Dual Cultivation ฟรี บทที่ 860 การตัดสินใจของหงอวี้เอ๋อร์
"ข้าแน่ใจเกี่ยวกับการตัดสินใจของข้า กระทั่งก่อนที่ผู้อาวุโสถังจะกลับสู่ร่างของนาง ซูหยาง" หงอวี้เอ๋อร์ตอบเขาด้วยสีหน้าที่แน่วแน่
หลังจากเงียบไปชั่วขณะ ซูหยางก็ระเบิดเสียงหัวเราะ "เอาล่ะ ข้าจะพาเจ้าไปที่สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์กับข้า อันที่จริง เพราะความทุ่มเทของเจ้า ข้ายินดีกระทั่งพาเจ้าไปพบกับหลิงซี"
"จ-จริงรึ เจ้าจะทำเพื่อข้างั้นรึ" ดวงตาของหงอวี้เอ๋อร์เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น เพราะนี่คือความกังวลที่สุดของนางในการไปสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่
ซูหยางพยักหน้า "ใช่ ข้าไม่รังเกียจที่จะพาเจ้าไปด้วย อย่างไรก็ตาม มันจะยังไม่เกิดขึ้นในทันที และไม่รับประกันว่าเจ้าจะได้พบกับนางอีกด้วย"
"หือ เจ้าหมายความว่าอย่างไร" หงอวี้เอ๋อร์เลิกคิ้วขึ้นอย่างสับสน
"ประตูมิติที่ 'นำ' ไปยังสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ ไม่ได้รับประกันว่าจะพาเราไปยังสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ นั่นคือสิ่งที่ข้ากำลังพยายามจะพูด เนื่องจากเราไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดว่ามันจะเป็นเช่นนั้น”
"นอกจากนี้ แม้ว่าเราจะสามารถไปถึงสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ เราก็ไม่รู้ว่ามันจะพาเราไปที่จุดไหน" ซูหยางอธิบายสถานการณ์ให้นางฟัง
"โอ ใช่… ข้าลืมส่วนนั้นไป…"
"เอาหละ ยังมีเวลาอีกประมาณสองเดือนก่อนที่เราจะทราบ เจ้าจะทำอะไรจนกว่าจะถึงตอนนั้น" ซูหยางถามนางในเวลาต่อมา
"ข้าขออยู่ในนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัยได้หรือไม่ ข้าบอกพ่อแม่แล้วว่าข้าจะออกจากตระกูลหง ดังนั้นข้าจึงไม่มีที่อยู่อีกต่อไป" หงอวี้เอ๋อร์กล่าว
ซูหยางพยักหน้า “ก็ได้ ข้าไม่ถือ”
##เราไม่ทิ้งกันที่ www.thai-novel.com หรือ mynovel.co นะคะ
"ขอบคุณ ซูหยาง" หงอวี้เอ๋อร์พลันก้มหัวลงโค้งคำนับ
เวลาต่อมาหลังจากนั้น ซูหยางก็มอบอาคารให้กับหงอวี้เอ๋อร์ก่อนที่จะกลับไปที่ศาลาหยินหยางเพื่อบอกโหลวหลานจีเกี่ยวกับตัวตนของหงอวี้เอ๋อร์
"หมายความว่านางจะจากพิภพนี้ไปกับเจ้าเพื่อไปยังสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่งั้นสินะ❓" โหลวหลานจีรู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินเรื่องนี้
"ถูกตัอง"
"ทำไม นางโด่งดังมากในพิภพนี้ นางมิใส่ใจยอมทิ้งเรื่องพวกนี้ไว้ข้างหลังงั้นรึ" โหลวหลานจีไม่เข้าใจความคิดของหงอวี้เอ๋อร์
ในสายตานาง หงอวี้เอ๋อร์เป็นบุคคลที่ได้รับความนิยมสูงสุดเป็นอันดับสองในรุ่นของพวกเขา รองจากซูหยาง เพราะพลังการฝึกปรือที่สูงและอายุยังน้อย ไม่ต้องพูดถึงความสัมพันธ์ของนางกับซูหยาง
"มันซับซ้อน" ซูหยางยักไหล่
เมื่อเขากลับไปที่ห้องของตัวเอง เหลียนลี่ก็แสดงความประหลาดใจเช่นเดียวกับโหลวหลานจี
"อะไรนะ นางจะไปกับเราที่สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่งั้นรึ ทั้งนางยังอยากเป็นบ่าวรับใช้ของผู้อาวุโสหลิงซีด้วยงั้นรึ ผู้อาวุโสหลิงซีมีผลกับนางขนาดนั้นเลยรึ❓"
"เชื่อข้าเถอะ ข้ายังแปลกใจที่ได้ยินจากนาง ข้ามิเคยคิดว่าหงอวี้เอ๋อร์จะชื่นชมถังหลิงชีถึงขนาดนี้"
