SWO ตอนที่ 9 ทำเงินก้อนโต
รอบคัดออกผ่านไปอย่างรวดเร็ว
จางอี้ก็โดดเด่นขึ้นมาอย่างรวดเร็วไม่แพ้กัน ท้ายที่สุดแล้วเขาก็มีระดับฝึกฝนถึงแก่นโลหิตขั้นสอง แม้ว่าเขาจะขาดสารอาหาร แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็เพียงพอที่จะบดขยี้ศัตรูที่มีระดับฝึกฝนแค่แก่นโลหิตขั้นแรกได้
พริบตาเดียวหนึ่งชั่วโมงได้ผ่านไป เวลานี้เหลือนักเรียนเพียงยี่สิบคนในสนามฝึก
นอกจากซูหลิงแล้ว คนที่เหลือก็มีระดับฝึกฝนเพียงแก่นโลหิตขั้นสองเท่านั้น
มีเพียงสามคนที่มีระดับฝึกฝนแข็งแกร่งกว่าจางอี้
“ต้องทำได้ ข้าต้องทำได้!” จางอี้มองไปยังนักเรียนคนอื่น ๆ และให้กำลังใจตัวเอง นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดของเขา
หากเขาสามารถติดห้าอันดับแรกได้ เขาจะได้รับรางวัล 200,000 หยวน!
นักเรียนคนอื่น ๆ มองหน้ากัน เวลานี้พวกเขาทั้งหมดกำลังตื่นเต้น ในบรรดาผู้ที่มีศักยภาพในการก้าวสู่สิบอันดับแรก นักเรียนสี่คนที่อยู่แก่นโลหิตขั้นสาม และนักเรียนแปดคนที่อยู่แก่นโลหิตขั้นสองถูกจัดการไปแล้ว
อาจกล่าวได้ว่านี่เป็นโอกาสที่พวกเขาจะสามารถเข้าสู่สิบอันดับแรกได้มากที่สุด
“การต่อสู้เพื่อสิบอันดับแรกจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า!”
ตามคำสั่งของผู้ตัดสิน นักเรียน 20 คนรวมทั้งจางอี้เริ่มต่อสู้ตามรายชื่อ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ในที่สุดผลการแข่งขันก็ออกมา
ซูหลิงได้อันดับหนึ่งไปครองอย่างที่คาดไว้ ในขณะที่จางอี้เข้าสู่ห้าอันดับแรก โดยบังเอิญติดอันดับห้าพอดี
ผู้ชมอยู่ในความโกลาหล
ส่วนใหญ่กำลังอิจฉา!
“ข้าจะเป็นลม ข้าไม่ติดใจที่ซูหลิงได้อันดับหนึ่ง แต่คนอื่น ๆ เล่า? พวกเขาไม่ควรจะอยู่ในสิบอันดับแรกด้วยซ้ำ!”
“ภายใต้สถานการณ์ปกติจางอี้คงไม่ติดสิบอันดับแรก แต่ตอนนี้เขากลับได้ถึงอันดับห้า และได้รับรางวัล 200,000 หยวนไป อ๊ากก ข้าล่ะอิจฉา!”
“หากข้ารู้ ข้าคงลงสมัครไปแล้ว!”
โจวเฮารู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินความความอิจฉาจากคนรอบตัวเขา
เขาไม่คิดเลยว่าจางอี้จะติดห้าอันดับแรกแบบนี้
อย่างไรก็ตามนั่นไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือเขาจำได้ว่าจาก 100,000 หยวนที่เขาได้มา เขาได้ลงเดิมพัน 20,000 หยวนเพื่อทายผลว่าจางอี้จะสามารถติดห้าอันดับแรกได้ ตอนนั้นเขาไม่ได้คิดอะไรมากเพราะพนันด้วยเงินที่ขโมยมา
มันเป็นเดิมพันที่ถูกอย่างไม่คาดคิด!
ยิ่งกว่านั้นอัตราต่อรองของมันคือ 1: 20!
นี่หมายความว่าเขาจะได้รับ 400,000 หยวน!!
นอกจากนี้ เขายังเดิมพันอีก 85,000 หยวนที่เหลือไปกับการทายว่าจางอี้จะติดสิบอันดับแรก
สำหรับอัตราต่อรองของมันคือ 1: 10
กล่าวอีกนัยหนึ่งโจวเฮาจะได้รับเงินทั้งหมด 1.25 ล้านหยวน!
ล้านกว่าหยวน!
นี่เป็นเงินจำนวนมหาศาลอย่างแน่นอน
วิลล่าใจกลางเมืองฉูขายอยู่เพียง 1 ล้านหยวนเท่านั้น
“ข้ารวยแล้ว โชคดีจริง ๆ ที่ข้าไม่ได้เก็บเงินไว้เฉย ๆ” โจวเฮาทั้งตื่นเต้นและโล่งใจ
ในระหว่างพิธีมอบรางวัลโจวเฮาไม่สามารถนั่งนิ่ง ๆ ได้อีกต่อไป เขาแอบออกจากโรงเรียน และมาถึงถนนย่านการค้าในบริเวณใกล้เคียงอย่างรวดเร็ว
“ที่ที่ข้าลงค่อนข้างเป็นทางการ ข้าหวังว่าพวกเขาคงไม่เบี้ยวเงินข้า” ขณะที่คิดกับตัวเอง เขาก็เลี้ยวเข้าไปในร้านหรูแห่งหนึ่ง เขาเดินตามทางเดินด้านซ้ายของร้านจนมาถึงห้องโถงใหญ่
เมื่อการแข่งขันจบลง หลายคนมาเพื่อรับรางวัลเช่นโจวเฮา แต่ส่วนใหญ่กำลังคร่ำครวญ
“ทั้งหมดเป็นเพราะไอ้สารเลวที่โจมตีนักเรียนที่ดูมีแวว ครั้งนี้ข้าขาดทุนย่อยยับ!”
