686 - ผู้ไม่ดับสูญ 

686 - ผู้ไม่ดับสูญ

“วาบ!”

ชายชราผู้บ้าคลั่งชี้นิ้ว สุนัขสีดำตัวใหญ่ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีทอง และในทันใด กระดูกของมันก็สั่นสะเทือน และอาการบาดเจ็บก็เกือบจะหายดีในทันที

มันคลานไปมาอยู่บนพื้นและบ่นพึมพำเบาๆ

"มันเกิดเรื่องนี้ขึ้นได้อย่างไร ข้าต้องคิดวิเคราะห์อีกครั้ง"

หลังจากศึกษาอย่างรอบคอบแล้วสุนัขสีดำตัวใหญ่ก็แสดงท่าทางโล่งใจ

“ปรากฎว่ามีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ข้ารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และคราวนี้ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน”

มันก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง และไม่มีปัญหาในตอนแรก แต่เมื่อก้าวที่สิบสาม ฟ้าก็ผ่าลงมาอีกครั้ง

บูม!

ครั้งนี้ร่างกายของมันเป็นสีดำไหม้เกรียม มีควันสีขาวออกมาจากหูและตาของมัน และมีประกายไฟไฟพุ่งออกมาจากปาก แม้แต่อุ้งเท้าก็เกือบจะสุกไปแล้ว

“เอ๋ง... มันทำให้จักรพรรดิองค์นี้เจ็บปวดแทบตาย โอ้!” สุนัขสีดำตัวใหญ่คร่ำครวญอยู่บนพื้น เนื้อและเลือดในร่างกายของมันทะลักออกมาทุกตารางนิ้ว

“เจ้าหมาตัวนี้ต้องการฆ่าตัวตายหรือไง โชคดีที่คราวนี้ไม่ใช่เรา” เย่ฟ่านตกตะลึง เขารู้สึกโชคดีจริงๆที่มีจักรพรรดิดำติดตามมาด้วย

“โธ่ เจ้าหมา ไม่เป็นไรนะ ข้าได้กลิ่นเนื้อย่างแล้ว...” หนานหนานถามด้วยความเป็นห่วง

"มันหอมจริงๆ"  หลี่เหอซุยอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

จู่ๆ จักรพรรดิดำก็โวยวายตะโกนว่า

“พวกเจ้าทำอะไรอยู่ยังไม่เข้ามาช่วยข้า”

แม้ว่ามันจะพูดเช่นนั้นแต่มันก็ยังคลานออกมาจากเส้นทางสู่หน้าผาศักดิ์สิทธิ์อย่างรวดเร็วโดยไม่คิดจะรอความช่วยเหลือจากใคร

คราวนี้มันอาศัยการรักษาของชายชราผู้บ้าคลั่งอีกครั้ง จักรพรรดิดำลุกขึ้นนั่งและพยายามใช้ความคิดอย่างหนัก

“ไม่มีเหตุผล ข้าจะเข้าไปได้ยังไง หรือต้องให้จักรพรรดิคนนี้ตายก่อน” จักรพรรดิดำไม่พอใจ

“เจ้ารู้ไหมว่าใครเป็นคนสร้างค่ายกลนี้…” หลี่เหอซุยมองอย่างสงสัย

"นี่เป็นรูปแบบค่ายกลโบราณ เห็นได้ชัดว่ามันเกิดขึ้นมาหลายแสนปีแล้ว ข้าจะรู้ได้อย่างไร..." จักรพรรดิดำกัดฟัน

“ไร้สาระ เจ้าอย่าคิดว่าจะหลอกเราได้ ข้ารู้ว่าเจ้าต้องรู้จักมันแน่ๆเพียงแต่เจ้าชอบทำตัวลึกลับเท่านั้น” หลี่เหอซุยไม่เชื่อ

หัวใจของเย่ฟ่านเต้นรัว เขานึกถึงสิ่งที่สุนัขสีดำตัวใหญ่เคยพูดไว้ เจ้าหมาตัวนี้มักจะแสดงภูมิปัญญาตรวจสลากอยู่เสมอ ยกเว้นเรื่องของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ปราศจากจุดเริ่มต้นที่มันพยายามปิดบังอยู่ตลอด

หมาตัวนี้มีความรู้มากมาย เป็นไปได้ไหมว่าในอดีตมันเคยติดตามรับใช้จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ปราศจากจุดเริ่มต้นจริงๆ? แต่ทำไมมันถึงมีชีวิตอยู่จนถึงปัจจุบันในขณะที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ได้ตายไปแล้ว

ในระหว่างนี้ ชายชราผู้บ้าคลั่งไม่มีคำพูดใดๆเลย เขายืนนิ่งและจ้องมองที่ดินแดนโบราณแห่งนี้ราวกับว่าเขากำลังคิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับบางสิ่ง

สุนัขตัวใหญ่สีดำไม่กล้าเดินไปข้างหน้า และมันดันให้หลี่เหอซุยก้าวไปข้างหน้าแทนโดยมันทำหน้าที่ชี้ทาง

“เจ้าต้องการจะฆ่าข้าหรือ?”  หลี่เหอซุยก็ไม่เห็นด้วย

ในท้ายที่สุด จักรพรรดิดำได้หยิบระฆังสีทองออกมาและใช้มันครอบศีรษะในการเดินไปข้างหน้า

"บูม"

เกือบทุกสิบก้าว จักรพรรดิดำจะส่งเสียงร้องโหยหวน และถูกฟ้าผ่าอย่างต่อเนื่อง ในระหว่างนี้ไม่รู้ว่ามันเผชิญสายฟ้าไปกี่ครั้งแล้ว

“ตอนนั้นข้าถูกฟ้าผ่าบ่อยครั้ง ทำไมสายฟ้าที่อยู่ด้านนอกสุดจึงน่ากลัวกว่าทัณฑ์สวรรค์ที่แท้จริง?”

ในที่สุด พวกเขาก็ปีนขึ้นไปบนภูเขาสีดำและมาถึงสถานที่ว่างเปล่าไม่มีต้นไม้ใบหญ้า แต่กลิ่นอายของที่นี่ค่อนข้างแปลกประหลาด มันจะเป็นความมงคลก็ไม่ใช่ เป็นความชั่วร้ายก็ไม่เชิง

นี่เป็นหุบเขาเปิดกว้าง ท่ามกลางภูเขาสีดำ มีทะเลสาบอันงดงามที่ใสราวกับกระจกอยู่ข้างหน้า ในช่วงเวลาที่ดวงอาทิตย์กำลังตกดินมันทอแสงสีแดงฉานลงไปในทะเลสาปเปลี่ยนให้สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยความลึกลับและน่ากลัว

"นั่นมันยาเซียนที่มีอายุไม่ต่ำกว่าสองหมื่นปี" หลี่เหอซุยชี้ไปที่ต้นไม้สีฟ้าในทะเลสาบ

สุนัขตัวใหญ่สีดำตัวใหญ่เห็นแบบนั้นมันก็ไม่สามารถอดกลั้นความปรารถนาได้ มันวิ่งลงไปในน้ำโดยตรงและต้องการจะหยิบเอายาเซียนที่ไม่มีผู้ใดเทียบ

บูม!

แต่ในระหว่างนั้นมือที่ขาวซีดของใครบางคนได้พุ่งออกมาจากน้ำโดยต้องการที่จะลากมันลงไปในส่วนลึกของทะเลสาบ

นี่คือสิ่งมีชีวิตที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ เส้นผมของมันขาวราวกับหิมะ ในขณะที่ผิวของมันก็ซีดขาวไร้สีเลือดไม่แตกต่างจากผีดิบ

เมื่อพลาดเป้าในการคว้าจักรพรรดิดำกรงเล็บที่แหลมคมนั้นข้อมูลหน้าเข้าหาพวกเย่ฟ่านแทน

“นี่อะไร” หลายคนตกใจและถอยออกมา

“นี่เป็นซากศพโบราณ อย่างน้อยมันก็ตายไปหลายหมื่นปีแล้ว ด้วยความแข็งแกร่งของซากศพนี้เห็นได้ชัดว่ามันเป็นครึ่งเซียนคนหนึ่ง” จักรพรรดิดำอุทานอย่างตกใจ

“ท่านลุง ช่วยเราเร็วเข้า” หนานหนานรู้สึกประหม่ามาก นางคว้าแขนเสื้อชายชราแล้วเขย่าเบาๆ

หากเย่ฟ่านและคนอื่นๆ เข้ามาเพียงลำพังย่อมเป็นหายนะอย่างแน่นอน และพวกเขาจะไม่สามารถต่อสู้กับพวกมันด้วยระดับการฝึกตนที่ต่างกันราวกับสวรรค์และปฐพี

ชายชราผู้บ้าคลั่งพยักหน้าและดีดนิ้วออกไปเบาๆ ทันใดนั้นแสงสีฟ้าก็พุ่งออกจากปลายนิ้วของเขาทำให้ซากศพของครึ่งเซียนไม่สามารถขยับหรือเคลื่อนไหวได้

“บูม”

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ น้ำในทะเลสาบก็สั่นสะเทือน เสียงโซ่เหล็กสั่นรัว และมีสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวอยู่ด้านล่าง

ดวงตาของคนหลายคนเปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์ สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังทะเลสาบ พวกเขาทั้งหมดอ้าปากค้างเพราะตอนนี้มีซากศพระดับครึ่งเซียนสามตัวได้กระโดดออกมาแล้ว

ยิ่งกว่านั้น ในส่วนลึกของทะเลสาบ ยังมีเงาขนาดใหญ่ซึ่งมีลักษณะคล้ายเกวียนเหล็ก และโซ่เหล็กที่ผูกติดอยู่กับเกวียนมีขนาดใหญ่จนน่ากลัว

“ศพโบราณทั้งสี่นี้เป็นเพียงคนลากเกวียนเท่านั้น แล้วสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในเกวียนมีความแข็งแกร่งแค่ไหน?”

