ย้อนเวลากลับสู่วันโลกาวินาศ ตอนที่ 25 ระบบระบอบการปกครอง
ตอนที่ 25 ระบบระบอบการปกครอง
หลังจากเกิดวันโลกาวินาศ นอกจากมนุษย์จะได้รับระบบเพื่อทำให้ร่างกายแข็งแกร่งขึ้น มนุษย์ยังมีโอกาสได้รับสิ่งที่เรียกว่า ทักษะ! ซึ่งการจะได้ทักษะมาครอบครองก็มีอยู่ด้วยกัน 2 วิธี วิธีแรกมนุษย์ต้องหมุนรูเล็ตแลกเปลี่ยนเพื่อให้ได้มา วิธีนี้เป็นวิธีที่มนุษย์สามารถควบคุมได้ ส่วนอีกวิธีก็คือการตื่นเองโดยธรรมชาติ
เมื่อวันโลกาวินาศได้เริ่มต้นขึ้น มันก็จะมีมนุษย์บางกลุ่มที่ได้รับทักษะโดยธรรมชาติ ซึ่งทำไมถึงเป็นแบบนั้น! ทำไมถึงมีมนุษย์บางกลุ่มได้รับทักษะตามธรรมชาติ! เรื่องนี้หลินฟานไม่รู้ และคนทุกคนในโลกก็ไม่มีใครรู้ด้วยเช่นกัน
อยู่ๆ ผู้คนบางกลุ่มก็ได้รับพลังทักษะมาแบบงงๆ ซึ่งทุกคนก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เมื่อหมุนรูเล็ตกลายพันธุ์เสร็จพวกเขาก็ได้รับความทักษะมาเลย คนกลุ่มนี้มีทั้งเด็กผู้ชาย เด็กผู้หญิง ผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่ ผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ และคนแก่ ไม่มีอะไรเป็นตัววัดได้เลยว่าพวกเขามีอะไรที่เหมือนกัน และคนกลุ่มนี้ก็ได้รับการตั้งชื่อว่า ผู้ถูกเลือกแท้จริง!
แต่ตอนนี้หลินฟานเริ่มสงสัยอะไรบางอย่างขึ้นมา เมื่อเขามาลองย้อนคิดถึงเรื่องผู้ถูกเลือกแท้จริง เขาก็คิดถึงสิ่งที่ราชินีซอมบี้ได้พูดเอาไว้ ยีน! เธอบอกว่ามนุษย์อาจโดนล็อกยีนเอาไว้ เรื่องนี้หลินฟานก็คิดว่าอาจจะเป็นเรื่องจริง แต่ถึงเอาเรื่องนี้มาคิด หลินฟานก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีมนุษย์บางส่วนที่มีทักษะตามธรรมชาติ และมนุษย์ส่วนใหญ่ไม่ได้รับทักษะตามธรรมชาติ
หลังจากจมอยู่กับความคิดสักพัก หลินฟานก็ตั้งสติตัวเองอีกครั้ง เขาคิดว่าเรื่องนี้ก็เหมือนๆ กับเรื่องอื่นๆ ตอนนี้ชิ้นส่วนเรื่องราวมันมีน้อยเกินไป พยายามคิดหาต้นสายปลายเหตุไปก็คงเหนื่อยเปล่า รู้แบบนั้นหลินฟานจึงให้ความสนใจรูเล็ตแลกของด้านหน้าอีกครั้ง
หลินฟานมองไปที่การ์ดทักษะและอ่านชื่อของมัน
“การ์ดทักษะเนโคแมนเซอร์ ชาติก่อนแกเป็นของของฉัน ชาตินี้แกก็ต้องเป็นของของฉันอีกเหมือนกัน”
การ์ดที่หลินฟานกำลังมองดูอยู่ก็คือ การ์ดทักษะเนโคแมนเซอร์ ซึ่งความสามารถของมันก็ตรงตามชื่อ มันสามารถทำให้ผู้ใช้ทักษะอัญเชิญโครงกระดูกออกมาช่วยต่อสู้ได้ และโครงกระดูกที่ออกมาก็เป็นสิ่งที่มีประโยชน์มาก หนึ่งคือพวกมันไม่ติดเชื้อซอมบี้ สองคือมันสามารถรักษาตัวเองได้เรื่อยๆ จะบอกว่าทักษะนี้เป็นทักษะที่ขี้โกงกว่าชาวบ้านชาวช่องก็ไม่เกินจริง เรียกได้ว่า หากผู้ใช้พลัง MP ไม่หมด โครงกระดูกก็ไม่มีวันตาย
