บทที่ 19 คนที่ได้รับการช่วยชีวิตเป็นหลานชายตัวน้อยของเขา?

เธอมีสุขภาพที่ไม่ดีมาตั้งแต่เด็ก ทุกคนรอบตัวเธอรู้เรื่องนี้

จ้าวจิ้งเวยและผู้หญิงอีกคนรีบคว้าตัวของเธอไว้ทันที และถามด้วยความเป็นห่วงว่า "เชินเชิน เธอโอเคไหม?"

"ทำไมจู่ๆ ก็เจ็บหัวใจล่ะ"

เมื่อเห็นว่าฟู่เกอกลับมาสนใจเธอแล้ว เฉียวเชินก็กระซิบด้วยใบหน้าซีดเซียวว่า "ฉันก็ไม่รู้ จู่ๆ มันก็แค่เจ็บกะทันหัน"

ฟู่เกอไม่ได้สนใจเฉียวเนี่ยนที่ตัวเปียกโชกอีก ใบหน้าของเขาบึ้งบูด และอุ้มอีกฝ่ายขึ้นมา พร้อมกับหันไปบอกจ้าวจิ้งเวยว่า "ฉันจะพาเชินเชินไปที่โรงพยาบาล!"

"พวกเราไปด้วย!"

จ้าวจิ้งเวยเพิ่งถูกชายชราพูดอบรมไปเมื่อกี้ เธอก็รู้สึกว่าตนไม่มีหน้าที่จะมาอยู่ที่นี่นานๆ ดังนั้นเธอจึงใช้โอกาสนี้เพื่อที่จะตามออกไป

กลุ่มของฟู่เกอเดินผ่านฝูงชน และจากไปอย่างรวดเร็ว

…

"แค่ก แค่ก!" เมื่อเฉียวเนี่ยนเห็นว่าเด็กน้อยคายน้ำที่อยู่ในท้องของเขาออกมาแล้ว เธอก็ถอดการฝังเข็มที่ด้านหลังคอของเขาออก แล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอก

รู้สึกเหมือนว่าคอตัวเองกำลังไหม้

เธอเช็ดบริเวณที่เจ็บปวด เมื่อมองลงไปก็เห็นมือที่เปื้อนเลือด

มันต้องเป็นเพราะว่าเจ้าเด็กนั้นคว้าเธอแรงเกินไป ตอนที่เขากำลังรู้สึกหวาดกลัวและตื่นตระหนก ผิวของเธอถึงได้มีรอยขีดข่วนแบบนี้

ชายชราที่เพิ่งกล่าวว่าพวกเฉียวเชินด้วยความโกรธ สังเกตเห็นอาการบาดเจ็บที่คอของเธอ และพูดอย่างกังวลว่า "สาวน้อย คอของเธอถูกข่วน รอจนกว่ารถโรงพยาบาลจะมา แล้วค่อยไปทำแผลเถอะนะ แผลจะได้ไม่ติดเชื้อ!"

เฉียวเนี่ยนไม่เอารอยเลือดที่คอมาใส่ใจมากนัก เมื่อก่อนตอนที่เฉียวเชินสุขภาพไม่ค่อยดี เธอก็ต้องให้เลือดอีกฝ่ายทุกเดือน เดือนละ 300CC เพื่อให้เฉียวเชินสามารถใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้ สำหรับเธอเลือดนี้ไม่ได้แตกต่างจากเลือดตอนตบยุงนัก

## ???????

"ฉันไม่เป็นไร"

ชายชรารู้สึกไม่สบายใจ จึงเดินตามเธอมาด้วยความเป็นห่วงและพูดว่า "ฉันว่าเธอควรไปหาหมอที่โรงพยาบาลดีกว่านะ น้ำในแม่น้ำมันสกปรก แถมเธอยังเจ็บคออีก ถ้ามันอักเสบจะลำบาก!"

"ใช่ สาวน้อย เธอเรียนแพทย์แผนจีนเหรอ ฉันเห็นเทคนิคการฝังเข็มของเธอ มันมีความซับซ้อนไม่เหมือนมือใหม่ ถ้าดูจากอายุของเธอ คงจะยังไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยใช่ไหม? มีใครในครอบครัวที่เป็นแพทย์แผนจีนงั้นเหรอ? ปู่หรือย่าของเธอล่ะ?"

