ตอนที่ 895+896 เชื่อหรือไม่

ตอนที่ 895 เชื่อหรือไม่

ใบหน้าของเจียงเล่ยมืดลงทันทีเมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้ "เธอเข้าไปขออะไรจากพี่สะใภ้ใช่ไหม"

ในขณะนั้น ไม่เพียงเจียงเล่ยจะดูเขินอาย แต่เขาก็ดูจริงจังด้วย เมื่อหยางเกาซู่เม้มริมฝีปากและนิ่งเงียบ เขาตะโกนว่า "หยางเกาซู่ อ้าปากแล้วพูด"

"ฉันไม่ได้ทำ ก็นายรักน้องของนายนี่ นายคงไม่เชื่อฉันหรอก นายตะคอกใส่ฉันเพราะเรื่องไร้สาระพวกนี้เหรอ นายได้ยินที่น้องสาวสุดที่รักของนายพูดไหม เธอบอกว่าเธอไม่ชอบฉัน แต่นายกลับเชื่อคำพูดของเธอมากพอที่จะไล่ฉันออกไปอย่างนั้นเหรอ" หยางเกาซู่ไม่ได้คาดหวังว่าเจียงเหยาจะมาได้ยินคำพูดของเธอ

หยางเกาซู่ต้องการต่างหูที่คล้ายกับของหวังเซียน เธอรู้ว่าเจียงเล่ยไม่สามารถซื้อได้ ดังนั้นเธอจึงพยายามบังคับให้เขาถามเจียงเหยาสำหรับมัน

เจียงเล่ยไม่สามารถซื้อต่างหูเหล่านั้นได้ แต่เขามีน้องเขยที่ร่ำรวยนี่

อย่างไรก็ตาม เจียงเหยาดูเหมือนจะคอยตามหลอกหลอนเธอ เธอออกไปกับหวังเซียน แล้วเจียงเหยาก็ปรากฏตัวขึ้นในห้อง เธอกำลังคุยกับเจียงเล่ย เจียงเหยาก็ปรากฏตัวขึ้นที่นั่นเช่นกัน

"เหยาเหยา เกิดอะไรขึ้น" เจียงเล่ยหันไปถามเจียงเหยา

หัวใจของเจียงเหยาเย็นลงไม่กี่วินาที เขาเชื่อหยางเกาซู่ ไม่ใช่เธอเหรอ

"เจียงเล่ย ฉันคิดว่าสมองของพี่ดูจะยุ่งเหยิงเพราะนางตัวเมียนี่ พี่เชื่อคำพูดของผู้หญิงอย่างหยางเกาซู่เหรอ" เจียงเหยาโกรธเคืองที่ไม่ได้รับความไว้วางใจของเจียงเล่ย "ฉันเป็นน้องสาวของพี่นะ คนที่เติบโตมาภายใต้สายตาของพี่ พี่ไม่คุ้นเคยกับนิสัยฉันอีกเหรอ พี่สงสัยว่าฉันโกหกเหรอ เยี่ยมมาก เจียงเล่ย ดูเหมือนว่าพอมีแฟนก็ทิ้งน้องสาวแล้วใช่ไหม ในที่สุดฉันก็ได้เห็นแล้ว ทำไมไม่ถามแฟนนายล่ะว่าเธอไปเอาของแบรนด์เนมมาจากไหน"

"นี่จะเป็นแบรนด์ที่มีชื่อเสียงได้ยังไง เป็นของถูก ๆ ที่ฉันซื้อมาจากตลอด มันเป็นของปลอม" หยางเกาซู่โต้กลับ

เมื่อเจียงเหยาได้ยินเช่นนั้น เธอโกรธมากจนอยากจะหัวเราะ แม้หลังจากที่เจียงเล่ยได้ยินคำพูดของลู่เสี่ยวเซียว ขณะที่พวกเขาอยู่ในเมือง เขายังสะกิดใจเลยสักนิด

