SWO ตอนที่ 6 รางวัล

"ยังไงท่าน?" คณบดีถามโดยไม่รู้ตัว

มีห้องเรียนมากกว่า20ห้องพร้อมด้วยนักเรียนปีสามมากกว่าพันคน

การที่ต้องหาอัจฉริยะไร้เปรียบจากจำนวนเรียนปีสามทั้งหมดมันก็ไม่ต่างจากการงมเข็มในสมุทร

และจากภาพกล้องวงจรปิดเมื่อคืน เห็นได้ชัดว่าอัจฉริยะไร้เปรียบกำลังหลีกเลี่ยงกล้องเพื่อซ่อนตัวตนที่แท้จริงของเขา

นั่นเป็นสาเหตุที่คณบดีเป็นกังวล

อาจารย์ใหญ่เจิ้งลุกขึ้น และเดินไปที่หน้าต่างเพื่อดูนักเรียนข้างนอก .. หลังจากนั้นไม่นาน เขาจึงกล่าวต่อ “ข้าวางแผนจะจัดการแข่งขันก่อนจบสำหรับนักเรียนปีสามขึ้น นักเรียนทุกคนสามารถลงทะเบียนเพื่อเข้าร่วมได้ตราบใดที่แก่นโลหิตของพวกเขาสูงกว่าขั้นหนึ่ง ผู้ชนะสิบอันดับแรกจะได้รับรางวัลเป็นเงินจำนวนมาก”

คณบดีส่ายหัวและกล่าว “ในเมื่อเขาคนนั้นไม่ต้องการถูกเปิดเผย บางทีเขาอาจจะไม่สมัครเข้าร่วม”

ท้ายที่สุดแล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่การแข่งขันนี้ถูกจัดขึ้น แต่ไม่ว่าจะครั้งไหนเขาก็ไม่เคยเปิดเผยตัวตนเลย

อาจารย์ใหญ่เจิ้งยิ้มอย่างมีเลศนัย “ครั้งนี้จะแตกต่างออกไป รางวัลขั้นต่ำสำหรับผู้ชนะสิบอันดับแรกคือ 100,000 หยวน”

"อะไรนะ? 100,000 หยวน?”

คณบดีตกตะลึง ในการแข่งขันครั้งก่อน ๆ รางวัลสำหรับอันดับหนึ่งได้สูงสุดเพียง 10,000 หยวนเท่านั้น

ตอนนี้แม้แต่อันดับที่สิบก็รับประกันแล้วว่าได้ 100,000 หยวน

นี่นับเป็นการเคลื่อนไหวที่กล้าหาญอย่างแน่นอน!

“ใช่ 100,000 หยวน” อาจารย์ใหญ่เจิ้งยิ้มราวกับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ “ตราบใดที่อัจฉริยะผู้ยิ่งใหญ่คนนั้นสนใจรางวัล เขาจะเข้าร่วมอย่างแน่นอน”

คณบดีเข้าใจ และยกยอทันที “สมกับเป็นอาจารย์ใหญ่ ท่านฉลาดมาก”

อาจารย์ใหญ่เจิ้งหัวเราะ

รางวัลขั้นต่ำคือ 100,000 หยวน เขาไม่เชื่อว่าอัจฉริยะไร้เปรียบจะไม่ถูกล่อล่วง!

…

ภายใต้การส่งเสริมโดยเจตนาของคนระดับสูงของโรงเรียน ข่าวของการแข่งขันได้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วราวกับไฟป่าไปทั่วทุกชั้นเรียนของกลุ่มปีสาม

ห้องยี่สิบสามตอนนี้วุ่นวายไปหมด

"โคตรสุด! รางวัลสำหรับการแข่งนี้ช่างใจกว้างเหลือเกิน!”

“อันดับแรกได้ 300,000 หยวน! อันดับสองถึงห้าได้ 200,000 หยวน และสุดท้ายอันดับหกถึงสิบจะได้รับรางวัลเป็นเงิน 100,000 หยวน นี่มันเป็นรางวัลที่สูงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน!”

“โรงเรียนบ้าไปแล้ว? หรือพวกเขาเพิ่งขายอุปกรณ์ทดสอบไป?”

“จะยังไงก็ช่าง ถึงอย่างไรข้าก็จะลงทะเบียนอยู่ดี ข้าขอแค่สามารถไปถึงสิบอันดับแรกเป็นพอ!”

"เจ้าเรอะ? ไม่เอาน่า ยืนดูอยู่เฉย ๆ เป็นเพื่อนข้าดีกว่า”

…

นักเรียนปีสามไม่มีอารมณ์จะเรียนอีกต่อไป ทุกคนกำลังพูดถึงการแข่งขัน รางวัลขั้นต่ำ 100,000 หยวนที่ประกาศออกมาทำให้นักเรียนทุกคนตื่นเต้น

ท้ายที่สุดแล้ว ในเมือง 100,000 หยวนก็เพียงพอสำหรับครอบครัวธรรมดาที่จะใช้ชีวิตอยู่ได้หนึ่งถึงสองปี

ณ ปี 3 ห้อง 4

ในทำนองเดียวกันนักเรียนหลายคนกำลังพูดคุยกันอย่างเผ็ดร้อน แม้แต่นักเรียนดีเด่นอย่างซูหลิงก็ร่วมพูดคุยกับเขาด้วย