แต่ถึงจะเป็นทักษะที่ดีและโกงกว่าชาวบ้านชาวช่องมากขนาดไหน หากต่อสู้กับศัตรูมากเกินไปก็ไม่รอดอยู่ดี เรื่องนี้หลินฟานได้รับการยืนยันด้วยตัวเองมาแล้ว แต่ถ้าหากให้สู้แบบ 1/1 กับมนุษย์ ซอมบี้ หรือสัตว์กลายพันธุ์ที่พลังเท่าๆ กัน หลินฟานก็มั่นใจว่าตัวเองไม่แพ้แน่นอน
อีกอย่าง การ์ดทักษะไม่ใช่ว่าจะมีอยู่กับรูเล็ตแลกเปลี่ยนทุกรูเล็ตแลกเปลี่ยน การ์ดทักษะเป็นสิ่งที่หายากยิ่งกว่ารูเล็ตแลกเปลี่ยนซะอีก แถมเมื่อการ์ดโดนหมุนออกมาจากรูเล็ตแล้ว การ์ดทักษะก็จะหายไปจากช่องทันที หรือพูดง่ายๆ การ์ดทักษะหนึ่งใบสามารถหมอบทักษะให้กับคนได้เพียงหนึ่งคน
จากนั้นการ์ดก็จะหายไปจากโลก เพราะงั้นการที่รูเล็ตแลกเปลี่ยนที่มีการ์ดทักษะมาปรากฏในคฤหาสน์ตระกูลหลินแบบนี้ มันจึงถือว่าหลินฟานเป็นคนที่โชคดีมากๆ คนหนึ่งในโลกเลยก็ว่าได้
หลินฟานคิดในใจอีกว่า
‘ ตอนนี้เป็นช่วงเริ่มต้นวันโลกาวินาศ รูเล็ตแลกเปลี่ยนเลยยังทำตัวเป็นผู้ให้แลกที่ดีอยู่สินะ หึหึ! หลายคนคงกำลังคิดว่า หากได้ผนึกมาก็จะหมุนของดีๆ ออกมาได้เรื่อยๆ
‘ แต่ความจริงก็คือความจริงอยู่ไปยันค่ำ ช่วงแรกมันอาจจะมีแค่ 4 ช่อง แต่หลังจากนี้ไปนานช่องของต่างๆ จะเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ และโอกาสหมุนได้อาวุธและน้ำยาป้องกันการติดเชื้อก็จะลดลงเรื่อยๆ
‘ และเมื่อเวลานั้นมาถึง ความโหดร้ายของมนุษย์ก็จะปรากฏขึ้น เมื่อคนที่แข็งแกร่งรู้ว่าคนอื่นสู้ตัวเองไม่ได้ คนที่แข็งแกร่งก็จะเริ่มทำทุกอย่างตามใจตัวเอง ยุคปลาใหญ่กินปลาเล็ก ยุคใครกำปั้นใหญ่คนนั้นเป็นเจ้านาย ยุคแบบนี้จะกลับมาอีกครั้ง ‘
ตอนนี้เกิดวันโลกาวินาศขึ้นแล้ว หลินฟานก็อยากโพสต์ข้อมูลพื้นฐานลงอินเทอร์เน็ตเพื่อช่วยเพื่อมนุษย์อยู่เหมือนกัน แต่ตอนนี้อินเทอร์เน็ตใช้งานไม่ได้ไปแล้ว
ส่วนเหตุผลที่ใช้งานไม่ได้! หลินฟานก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร บางทีมันอาจเป็นเพราะสนามแม่เหล็กของโลกที่เปลี่ยนไป หรือบางทีมันอาจเป็นเพราะรัฐบาลตัดอินเทอร์เน็ตเพื่อทำให้ประชาชนไม่แตกตื่น
หลังจากสำรวจรูเล็ตแลกเปลี่ยนอยู่สักพัก หลินฟานก็เดินออกจากห้องโชว์งานศิลป์ตรงไปยังห้องวางแผนการรบ
ณ ห้องวางแผนการรบ
เมื่อหลินฟานเข้ามาในห้อง เขาก็เจอกับผู้นำทั้งสี่ตระกูลกำลังนั่งรออยู่ก่อนแล้ว และด้านข้างของโอหยางห่าว ก็มีโอหยางซินกำลังยืนอยู่ ผู้นำตระกูลทุกคนต่างก็ลุกขึ้นเพื่อแสดงความเคารพเมื่อหลินฟานเข้ามาในห้อง
หลินฟานพูดขึ้น
“เชิญนั่ง”
ทุกคนนั่งลง
เมื่อนั่งลงแล้วหลินฟานก็ไม่รอช้าให้เสียเวลา หลินฟานหันไปทางโอหยางซินที่ยืนอยู่ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า
“แจกเอกสารต่อผู้นำตระกูลทั้งสี่ จากนั้นก็อธิบาย”
“ค่ะ!”