"เจ้าคิดว่าพี่สาวหลิงซีจะยอมรับหงอวี้เอ๋อร์เป็นบ่าวรับใช้หรือไม่" เหลียนลี่ถาม
"เมื่อรู้บุคลิกของนางแล้ว เป็นไปได้มาก" ซูหยางกล่าว
"จริงรึ❓"
"ลองคิดอย่างนี้ เพราะหงอวี้เอ๋อร์ นางจึงสามารถกลับมาหาข้าได้ และหลิงซีเป็นคนที่เกลียดการเป็นหนี้ที่มิได้จ่ายคืน ดังนั้นเพื่อชำระคืนให้กับหงอวี้เอ๋อร์ นางจะต้องยอมรับหงอวี้เอ๋อร์เป็นบ่าวรับใช้ของนาง"
"ข้าเข้าใจ… มีเหตุผล แต่ทำไมเจ้าถึงไม่บอกหงอวี้เอ๋อร์เช่นนี้"
"ข้าไม่ต้องการส่งผลกระทบต่อความปรารถนาของนาง ถ้าข้าบอกนางว่าหลิงซีจะยอมรับนางแน่ นางอาจจะไม่รู้สึกไฝ่ฝันกับมันเท่าไหร่ และข้าก็ต้องการเคารพการตัดสินใจและปณิธานของนาง" ซูหยางกล่าว
"เอาหละ ร่างกายของเจ้ารู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง มีโอกาสสูงที่เจ้าจะคลอดบุตรภายในสามถึงสี่สัปดาห์ข้างหน้า" จากนั้นซูหยางก็กล่าวขึ้น
"แน่น…ข้ารู้สึกแน่นมาก พูดได้แค่นี้จริงๆ" เหลียนลี่หัวเราะหึหึ
"เจ้าตื่นเต้นหรือไม่"
"เจ้าต้องถามด้วยรึ" ซูหยางยิ้มขณะที่ลูบท้องกลมๆ ของนาง
สองสามอึดใจต่อมา พวกเขาก็เริ่มจูบกัน
หลังจากจูบไปหลายนาที เหลียนลี่ก็กลับหลังหันเผยก้นเปลือยเปล่าของนางลอยอยู่ตรงหน้า
"มาเถอะ ซูหยาง… ข้าต้องการเจ้าเข้าไปในตัวข้าและเติมข้าให้เต็ม..." เหลียนลี่พูดกับเขา
ในเมื่อเนื่องจากนางใกล้จะคลอดแล้ว ซูหยางตัดสินใจใช้วิธีเข้าข้างหลังของนางตั้งแต่บัดนี้จนถึงหลังคลอด
ซูหยางสอดแท่งหยาบหนาเข้าไปในรูตูดของนางหลังจากนั้น และพวกเขาก็เริ่มฝึกยุทธ์ร่วมกันอีกครั้งหลังจากพักสั้นๆ
วันรุ่งขึ้น ซูหยางก็ไปฝึกยุทธ์กับชิวเยว่
"หงอวี้เอ๋อร์จะไปกับพวกเราด้วยงั้นรึ อีกทั้งนางยังต้องการเป็นบ่าวรับใช้ของพี่สาวหลิงซีด้วยรึ ข้าไม่รู้จะพูดอะไร…" ชิวเยว่ตกตะลึงกับข่าวนี้
"มันเป็นเช่นนี้แหละ" ซูหยางยักไหล่
เวลาต่อมาหลังจากนั้น หลังจากการฝึกยุทธ์แล้ว ชิวเยว่ก็พูดกับเขาว่า "หลังจากส่งของให้เหลียนลี่แล้ว ข้าจะอยู่ที่ทวีปใต้เพื่อเฝ้ากระจกจนกว่าเราจะจากไป"
"ตกลง ข้าจะปล่อยมันให้กับเจ้า" ซูหยางพยักหน้า
หลังจากฝึกวิชากับชิวเยว่แล้ว ซูหยางก็ไปฝึกยุทธ์ร่วมกับผู้หญิงคนอื่นๆ ในตระกูลซู และเขาก็ดำเนินการฝึกยุทธ์ต่อไปจนกระทั่งเขาฝึกยุทธ์ร่วมกับพวกนางทั้งหมด แน่นอน เขาแจ้งให้ทุกคนทราบเกี่ยวกับสถานการณ์ของหงอวี้เอ๋อร์ และไม่มีใครที่ไม่แสดงความประหลาดใจหลังจากได้ยินเรื่องนี้
สองสามชั่วโมงหลังจากนั้น ซูหยางก็กลับไปที่ห้องของเขาและฝึกยุทธ์กับปราณหยินทั้งหมดที่เขาได้รับมาจากการฝึกกับหญิงสาว
วันรุ่งขึ้น ซูหยางเรียกเซี่ยวหรงเข้ามาในห้องของเขา
"นานแล้วที่ข้าไม่ได้ป้อนปราณหยางของข้าให้เจ้า เจ้าต้องการบ้างหรือไม่" เขาถามนาง
แน่นอน นางพยักหน้า
สองสามอึดใจต่อมา ซูหยางก็นอนอยู่บนเตียงโดยมีเซี่ยวหรงอยู่ด้านบนตัวเขา
"อืมม…" ร่างเล็กของเซี่ยวหรงสั่นสะท้านเป็นระยะๆ และน้องสาวของนางก็จะหลั่งปราณหยินเร็วขึ้นกว่าเดิมอีกนิด
เวลาต่อมาหลังจากนั้น ขณะที่เซี่ยวหรงดูดกลืนปราณหยางออกจากแท่งรักของซูหยาง นางพลันรู้สึกว่ามีบางสิ่งจิ้มไปที่รูตูด ทำให้เกิดความหนาวเย็นขึ้นไปที่กระดูกสันหลัง
"นายท่าน" นางหยุดดูดแก่นกายแล้วหันกลับไปมองเขาพร้อมกับเลิกคิ้วสูง
"หืม❓เจ้าไม่ชอบรึ❓" ซูหยางถามนาง
"ข้าไม่รู้" นางตอบ
"แล้วทำไมเราไม่ค้นหาล่ะ" ซูหยางพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม