ตอนที่ 103 หมวกเขียว

หอคอยประชันสวรรค์เงียบสนิท ทันทีทันใด ความตกใจก็ปรากฏบนหน้าของอัจฉริยะหลายคน

กู่ฉางเกอมาที่นี่?!

“ในฐานะดาวรุ่งพุ่งแรงสุดของวังเต๋าอมตะสวรรค์ ทำไมน้องชายกู่ถึงจะไม่มา?”

เย่หลางเทียนยืนขึ้น

ความขุ่นมัวบนหน้าเขาหายไป และรอยยิ้มสดใสก็ประทับบนหน้าเขาขณะเดินไปทักทายผู้มาใหม่

“กู่ฉางเกอมาแล้ว?!”

ความสุขแวบผ่านตาของเย่หลิวลี่ และนางก็รีบเดินตามพี่ชายนางไป เพราะอิทธิพลของขวดสมบัติเต๋า เรื่องมากมายที่เกิดในอาณาจักรเบื้องล่างจึงถูกลบหายไปในความทรงจำนาง นางจำได้แค่ว่ากู่ฉางเกอรังแกนางด้วยเหตุผลบางอย่าง และบังคับให้เรียกเขาว่า’นายท่าน’

แม้เขาจะทำเช่นนั้น นางก็ไม่เกลียดเขา ตรงกันข้าม นางอยากเจอหน้าเขาทุกวัน

อัจฉริยะที่เหลือ โดยเฉพาะพวกที่มีกลิ่นอายหนาแน่นรีบลุกขึ้นทีละคน

ต้องยอมรับความจริงที่ว่าในอาณาจักรเบื้องบน มีแค่กู่ฉางเกอถึงทำให้พวกเขาเกรงกลัวได้

“นายน้อยตระกูลกู่?กู่ฉางเกอ?”

ไป่เล่ย นายน้อยตระกูลพยัคฆ์ขาวขมวดคิ้ว

เขารู้จักกู่ฉางเกอ และยังเคยเจอกับเขาบ้าง แต่ไม่เคยได้รับผลประโยชน์ใดจากการพบกันในอดีต

มันแค่ว่าไป่เล่ยไม่คิดว่ากู่ฉางเกอจะมางานด้วย เหนือสิ่งอื่นใด อัจฉริยะรุ่นเยาว์มากมายกับเจ้าหญิงของราชวงศ์เซียนต่างรังเกียจที่จะเข้าร่วมงานทำนองนี้

แต่หลังคิดสักพัก เขาก็ตระหนักว่าวังเต๋าอมตะสวรรค์เหมือนสวนหลังบ้านของกู่ฉางเกอ มันเป็นปกติที่เขาจะมา

ด้วยความคิดเหล่านี้ ไป่เล่ยจึงมองไปด้านหน้าเขาด้วยคิ้วที่ขมวดเป็นปม

ชายรูปร่างสูงโปร่งเดินเข้ามา เขาสวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ไร้สิ่งสกปรกปนเปื้อน และก็มีแสงสบายตาคลุมตัวเขา

เขาดูเหมือนคนไม่แยแสอะไร และมีความสง่างามในทุกท่วงท่า แค่เห็นก็พอบอกได้ว่าเขาพิเศษแค่ไหน

ที่ตามหลังกู่ฉางเกอคือกลุ่มศิษย์จากวังเต๋า คู่หมั้นของเขา หยินเม่ยแห่งเผ่าจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางเองก็ด้วย

ใบหน้าของไป่เล่ยบิดเบี้ยวจนน่าเกลียดขณะมองหยินเม่ยเดินมาพร้อมกับกู่ฉางเกอ แม้ทั้งสองจะไม่ได้เดินบ่าชนบ่า และหยินเม่ยก็ก้าวตามตูดกู่ฉางเกออย่างเห็นได้ชัด เขาก็ยังรู้สึกขมเปรี้ยวในปาก

ร่างน่ามองของหยินเม่ยอยู่ในชุดสีแดง และใบหน้าทรงเสน่ห์ของนางทำให้ชายใดก็ตามที่เหลือบแลต้องมนตร์เสน่ห์

คิ้วของนางโค้งเหมือนกิ่งไม้ และดวงตาคล้ายพลอยก็เปล่งประกาย จมูกโด่งได้รูปนางดูน่ารัก และริมฝีปากแดงก็เหมือนกลีบดอกกุหลาบ นางมีฟันขาวเหมือนผลึก และผมเรียบเนียนเหมือนผ้าไหม

ไม่ว่าใครจะมองยังไง พวกเขาก็ต้องยอมรับว่าหยินเม่ยกับชายในชุดขาวข้างนางเหมือนคู่ฟ้าประทาน

หัวใจของไป่เล่ยแผดเผาและรู้สึกไม่ดี ต่อให้กู่ฉางเกอจะถูกแทนด้วยชายอื่น เขาก็ยังรู้สึกไม่ดี เหนือสิ่งอื่นใด เขาต้องรู้สึกยังไงที่เห็นคู่หมั้นตัวเองเดินข้างชายอื่น?

รอยยิ้มประหลาดปรากฏบนหน้าของอัจฉริยะต่างๆพอพวกเขาเหลือบมองสีหน้าของไป่เล่ย ไม่ว่าจะมองยังไง เขาก็ดูเหมือนคนที่สวมหมวกเขียว

ไม่กี่วินาทีก่อน ไป่เล่ยยังแหกปากอย่างหยิ่งยโสถึงคู่หมั้นเขา แล้วตอนนี้?

มันดูเหมือนคู่หมั้นเขาจะไม่สนใจเขาเลย!

“น้องชายกู่ ในที่สุดเจ้าก็มา!ข้าเพิ่งบอกคนอื่นไปว่าไม่มีทางที่เจ้าจะไม่มา”

เย่หลางเทียนเดินไปทักทายกู่ฉางเกอด้วยรอยยิ้ม

คนที่ไม่รู้ดีจะคิดว่าเขาเป็นเพื่อนกับกู่ฉางเกอ แต่ความจริงคือทั้งคู่เพิ่งพบกันครั้งแรก

เย่หลางเทียนได้ยินเกี่ยวกับกู่ฉางเกอมามากจากน้องสาวเขา เย่หลิวลี่ ความจริงที่กู่ฉางเกอไม่ได้รังแกน้องสาวเขามากสำหรับการกระทำที่หยาบคายในอาณาจักรเบื้องล่างทำให้เขามีความประทับใจที่ดี

แถม ในสายตาของคนอาณาจักรเบื้องบน กู่ฉางเกอคือเซียนแท้จริงกลับชาติมาเกิด ส่วนเขาคือจักรพรรดิโบราณกลับชาติมาเกิด ไม่ว่าจะมองยังไง มันก็เป็นปกติที่พวกเขาต้องทำความรู้จักกัน

“กู่ฉางเกอ ไม่เจอกันนานเลยนะ!”

เย่หลิวลี่เองก็ทักทายกู่ฉางเกอด้วยใบหน้าเขินอาย

อัจฉริยะส่วนใหญ่ที่เห็นฉากนี้รู้สึกว่าหัวใจตัวเองเจ็บปวดรวดร้าว ตอนนี้ พวกเขากำลังคิดจะขโมยหัวใจดวงน้อยของเย่หลิวลี่ แต่มันกลายเป็นว่ามีคนขโมยไปแล้ว

กู่ฉางเกอกวาดมองทุกคนและยิ้ม“พี่ชายเย่ ไม่จำเป็นต้องสุภาพนัก!คุณหนูหลิวลี่ ไม่เจอกันนานจริงๆ”

แม้กู่ฉางเกอจะไม่เคยเจอเย่หลางเทียนมาก่อน มันก็ไม่ยากที่เขาจะเดาตัวตนได้ แน่นอน เขาไม่สนใจตัวตนของอีกฝ่ายในฐานะจักรพรรดิโบราณกลับชาติมาเกิด นับประสาอะไรกับแค่กลับชาติมาเกิด เขาจะถลกหนังทั้งเป็นด้วยซ้ำต่อให้จะเป็นจักรพรรดิโบราณที่ยังมีชีวิตถ้ามาทำให้เขาไม่พอใจ

แต่ ทัศนคติของเย่หลางเทียนดีมาก เขาจึงทักทายกลับ

หลังจากนั้น อัจฉริยะที่เหลือก็เริ่มแนะนำตัวเองและแสดงเจตนาอันดีต่อหน้ากู่ฉางเกอ

อัจฉริยะสูงสุดคนอื่นเองก็ทักทายกู่ฉางเกอด้วยความระมัดระวัง ทำให้มั่นใจว่าจะไม่ทำให้เขาขุ่นเคือง

แน่อนน กู่ฉางเกอไม่ได้มางานเลี้ยงนี้เพราะเขาสนใจ เขาแค่มาลองเสี่ยงโชค

ปัจจุบัน วังเต๋าได้ดึงดูดความสนใจของตระกูลนับไม่ถ้วนและทั้งหมดก็ส่งคนของตัวเองมาเมืองโบราณเต๋าสวรรค์ เมืองโบราณเต๋าสวรรค์ตั้งอยู่ที่ตีนเขาวังเต๋าอมตะสวรรค์และมีอัจฉริยะนับไม่ถ้วนมายังเมืองนี้

การปรากฏของบุตรฟ้าประทานคนใหม่แสดงถึงการกำเนิดของกระเทียมหอมต้นใหม่ที่พร้อมให้เขาเก็บเกี่ยว สำหรับเขา บุตรฟ้าประทานคือเรื่องสำคัญ

แถม ระหว่างทางมายังหอคอย เขาได้รับภารกิจจากระบบมาอีกด้วย!

[ติ้ง!ทำลายความสัมพันธ์ของบุตรฟ้าประทาน]

[รางวัล : หนึ่งพันโชคลาภ ห้าพันค่าโชคชะตา

กู่ฉางเกอสามารถประเมินรางวัลที่เขาอาจได้รับจากบุตรฟ้าประทานครั้งนี้ได้แล้ว แค่งานสุ่มจากระบบก็ยังมีรางวัลหอมหวานเช่นนี้ รางวัลจริงต้องไม่แย่

มันชักน่าสนใจ!

พูดก็พูด บุตรฟ้าประทานในอาณาจักรเบื้องล่างเหมือนพวกของเล่น การเรียกพวกเขาว่าเครื่องมือยังมากเกินไป พวกเขาไม่คู่ควรด้วยซ้ำ

มีแค่บุตรฟ้าประทานเกิดใหม่จากอาณาจักรเบื้องบนถึงมีคุณสมบัติเป็นเครื่องมือให้เขา

ตอนนี้ เขาต้องทำลายความสัมพันธ์ระหว่างบุตรฟ้าประทานกับบางคนในเมืองโบราณ เขาจึงเดาว่าคนคนนั้นต้องเป็นหนึ่งในอัจฉริยะที่มายังงาน

กู่ฉางเกอชินกับเรื่องแบบนี้ดี ย้อนกลับไปในอาณาจักรเบื้องล่าง เขาได้ทำลายนิกายหนึ่งไปแล้ว

อา เดี๋ยว มันเรียกว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์เจียโหลว!

งานทำนองเดียวกันปรากฏขึ้นอีก

“พลังของน้องชายกู่ยากจะหยั่งถึง!ข้าอดชื่นชมเจ้าไม่ได้จริงๆ”

เย่หลางเทียนถอนหายใจ

หลังพบกับกู่ฉางเกอ เขาก็ตระหนักว่าข่าวลือนั้นไม่ได้เกินจริง

อาณาจักรจักรพรรดิขั้นกลาง!

ต่อให้เขาจะใช้ไพ่ตายทั้งหมด เขาก็อาจสู้กู่ฉางเกอไม่ได้!

“ท่านก็ถ่อมตัวเกินไป พี่เย่ ในความคิดข้า มีน้อยคนที่จะสู้กับท่านได้”

กู่ฉางเกอยิ้ม

เขาไม่สนใจจะตอแยอัจฉริยะสูงสุดคนอื่นด้วยคำพูด การชมเชยเย่หลางเทียนเป็นเรื่องเล็ก เหนือสิ่งอื่นใด เขาคือนายน้อยตระกูลเย่และยังเป็นพี่ชายของเย่หลิวลี่

กู่ฉางเกอกำลังพิจารณารัดเขาเข้ามา

ในทางกลับกัน เย่หลางเทียนกลับเผยรอยยิ้มขมขื่น“น้องกู่ ข้าไม่คู่ควรกับคำชมเช่นนั้น มีอัจฉริยะมากมายในโลกนี้ ใครจะอ้างได้ว่าตัวเองเหนือกว่าผู้อื่น?”

ดวงตาของกู่ฉางเกอไหววูบและถาม“หรือจะมีคนที่ทำให้พี่เย่ประทับใจมากจนอดพูดเช่นนี้ไม่ได้?”

