ตอนที่ 903+904 คุณนายลู่

ตอนที่ 903 คุณนายลู่

ข้อแก้ตัวของเจียงเหยานั้นสมบูรณ์แบบ เจียงเล่ยไม่รู้สึกเลยว่ามีอะไรผิดปกติ ดังนั้นเขาจึงมีความสุขที่ได้ขึ้นรถบัสไปในเมืองกับเจียงเหยา

เจียงเหยาติดต่อกับอาลู่ ขณะที่เธอนั่งบนรถบัส เมื่อเจียงเล่ยเห็นน้องสาวของเขาส่งข้อความทางโทรศัพท์ เขาคิดว่าเธอติดต่อกับลู่ชิงสี สามีของเธอ ดังนั้นเมื่อรถบัสมาถึงสถานีขนส่งในเมือง เขาก็ล้อเจียงเหยา

"เธอจำเป็นต้องติดต่อกับสามีตลอดทั้งวันเลยเหรอ โชคดีที่ตระกูลลู่ร่ำรวย ไม่อย่างนั้นใครจะสามารถจ่ายค่าโทรศัพท์ให้เธอได้"

เจียงเหยาหัวเราะคิกคัก เธอไม่สนใจที่จะอธิบายว่าเจียงเล่ยเข้าใจผิด เธอไม่รู้สึกอับอายเกี่ยวกับเรื่องนั้นด้วย เมื่อเธอรู้ตำแหน่งของหยางเกาซู่ เธอดึงพี่ชายของเธอเข้าไปในห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในเมือง

ครั้งสุดท้ายที่เธอมาที่ห้างสรรพสินค้านี้ก็คือมากับลู่ชิงสี อาลู่เพิ่งบอกเธอว่าหยางเกาซู่อยู่กับผู้ชายคนนั้นที่ชั้นสาม กำลังเลือกดูเสื้อผ้าผู้ชาย

เจียงเหยาหัวเราะในใจของเธอ สวรรค์เข้าข้างพวกเขาแล้ว พวกนั้นอยู่ที่แผนกบุรุษ เธอไม่ต้องหาข้อแก้ตัวเพื่อไปที่นั่น

"ไปที่ชั้นสามกันก่อนนะ ฉันอยากจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้ชิงสีเป็นของขวัญปีใหม่ แล้วไปซื้อของขวัญวันเกิดให้เขา" เจียงเหยากล่าวพร้อมกับดึงเจียงเล่ยไปที่ชั้นสาม เธอกวาดตามองดูแบรนด์เสื้อผ้าผู้ชายบนชั้นสาม แล้วดึงเจียงเล่ยไปที่แผนกสำหรับคนหนุ่มสาว

มีคำกล่าวไว้ว่า มาถูกเวลา ดีกว่ามาก่อนเวลา

ทั้งสี่คนเจอกันที่ทางเข้า

พวกเขามองหน้ากัน หยางเกาซู่พิงไหล่ของชายคนนั้น ขณะที่เธอยิ้มให้เขาอย่างสนิทสนม เมื่อเจียงเหยาและเจียงเล่ยเข้าไปในส่วนนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็หยุดนิ่ง จากนั้นมันก็ถูกแทนที่ด้วยความตื่นตระหนกทันที

ผู้ชายที่อยู่ข้างเธอมองผู้หญิงคนนั้น เพราะเขาคิดว่าเธอสวย

"หยางเกาซู่" เจียงเล่ยยืนอยู่ที่ประตู ร่างกายของเขาแข็งทื่อ

"ที่รัก คุณรู้จักพวกเขาเหรอ ไม่แนะนำให้ผมรู้จักหน่อยล่ะ" ชายคนนั้นเลิกคิ้วเมื่อเห็นเธอ "พวกเขาเป็นใคร ผู้หญิงคนนี้ล่ะใครเหรอ"

หยางเกาซู่รู้จักผู้ชายคนนี้ดี เมื่อเขาถามคำถามนั้น เธอรู้ว่าชายคนนี้สนใจเจียงเหยา

อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่เวลาที่หยางเกาซู่จะมาอิจฉาเจียงเหยา ราวกับเธอกำลังถูกโยนลงหลุมที่เผาไหม้

