมากขึ้นก็คือพลังของผู้ฝึกฝนอาณาจักรสี่สุดขั้วเท่านั้น!
และตอนนี้เขาตั้งใจที่จะบุกทะลวงเข้าสู่อาณาจักรแปลงมังกรให้ได้