"เจียงเล่ยฉันคิดว่านายก็ฉลาดอยู่นะ ฉันไม่คิดว่าต่อหน้าหยางเกาซู่ พี่จะงี่เง่าและปล่อยให้เธอเล่นตลกกับพี่แบบนี้เหรอ ถ้าเธอบอกว่าของปลอมพี่ก็เชื่อเหรอ พี่คิดว่าลู่เสี่ยวเซียวเป็นใคร เธอเป็นไข่มุกแห่งตระกูลลู่ เมื่อไหร่กันที่เธอจะมองผิดไป เธอหมกมุ่นอยู่กับสินค้าแบรนด์ดังเหล่านั้นมาตั้งแต่เด็ก เธอไม่รู้ได้ยังไงว่ามันเป็นของจริงหรือของปลอม พี่คิดว่าลู่เสี่ยวเซียวทำให้แฟนของพี่เสียชื่อเสียงจริง ๆ เหรอ ฉันเชื่อว่าลู่เสี่ยวเซียวไม่ได้โกหก เพราะฉันรู้นิสัยของเธอดี อย่างไรก็ตาม แฟนของพี่ที่พี่รักจะเป็นจะตาย ไม่ได้ไร้เดียงสาอย่างที่พี่คิด"

จากนั้นเจียงเหยากล่าวว่า "ขึ้นอยู่กับพี่ ว่าจะเชื่อหรือไม่ ถ้าพี่คิดว่าแฟนของพี่สำคัญกว่า พี่ก็เชื่อเธอเลย ก็ดีเหมือนกัน ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าสุดท้ายพี่จะได้แต่งงานกับผู้หญิงโลภอย่างหยางเกาซู่ แต่ถ้าพี่อยากแต่งงานกับเธอจริง ๆ อย่าแม้แต่จะบอกฉันเรื่องงานแต่งงาน ฉันจะแกล้งทำเป็นว่าพี่ไม่ใช่พี่ชายของฉัน พี่มันคนโง่ ทำไมฉันยังต้องการพี่ด้วย"

หลังจากที่เธอต่อว่าเจียงเล่ย เจียงเหยาก็ออกไปพร้อมกับความโกรธ

เสียงของเธอไม่เบาเลย พ่อแม่ของพวกเขาและเจียงเจี๋ยได้ยินความโกลาหล ทันทีที่พวกเขามองหาเสียง พวกเขาเห็นดวงตาและจมูกสีแดงของเจียงเหยา

__

ตอนที่ 896 อย่าเรียกฉันว่าพี่รอง

นางเจียงรู้สึกปวดใจเมื่อเห็นเช่นนั้น เธอกอดเจียงเหยาไว้ในอ้อมแขนและปลอบโยนเธออย่างอ่อนโยน "เหยาเหยาอย่าร้องไห้ พี่รองรังแกลูกเหรอ ให้พ่อเขาจัดการนะ"

นายเจียงก็โกรธเช่นกัน เขาหยิบแปรงขนนกที่มุมห้องแล้วโบกมือให้เจียงเล่ยขณะที่เขาดุอีกฝ่าย "แกกล้าตะโกนใส่น้องสาวเพราะคนนอกเหรอ แกคิดว่าตอนนี้แกโตแล้วใช่ไหม ฉันจะตีแกให้ตาย ฉันยังเหลือลูกชายลูกสาว ไม่ได้ขาดลูกชาย แต่ฉันมีลูกสาวเพียงคนเดียว แกจะชดใช้ยังไง ถ้าทำให้เธอไม่พอใจ"

"เจียงเหยา เธอเถียงไม่ชนะแล้วใช้วิธีนี้เหรอ ตอนนี้เธออายุเท่าไหร่ ไม่ละอายบ้างหรือไง" นายเจียงทุบตีเจียงเล่ยจนเขาต้องไปซ่อนตัว นายเจียงเป็นชายชรา และเขาไม่กล้าตอบโต้อีกฝ่าย เขาทำได้เพียงวิ่งไปหลบเท่านั้น

และตะโกนต่อว่าเจียงเหยาไปด้วย

"แกยังกล้าพูดถึงน้องสาวแบบนั้นอีกเหรอ ดูเหมือนฉันจะตีเบาไปใช่ไหม" เมื่อนายเจียงได้ยินเช่นนั้น เขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก ตอนแรกเขาเต็มใจที่จะใช้แรงเพียงครึ่งเดียว แต่แล้วก็ตัดสินใจตีเต็มแรง

หยางเกาซู่จะไม่เข้าใจเรื่องนี้ได้อย่างไร พ่อของเจียงเล่ยจงใจพูดแบบนั้นเพื่อให้เธอได้เห็น ในขณะนั้นเธอรู้สึกผิดอย่างมาก เธอไม่สนใจเจียงเล่ย เธอหันหลังและจากไป

นายเจียงยังคงไล่ล่าเจียงเล่ยต่อไป ดังนั้นคนหลังจึงไม่สังเกตเห็นเมื่อหยางเกาซู่จากไป เมื่อพ่อเจียงหยุดตีเขา เขาเพิ่งรู้ว่าหยางเกาซู่หายตัวไป เขาต้องการตามเธอ แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถตามเธอทัน

"เจียงเหยา เธอนี่มัน ต่อไปไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่อีกนะ คุณเสียว่าฉันเป็นคนเลวที่จากเธอไปแล้วก็แล้วกัน" เจียงเล่ยชี้นิ้วไปที่น้องสาวของเขาจากระยะไกล ความโกรธบนใบหน้าของเขาทำให้เจียงเหยาสงสัยว่าเจียงเล่ยจะตีเธอหรือไม่ถ้าพี่ใหญ่ของพวกเขาไม่อยู่ที่นั่นเพื่อปกป้องเธอ

เจียงเหยารู้สึกผิดเมื่อเธอเห็นความโกรธบนใบหน้าของเจียงเล่ย เธอรู้สึกโกรธและเสียใจ

"เจียงเล่ย คนโง่ ฉันจะคอยดูว่าเมื่อไหร่ที่พี่จะตื่นจากความโง่เสียที" เจียงเหยาโกรธมาก เธอกระทืบเท้าและวิ่งกลับไปที่ห้องของเธอ

หวังเซียนวิ่งตามเธอไปทันที เจียงเจี๋ยเดินไปหาเจียงเล่ยด้วยใบหน้าที่เย็นชา

"เจียงเล่ย นายล้ำเส้นเกินไปนะ"

"พี่ใหญ่ มันเป็นความผิดของเจียงเหยานะ" เจียงเล่ยรู้สึกผิดเมื่อเขาเห็นน้ำตาบนใบหน้าของน้องสาวของเขา เขาเสียใจที่ใช้คำพูดรุนแรงกับเธอ อย่างไรก็ตาม เมื่อพี่ใหญ่มาต่อว่าเขา เขาก็ปฏิเสธที่จะยอมรับมัน "ฉันไม่ได้พาเกาซู่กลับมาที่บ้านบ่อย ๆ เสียหน่อย แต่พวกพี่ไล่เธอไป พวกพี่อยากให้ฉันเป็นโสดตลอดชีวิตหรือไง"

"พูดแบบนั้นได้ยังไง ทำไมเราถึงต้องการให้นายเป็นโสดเล่า" เจียงเจี๋ยรู้สึกว่าน้องชายของเขาพูดจาล้ำเส้นเกินไป เขาตบศีรษะของเจียงเล่ย

"เหยาเหยาเติบโตมาพร้อมกับเรา และเธอเป็นเหมือนฝาแฝดของนาย เธอเคยโกหกนายสักครั้งไหม"

"พี่บอกว่าเธอเหมือนฝาแฝดของฉัน แล้วใครจะรู้ว่าเธอจะไม่อิจฉา ถ้าฉันไปทำดีกับคนอื่น" เจียงเล่ยเกาศีรษะตรงจุดที่พี่ชายของเขาตี

"นายคิดว่าเหยาเหยาเป็นคนแบบนั้นจริง ๆ เหรอ พี่สะใภ้ของนายกับฉันกำลังจะแต่งงานกัน นายเคยเห็นเธอไปยุ่งกับพี่สะใภ้หรือเปล่า เธอปฏิบัติต่อเธอเหมือนคนในครอบครัว อีกอย่างเธอมีลู่ชิงสีที่คอยเอาใจอยู่แล้ว ทำไมเธอถึงต้องการให้นายเอาใจอีกล่ะ" เจียงเจี๋ยเข้าใจดีกว่าเจียงเล่ย เขารู้ว่าเจียงเหยาไม่ชอบหยางเกาซู่ เพราะผู้หญิงคนนั้นคบกับเจียงเล่ยเล่น ๆ

"เจียงเล่ย แม่กับพ่อไม่ชอบแฟนของนาย เหยาเหยาก็ไม่ชอบเธอเช่นกัน และบอกตามตรง ฉันก็ไม่ชอบเธอเหมือนกัน ลองคิดดูว่าทำไมพวกเราถึงไม่ชอบเธอ เราไม่ชอบอะไรเกี่ยวกับเธอ"