โอหยางซินตอบรับ จากนั้นเธอก็ส่งเอกสารไปยังผู้นำตระกูลทั้งสี่คนที่นั่งล้อมวงกันอยู่ หน้าปกของกระดาษเขียนเอาไว้ว่า [ ระบบการปกครอง ]
เมื่อเอกสารถึงมือทุกคน โอหยางซินก็พูดขึ้นว่า
“ ก่อนอื่นผู้นำตระกูลทุกท่านเปิดหน้าแรกก่อนค่ะ หน้าแรกจะเป็นการกำหนดลำดับชนชั้นของผู้ที่อยู่อาศัยในค่ายของตระกูลหลิน และสิ่งนี้จะเป็นระบบมาตรฐานในค่ายอื่นๆ ที่เป็นค่ายของตระกูลหลินในอนาคต
“ ระบบปกครองที่พวกเราจะใช้จะเป็นระบบปกครองที่มีความคล้ายคลึงกับระบบปกครองแบบฟิวดัล แต่พวกเราจะเปลี่ยนจากระบบขุนนางเป็นระบบระดับชั้นแทน ระดับที่ 1 ระดับที่ 2 ระดับที่ 3 และสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ระดับสูงสุดก็คือระดับที่ 8
“ ซึ่งระดับนี้หากเปรียบง่ายๆ ก็เหมือนเป็นราชา ซึ่งคนที่อยู่ระดับนี้ก็คือคุณหลินและคนที่มีสายเลือดของตระกูลหลิน รองลงมาคือระดับที่ 7 คนที่อยู่กลุ่มนี้ก็คือพวกเราเหล่าตระกูลข้ารับใช้ทั้งสี่ และต่ำลงมาอีกก็จะเป็นพวกทหารยศสูง และต่ำลงเรื่อยๆ ก็จะเป็นทหารธรรมดา
“ สำหรับพวกที่ไม่ใช่คนของตระกูลหลินแล้วเข้าร่วมกับพวกเรา พวกเขาจะได้รับตำแหน่งอยู่ในระดับที่ 0 ซึ่งการจะเพิ่มระดับมีอยู่ด้วยกันสองวิธี หนึ่งทำประโยชน์ให้กับค่ายผ่านการต่อสู้ในแนวหน้า และสองคือการสนับสนุนค่ายด้วยทรัพยากรเพื่อเพิ่มระดับตัวเอง
“ ด้วยระบบการปกครองพวกนี้ จะทำให้การปกครองของพวกเรามั่นคงยิ่งขึ้น ระบบทำผลงานมีไว้เพื่อเหล่าทหารที่ออกไปเสี่ยงชีวิตเพื่อผลประโยชน์ของค่าย ส่วนระบบสนับสนุนทรัพยากรก็มีเพื่อทำให้กลุ่มคนเก่งเรื่องค้าขายและเก่งในการหาเงินลืมตาอ้าปากได้ และจะเป็นการตอบสนองความโลภของคนเหล่านี้ไปในตัว
“ หากเราต้องการสร้างค่ายที่มีความแข็งแกร่ง เรื่องเศรษฐกิจเองก็สำคัญด้วยเช่นกัน เพราะงั้นเราจึงต้องมีระบบเลื่อนระดับด้วยการให้ทรัพยากรสนับสนุนค่าย แต่ว่า ไม่ว่าจะเป็นใครมาจากไหน หากไม่ใช่คนของตระกูลข้ารับใช้ทั้งสี่ คนเหล่านั้นก็จะมีตำแหน่งสูงสุดเพียงระดับที่ 6 ไม่สามารถสูงมากกว่านี้ได้
“ และก่อนที่จะเริ่มทำธุรกิจในค่ายของตระกูลหลิน คนทุกคนก็ต้องทำผลงานก่อนกันก่อน หรือก็คือ หากต้องการยิ่งใหญ่และมีอำนาจ ทุกคนต้องออกไปสู้กับซอมบี้เพื่อเสี่ยงชีวิตกันก่อน เพราะสมาชิกระดับ 0 ไม่สามารถเริ่มทำธุรกิจในค่ายได้ และระดับ 0 ไป 1 ก็ไม่สามารถได้มาด้วยการสนับสนุนค่ายด้วยเช่นกัน
