บทที่ 8 - การ์ดใหม่อีกใบ

ทุกคนทั้งข้างในและนอกห้องต่างมองไปทาง หวู่ อันซุน อย่างกระวนกระวาย โดยหวังว่าเขาจะปฏิเสธทฤษฎีนี้

น่าเสียดาย…

“มันเป็นเรื่องจริง” อู๋อันซุน พูดพร้อมกับใบหน้าของเขาที่ซีดเผือด คำพูดต่อไปของเขาดังก้องฟันกรอด "ฉันสงสัยว่าใครหน้าไหนที่ฝังศพไว้ข้างนอก!"

ฝูงชนอยู่ในความโกลาหล

“หุ่นเชิดศพมีอยู่จริงเหรอ!”

“ว่าแต่ มันเกิดขึ้นได้ยังไง”

“ใครทำ ใครทำ!”

“…”

ความโกรธ ความกลัว และความไม่สบายใจ เต็มไปในอากาศ

ไม่มีใครสงสัยคำพูดของ หวู่ อันซุน

มันไม่มีประโยชน์ที่จะโกหก มันจะถุกเปิดเผยในเวลาไม่นาน

เมื่อหุ่นเชิดศพปรากฏขึ้น พวกเขาจะต้องถูกกำจัด มิฉะนั้น ซากศพของทีมลาดตระเวนที่วางอยู่ในห้องโดยสารจะเป็นจุดเริ่มต้นของการเสียชีวิตจำนวนมาก

พวกเขาควรจะหนี?

แต่ เมืองป่าไม้ เป็นบ้านของพวกเขา และพวกเขาไม่มีที่ไปข้างนอกเมือง

แน่นอนว่าพวกเขาสามารถละทิ้งทุกอย่างและเก็บสัมภาระสำหรับไปอยู่เมืองต่างๆ แต่นั่นหมายถึงการเริ่มต้นใหม่ทั้งหมด

ยิ่งกว่านั้น เมื่อเกิดการบุกของ หุ่นเชิด ก็ไม่มีทางที่เจ้าหน้าที่จะไม่เข้าไปแทรกแซง พวกเขาจะต้องส่งผู้เชี่ยวชาญไปกำจัดสิ่งเหล่านี้อย่างแน่นอน

ก่อนหน้านั้น หวู่ อันซุน ทำการปกป้องพวกเขา

เขาเป็นหัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัย—ผู้รับผิดชอบคดีที่เกี่ยวข้องกับการรักษาความปลอดภัยทั้งหมด

ดังนั้น แม้ว่าจะมีความสับสนวุ่นวาย ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ หวู่ อันซุน เป็นครั้งคราวเพื่อรอการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปของเขา

รอได้ไม่นาน เมื่อความโกรธของเขาสงบลง หวู่ อันซุน ก็เข้าสู่การปฏิบัติงาน

“ผู้เฒ่าหวัง ตรวจสอบทุกคนในเมืองทันที หาคนที่ตายก่อนเที่ยง!”

“เข้าใจแล้ว!” หัวหน้าหวังตอบอย่างเคร่งขรึมด้วยพุงใหญ่ของเขา

ด้วยเหตุนี้เขาจึงหันหลังออกจากประตูและสั่งให้พนักงานเคลื่อนไหวออกไป

ฝูงชนก็แยกย้ายกันไปเช่นกัน วิ่งกลับบ้านเพื่อกระจายข่าว

หุ่นเชิดที่ปรากฏอยู่ในป่าเป็นเหตุฉุกเฉินที่ต้องแพร่กระจายข่าวไปทั่วทั้งเมือง เพื่อป้องกันไม่ให้ใครเข้าไปในป่าอีก

มีผู้อยู่อาศัยมากกว่าห้าพันคนในเมือง เมืองป่าไม้ ซึ่งเป็นเมืองที่มีโรงเรียน ซูเปอร์มาร์เก็ต โรงพยาบาล และสวนสนุกเป็นของตัวเอง...

การระบุตัวผู้สูญหายไม่ใช่เรื่องยาก

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงก้าวแรกเท่านั้น ก้าวต่อไปของ หวู่ อันซุน คือสั่งให้ทีมรักษาความปลอดภัยนำอาวุธหนักออกมา

อาวุธปืนธรรมดาแทบทำอะไรหุ่นเชิดไม่ได้เลย

สมาชิกทุกคนในหน่วยลาดตระเวนที่เข้าไปในภูเขาต่างก็มีอาวุธปืน และนำโดยนักศิลปะการต่อสู้ระดับเก้า

ถึงกระนั้น พวกเขาก็ถูกกวาดล้างและนำกลับเป็นชิ้นๆ

สำหรับขั้นตอนที่สาม หวู่ อันซุน สั่งให้ผู้คนรวบรวมเลือดปศุสัตว์เพื่อนำมาเป็นเหยื่อของ หุ่นเชิดศพ

