597 - โอกาสล้ำค่าที่จะก้าวเข้าสู่อาณาจักรผู้สูงสุด 

1907 - โอกาสล้ำค่าที่จะก้าวเข้าสู่อาณาจักรผู้สูงสุด

“ไปบอกมันให้ปรึกษากับอาณาจักรเซียนก่อนค่อยกลับมาอีกครั้งไม่เช่นนั้นมันจะนำหายนะมาสู่ตัวเอง” ผู้อาวุโสเหรียญเงินกล่าวอย่างใจเย็น

มังกรแดงเก๋อกู่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี มันเดินตรงไปเยาะเย้ยอีกฝ่ายทำให้ทุกคนที่อยู่ข้างนอกมองหน้ากันด้วยความตกใจ

“ผู้อาวุโสบอกว่าให้พวกเจ้าลากก้นกลับไปที่อาณาจักรเซียนและปรึกษากับผู้บังคับบัญชาของพวกเจ้า อย่ามารนหาที่ตายที่นี่ นี่คือสถานที่แบบไหนหากพวกเจ้ากล้าพูดมากอีกคำพวกเจ้าจะได้ตายอย่างไร้ที่กลบฝัง!”

เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดเหล่านี้ท่านปู่นกและผู้อาวุโสเหรียญเงินต่างก็อ้าปากค้าง เจ้าเด็กคนนี้มีความก้าวหน้าจริงๆ

“เขาเสียคนไปแล้วเพราะเจ้าสาระเลวสือฮ่าวคนเดียว”

“นี่คือสายเลือดมังกรที่แท้จริงเจ้าคิดว่าพวกมันเป็นแบบไหน? พวกมันเป็นเผ่าพันธุ์ที่ผงาดขึ้นมาหลังจากเหยียบย่ำซากศพนับไม่ถ้วน แต่ตอนนี้มันกลายเป็นมังกรชั่วช้าไปแล้ว”

ผู้อาวุโสทั้งสองเยาะเย้ยมังกรแดงเก๋อกู่

เก๋อกู่กัดฟันแน่นแต่ไม่มีอะไรที่มันสามารถทำได้

โลกภายนอกปะทุขึ้น ผู้คนของอาณาจักรเซียนไม่สามารถยับยั้งความโกรธไว้ได้ พวกเขาระดมการโจมตีที่ทรงพลังที่สุดเข้าใส่ประตูของอาณาจักรด้วยความโกรธเกรี้ยว

แม้แต่ทูตของอาณาจักรเซียนก็ยังตกตะลึง เขาได้ยินผู้อมตะของตำหนักเซียนกล่าวไว้ว่า ที่อาณาจักรด้านล่างมีผู้แข็งแกร่งอยู่ไม่น้อยพวกเขาซ่อนตัวจากโลกภายนอกไม่เต็มใจที่จะพบปะผู้คน

หรือว่าผู้ที่ลงมือจัดการกับเด็กหนุ่มสาวทั้งสามของอาณาจักรเซียนคือผู้คนจากดินแดนปิดผนึกนั้น?

“น้องชายข้าอยากรู้จริงๆเจ้าช่วยตอบคำถามของข้าอย่างตรงไปตรงมาได้หรือไม่ สือฮ่าวกลายเป็นคนธรรมดาจริงๆหรือ” นี่เป็นน้ำเสียงของหญิงสาวซึ่งเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

"เจ้าเป็นใคร? เยว่ฉาน ชิงยี่เซียนสาวหรือเหยาเยว่? หรืออาจจะเป็นหวังซี?” มังกรแดงกระซิบลอดประตูเบาๆ

เป็นเพราะมันอาศัยอยู่ในหมู่บ้านหินผาและได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่สือฮ่าวบอกชาวบ้านในเรื่องอาณาจักรด้านบนทำให้มันจำชื่อเหล่านี้ได้

ใบหน้าของหญิงสาวหลายคนที่อยู่ด้านนอกประตูต่างก็เปลี่ยนไป พวกนางอยากจะทุบประตูของอาณาจักรให้เปิดออกทันที

“ฮวงไม่ได้พิการจริงๆใช่มั้ย?” มีคนถาม.