เธอควรตอบคำถามนั้นอย่างไรดี เธอควรจะอธิบายยังไงดี

เธอไม่คิดว่าจะได้กับเจียงเล่ยที่นี่ แฟนหนุ่มของเธอเห็นเธอสนิทกับผู้ชายอีกคน

หยางเกาซู่หมดหวัง เธอรู้ว่าเธอจะสูญเสียเจียงเล่ย ไม่มีใครให้อภัยเมื่อพวกเขาเห็นฉากนี้

เธอเห็นการเสียดสีในแววตาของเจียงเล่ย มันทั้งแสดงความดูถูก ความเกลียดชังที่มีต่อเธอ

"นี่เพื่อร่วมงานของฉันกับน้องสาวของเขาค่ะ" หยางเกาซู่เลือกที่จะยอมแพ้กับเจียงเล่ย เธอต้องการเก็บผู้ชายอีกคนไว้

"เพื่อนร่วมงานเหรอ" ชายคนนั้นย้ำ สายตาของเขาจ้องไปที่ใบหน้าของเจียงเหยา และเขาถามอย่างไรสาระออกมา "จะทำยังไงดี ถ้าผมอยากจะพูดกับผู้หญิงสวยคนนี้"

มุมริมฝีปากของเจียงเหยาโค้งขึ้นเช่นกัน "ฉันเป็นพี่สะใภ้ของเพื่อนน้องสาวคุณค่ะ ลู่เสี่ยวเซียว ถ้าฉันพูดแบบนี้ คุณน่าจะรู้ว่าฉันเป็นใครใช่ไหมคะ"

ผู้ชายคนนั้นเป็นคนในแวววงสังคมเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงสามารถคาดเดาตัวตนของเธอได้เมื่อเธออธิบายอย่างนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสถานะของตระกูลลู่

ตามที่คาดไว้ รอยยิ้มของชายคนนั้นเปลี่ยนไปทันที ความเหลื่อมล้ำของเขาหายไปและเปลี่ยนเป็นการแสดงออกที่จริงจัง "คุณนายลู่เหรอครับ"

__

ตอนที่ 904 เชื่อในสิ่งที่เห็น

ลู่เสี่ยวเซียวมีลูกพี่ลูกน้องที่เป็นผู้ชายเพียงคนเดียว นั่นก็คือลู่ชิงสี ดังนั้นพี่สะใภ้ของลู่เสี่ยวเซียวก็คือภรรยาของลู่ชิงสี

ชายผู้นี้แอบดีใจที่เขาไม่ได้พูดจาโผงผางและไม่น่ารังเกียจเกินไปเพราะเขาต้องการจะทดสอบความรู้สึกของเจียงเหยาที่มีต่อเขา นั่นเป็นวิธีที่เขามักจะใช้จีบผู้หญิง

เขาชอบผู้หญิง แต่เขาไม่ชอบผู้หญิงเจ้าเล่ห์และเจ้าปัญหา ดังนั้นเมื่อเขาจะหาเหยื่อ เขาจะทดสอบดูก่อนว่าพวกเธอสนใจในตัวเขาไหม ก่อนที่จะตัดสินใจจู่โจม

"ใช่ค่ะ" เจียงเหยาพยักหน้าด้วยท่าทางตรงไปตรงมา จากนั้นเธอก็ถามอย่างไม่เป็นทางการว่า "ฉันขอทราบได้ไหมคะว่าคุณเป็นใคร"

"ห้างนี้บริหารโดยครอบครัวของผมเองครับ คุณนายลู่จะไม่รู้จักก็ไม่แปลกเพราะคุณเรียนอยู่ที่เมืองอื่น ครอบครัวเราและครอบครัวลู่มีความสัมพันธ์ที่ดีเสมอมา ดังนั้นน้องสาวของผมกับคุณหนูลู่จึงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน"

"ฉันรู้ค่ะ ถ้าจำไม่ผิด เราเคยเจอคุณพ่อของคุณในครั้งสุดท้ายที่ฉันมาที่กับสามี" เจียงเหยาจำชายวัยกลางคนที่พยักหน้าและคำนับลู่ชิงสีได้

แต่เธอจำไม่ได้ว่าชายผู้นั้นเป็นเจ้านายหรือผู้จัดการของห้างนี้หรือเปล่า

ตอนนั้นเธอไม่คิดว่าจำเป็นต้องจำ เธอไม่ได้คาดหวังว่าชายที่ล่อลวงหยางเกาซู่จะมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนนั้น

