ตอนที่ 883+884 ค่านิยมและความเชื่อก็เป็นสิ่งที่ดี

ตอนที่ 883 ค่านิยมและความเชื่อก็เป็นสิ่งที่ดี

หญิงอ้วนไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับคำถามนั้น เธอได้ยินแต่เพียงนางลู่ถามว่าเจียงเหยาน่ะเหรอที่โง่ เธอจึงพยักหน้าและกล่าวว่า "ก็ใช่นะสิ เธอน่ะโง่"

เจียงเหยาและลู่เสี่ยวเซียวมีความสุขมาก จนยิ้มออกมา

"อย่ามาพูดว่าลูกสะใภ้ฉันเป็นคนบ้านนอกอีก แม้ว่าเธอจะเป็นคนบ้านนอกแต่เธอก็ไม่ได้ด้อยกว่าใคร ตอนที่ยังเป็นนักเรียน ก็เป็นเด็กดีที่ตั้งใจเรียน ผลการเรียนก็ดีที่สุดในโรงเรียน ครูทุกคนต่างก็ยกย่องว่าเธอเป็นเด็กดี หลังจากแต่งงานแล้ว เธอก็เป็นลูกสะใภ้ที่กตัญญูและมีคุณธรรม เธอเป็นภรรยาที่ดี เธอเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยก็ด้วยความสามารถของเธอเอง แน่นอนว่าการเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยนั้นยอดเยี่ยมมาก ในเมืองนี้มีสักกี่คนที่ได้เรียนมหาวิทยาลัย ยิ่งมหาวิทยาลัยชื่อดังก็มีน้อยมากที่ได้เข้าเรียน หลังจากลูกสะใภ้ฉันเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงได้ แม้แต่สำนักงานการศึกษาของเมืองยังส่งจดหมายแสดงความยินดีไปที่โรงเรียน นับเป็นเกียรติอย่างมากเลยล่ะ"

เจียงเหยาก้มศีรษะลงอย่างรู้สึกผิด เมื่อนางลู่ยกย่องเธอว่าเธอเป็นนักเรียนที่ดี เธอเป็นคนกตัญญูและมีคุณธรรม และยังบอกว่าเธอเป็นภรรยาที่ดี

"ลูกสะใภ้ของฉันได้นำเกียรติมาสู่ครอบครัวของเรา นอกจากนี้ลูกชายของฉันก็จบจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง ตอนนี้ก็ยังเป็นเจ้าหน้าที่ทหาร ฉันคิดว่ามีเพียงนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงเท่านั้นที่จะเหมาะกับเขา ทั้งคู่มีความรู้และรู้จักภาษากลาง บางคนอาจมีใบอนุญาตให้มีถิ่นฐานที่อยู่ในเมือง แต่หากไม่มีความรู้พวกเขาจะสื่อสารกับครอบครัวนักวิชาการอย่างครอบครัวฉันได้หรือ ก็คงไม่ต่างจากไก่ที่พยายามจะคุยกับเป็ดไม่ใช่หรือไง เธอจะเข้าใจครอบครัวของเราไหมล่ะ ทุกคนต่างก็มีคู่เป็นของตัวเอง"

ยิ่งพูดนานขึ้น นางลู่ก็ดูแข็งกร้าว มันเป็นวิธีที่เธอยกย่องเจียงเหยา และการที่เธอดูถูกสาวจากในเมืองเหล่านั้นที่แม่สื่อต้องการแนะให้ลู่ชิงสี เธอไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงเหล่านั้น มันเป็นเพียงคำพูดที่เธอต้องการจะสื่อไปถึงแม่สื่อต่างหาก

"ม้าที่ดีก็ต้องคู่กับอานที่ดี นี่คือความจริงที่แม้แต่บรรพบุรุษของเราก็รู้ ลูกสะใภ้ของฉันเป็นคนถ่อมตัว เธอไม่เหมือนผู้หญิงในเมืองบางคนที่ปฏิบัติต่อตัวเองเหมือนลูกสาวของจักรพรรดิเพราะพวกเขาถือว่าตัวเองอยู่ในเมือง ส่วนใหญ่ก็ชอบทำตัวหยิ่งผยอง พวกเธอคงคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงล่ะมั้ง คุณไม่ลองแนะนำสาว ๆ จากในเมืองในกับครูที่โรงเรียนฉันเล่า เธอบ่นว่าลูกสะใภ้ของเธอทำตัวยุ่งยากมาก เธอต้องทำอาหารสามมื้อทุกวันและทำความสะอาดบ้าน ซักเสื้อผ้า และทำอาหารให้กับลูกสะใภ้ แบบนี้เรียกว่าได้ลูกสะใภ้แล้วหรือ ฉันคิดว่าเธอได้เจอบรรพบุรุษของตนเองและต้องการเลี้ยงดูพวกเขาพวกเขาแทนล่ะสิ"