หุ่นเชิดศพมีความไวต่อเลือดเป็นพิเศษ แม้จะอยู่ไกลกันหลายที่ พวกมันก็ยังคงได้กลิ่นและรีบเร่งออกไป

ขั้นตอนที่สี่ควรรายงานเรื่องนี้ไปยัง เมืองชิงเหอ ซึ่ง หวู่ อันซุน ดูเหมือนจะลืมไปแล้ว

หลังจากสั่งสามคำสั่งแรก เขาก็นั่งลงและมองดูศพทั้งสิบในความเงียบ

ซูจิงซิงอยากรู้อยากเห็น แต่รู้เพียงพอที่จะปิดปากของเขา

พร้อมกับ กู่ป๋อพวกเขาเอารายละเอียดของเจ้าของศพมา

เมื่อเสร็จแล้วพวกเขาก็ไปพักผ่อนที่มุมหนึ่งนอกบ้าน

“คุณเคยเห็น หุ่นเชิด พวกนั้นไหมครับ หัวหน้าทีม กู่?” ซูจิ้งซิงถาม

“ไม่” กู่ป๋อพูดสั่นศีรษะของเขา เขาจุดบุหรี่และหายใจออก “นายคิดว่าฉันจะยืนที่นี่ได้งั้นหรอ ถ้าฉันเคยเห็นมัน?”

“ผมแค่อยากรู้” ซูจิงซิงพูดพร้อมกับหัวเราะแห้งๆ "ทุกคนคิดว่าพวกเขาถูกสัตว์ร้ายฆ่า แต่คุณสามารถบอกได้ว่ามันเกิดจากหุ่นเชิดได้อย่างรวดเร็ว ผมกล้าพูดได้ว่าในเมืองนี้มีไม่มากนักที่จะตรงกับระดับความเข้าใจของคุณ คุณสามารถเป็นที่ปรึกษาของ ทีมรักษาความปลอดภัยได้เลย!”

“หยุดยกยอฉันได้แล้ว” กู่ป๋อพูดอย่างหงุดหงิด พ่นควันออกมาเป็นวง “ฉันไม่เคยเห็นหุ่นศพมาก่อน แต่ฉันเห็นสิ่งที่พวกเขาทำกับเหยื่อของพวกมัน เยอะมาก นั่นเป็นเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ก่อนที่ฉันจะมาที่เมืองชิงเหอเสียอีก”

“นายจะหัวเราะก็ได้นะถ้านายต้องการ แต่นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันมาที่นี่” กู่ป๋อพูดพร้อมกับถอนหายใจ

“มันเป็นอดีตไปแล้ว เราควรมองไปข้างหน้าเสมอ” ซูจิงซิงปลอบโยน แสร้งทำเป็นตื่นเต้น เขากดหัวข้อ “บอกความลับแก่ผมสิ หัวหน้าทีม กู่ บาดแผลของสัตว์ร้ายกับบาดแผลของหุ่นเชิด อะไรคือมันคือความแตกต่าง?”

“ก็…” กู่ป๋อคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วลุกขึ้น“มันอธิบายเป็นคำพูดยาก ตามฉันเข้าไปในกระท่อมแล้วฉันจะอธิบายตามบาดแผล”

“แต่หัวหน้าทีมหวู่ยังอยู่ข้างใน” ซูจิงซิงเตือน

"ไม่เป็นไร" กู่ป๋อพูด โยนก้นบุหรี่ของเขา "เราก็แค่เบาเสียงลงหน่อย"

“นอกจากนี้ เราต้องคุยกับหัวหน้าทีม หวู่ และดูว่าเขาต้องการให้เรานำศพทั้งสิบนี้กลับไปไหม”

“หือ? เราจำเป็นต้องพาพวกเขากลับไปที่ที่เผาศพด้วยงั้นหรอครับ?” ซูจิ้งซิงถามด้วยความสงสัย

“มันไม่มีข้อยกเว้นสำหรับเรื่องนี้ นี่มันสถานการณ์พิเศษ” กู่ป๋ออธิบายขณะเดิน “และนี่คือหนึ่งในนั้น แม้ว่าศพเหล่านี้จะถูกสับละเอียด พวกมันก็อยู่บนภูเขาเป็นเวลาหนึ่งวันและหนึ่งคืน แต่ไม่มีใครรับประกันได้ว่าแมลงที่เลี้ยงศพจะไม่เกิดศพในนั่น หากมี มีไข่อยู่ในนั้น แล้วเรานำพวกมันกลับมาที่ที่เผาศพ ไข่ในศพพวกนี้มันจะขุดเข้าไปในซากศพอื่นๆ ด้วย นายคิดว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น”

ซูจิงซิงไม่ได้พูดอะไร

การนำไข่แมลงที่เลี้ยงศพไปไว้ในห้องเก็บศพของที่เผาศพจะนำไปสู่หายนะอย่างไม่ต้องสงสัย!

