บทที่ 996 ลำพัง
บทที่ 996 ลำพัง เป็นตอนนี้ที่ร่างกายของฟุเฉียนหยานราวกับจะหมดเรี่ยวแรงและยอมให้เฉินเฉียงจูงมือไปอยู่ตรงหน้าของหยานเสวี่ยได้โดยง่าย จนแม้แต่ใบหน้าของเธอในตอนนี้เพียงแค่มองก็พอจะนึกออกว่าจิตใจของเธอในตอนนี้อยู่ในสภาพใด ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เฉินเฉียงได้รักษาสัญญาที่เขามีให้เธอแล้ว นั่นก็คือการที่เขาพาเธอ...
