เกิดใหม่เป็นทารกขั้นเทพ ตอนที่ 187
ตอนที่ 187
ไม่เพียงแค่คนจากหอเทพอัคคีเท่านั้นที่มีสีหน้าดูมิได้ กระทั่งผู้คนจากกองกำลังอื่นเองก็แปรเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน
อัจฉริยะไร้เทียมทานที่ยังมิถูกค้นพบ! ตัวตนเช่นนี้กลับถูกใช้เป็นเหยื่อล่อในพื้นที่ของหอเทพอัคคี โดนที่พวกมันไม่แม้แต่จะเอะใจ การทำเช่นนั้นเหมือนปล่อยพยัคฆ์ลงในฝูงแกะหรือปล่อยมังกรสมุทรลงทะเล!
ในระหว่างที่ผู้คนทั้งหลายยังหวาดผวา พวกเขาก็พยายามเข้าไปแสดงความเสียใจแก่นิกายหอเทพอัคคีด้วยเช่นกัน
ยอดคนเช่นนั้นไม่เคยปรากฏมาก่อนและไม่มีกองกำลังใดรับรู้ถึงตัวตนของเขา แต่เมื่อยามที่ปรากฏตัวขึ้น กลับสร้างชื่อในพื้นที่ของหอเทพอัคคีด้วยการเข่นฆ่ารุ่นเยาว์ทั้งหมด นับได้ว่าหอเทพอัคคีน่าสงสารยิ่งนัก!
ในคราแรกพวกมันคงนึกว่าจับได้เหยื่อล่อที่อ่อนแอ แต่ใครเล่าจะคาดฝันว่าหนอนแมลงในสายตาพวกมันกลับกลายเป็นอสูรร้ายที่โหดเหี้ยม!
“ฮ่าๆๆๆ ดูเหมือนพวกเราจะได้รับฟังมุกตลกที่ยอดเยี่ยมเสียแล้ว”
“พวกมันใช่อัจฉริยะไร้เทียมทานเป็นเหยื่อล่อ ช่างโง่งมยิ่งนัก!!”
“ดูเหมือนว่านี่จะเป็นลิขิตสวรรค์ อัจฉริยะผู้นั้นแข็งแกร่งไร้เทียมทานจนตระกูลอื่นต่างหลีกหนีเขาไปหมดสิ้น มีเพียงหอเทพอัคคีที่ทรงอำนาจกล้าหาญมากพอเชิญตัวตนเช่นนั้นเข้าไปยังพื้นที่ของตน ทำให้เกิดเหตุการณ์ที่มิอาจย้อนกลับได้เช่นนี้!”
ไกลออกไป กองกำลังบางส่วนซึ่งมิได้เป็นมิตรกับหอเทพอัคคีกำลังเย้ยหยันพวกมัน ทำให้สีหน้าของตาแก่หอเทพอัคคีมืดครึ้มไปอีกขั้น
บัดนี้ รอบด้านเต็มไปด้วยผู้พิทักษ์จากกองกำลังมากมายจากต่างอาณาเขต รวมไปถึงยอดฝีมือจากสำนึกศึกษาทั้งหลายที่กำลังรอคอยผลลัพธ์ของการสำรวจแดนลึกลับแห่งนี้ด้วย
กล่าวได้ว่าในครั้งนี้ หอเทพอัคคีต้องอับอายต่อหน้าเหล่าผู้แข็งแกร่งจากหลายอาณาเขต
และใช้เวลาเพียงไม่นานที่ข่าวสารเช่นนี้จะแพร่กระจายไปทั่วทั้งทวีปแผ่นฟ้า
นี่เปรียบได้กับการยกศิลาก้อนยักษ์ขึ้นมาแล้วทุ่มมันใส่หัวแม่เท้าของตนเอง ไม่แน่ว่าจากเหตุการณ์ครั้งนี้ หอเทพอัคคีจะถูกถากถางต่อไปอีกนานนับพันปี
…………..
เวลาเดียวกัน ในแดนลึกลับ หลินซวนที่มิได้รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นภายนอกแต่อย่างใด ทั่วร่างเขายังปกคลุมไปด้วยประกายแสงสีทองเจิดจ้า และทุกหมัดที่กระแทกออกไปราวกับดาวตก แม้ว่ากำปั้นเล็กๆ ของเขาจะแลดูน่ารักเพียงใด แต่ความเป็นจริงกลับแฝงไว้ด้วยพลังอำนาจทำลายล้างสรรพสิ่ง กระทั่งอัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุดของศัตรูยังถูกซัดปลิวออกไป!
หมอกโลหิตครอบคลุมเต็มท้องฟ้า รุ่นเยาว์แทบทั้งหมดของหอเทพอัคคีตกตายลงด้วยน้ำมือของหลินซวน!
ในตอนนี้ แม้หลินซวนจะยังคงดูเป็นเด็กน้อยน่าทะนุถนอม ทว่าใบหน้าของเขากลับเย็นชายิ่งนัก ในแววตาไร้อารมณ์และแข็งกร้าว ทุกครั้งที่โจมตี เขามิได้ยั้งมือแม้แต่น้อย!
เมื่อมองไปยังเหล่าผู้บ่มเพาะเบื้องหน้า เขาไม่เคยแสดงความเมตตาแก่ผู้มัน นี่เป็นเพราะหลินซวนได้รับรู้ว่ามาแล้วว่าคนของหอเทพอัคคีนั้นทำเหมือนชีวิตผู้อื่นเป็นเพียงขยะ!
พวกมันบีบบังคับให้รุ่นเยาว์ที่ไม่เกี่ยวข้องทำหน้าที่สำรวจเส้นทางให้ และหากมีผู้ใดไม่ยินยอมก็จะถูกสังหารลง พฤติกรรมที่หยิ่งยโสและกดหัวผู้อื่นเช่นนี้ แสดงถึงความเลือดเย็นโดยสันดานออกมา แล้วมีเหลือที่หลินซวนจะยอมมอบความสงสารให้พวกลูกเต่าบัดซบทั้งหลาย?
“มิใช่ว่าพวกเจ้าคิดว่าผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดคือความถูกต้องเช่นนั้นหรือ? ข้าจะทำให้พวกได้ลิ้มรสความรู้สึกของผู้อื่นเอง!” หลินซวนเอ่ยขึ้น
น้ำเสียงของเขานุ่มนวลและยังคงมีร่องรอยของความเยาว์วัย แต่ความหมายของมันช่างเหน็บหนาวนัก
ในพื้นที่ขนาดใหญ่ของป่าไผ่สวรรค์อัสนีม่วง สีหน้าของผู้บ่มเพาะแดนสร้างรากฐานจากหอเทพอัคคีทั้งสี่กลายเป็นขาวซีดก่อนจะเปลี่ยนเป็นดำคล้ำสลับไปมา พวกมันโกรธแค้นเสียจนร่างกายสั่นเทิ้ม!
เรื่องที่เกิดขึ้นช่างเป็นสิ่งที่มิอาจทำใจให้เชื่อได้ลง พวกมันถึงขั้นคิดว่าตัวเองกำลังฝันไปเสียด้วยซ้ำ เหตุใดเด็กน้อยตัวเท่านี้จึงสามารถมอบความพ่ายแพ้อย่างน่าอดสูให้แก่หอเทพอัคคีได้?
ในค่ายกลนั้น หัวหยุนคงเต็มไปด้วยโทสะจนแทบจะบ้าคลั่ง หากมิใช่ความจริงที่ว่ามันอยู่ห่างจากหลินซวนมากเกินไปจนมิสามารถหยุดเขาได้ มันคงพยายามใช้ทุกวิธีการเพื่อสังหารหลินซวนไปแล้ว!
บัดนี้ เบื้องหน้าหลินซวนเหล่าศัตรูเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นที่ยังคงมีชีวิตอยู่ เป็นชายหนุ่มผมสีแดงเพลิง กระบวนท่าของมันเลือดเย็น และมีรุ่นเยาว์นับไม่ถ้วนที่ตกตายด้วยน้ำมือของมัน!
“ไม่ เจ้า.... อย่าเข้ามา!”
ชายหนุ่มผมแดงผู้นั้นสภาพในปัจจุบันช่างย่ำแย่ ความหวาดกลัวเกาะกุมจิตใจของมัน เจ้าเด็กบัดซบนี่เป็นสิ่งมีชีวิตแบบใดกัน? หรือว่ามันจะเป็นลูกหลานของอสูรบรรพกาล? ในชั่วพริบตากลับสามารถผู้คนไปมากมายอย่างลื่นไหลและเป็นธรรมชาติเฉกเช่นเดียวกับการกินดื่มหรือเดินเล่น นี่นับว่าเป็นสิ่งที่โหดเหี้ยมทารุณจนเกินไป!
“เจ้า เจ้า ออกไปเดี๋ยวนี้!” ชายหนุ่มผู้โชคร้ายทำได้เพียงตะโกนอย่างหวาดผวา มันกวัดแกว่งกระบี่ในมือด้วยต้องการจะต่อต้านศัตรูที่เข้ามา
“เจ้าเข่นฆ่าผู้อื่นย่อมถูกสังหารได้เช่นกัน เรื่องพื้นฐานเช่นนี้ยังมิอาจทำความเข้าใจได้ คนจากหอเทพอัคคีช่างโง่งมบัดซบยิ่งนัก” สีหน้าของหลินซวนสงบนิ่งและเฉยชา
แม้ว่าเขาจะผ่านการสังหารผู้คนมานับไม่ถ้วน และภาพลักษณ์ของเขาก็ยังเป็นเพียงเด็กน้อยที่น่ารักราวกับตุ๊กตาหยก ร่างกายยังคงสะอาดเอี่ยมและทุกย่างก้าวให้ความรู้สึกถึงสติปัญญาและความสุขุมราวกับเป็นเซียนน้อยที่มาจากสรวงสวรรค์
อย่างไรก็ตาม ทุกกระบวนท่าของเขาช่างโหดเหี้ยมและมุ่งหมายเอาชีวิต ความโหดร้ายของเขากลายเป็นสิ่งที่ขัดแย้งกับภาพลักษณ์ที่ปรากฏออกมาโดยสิ้นเชิง
ชายหนุ่มผมแดงจากหอเทพอัคคีที่เหลือรอดอยู่จิตใจกำลังพังทลาย มันมิอาจรู้ได้เลยว่าเหตุใดหลินซวนจึงกระทำสิ่งเหล่านี้ มีเพียงอย่างเดียวที่มันรับรู้คืออนาคตที่ต้องตกตายลงของมัน!
หลินซวนใช้เพียงฝ่ามือปราณออกมาก่อนจะกระแทกเข้ากับร่างของมันจนกลายเป็นชิ้นๆ จากนั้น เครื่องรางปกป้องวิญญาณของมันก็เปล่งแสงขึ้นและห่อหุ้มดวงวิญญาณดวงนั้นเอาไว้เตรียมจะส่งมันกลับออกไปยังด้านนอกของแดนลึกลับ!
อย่างก็ต้อง ในตอนนั้นเอง มีบางสิ่งเกิดขึ้น ดวงวิญญาณของผู้โชคร้ายถูกหลินซวนคว้าจับเอาไว้!
เกิดอันใดขึ้น? เหตุใดอีกฝ่ายจึงสามารถควบคุมดวงวิญญาณของมันได้เช่นนี้? มิใช่ว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นเพียงผู้บ่มเพาะแดนสร้างรากฐานเท่านั้นหรือ?
เด็กชายผู้นี้มาจากที่แห่งใด? เป็นตระกูลเก่าแก่แบบไหนที่เลี้ยงดูทารกเช่นนี้ขึ้นมา? หรือว่าเด็กน้อยผู้นี้จะเป็นร่างที่กลับมาเกิดใหม่ของเทพบรรพกาล? หรือในความเป็นจริงแล้วจะสืบสายเลือดบริสุทธิ์มาจากอสูรวิเศษ? เหตุใดพวกมันจึงมิเคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของอีกฝ่ายมาก่อน?
อย่างไรเสีย ในระหว่างที่ผู้คนกำลังสับสน มีเพียงสิ่งเดียวที่ผู้มันรับรู้คือทารกน้อยผู้นี้ย่อมต้องเป็นตัวตนไร้เทียมทานที่มีที่มาไม่ธรรมดาสามัญยิ่ง
“หยุนคง! ช่วยข้าด้วย!” วิญญาณดวงนั้นร่ำร้อง ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างมันและหัวหยุนคงจะไม่ธรรมดา สายตาของมันกวาดมองไปยังทิศทางของป่าไผ่สวรรค์อัสนีม่วง
“หยุดนะ!” หัวหยุนคงทำได้เพียงตวาดลั่น มันไม่สามารถจะคงความเยือกเย็นได้อีกต่อไป ชายหนุ่มผู้นั้นเป็นผู้ที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่ยังเป็นเพียงเด็กน้อย และมันสามารถจะกลายเป็นผู้ช่วยที่น่าไว้วางใจของหัวหยุนคงได้ในอนาคต!
“หยุด? เจ้ากำลังบอกให้ข้าหยุดเช่นนั้นหรือ? ดูเหมือนว่าความมั่นใจของเจ้าจะเกินหน้าความสามารถไปมากพอสมควร?” หลินซวนยังคงมีสีหน้าสงบ พลางมองไปยังเหล่าผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐานของหอเทพอัคคีที่อยู่ไกลออกไป
ทางด้านเหล่ารุ่นเยาว์ทั้งหลายที่ถูกบังคับมาซึ่งถูกใช้เป็นเหยื่อล่อให้เข้าไปยังป่าไผ่แห่งนั้นเป็นกลุ่มแรกกำลังเต็มไปด้วยความสุขใจเมื่อได้เห็นหลินซวนสังหารคนจากหอเทพอัคคีทั้งหมดลง