คำพูดเช่นนี้กลับมาจากปากอัจฉริยะสูงสุด ผู้ยังเป็นนายน้อยตระกูลเย่ นี่ไม่สมเหตุสมผล

ความสนใจของกู่ฉางเกอพุ่ง และเขาก็รู้สึกเหมือนว่าบุตรฟ้าประทานคนใหม่อยู่ไม่ไกลจากเขา

เย่หลิวลี่เผยความรำคาญตอนได้ยินและอธิบาย“เร็วๆนี้ มีคนจากตระกูลสาขาได้สร้างปัญหาให้กับพี่ใหญ่!คนคนนั้นชื่อเย่หลิง เขาคอยใช้ลูกไม้ยุ่งกับเราตลอด”

“โอ้!ข้าอยากได้ยินรายละเอียด”

กู่ฉางเกอรีบถามหาคำอธิบายด้วยน้ำเสียงสนใจ

ความขัดแย้งระหว่างนายน้อยกับคนของตระกูลสาขา...เรื่องแบบนี้กลับเกิดในตระกูลเย่

ไม่ว่าจะคิดยังไง มันก็คือโครงเรื่องสำหรับตัวเอกใหม่!

เย่หลางเทียนส่ายหัวและเผยรอยยิ้มขมขื่น

ตอนนี้ เขารู้สึกหดหู่จนมีเมฆมืดลอยเหนือหัว

‘เย่หลางเทียนคงหลุดการควบคุมและไปทำร้ายพ่อตัวเอกโดยไม่ตั้งใจ และคนคนนั้นที่ชื่อเย่หลิงก็ต้องมาทวงความยุติธรรมให้พ่อเขาแน่ เขาใช้วิธีการประหลาดบางอย่าง โน้มน้าวคนของตระกูลให้ยอมให้เขาสู้กับเย่หลางเทียนและเสมอกัน ยิ่งไปกว่านั้น เขาเกิดมาสกุลเย่’

กู่ฉางเกอชั่งน้ำหนักหลังฟังรายละเอียด

มีโครงเรื่องมากมายในโลก แต่ทั้งหมดคือขยะถุงเก่าที่เขาคุ้นเคยดี

พูดก็พูด กู่ฉางเกอรู้สึกว่าเขาต้องให้ความสนใจกับคนสกุลเย่เป็นพิเศษในอนาคต ในฐานะสกุลอันดับหนึ่งที่นิยายชอบใช้ตั้งชื่อให้พระเอก มันกว้างขวางมาก

เขาเดาว่าอาจมีบุตรฟ้าประทานสกุลเย่อีกมากในโลกนี้

งั้นรายละเอียดก็เป็นแบบนี้’ในการประลองกระชับมิตรของตระกูลระหว่างสาขาต่างๆ เย่หลางเทียนหลุดการควบคุมและทำให้คนดูได้รับบาดเจ็บ ส่งผลให้เชื้อสายนั้นถดถอยอย่างรวดเร็ว’

ย้อนกลับไป เชื้อสายของเย่หลางเทียนได้ชดเชยไปมากสำหรับความผิดพลาด และพวกเขาก็ยอมรับมันไปแล้ว

แต่หลังผ่านไปไม่กี่ปี ลูกชายของคนจากเชื้อสายนั้นกลับมาและทวงหาความยุติธรรม ในคราวเดียว เขาได้อันดับหนึ่งในการประลองกระชิบมิตรของตระกูลและฉวยโอกาสท้าเย่หลางเทียน

ในฐานะนายน้อยของตระกูล เย่หลางเทียนต้องพิจารณาความรู้สึกของตระกูลสาขา..แถม เรื่องตอนนั้นเป็นความผิดเขาจริง

สุดท้าย เขาก็ระงับฐานบ่มเพาะและต่อสู้กับเย่หลิง

ใครจะไปคิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นตัวชั่วช้าที่แกล้งทำเป็นหมูเพื่อกินเสือ ทำให้ตัวเองดูอ่อนแอจนทำอะไรไม่ได้มาก

โชคดี เย่หลางเทียนไม่ธรรมดา ถึงแม้จะสะกดฐานบ่มเพาะ เขาก็สามารถสู้ได้อย่างสูสี

การต่อสู้ได้เพิ่มชื่อเสียงของเย่หลิง และนั่นก็ดึงดูดความสนใจของพวกระดับสูงในตระกูล แม้กระทั่งสัตว์ประหลาดเฒ่าบางคนที่แทบไม่เผยหน้าก็ยังออกมา ทั้งหมดรู้สึกว่าพรสวรรค์ของเขาเหนือกว่าเย่หลางเทียน พวกเขาจึงต้องเลี้ยงดูเขาเป็นพิเศษ

‘แค่นี้ก็บอกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเย่หลิงนั่น’

กู่ฉางเกอพลันสรุปทันทีว่าบุตรฟ้าประทานคนใหม่ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเย่หลิง

แกล้งทำเป็นหมูกินเสือ ตบหน้านายน้อย เรียกความยุติธรรม และทั้งหมดที่ลงตัวกับบุตรฟ้าประทานและไม่สามารถหลอกเขาได้

จากมุมมองของเย่หลางเทียน เย่หลิงเป็นนักวางแผนที่เต็มไปด้วยไพ่ชั่วร้ายนับไม่ถ้วนในแขนเสื้อ

ทำไมถึงยอมรับค่าชดเชยตอนนั้นถ้าคิดจะทวงความยุติธรรมแบบนี้?

แน่นอน กู่ฉางเกอถือว่านั่นเป็นพฤติกรรมปกติของบุตรฟ้าประทาน บุตรฟ้าประทานก็ต้องชอบรีบไถผลประโยชน์แม้ว่าจะไม่สมควรได้รับอยู่แล้ว

แถม กู่ฉางเกอเชื่อว่าลักษณะของบุตรฟ้าประทานคนใหม่นี้ไม่ค่อยดี

‘มีเหตุผลที่ข้าไม่เคยเจอกับเย่หลิงหรืออะไรก็ตาม แล้วข้าไปทำให้บุตรฟ้าประทานคนนี้ขุ่นเคืองได้ไง?’

‘อย่างไรก็ตาม เขากับข้าเกิดมาเพื่อปะทะกันอยู่แล้ว’

กู่ฉางเกอสงสัยในใจ

แน่นอน แค่เพราะเขาไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองตอนนี้ไม่ได้หมายความว่าในอนาคตจะไม่

ในเมื่อเขาคือบุตรฟ้าประทาน งัน้มันก็คือชะตากรรมของเขาที่ต้องเก็บเกี่ยวอีกฝ่ายไม่ช้าก็เร็ว ไม่ว่าเขาจะไปตอแยอีกฝ่ายไหม มันก็ไม่สำคัญ ไม่มีเหตุผลที่เขาจะไม่ตัดกระเทียมที่เปิดเผยตัวต่อหน้า

มันแค่ว่าเขาต้องทำให้เรื่องราวสมเหตุสมผลก่อน

“หยินเม่ย”

จากนั้น เสียงไม่พอใจก็ดังจากด้านข้าง และทำให้กู่ฉางเกอได้สติ

ความสนใจแวบผ่านตาเขาทันที

คนที่พูดไม่ใช่ใครนอกจากไป่เล่ย นายน้อยตระกูลพยัคฆ์ขาว

ไป่เล่ยคือชายกำยำที่มีลายสีขาวบนหน้าผาก และเขาก็สวมชุดหนังสัตว์อะไรก็ไม่รู้

ถึงแม้เขาจะนั่งกับที่ไม่ขยับ มันก็สามารถรู้สึกได้ถึงจิตสังหารที่แผ่จากตัวเขา

อัจฉริยะใกล้เขาเดินออกห่างเขาทันที กลัวว่าเขาอาจกระโจนใส่

ตระกูลพยัคฆ์ขาวมีพรสวรรค์กำเนิดอย่างวิชาทำลายล้างทองคำ ซึ่งสามารถติดสามอันดับแรกในอาณาจักรเบื้องบนได้ด้านพลังทำลายล้าง

น้อยคนจะกล้ายั่วยุไป่เล่ย

กู่ฉางเกอสนใจมากในความสามารถนี้

แถม ไม่เหมือนอัจฉริยะคนอื่น ไป่เล่ยผู้นี้เห็นได้ชัดว่าไม่สนใจเขาเลย

เขาได้เรียนรู้แล้วจากเย่หลางเทียนว่าไป่เล่ยผู้นี้คือพี่ชายของเย่หลิง เขาเดาว่าไป่เล่นนี่น่าจะเป็นกุญแจทำภารกิจให้สำเร็จ

“ศิษย์น้องหยินเม่ย เจ้าควรตอบรับพี่ชายไป่เล่ยไม่ใช่หรือ?เขาเรียกหาเจ้าโดยเฉพาะ”

จากนั้น กู่ฉางเกอก็แสดงรอยยิ้ม และพูดกับหยินเม่ยด้วยใบหน้าอ่อนโยน ในเวลาเดียวกัน เขาก็จับหางจิ้งจอกนางด้วยมือหนึ่งและลูบอย่างเบามือ

ใบหน้าของหยินเม่ยเขียวปั้ดขณะมองฉากตรงหน้า

อัจฉริยะที่เหลือเองก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจและไม่พูดสักคำ