“ซูหลิงดูเหมือนครั้งนี้เจ้าคงคว้าที่หนึ่งไปครอง มันตั้ง 300,000 หยวนเชียวนะ! ข้าล่ะอิจฉา!” สาวอ้วนนั่งถัดจากซูหลิงกล่าวด้วยความอิจฉา

ซูหลิงรีบส่ายหัว “ถ้ายอดอัจฉริยะที่เป็นข่าวเมื่อคืนมาเข้าร่วมด้วย ข้าคงไม่สามารถเป็นที่หนึ่งได้”

“นั่นก็จริง!” จู่ ๆ สาวอ้วนก็เข้าใจ และกล่าวขณะครุ่นคิด “ในกรณีนี้ดูเหมือนว่าทางโรงเรียนจะจัดการแข่งขันนี้ขึ้นเป็นพิเศษสำหรับอัจฉริยะคนนั้น”

“เป็นไปได้” ซูหลิงพยักหน้าเห็นด้วย

“ถ้าเจ้าไม่ได้ที่หนึ่ง งั้นที่สองจะตกเป็นของเจ้าอย่างแน่นอน อย่างน้อยก็ได้ 200,000 หยวน” สาวอ้วนพูดด้วยรอยยิ้ม

“ข้าก็หวังเช่นนั้น แต่การแข่งขันครั้งนี้คงจะดุเดือดมาก” ซูหลิงยิ้ม 200,000 หยวนมันมากพอที่จะล่อใจแม้แต่คนที่มีภูมิหลังครอบครัวดีเช่นเธอ

โจวเฮาฟังการสนทนาระหว่างซูหลิง และเพื่อนร่วมโต๊ะของเธอ ขณะที่หัวใจของเขาเต้นแรง

อันที่จริงทันทีที่เขาได้ยินข่าวนี้ เขาก็เดาได้คร่าว ๆ ว่าคนระดับสูงของโรงเรียนจัดการแข่งขันนี้ขึ้นมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ

รางวัลสำหรับอันดับหนึ่งคือ 300,000 หยวน สำหรับคนที่ขาดแคลนเงินอย่างมาก นี่เป็นเงินจำนวนมหาศาลแน่นอน

โจวเฮาถูกล่อลวงทันทีที่ได้ยินข่าว แต่หลังจากที่เขาสงบลงและลองคิดเกี่ยวกับมัน เขาก็โพล่งออกมาด้วยเหงื่อเย็นเยียบ

หากเขาเข้าร่วม การจะคว้าที่หนึ่งมาคงไม่ใช่เรื่องยากเท่าไหร่นัก

อย่างไรก็ตามนั่นจะเปิดเผยว่าเขาเป็นนักเรียนที่แอบเข้าไปในโถงฝึกฝนเมื่อคืนนี้อย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อถึงตอนนั้นมันจะดึงดูดความสนใจของคนระดับสูงของโรงเรียน หรือแม้แต่คนใหญ่คนโตของเมืองอย่างแน่นอน

แม้ว่าสิ่งนี้จะช่วยให้เขาได้รับทรัพยากรฝึกฝนมากมาย แต่นั่นก็จะดึงดูดความสนใจของเผ่าพันธุ์ภายนอกด้วย!

นั่นต่างหากที่เขากลัวที่สุด!

ไม่ว่าจะเป็นเผ่าปีศาจ เผ่าแมลง หรือเผ่าจักรกล พวกมันต่างมีวิธีเพื่อให้ได้รับข่าวสารเกี่ยวกับมนุษย์ของดาวเคราะห์โลก หากพวกมันพบว่าอัจฉริยะไร้เปรียบเช่นเขาปรากฏตัวขึ้น พวกมันจะทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดเขา!

ทุกครั้งที่อาจารย์สอนประวัติศาสตร์บรรยายเกี่ยวกับความอัปยศอดสูที่มนุษย์บนดาวเคราะห์โลก ได้รับความเดือดร้อนมานานกว่าร้อยปี โจวเฮาจะรู้สึกเสียใจต่ออัจฉริยะซึ่งถูกฆ่าโดยเผ่าพันธุ์จากภายนอกก่อนที่พวกเขาจะสามารถเติบโตได้

โจวเฮารู้สึกเหมือนมีบางสิ่งเติบโตในหูทุกครั้งที่ได้ยินการบรรยายนั้น อย่างไรก็ตามในเวลานี้เขากลับรู้สึกขอบคุณอาจารย์สอนประวัติศาสตร์ของเขามาก

มิฉะนั้นเขาคงไม่ตระหนักถึงอันตรายที่เขากำลังเผชิญ

ดูเหมือนว่าคนระดับสูงของโรงเรียนจะประเมินความสามารถของเขาต่ำไปจากการเคลื่อนไหวครั้งนี้

“ไม่ว่ายังไงข้าก็ไม่สามารถลงทะเบียนเข้าร่วมได้อย่างแน่นอน…” โจวเฮาเตือนตัวเอง แต่คราวนี้ รางวัลสำหรับสิบอันดับแรกนั้นใจกว้างเกินไป และเขาก็ไม่อยากเสียโอกาสเช่นกัน

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นในทันใดขณะนึกถึงวิธีแก้ปัญหาอันยอดเยี่ยมที่ผุดขึ้นมา