ชายชราผู้บ้าคลั่งยกมือขึ้นเล็กน้อยและหยุดซากศพโบราณทั้งสามที่พุ่งเข้ามาอย่างง่ายดาย จากนั้นสายตาของเขาก็จ้องมองลงไปยังส่วนลึกของทะเลสาบ

บูม!

ริ้วแสงสีทองถูกยิงออกจากนิ้วของชายชราผู้บ้าคลั่ง น้ำในทะเลสาบที่เดือดพล่านสงบลงทันที เกวียนสีดำที่อยู่ในทะเลสาบสั่นสะเทือนเบาๆคล้ายกับไม่ยินยอมพร้อมใจ แต่สุดท้ายมันก็จมลงไปในทะเลสาบอีกครั้ง

เย่ฟ่านและหลายคนรู้สึกว่าการเดินทางครั้งนี้อาจไม่ราบรื่นนัก ทันทีที่พวกเขาเข้ามา พวกเขาพบกับสิ่งมีชีวิตเช่นนี้ และสิ่งที่อยู่ข้างในนั้นไม่รู้ว่าน่ากลัวมากแค่ไหน

“ฮ่าๆๆ…”

ทันใดนั้นเสียงหัวเราะที่น่าเกลียดน่ากลัวดังมาจากภูเขาสีดำที่อยู่ด้านข้าง

มันคือสิ่งมีชีวิตรูปร่างมนุษย์ที่มีร่างกายดำสนิท รอยยิ้มของมันน่ากลัวอย่างยิ่ง หลังจากที่มันหัวเราะเสร็จแล้วมันก็กระโดดลงจากภูเขาและหายสาบสูญไปในทันที!

“เกิดอะไรขึ้น มันหลุดออกมาได้อย่างไร? ข้าจำได้ว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ปราศจากจุดเริ่มต้นเคยสร้างค่ายกลเพื่อกักขังเจ้าสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายตัวนั้นไว้ที่นี่ ตอนนี้มันหนีออกมาได้แล้ว?”

“แม้ว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ปราศจากจุดเริ่มต้นจะแข็งแกร่งมากในอดีต แต่ด้วยกาลเวลาอันยาวนานที่ผ่านมานับแสนปีหลายอย่างก็เสื่อมสลายไปแล้ว ต่อให้เขาเคยยิ่งใหญ่มากแค่ไหนก็ไม่สามารถต่อสู้กับกาลเวลาได้” เย่ฟ่านกล่าว

“นั่นก็จริง แต่ข้ารู้สึกไม่สบายใจมาก บางทีพวกเราควรถอนตัวออกจากที่นี่” จักรพรรดิดำค่อนข้างกังวล

“เจ้าแน่ใจหรือว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ปราศจากจุดเริ่มต้นเคยผนึกสิ่งมีชีวิตไว้ใต้ภูเขานี้?” หลี่เหอซุยสงสัย ถ้าเป็นเรื่องจริง พวกเขาคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถอยออกจากหน้าผาศักดิ์สิทธิ์ให้เร็วที่สุด

“ข้าจะหลอกเจ้าทำไม?”

“มันจะต้องมีความแข็งแกร่งไม่เป็นรองจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ปราศจากจุดเริ่มต้นแน่ๆ ไม่อย่างนั้นมันจะมีชีวิตยืนยาวมาจนถึงปัจจุบันได้อย่างไร” เย่ฟ่านก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน

“เฮอะ! นี่ก็เป็นเพียงผู้ไม่ดับสูญธรรมดาเท่านั้น ต่อให้เป็นราชาผู้ไม่ดับสูญมาด้วยตัวเองก็ไม่มีทางที่จะยืนอยู่ต่อหน้าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ปราศจากจุดเริ่มต้นได้!” จักรพรรดิดำรำพึงรำพัน

“ผู้ไม่ดับสูญ? แตกต่างอย่างไรกับผู้อมตะ พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะเหมือนกันใช่หรือไม่ แต่ทำไมถึงมีข้อแตกต่างในการเรียก” หลี่เหอซุยสงสัย

จักรพรรดิดำไอแห้งๆ พยายามกลบเกลื่อนและกล่าวว่า

“นั่นไม่ใช่ประเด็นที่เจ้าควรสนใจ สิ่งที่พวกเจ้าควรค้นหาคือมรดกของจักรพรรดิปราศจากจุดเริ่มต้น เมื่อพวกเจ้าเดินตามเส้นทางของเขา ต่อให้เป็นมังกรหรือหงส์เพลิงที่อยู่ตรงหน้าพวกเจ้าก็สามารถปราบปรามอย่างง่ายดาย”

"เจ้าหมาน้อยเจ้าเลิกโม้ได้แล้ว"

คำพูดของเสี่ยวหนานหนานทำให้สุนัขสีดำตัวใหญ่เงียบทันที