ย้อนเวลากลับสู่วันโลกาวินาศ ตอนที่ 35 พวกไร้ประโยชน์ไม่จำเป็นต้องไปสนใจ

ตอนที่ 35 พวกไร้ประโยชน์ไม่จำเป็นต้องไปสนใจ

“ฉันมีน้องสาวอยู่ที่โรงเรียนมัธยมปลายใกล้ๆ เธอเป็นครอบครัวเพียงคนเดียวของฉันที่เหลืออยู่ หากคุณหลินสามารถแบ่งคนพาฉันไปตามหาเธอได้ ฉันก็พร้อมทำงานรับใช้คุณหลินไปตลอดชีวิตค่ะ”

หนิงซิวเย่บอกความต้องการของเธอ

หลังได้ยินความต้องการของเธอ หลินฟานก็แปลกใจเล็กน้อย ตามความทรงจำของเขาหนิงซิวเย่ไม่มีครอบครัว แต่หลินฟานก็ทำความเข้าใจอย่างรวดเร็ว ไม่มีตอนที่เขารู้จักเธอก็ใช่ว่าเธอจะไม่มีตั้งแต่ต้น

ตอนนี้สถานการณ์มันเป็นไปได้อยู่สองอย่างกับน้องสาวของเธอ อย่างแรกคือน้องสาวของเธอตายไปในระหว่างการกลายพันธุ์ หรืออย่างที่สอง น้องสาวของโดนฆ่าตายก่อนที่เขาจะได้ยินเรื่องของเธอ

แต่เมื่อรู้ว่าตำแหน่งที่น้องสาวของเธออยู่เป็นโรงเรียน หลินฟานก็อยากจะบอกว่าไม่สมควรหวังอะไรมากนัก เพราะในโรงเรียนมีคนแออัดกันจำนวนมาก ซอมบี้ก็ย่อมมากไปด้วยเช่นกัน

แต่เพื่อให้เธอสบายใจหลินฟานก็พร้อมส่งทหารไปกับเธอ ความสามารถของเธอเป็นสิ่งที่จำเป็นมากสำหรับแผนอนาคตที่หลินฟานวางแผนเอาไว้

“เรื่องนั้นไม่มีปัญหา เดี๋ยวฉันจะส่งทหารไปกับเธอเพื่อไปตามหาน้องสาวของเธอ แต่เธอก็ต้องทำใจเอาไว้ด้วยเหมือนกัน เชื้อซอมบี้ไม่ได้มีเพียงแค่ในมหาลัยหลินฮวาแต่มันระบาดไปทั่วโลก โรงเรียนน้องสาวของเธอก็คงไม่ต่างกัน”

หลินฟานย้ำเตือนถึงความจริง

หนิงซิวเย่พยักหน้า

“เรื่องนั้นคุณหลินไม่ต้องเป็นกังวล หากฉันเจอน้องสาวของฉันเป็นซอมบี้ฉันก็พร้อมที่จะรับใช้คุณเหมือนเดิม ขอแค่ได้เห็นกับตาว่าเธอตายไปแล้วจริงๆ”

“ดี!”

หลินฟานพยักหน้า จากนั้นก็หันไปหาจางหยานที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วออกคำสั่งว่า

“ส่งทหารไปกับเธอหนึ่งหน่วย และให้รถฮัมวี่ไปด้วยสองคัน”

“ครับ!!”

จางหยานพยักหน้ารับคำสั่ง

คำสั่งโดนสั่งออกไปในทันทีหลังหลินฟานออกคำสั่ง ไม่นานรถฮัมวี่ 2 คัน พร้อมทหาร 10 คน ก็มาจอดที่หน้าประตูโรงอาหาร หนิงซิวเย่รู้สึกขอบคุณหลินฟานมากที่ยอมทำตามคำขอของเธอ น้องสาวของเธอเป็นครอบครัวคนเดียวที่เธอเหลืออยู่ เธออยากไปหาน้องของเธอตั้งแต่รู้ว่ามีซอมบี้เกิดขึ้น

แต่ว่า หนิงซิวเย่ไม่ใช่คนโง่ที่คิดหน้าคิดหลังไม่เป็น อย่าว่าแต่ออกไปหาน้องสาวเธอที่โรงเรียนมัธยมเลย เพียงแค่เธอออกจากโรงอาหารเธอก็คงไม่รอดแล้ว เธอรู้เรื่องนี้ดีเลยไม่เคลื่อนไหวสุ่มสี่สุ่มห้า

“จริงสิ!”