“ก็เหมือนทุกครั้งไม่ใช่เรอะ เพียงแต่สิบอันดับแรกของการแข่งในครั้งนี้เกินคาดไปหน่อย”
เมื่อได้ยินสิ่งที่ทุกคนพูด โจวเฮาก็หัวเราะอยู่ภายใน
เขาตรงไปที่เคาน์เตอร์ และนำตราประทับออกมา
พนักงานต้อนรับชะงักเมื่อเห็นตราประทับของเขา
"ทำไม? มีปัญหาอะไรงั้นรึ?" คิ้วของโจวเฮาเลิกขึ้น
พนักงานรีบกล่าวตอบทันที “ไม่ครับท่าน เพียงแต่ดูเหมือนครั้งนี้ท่านจะโชคดีมาก กรุณารอสักครู่ ข้าจะออกรางวัลให้ท่านทันที อย่างไรก็ตามเนื่องจากมันค่อนข้างมาก ดังนั้นจึงต้องใช้เวลาพอสมควร”
โจวเฮาโบกมือของเขา "ไม่เป็นไร"
หลังจากนั่งรอที่แผนกต้อนรับครู่หนึ่ง พนักงานคนนั้นก็กลับมา และยื่นบัตรคริสตัลให้โจวเฮา
“ท่านครับ นี่คือบัตรคริสตัล ท่านสามารถใช้มันถอนเงินหยวนจากธนาคารในเมืองใดก็ได้”
โจวเฮาได้รับบัตรคริสตัลมา และรู้สึกได้ทันทีว่ามีพลังงานไหลออกมาเล็กน้อย
สิ่งนี้มีค่ายิ่งกว่าเงินหยวน
หลังจากยืนยันว่าไม่มีปัญหา โจวเฮาก็รีบออกไปพร้อมกับบัตรคริสตัล
หลังจากเลี้ยวหลายครั้ง และเห็นว่าไม่มีใครตามเขามา ในที่สุดเขาก็รู้สึกโล่งใจ
“รวมแล้วข้าได้มา 1,250,000 หยวน ข้าจะเก็บไว้สำรอง 50,000 หยวน และใช้ 1,000,000 หยวนเพื่อซื้อบ้าน ส่วนที่เหลืออีก 200,000 หยวน ข้าจะมอบให้พ่อแม่เพื่อปรับปรุงชีวิตของพวกท่าน”
โจวเฮารีบจัดแจงเรื่องเงินของเขา เขาอยากจะเปลี่ยนสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยของเขามานานแล้ว แต่ก่อนหน้านี้เขาไม่มีเงินและทำได้เพียงจินตนาการในใจเท่านั้น ตอนนี้เขามีเงินแล้ว เป็นธรรมดาที่เขาจะทำตามปรารถนาของเขาก่อน
เนื่องจากการแข่งขัน ชั้นเรียนช่วงบ่ายจึงถูกยกเลิก
นั่นทำให้เขาไม่รีบร้อนที่จะกลับไปโรงเรียน
เขาตรงไปยังชุมชนหยางหยวนที่อยู่ในใจกลางเมืองฉู และซื้อวิลล่าหลังเล็กที่เขาชอบ
เนื่องจากเขาจ่ายสด พนักงานที่สำนักงานขายชุมชนจึงสามารถจัดการขั้นตอนต่าง ๆ ได้อย่างรวดเร็ว
เมื่อถึงเวลาประมาณ 1 ทุ่ม พนักงานก็มอบกุญแจ และโฉนดที่ดินให้โจวเฮา
“สงสัยจังว่าพ่อกับแม่จะชอบเซอร์ไพรส์นี้ไหม?”
ด้วยความคิดนี้ โจวเฮาจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาพ่อแม่ของเขา
ที่สถานีรถไฟใต้ดิน
หลังจากวางสายแล้วหวังชูหยุนก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย “มีอะไรเกิดขึ้นกับเสี่ยวเฮาหรือไม่? เขาไม่ได้พูดอะไรทางโทรศัพท์ และขอให้เราไปที่ชุมชนหยางหยวน นั่นคือที่ที่พวกคนรวยอาศัยอยู่ไม่ใช่รึ?”
กลับกันโจวเสวียกั๋วยังคงสงบ "ไม่ต้องห่วง บางทีเขาอาจจะแค่มีปากเสียงกับเพื่อนร่วมชั้นนิดหน่อย เมื่อเราไปถึงที่นั่น เราควรนอบน้อมเข้าไว้ ที่เหลือไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”
หวังชูหยุนพยักหน้า แต่ยังมีความกังวลอยู่บนใบหน้าของเธอ
“เรายังไม่ได้จ่ายค่าเช่าเลย หนำซ้ำในอีกสองเดือนข้างหน้าเสี่ยวเฮาก็จะขึ้นภาคเรียนที่ 2 แล้ว เขายังต้องใช้เงินเพื่อฝึกฝน”
โจวเสวียกั๋วปลอบ “อย่ากังวลไป ข้าจะคิดหาทางเอง”
“เฮ้อ ทั้งหมดเป็นความผิดของข้าเอง” หวังชูหยุนกังวล