“เจ้ากำลังพูดอะไรอยู่? แม้ว่าการฝึกฝนของอาจารย์ข้าจะถูกทำลายไปแต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่ใช่สิ่งที่พวกเจ้าจะสามารถต่อต้านได้” มังกรแดงกล่าว

“เขาไม่ได้พิการ!” มีคนตะโกนขึ้นด้วยความดีใจ จะอย่างไรซะมังกรน้อยก็ยังเป็นเด็กเล่ห์เหลี่ยมของมันยังไม่เพียงพอที่จะจัดการกับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์เหล่านี้

“แม้แต่ตอนนี้พวกเจ้าก็ยังไม่สิ้นความหวังอย่างนั้นหรือ? ผู้อมตะของตำหนักเซียนของเรายืนยันอย่างหนักแน่นว่าเขาไม่สามารถบ่มเพาะได้อีก!” คนของตำหนักเซียนเย้ยหยันออกมา

ประตูของอาณาจักรวุ่นวายอย่างต่อเนื่อง คนเหล่านั้นยังคงอยู่ที่นี่เป็นเวลาหลายวัน

ในขณะที่เกิดความโกลาหลขึ้นที่ประตูอาณาจักร สือฮ่าวก็ค้นหาเบาะแสของนักบุญหงส์ด้วยญาณวิเศษของจูเหยียนตามที่อยู่ของเขา

ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในการสืบหาโดยยืนยันว่านักบุญหงส์ยังมีชีวิตอยู่ เขากำลังฝึกฝนญาณวิเศษลับชนิดหนึ่งซึ่งตอนนี้ซ่อนตัวอยู่ในเขตของมังกรวารี

“ไปดูกันเถอะว่าสมบัตินั่นคืออะไรกันแน่!” สือฮ่าวและจูเหยียนมุ่งหน้าไปตามทางของพวกเขา

อย่างไรก็ตามในวันนั้นมังกรแดงกลับมาและนำข้อมูลมาให้สือฮ่าว

“ท่านปู่นกและผู้อาวุโสเหรียญเงินถูกรบกวนเป็นอย่างมากในที่สุดพวกเขาก็ทนไม่ไหวจึงเปิดประตูอาณาจักรให้ทุกคนเข้ามาแล้ว!”

สือฮ่าวตกใจ ผู้อาวุโสสองคนนั้นทำให้เขาเดือดร้อนอีกครั้ง เขาไม่ได้วางแผนที่จะเผชิญหน้ากับคนเหล่านั้น เขาต้องการที่จะหลบซ่อนตัวอยู่ในอาณาจักรที่ต่ำกว่าเพื่อหลีกเลี่ยงจากปัญหา

ในตอนนี้เป็นช่วงที่เขากำลังฝึกฝนตนเองอย่างหนัก และไม่กี่วันที่ผ่านมาอาณาจักรบ่มเพาะของเขาได้ทะลวงขั้นย่อยขึ้นไปหนึ่ง ขั้น

เขาจึงไม่อยากเผชิญหน้ากับทุกคนเพราะมันจะมีปัญหาตามมาอย่างไม่สิ้นสุด

“เจ้าแก่สองคนนั้นทำอย่างไรบ้างเมื่อมีคนมากมายเข้ามาจากอาณาจักรด้านบน!” สือฮ่าวกล่าว

“พวกเขาสร้างหมอกสีขาวขนาดใหญ่ปกคลุมอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าไว้ ในตอนนี้ผู้อาวุโสทั้งสองกำลังปวดหัวเป็นอย่างมากพวกเขาบอกว่าแม้แต่พวกเขาก็ไม่สามารถควบคุมอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าได้อย่างเต็มที่” มังกรแดงกล่าว

สิ่งนี้ทำให้สือฮ่าวตกใจ แน่นอนว่าเขาได้สัมผัสกับสิ่งที่ไม่น่าเชื่อถือจากผู้อาวุโสทั้งสองอีกครั้ง

“ทำไมพวกเขาถึงทำเช่นนี้” สือฮ่าวไม่พอใจ

“พวกเขาพบว่าบุคคลเหล่านั้นขัดตาอย่างยิ่งจึงต้องการให้อาจารย์ไปจัดระเบียบพวกเขาใหม่ ผู้อาวุโสทั้งสองบอกว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่ท่านอาจารย์จะใช้ลับคมตัวเองและก้าวเข้าสู่อาณาจักรของผู้สูงสุด” มังกรแดงกล่าว

สือฮ่าวจ้องมองอย่างว่างเปล่าสักครู่ เขาไม่ได้พูดอะไรอีกเพียงมุ่งหน้าเข้าสู่อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าเท่านั้น

โอกาสที่จะก้าวเข้าสู่อาณาจักรของผู้สูงสุด!