คนรุ่นเก่าจะรู้กันดีว่าแพทย์แผนจีนเป็นที่นับถืออย่างสูง และทุกคนเชื่อในแพทย์แผนจีน หลังจากนั้นไม่นานเทคโนโลยีก็ได้มีการพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ และการแพทย์ตะวันตกก็ค่อยๆ กลายเป็นตัวเลือกแรกสำหรับทุกคน คลินิกแพทย์แผนจีนจึงถูกปฏิเสธ

พวกเขาเพิ่งเห็นเฉียวเนี่ยนมีความชำนาญในการฝังเข็ม และดูเหมือนว่าเธอยังเด็กอยู่ จึงถามคำถามเพิ่มเติมด้วยความอยากรู้

"...ไม่ ฉันแค่ทำมันมั่วๆ โชคดีที่ช่วยชีวิตเด็กนั้นได้"

เกิดเสียงพึมพำในหูอย่างต่อเนื่อง

เพราะอาการปวดหัว เฉียวเนี่ยนจึงหยิบกระดาษออกมาจากกระเป๋า แล้วเช็ดเลือดที่คอออก เธอตอบชายชราอย่างไม่ใส่ใจ

คนได้รับความช่วยเหลือแล้ว พรุ่งนี้ยังต้องไปโรงเรียน ดังนั้นเธอจะต้องไปซื้อของสักหน่อย!

ในขณะนั้นเอง ก็มีการเคลื่อนไหวภายในฝูงชน ราวกับว่ามีใครบางคนเข้ามาจากด้านหลัง

ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้น เธอก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย

"เฉียวเนี่ยน?"

เสียงนี้?

เฉียวเนี่ยนเงยหน้าขึ้นมองไปทางต้นเสียง ทันใดนั้นก็มีคำพูดปรากฏขึ้นในหัวของเธอ

เป็นเพื่อนของเจียงหลีอีกแล้วเหรอ!

เย่วั่งชวนรีบมาที่นี่ ทันทีที่เขาเห็นผู้คนมากมายมารวมตัวกันที่ใต้สะพาน เขาก็รู้ว่าเย่ฉีเฉินต้องอยู่ที่นั่นอย่างแน่นอน

เขากลัวว่าจะไม่ใช่ข่าวดี แต่ก็ต้องควบคุมตนเองให้แข็งแกร่ง บังคับให้ตัวเองก้าวไปข้างหน้า แต่สถานการณ์กลับดีกว่าที่เขาคิดไว้มาก!

เย่ฉีเฉินนอนอยู่กับพื้นโดยที่กำลังหลับตา แต่ยังคงหายใจอยู่ เขาขดตัวไอและพ่นน้ำออกมา

ห่างจากเขาแค่ก้าวเดียว มีหญิงสาวเปียกโชกไปทั้งตัว ผิวที่ขาวใสของอีกฝ่ายเริ่มซีดขึ้นมาเล็กน้อย ผมสีดำสนิทพันรอบคอสีขาวราวกับหิมะ เสื้อผ้าที่เปียกโชกติดอยู่บนร่างกายของเธอ เป็นหลุมเป็นบ่อร่างๆ ดวงตาสีเข้มคู่นั้นมองมาที่เขาด้วยความประหลาดใจ เมื่อได้ยินเสียงเขาที่ตะโกนเหมือนจะร้อนใจอยู่?

เย่วั่งชวนไม่คิดว่าตัวเองจะได้มาดูฉากนี้

ลูกน้องของเขาได้ตรวจร่างกายของเย่ฉีเฉินแล้ว และรายงานกับเขาด้วยความโล่งใจ "คุณชายวั่ง นายน้อยไม่เป็นอะไรแล้วครับ นายน้อยตกลงไปในน้ำไม่นานนัก และได้รับการช่วยเหลือได้ทันเวลา ตอนนี้เขาเพียงแค่หมดสติ..."