อยู่ๆ หลินฟานก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เขาคิดได้ว่า จางซิวเย่ไม่ได้มีทักษะเพียงทักษะเดียว แต่เธอยังมีอีกทักษะที่เป็นประโยชน์มากที่ชื่อว่า ทักษะตรวจสอบ! สิ่งนี้ไม่ใช่ทักษะในการต่อสู้โดยตรง แต่มันมีประโยชน์มากในการต่อสู้

หลินฟานถามต่อว่า

“เธอเจอรูเล็ตบ้างไหม?”

“รูเล็ต? ใช่รู้เล็ตที่ใหญ่ๆ แล้วเหมือนว่าจะมีอาวุธกับของต่างๆ อยู่ในช่องใช่ไหม ถ้าหมายถึงสิ่งนั้นมันอยู่ในร้านขายข้าวริมสุดทางขวาของโรงอาหารค่ะ ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นนอกจากรูเล็ตเล็กๆ ให้หมุน มันก็มีแค่มันที่ฉันเห็น”

หนิงซิวเย่ตอบ

หลินฟานพยักหน้า แล้วพูดว่า

“ดี!! เธอไปได้แล้ว”

“ค่ะ”

หนิงซิวเย่ไม่รอช้า เมื่อได้รับการอนุญาตจากหลินฟานเธอก็วิ่งไปที่รถฮัมวี่ที่จอดรออยู่หน้าประตูโรงอาหารทันที เธออยากไปตามหาน้องสาวของเธอใจแทบขาด

เมื่อหนิงซิวเย่ออกไป เจียงเป่าก็เดินมาถามหลินฟานว่า

“คุณหลินพวกเราจะเอายังไงกับคนที่เหลือครับ?”

ได้ยินดังนั้น หลินฟานก็มองกลุ่มผู้รอดชีวิต กลุ่มคนพวกนี้สำหรับหลินฟานแล้วก็คือกลุ่มคนแปลกหน้า และในวันโลกาวินาศคนแปลกหน้าหากมองอีกมุมก็คือศัตรูได้เช่นกัน แต่หลินฟานก็ไม่ใช่คนไร้เหตุผลที่อยู่ๆ จะสั่งฆ่าคนเพราะอาจจะเป็นศัตรูในอนาคตของตัวเอง

คนพวกนี้ไม่มีทั้งกำลังและอาวุธ ตอนนี้หลินฟานไม่ได้มองพวกเขาเป็นภัยคุกคาม แต่หลินฟานก็ไม่ได้มองว่าพวกเขาคือคนที่ตัวเองต้องดูแลเช่นกัน

หลินฟานถามขึ้นว่า

“เมื่อครู่ ทุกคนก็เห็นแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับอาจารย์หนิง หากพวกคุณมีความสามารถในด้านทักษะแบบเธอ ไม่ว่าจะเป็นทักษะแบบไหน พวกคุณควรแสดงตัวออกมา กองทัพตระกูลหลินสัญญาว่าจะดูแลพวกคุณอย่างดี พวกคุณจะได้เข้าร่วมกองทัพตระกูลหลิน”

“…”

“…”

“…”

ไม่มีใครตอบออกมา

หลินฟานคิดเอาไว้แล้วว่าเรื่องต้องเป็นแบบนี้ ผู้ถูกเลือกแท้จริงเป็นกลุ่มคนที่มีน้อยมากในหมู่มนุษย์ หลินฟานคาดการณ์เอาไว้แล้วว่าเขาคงไม่โชคดีเจอ 2 คนติดต่อกัน และในเมื่อพวกนี้ไม่มีประโยชน์แล้ว หลินฟานก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลา

หลินฟานหันกลับไปหาเจียงเป่า จากนั้นก็ออกคำสั่งว่า

“เก็บผู้หญิงที่เต็มใจทำงานเอาไว้ 10 คน พวกเราต้องอยู่ที่นี่อีกหลายวันให้พวกเธอทำงานอย่างเตรียมอาหาร หรือเตรียมที่นอนให้เหล่าทหาร ส่วนคนอื่นๆ ไล่ออกไปให้หมด พวกเราไม่จำเป็นต้องดูแลพวกไร้ประโยชน์”

…วูบ….