คำนี้สั่นสะเทือนสือฮ่าวอย่างมาก เขาต้องการที่จะทะลวงเข้าสู่ระดับนี้มาโดยตลอด แต่เขารู้ว่าความเร็วในการบ่มเพาะปัจจุบันของเขานั้นท้าทายสวรรค์อย่างมาก

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะก้าวขึ้นเป็นผู้สูงสุดได้อย่างรวดเร็ว

เขายังคงต้องการการลับคมตัวเองมากขึ้น อย่างไรก็ตามเขาอายุเพียงแค่ยี่สิบปีเท่านั้น แต่เขาก็มาถึงขอบเขตปลดปล่อยตนเองแล้ว

สิ่งนี้เป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์อย่างสิ้นเชิงแม้แต่โลกแห่งการบ่มเพาะของอาณาจักรเซียนก็ไม่มีใครเทียบกับเขาได้

ถ้าเขาต้องการก้าวเข้าสู่อาณาจักรผู้สูงสุดในสองสามปีข้างหน้ามันเป็นเรื่องที่แม้แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าไม่เหมาะสม

แต่เรื่องเหมาะสมหรือไม่เหมาะสมเป็นเรื่องหนึ่ง สือฮ่าวรู้ดีว่าภายในใจของเขามีความปรารถนาที่จะก้าวเข้าสู่อาณาจักรของผู้สูงสุดอยู่ตลอดเวลา

กาลเวลาไม่คอยท่า ยิ่งเขาแข็งแกร่งเร็วขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งมีโอกาสกลายเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะได้เร็วขึ้นเท่านั้น

บางทีในอาณาจักรเซียนอาจมีผู้อมตะที่อายุมากกว่าเขาไม่กี่ปี แต่ในอาณาจักรด้านล่างนี้มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะก้าวขึ้นสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะภายในห้าร้อยปี!

“อาจารย์ท่านอยากเป็นผู้สูงสุดตอนนี้จริงๆหรือ? ท่านอายุเท่าไหร่ข้าได้ยินว่าผู้สูงสุดที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ก็ยังมีอายุมากถึงห้าหมื่นปี นี่คือคำพูดของผู้รับใช้จากอาณาจักรเซียนคนนั้น” มังกรแดงกล่าว

“เจ้าใช้เวลาอย่างเปล่าประโยชน์ไปกับตาเฒ่าสองคนนั้นนานเกินไปแล้ว คำพูดของเจ้าถึงได้มีแต่เรื่องไร้สาระ” คำพูดของสือฮ่าวทำให้มังกรแดงกลืนคำพูดลงท้องทันที

อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าเงียบสงบ ผู้คนในดินแดนนี้ไม่รู้ว่าสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังของอาณาจักรที่สูงกว่าได้ลงมาสู่อาณาจักรความว่างเปล่าแล้ว

มังกรแดงนำทางและมุ่งหน้าไปยังจุดหมายอย่างรวดเร็ว

“สถานที่แห่งนี้น่าสนใจจริงๆ” สือฮ่าวตกใจมาก ภูมิภาคนี้มีเอกลักษณ์มากเกินไป มันคือบึงสวรรค์ที่มีหมอกสีขาวกระจายไปทุกที่

กลิ่นเน่าเหม็นโชยออกมาจากบึงอยู่ตลอดเวลาสร้างความลำบากใจให้กับผู้ที่อยู่ด้านในเป็นอย่างมาก

แม้ว่านี่จะเป็นอาณาจักรแห่งความว่างเปล่า แต่ในแง่ของการรับรู้ทางประสาทสัมผัสมันไม่มีความแตกต่างจากโลกแห่งความเป็นจริง

หนองน้ำแห่งนี้ให้ความรู้สึกที่เลวร้ายและน่ารังเกียจ ไม่ว่าใครก็ตามที่เห็นฉากของบึงนี้จะต้องอยากย้อนกลับในทันที

เป็นเพราะสถานที่แห่งนี้พิเศษเกินไป น้ำในบึงมีสีแดงสดคล้ายกับโลหิต ด้านล่างยังมีกระดูกที่เน่าเปื่อยอยู่มากมาย

ปู!

เมื่อเท้าของมังกรแดงเหยียบลงไปก็มีคลื่นที่เน่าเหม็นกระจายขึ้นมา