“ ใครอยากทำให้ตัวเองเพิ่มระดับจากระดับที่ 0 ไประดับที่ 1 คนคนนั้นก็ต้องมีผลงานในสนามรบเท่านั้น
“ส่วนระบบเลื่อนขั้นจากการทำผลงานในสนามรบ ฉันคิดว่าฉันคิดไม่ต้องอธิบายอะไรมาก เพราะทหารที่ออกไปสู่เสี่ยงชีวิตควรได้รับรางวัลกันอยู่แล้ว แต่ทหารเองก็เหมือนกันคะ หากไม่ใช่คนของตระกูลข้ารับใช้ทั้งสี่ ทหารคนนั้นๆ ก็จะมีระดับสูงสุดที่ระดับ 6”
โอหยางซินอธิบายระบบที่เธอคิดขึ้นมาต่อผู้นำตระกูลทั้งสี่ ด้วยใบหน้าจริงจัง
พวกผู้นำตระกูลทั้งสี่ เมื่อได้ยินโอหยางซินอธิบายระบบปกครองก็คิดว่าเรื่องนี้มันสมเหตุสมผลดี พวกทหารที่ออกไปสู้เสี่ยงชีวิตตัวเองกับซอมบี้ พวกเขาทั้งหมดควรได้รับรางวัลเป็นของตอบแทน
ส่วนเรื่องใช้ทรัพยากรสนับสนุนค่าย ถึงจะเรียกสวยหรูว่าสนับสนุนค่ายแต่มันก็ไม่ต่างอะไรจากการใช้เงินซื้อตำแหน่งให้ตัวเองอยู่ดี เมื่อได้เรื่องนี้ พวกผู้นำตระกูลทั้งสี่ต่างก็ไม่พอใจเพราะการทำแบบนี้พวกที่ไม่ได้เรื่องก็จะมีอยู่ในค่ายจำนวนมาก แถมพวกไม่ได้เรื่องและไม่มีความกล้าเหล่านี้ พวกมันยังสามารถมีตำแหน่งระดับสูงได้อีก
ทว่า เมื่อได้ยินว่าก่อนจะเริ่มทำธุรกิจต้องออกไปสู้เพื่อทำให้ตัวเองเป็นสมาชิกระดับ 1 ก่อน และระดับ 1 ไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน เรื่องนี้ก็ทำให้ผู้นำตระกูลทั้งสี่พอใจเป็นอย่างมาก
ถึงการออกไปสู้ไม่กี่ครั้งจะเปลี่ยนนิสัยของคนคนหนึ่งไม่ได้ แต่หากเคยไปสัมผัสความเป็นความตายด้วยตัวของตัวเอง เคยไปสัมผัสความลำบากของคนที่อยู่แนวหน้าด้วยตัวเอง
สิ่งนี้ก็จะเป็นเครื่องย้ำเตือนอย่างดี ให้กับพวกคนที่ซื้อตำแหน่งด้วยเงินรู้ว่า ที่ตัวเองอยู่สบายๆ ในค่ายและทำธุรกิจซื้อตำแหน่งได้ ก็เพราะมีคนเสียสละอยู่แนวหน้าเพื่อปกป้องค่ายอยู่ เมื่อรู้ความลำบากที่เกิดขึ้นกับแนวหน้า มันก็จะทำให้พวกที่ซื้อตำแหน่งด้วยเงินมีจิตสำนึกมากขึ้น
ผู้นำตระกูลทั้งสี่ต่างก็ไม่มีใครคัดค้านสิ่งที่โอหยางซินอธิบาย
เมื่อไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น โอหยางซินก็พูดขึ้นอีกว่า
“ถ้างั้นเชิญทุกท่านเปิดไปหน้าที่สอง หน้าที่สองจะเป็นการเปลี่ยนแปลงระบบกองทัพใหม่ทั้งหมด ตอนนี้พวกเราไม่ใช่กองทัพที่อยู่ใต้เงาของรัฐบาลกลางอีกต่อไป ตอนนี้พวกเรากลับมาเป็นกองทัพอิสระแบบที่พวกเราเคยเป็นเมื่อประมาณ 100 ปีก่อน พวกเราต้องปรับเปลี่ยนระบบใหม่ทั้งหมดค่ะ”