หัวใจของกลุ่มผู้รอดชีวิตตกลงไปอยู่ตาตุ่ม

ไล่ออกไป! สิ่งนี้ไม่ใช่ว่าเป็นคำสั่งประหารหรอกงั้นหรือ?

ด้านนอกเต็มไปด้วยซอมบี้มากมาย หากคนที่มีอาวุธเพียงแค่พวกไม้และพวกเหล็กออกไป มันก็ไม่ต่างอะไรจากการเอาชีวิตไปทิ้ง พวกผู้หญิงเองก็เช่นกัน ถึงพวกเธอจะได้ยินว่าอาจจะมีคนโชคดีได้อยู่ต่อ 10 คน

แต่ว่า ผู้หญิงที่อยู่ที่นี่มีอยู่ราวๆ 50 - 60 คน พวกเธอไม่มีความมั่นใจเลยว่าตัวเองจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีเหล่านั้นไหม หลายคนไม่พอใจแล้วต้องการตะโกนด่าหลินฟาน แต่พอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับหมิงเย่ ขนาดหมิงเย่เป็นคนมีอำนาจยังโดนขนาดนั้น แล้วพวกเขามันจะไปรอดงั้นเหรอ ดีไม่ดี อาจโดนฆ่าเลยด้วยซ้ำ

พอคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับหมิงเย่ หลายคนที่เตรียมจะด่าหลินฟานก็เงียบไป ไม่มีใครเปิดปากพูดเลยสักคน โดนโยนออกไปยังพอมีโอกาสรอดอยู่บ้าง แต่หากด่าหลินฟานโอกาสรอดคงเป็น 0

“ผม ผมอยากสมัครเป็นทหารของตระกูลหลิน!!”

ชายรูปร่างดีคนหนึ่งเสนอตัวเอง เขาเป็นนักกีฬาของมหาลัยแถมยังมีร่างกายแข็งแรง เขามั่นใจว่าตัวเองสามารถเป็นทหารได้แน่นอน ตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น  ทหารก็ทหาร อะไรทำให้น่าจะปลอดภัยเขาก็พร้อมจะคว้าเอาไว้

“ไม่รับ!”

หลินฟานตอบน้ำเสียงเย็นชา

ชายคนนั้นไม่ยอมแพ้ เขารีบพูดต่อ

“ผมเป็นนักกีฬา ร่างกายของผมแข็งแรงไม่เป็นปัญหาในการเป็นทหารแน่นอน แล้วผมก็ฆ่าซอมบี้มาแล้ว 3 ตัว ผมสามารถสู้กับซอมบี้ได้”

“ดี ถ้างั้นนายก็น่าจะมีโอกาสรอดมากกว่าคนอื่นๆ หลังโดนโยนออก นายคิดว่าแค่แข็งแรงก็เป็นทหารได้หรือไง การจะเป็นทหารได้นายต้องได้รับการฝึก หากระหว่างสู้กับซอมบี้และกองทัพเสียเปรียบนายหนีขึ้นมา สิ่งนั้นก็ไม่ต่างอะไรจากการฆ่าทหารที่อยู่ในทีมเดียวกับนายทางอ้อม ฉันจะไม่ยอมให้คนที่ไม่ได้รับการฝึกเข้าสนามรบเด็ดขาด!!”

หลินฟานพูดพร้อมกับจ้องหน้าชายที่อ้างตัวว่าเป็นนักกีฬา

หากถามว่าหลินฟานต้องการทหารเพิ่มไหม? แน่นอนว่าเขาต้องการ แต่ทหารที่เข้าต้องการก็คือทหารที่ฝึกมาแล้ว ทหารที่เขาสามารถมั่นใจได้ว่าจะไม่ทิ้งแนวรบเวลาเจอสถานการณ์กดดัน เขาไม่ได้ต้องการคนธรรมดาที่มีเพียงแค่ร่างกายแข็งแรง

พูดจบ หลินฟานก็ไม่สนใจอะไรกลุ่มผู้รอดชีวิตอีก ตอนนี้เขาอยากไปดูรูเล็ตที่หนิงซิวเย่พูดเอาไว้เป็นอย่างมาก ถึงหลินฟานจะไม่หวังมากว่าจะมีการ์ดทักษะตรวจสอบ แต่มันก็ยังพอมีหวังอยู่ หากหลินฟานได้การ์ดทักษะตรวจสอบมาไว้ในครอบครอง ทุกอย่างในชีวิตก็จะง่ายขึ้นเยอะ

“ขอร้องละฉันสามารถทำงานได้ ให้ฉันอยู่ต่อ”

“พ่อของฉันเป็นประธานกลุ่มลงทุนหยุนหมิง พวกแกไม่รู้จักหรือไง”

“ปล่อยๆ!!! ถ้าพวกนายเอาพวกเราออกไปจากโรงอาหาร มันก็ไม่ต่างอะไรจากการโยนก้อนเนื้อไปให้สิงโต พวกเราต้องตายแน่ๆ!!!”

“พวกแกเป็นทหารไม่ใช่หรือไง!!! พวกแกต้องปกป้องพวกเราสิ!!!”

“ปล่อยฉัน!!!”

“ปล่อย!!!”

คนที่โดนลากออกไปต่างร้องตะโกนขอร้อง ตะโกนด่า ตะโกนสาปแช่ง พวกเขารู้ตัวดีว่าหากไม่อยู่ในนี้แล้วโดนโยนไปด้านนอก อนาคตของพวกเขาจะเป็นยังไง

ส่วนพวกผู้หญิง 10 คนที่โดนเลือก พวกเธอต่างก็ยืนมองกลุ่มคนที่โดนลากออกไปด้วยความโล่งใจ ถูกต้องแล้ว! พวกเธอกำลังโล่งใจที่ตัวเองไม่โดนลากออกไป มนุษย์ก็เป็นแบบนี้หากตัวเองรอดคนอื่นจะเป็นยังไงก็ช่างมัน นี่คือความจริงในวันโลกาวินาศ อีกอย่าง จีฉีฉีก็อยู่ในกลุ่มผู้หญิงทั้ง 10 คนด้วย

จีฉีฉีเป็นคนที่โล่งใจที่สุด เพราะทันทีที่หมิงเย่โดนฟาดหน้าลงกับพื้นเธอก็คิดว่าชีวิตของตัวเองจบแล้ว เธอคงโดนกลุ่มผู้รอดชีวิตไล่ออกจากกลุ่มแน่ๆ แต่เมื่อสถานการณ์มันเป็นแบบนี้เธอก็เลยโล่งใจ ตอนนี้เธอไม่ต้องกลัวใครเพราะผู้หญิงอีก 9 คน ก็คงไม่โง่พอที่จะสร้างเรื่องให้พวกทหารไม่พอใจ

จีฉีฉีมองหลินฟานที่กำลังเดินไปยังรูเล็ตด้วยแววตาตั้งมั่น พร้อมกับพรางคิดในใจไปด้วยว่า

‘ ถ้าเราสามารถเป็นผู้หญิงของเขาได้เราก็จะได้รับการปกป้องจากทหาร เราจะไม่ต้องกลัวพวกซอมบี้หรือคนอื่นๆ อีกต่อไป ต้องหาทางเป็นผู้หญิงของผู้ชายคนนั้นให้ได้

‘ แล้วพอเรามีอำนาจเราก็จะทำอะไรก็ได้

‘ ตอนนี้โอกาสมาอยู่ต่อหน้าของเราแล้ว ยอมเสียร่างกายเพื่อแลกกับความปลอดภัยและอำนาจ เรื่องแค่นี้นับว่าคุ้มค่ามากๆ เราจะต้องทำให้ได้!! ‘