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะจำได้หรือไม่ก็ตาม ไม่ว่าในกรณีใด เธอได้พูดสิ่งเหล่านั้นเพื่อให้ชายคนนั้นได้เผชิญหน้า หากความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลลู่และตระกูลของเขาดี อีกฝ่ายก็ไม่สนใจว่าเธอจะจำได้หรือไม่

"บังเอิญจัง ทำไมเราไม่ไปซื้อของด้วยกันล่ะครับ เดี๋ยวเราโทรหาคุณหนูลู่กับน้องสาวของผมมาด้วยดีไหม เราจะได้เจอกันด้วย" ชายคนนั้นถาม

"ไม่เป็นไรค่ะ พี่ชายของฉันและฉันจะกลับแล้ว หลังจากซื้อของบางอย่างเสร็จ เรายังมีหลายอย่างที่ต้องทำที่บ้าน" เจียงเหยาส่ายหน้าและปฏิเสธข้อเสนอ จากนั้นเธอก็จ้องไปที่หยางเกาซู่ที่กำลังหน้าซีด เธอยิ้มเบา ๆ "นี่แฟนของคุณเหรอคะ"

เจียงเหยาถามคำถามอย่างไม่เป็นทางการ เธอไม่ต้องการให้เธอยืนยันหรือปฏิเสธ เธอกล่าวว่า "ดูเหมือนคุณไม่มีรสนิยมในการเลือกแฟนเลยนะคะ"

หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น เจียงเหยาก็ยิ้มให้ชายที่กำลังสับสน จากนั้นเธอใช้กำลังอย่างมากเพื่อดึงเจียงเล่ยเข้าไปในร้าน

เธอได้แก้ไขเหตุผลในการเดินทางมาในเมืองของพวกเขาแล้ว ดังนั้นเธอจึงค่อนข้างผ่อนคลาย เมื่อเธอตระหนักถึงความเจ็บปวดบนใบหน้าของพี่ชาย เธอจึงพาเขาลงไปที่ร้านกาแฟชั้นล่าง

เธอสั่งกาแฟที่ขมที่สุดให้กับเจียงเล่ย "พี่รอง ดื่มหน่อยสิ ถ้าปากของพี่ขม หัวใจของพี่จะไม่ขมอีกต่อไป"

"เธอรู้เรื่องนี้ใช่ไหม" เจียงเล่ยสังเกตเห็นความไม่แยแสบนใบหน้าของเจียงเหยา ไม่มีความโกรธหรือความขุ่นเคืองใจ ดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจมากนัก

"ฉันมาในเมืองเพื่อซื้อของขวัญให้ชิงสี ฉันไม่คิดว่าจะได้เจอกับหยางเกาซู่ตอนที่มาที่นี่หรอก" เจียงเหยายอมรับบางอย่างออกมาอย่างตรงไปตรงมาว่า "เรื่องระหว่างหยางเกาซู่กับผู้ชายคนนั้น ฉันได้ยินเรื่องนี้มานานแล้ว ฉันบอกพี่แล้วไงว่าฉันเชื่อคำพูดของลู่เสี่ยวเซียว แม้ว่าเธอจะมีนิสัยไม่ค่อยกังวลอะไรก็เถอะ แต่เธอไม่โกหกเรื่องนี้อย่างแน่นอน"

"พี่รอง ความรักทำให้คนตาบอดใช่ไหม ทำให้คนกลายเป็นคนโง่ใช่ไหม มีเพียงพี่เท่านั้นที่เชื่อว่าเสื้อผ้าแบรนด์ของหยางเกาซู่เป็นของปลอม ลู่เสี่ยวเซียวเป็นสมบัติของตระกูลลู่ เธอไม่รู้จักแยกอันไหนของจริงของปลอมเลยเหรอ" คำพูดของเจียงเหยาแทงใจเจียงเล่ยอีกครั้ง "เมื่อวานนี้ เราเจอกับหยางเกาซู่ที่ในเมือง พี่คิดว่าเธอแต่งตัวสวยเพื่อพี่จริง ๆ เหรอ ตำบลของเราไม่มีใครมีรถยนต์ จะมีก็ในเมืองเท่านั้นนะ"