เนื่องจากศพเหล่านี้สามารถสร้าง หุ่นเชิด ขึ้นมาใหม่ได้ สิ่งที่ถูกต้องคือเผาทิ้งทันที

ทั้งสองสนทนากันขณะกลับมาที่ห้องโดยสาร

หวู่ อันซุน ยังคงนั่งยองอยู่บนพื้น จ้องมองที่ศพอย่างเงียบ ๆ

ซูจิงซิงและกู่ป๋อเรียกเขา แต่ก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ แต่นั่นมันก็ไม่ได้รบกวนพวกเขา

เริ่มจากศพที่อยู่ปลายสุด กู่ป๋อชี้ไปที่บาดแผลและอธิบายความแตกต่างด้วยเสียงต่ำ

สิ่งเหล่านี้เป็นความรู้ที่เป็นประโยชน์และเป็นประโยชน์ ดังนั้นซูจิงซิงจึงตั้งใจฟังและจดจำทุกอย่าง

เมื่อ กู่ป๋ออธิบายเสร็จแล้ว การสอบสวนก็ยังดำเนินการอยู่

ซูจิงซิงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ

ในห้องเล็ก ๆ เขาหยิบไพ่สิบใบที่เขาดึงออกมาก่อนหน้านี้และตรวจสอบพวกเขา

การ์ดแก่นแท้พลังงาน 5 ใบ การ์ดเสริมความแข็งแกร่ง 3 ใบ การ์ดกำลังภายใน 1 ใบ และการ์ดบังสุกุล 1 ใบ

การ์ดใหม่อีกใบ!

บังสุกุล—พิธีมิสซาเพื่อการพักผ่อนของจิตวิญญาณคนตาย?

ซูจิงซิงหยิบการ์ดบังสุกุลขึ้นเพื่อรับข้อมูลด้วยความประหลาดใจ

การ์ดบังสุกุลให้ยาสะสมวิญญาณ

ยาสะสมวิญญาณ : ยาประเภทหนึ่งที่สามารถเพิ่มพลังวิญญาณได้

เพิ่มพลังวิญญาณ!

ว้าว นี่มันดีกว่า ยาเสริมความแข็งแกร่ง หรือ การ์ดกำลังภายใน ซะอีก

การเพิ่มพลังวิญญาณส่งผลอย่างชัดเจนต่อแง่มุมต่างๆ เช่น วิญญาณและจิตวิญญาณ

แปะ!

ด้วยรอยแตกที่นุ่มนวล การ์ดบังสุกุลปลดล็อกตัวเอง

เม็ดยาสีม่วงดำปรากฏขึ้นในฝ่ามือของซูจิงซิง

เขากลืนยาเข้าไปทันทีโดยไม่ลังเล

เขาไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ไม่นานพอ ซูจิงซิงก็ตระหนักว่าจิตใจของเขาชัดเจนขึ้น เฉียบคมขึ้น และมีการวิเคราะห์ที่มากขึ้น

มันเป็นความรู้สึกลึกลับที่อธิบายไม่ได้

ในที่สุด ซูจิงซิงก็เสร็จสิ้นกับการรวมตัวและคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้

เขาเก็บ การ์ดแก่นแท้พลังงาน และ การ์ดเสริมความแข็งแกร่ง ไว้จากนั้นปลดล็อก การ์ดกำลังภายใน เพื่อดูดซับค่า กำลังภายใน สำหรับหนึ่งปีด้วย การควบคุมพลังภายในของเขา เขาได้ทำความสะอาดอวัยวะภายในและหล่อเลี้ยงกระดูกและเส้นเอ็นของเขา ในสัปดาห์ที่ผ่านมา เขาแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม

ถ้ากินยาเสริมความแข็งแกร่ง อีกสองสามเม็ด ฉันก็จะมีความแข็งแกร่งมากกว่า 3000 จิน ในแต่ละแขน

ความแข็งแกร่ง 3,000 จินในแต่ละแขน—หนึ่งในเครื่องหมายของการเป็นนักศิลปะการต่อสู้ระดับแปด

ซูจิงซิงหยิบการ์ดเสริมความแข็งแกร่งออกมาสามใบและปลดล็อคการ์ดเหล่านั้น เขาได้รับยาเสริมความแข็งแรงทั้งหมดสี่เม็ด ซึ่งเขากินเข้าไปเหมือนเม็ดเยลลี่

…

เมื่อเขากลับมายังห้องโดยสารที่เก็บศพไว้ การสอบสวนก็จบลงแล้ว

“หัวหน้าครับ! เราพบตัวตนของคนหายแล้ว”

"เขาคือใคร?"