นั่นไม่ใช่จุดจบ ใบหน้าของนางลู่มืดลงเมื่อเห็นแม่สื่อ เธอจึงกล่าวว่า "ฉันคิดว่าลูกสะใภ้ของฉันดีกว่านั้นเป็นร้อยเท่า คนเราควรจะกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ตราบเท่าที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ เป็นเรื่องดีที่จะมีการศึกษาที่สูงขึ้น ถ้าเรามีเงินส่งลูกเรียน ก็ควรให้พวกเขาเรียน พวกเขาจะไม่เป็นคนสายตาสั้นหรือทำตัวหยิ่งผยองมากนัก"

"แม่คะ แม่ยกย่องหนูเกินไปเสียจน ตอนนี้หนูรู้สึกเขิน" เจียงเหยากล่าวอย่างอ่อนหวานขณะที่เธอจับมือของนางลู่ "ไปกันเถอะค่ะ เราต้องไปซื้อเสื้อให้แม่อีก อย่าไปเสียเวลากับสิ่งที่ไม่คู่ควรจะดีกว่า ถ้าได้เสื้อผ้าสวย ๆ ก็อาจจะทำให้แม่ดูสดใสเหมือนตอนยังสาวได้นะคะ"

ขณะที่เธอพูด เจียงเหยาดึงพวกเขาสองคนและเดินเข้าไปในร้านค้า

แม่สื่อยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่มีสติเป็นเวลานาน เธอไม่เข้าใจ เธอไปที่นั่นเพื่อสร้างปัญหาให้กับนางลู่และทำลายความสัมพันธ์ระหว่างคู่แม่และลูกสะใภ้ แต่พวกเขากลับจากไปราวกับว่าพวกเขาเป็นแม่และลูกสาวที่แท้จริง

___

ตอนที่ 884 หนูไม่หลงเชื่อหรอกค่ะ

ทำไมเจียงเหยาและลู่เสี่ยวเซียวถึงหัวเราะ เมื่อเธอบอกว่าเจียงเหยาโง่

แม่สื่อยืนแน่นิ่งอยู่ที่เดิมและย้อนนึกถึงบทสนทนาครั้งก่อนที่พวกเขาเพิ่งคุยกัน เธอโกรธจัดถึงขั้นสาปแช่งออกมา ในที่สุดเธอก็ตระหนักว่านางลู่ได้ด่าเธอว่าไร้มนุษยธรรม นางลู่หลอกด่าเธอ!

หลังจากที่ทั้งสามเดินออกไปไกลแล้ว นางลู่ก็ตบมือเจียงเหยาและกล่าวว่า "อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของแม่สื่อคนนั้นนักเลย แม่น่ะคิดลูกนั้นยอดเยี่ยมแล้ว เธอก็แค่ไม่พอใจที่ตัวเองไม่ได้เงินก้อนโตจากตระกูลลู่ในตอนนั้น ถึงทำให้เธอจงใจมารบกวนความสงบของพวกเรา"

"ใช่ แม่สื่อคนนั้นพูดจาน่ารังเกียจ" ลู่เสี่ยวเซียวพยักหน้าเห็นด้วยซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"แม่คะ หนูรู้ค่ะ หนูไม่ตกหลุมพรางเขาหรอกค่ะ" เจียงเหยายิ้มอย่างอ่อนโยน "จะไปว่าไปแล้ว หนูต้องขอบคุณเธอที่สร้างฉากแบบนั้นขึ้นมา ไม่อย่างนั้นหนูคงไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคนดีมากแค่ไหนในสายตาของแม่ หนูรู้ตัวค่ะ ว่าหนูยังไม่ดีพอ หนูจะไม่ทำให้คุณแม่ผิดหวังอีกนะคะ บางทีหนูอาจจะทำตัวเป็นลูกสะใภ้ที่ดีและใช้เวลาปีใหม่อยู่กับแม่และพ่อที่นี่"

"อย่าทำให้แม่กลัวไปหน่อยเลยน่า" นางลู่หัวเราะลั่น "เราดีใจมากถ้าลูกจะอยู่บ้านในช่วงพี่ใหม่กับเรา แต่ลูกชายของเราน่ะสิคงจะไม่พอใจกับเรื่องนี้ เขาคงนั่งนับวันรอให้ลูกไปหาเขาที่กองทัพแล้วล่ะ"

"ป้าล่ะก็ พี่สะใภ้ก็แค่พูดไปอย่างนั้นแหละ หัวใจของเธออยู่ที่พี่ชายนู้น" ลู่เสี่ยวเซียวพูดติดตลก

"เธอนี่ฉลาดที่สุด รู้ไปเสียทุกเรื่อง" นางลู่ยกมือขึ้นและเคาะศีรษะของลู่เสี่ยวเยว "ถึงจะพูดความจริง แต่ก็ต้องรู้จักเก็บเอาไว้ในใจเองเสียบ้าง ถ้าพูดออกมาดัง ๆ จะไม่ทำให้พี่สะใภ้เขาอึดอัดเหรอ"

นางลู่เป็นคนใจกว้าง แม้ว่าเธอจะต้องการให้มีคนมากมายอยู่รอบ ๆ บ้านในช่วงปีใหม่ เธอก็รู้ว่าเจียงเหยาต้องติดตามลู่ชิงสีไปที่กองทัพ ถ้าเธอเก็บหญิงสาวไว้ที่นี่ เธอก็คงจะทำผิดและทำให้ลู่ชิงสีเกลียดชังเธอ

ผู้หญิงทั้งสามคนเดินไปรอบ ๆ ห้างเกือบสองชั่วโมงก่อนจะตัดสินใจซื้อชุดได้ หลังจากออกจากห้างสรรพสินค้าแล้ว พวกเขาก็พาเจียงเหยาไปหาซื้อของท้องถิ่นมากมาย หลังจากที่แพคของแล้ว พวกเขาก็ไปที่ทำการไปรษณีย์เพื่อส่งของเหล่านี้ไปยังที่อยู่ที่ลู่ชิงสีทิ้งไว้ให้

หลังจากที่เธอส่งนางลู่และลู่เสี่ยวเซียวไปที่รถแล้ว เจียงเหยาก็ไปพบพี่ชายทั้งสองคนของเธอ ในสองชั่วโมงนั้น เจียงเจี๋ยเกือบจะซื้อของครบทุกอย่างแล้ว

"ซื้อของที่ต้องการเสร็จแล้วหรือยัง พวกเขาจะได้กลับบ้าน" เจียงเจี๋ยไม่ได้มีของติดไม้ติดมือมากนัก จะมีก็แค่ลูกอมและเครื่องดื่ม ของที่มาสั่งนั้นเจ้าของร้านจะนำไปส่งที่หมู่บ้านในวันพรุ่งนี้

เจียงเหยาพยักหน้าแล้วมองไปที่หยางเกาซู่ที่ยังคงอยู่กับพวกเขา เมื่อเธอเห็นวิธีที่หญิงสาวคนนั้นพูดกับเจียงเล่ย เธอชื่นชมที่เธอควบคุมพี่รองของเธอได้เป็นอย่างดี

หากหยางเกาซู่สามารถเกลี้ยกล่อมเจียงเล่ยได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้ เธอสงสัยว่าอีกฝ่ายทำอย่างนั้นได้อย่างไร

"เจียงเหยา ไม่ใช่ว่าไปซื้อของกับแม่สามีหรอกหรือ ทำไมไม่ซื้อเสื้อผ้าของเธอมาด้วยล่ะ" หยางเกาซู่ถามด้วยรอยยิ้มเมื่อเธอเห็นว่าเจียงเหยาไม่มีอะไรติดมือมาเลย "มีเสื้อผ้าสำหรับปีใหม่แล้วเหรอ สามีของคุณอยู่ที่กองทัพนี่ เขาให้เงินคุณซื้อเสื้อผ้าใหม่หรือเปล่า สามีของคุณไม่กลับมาเหรอ แล้วแม่สามีของคุณไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าให้คุณเลยหรือ"

เจียงเล่ยตอบกลับหลังจากที่หยางเกาซู่ถามถึงเรื่องนั้น "เธอนำของขวัญมาให้พวกเขา แล้วของเธอล่ะ ลู่ชิงสีเขาไม่มีเวลาเตรียมของพวกนั้นให้เธอหรอกตอนที่เขาอยู่ในกองทัพ เธอซื้อเสื้อผ้าใหม่แล้วใช่ไหม ถ้ายังไม่มีก็ไปซื้อกันเถอะ เดี๋ยวพี่รองจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้เธอสักสองชุด น้องสาวของพี่จะต้องมีเสื้อผ้าใหม่ใส่ในวันปีใหม่สิ"