บทที่ 13 เสื้อกั๊ก* ตัวแรกหลุดออกแล้ว

*(马甲 เสื้อกั๊ก,แผ่นรัดเอว,sock puppets ตุ๊กตาถุงเท้า เป็นสแลงอินเทอร์เน็ต หมายถึงตัวตนปลอมบนอินเทอร์เน็ต ซึ่งบุคคลหรือกลุ่มบุคคลใช้แสดงมุมมองของตนเองลดลง)

noey (เดียร์ตรวจแล้ว) (เนย ตรวจรอบที่2แล้ว)

เมื่อเห็นว่าเฉียวเนี่ยนเก็บยาขึ้นมา โดยไม่ได้ยึดหัวข้อนี้ไว้ เขาเตือนเธออย่างกังวลว่า "พยายามกินยาชนิดนี้ให้น้อยลงหน่อย ถ้าตอนกลางคืนเธอนอนไม่หลับจริงๆ ก็ให้กินยาอื่น แต่ถ้าไม่เป็นไรก็อย่าพยายามกิน"

"โอเค"

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เฉียวเนี่ยนกินยาชนิดนี้ ดังนั้นเธอจึงตอบตกลงอย่างรวดเร็ว

พอได้รับของเสร็จแล้ว เธอก็หยิบกระเป๋าสะพาย โยนยาเข้าไป และเตรียมตัวกลับ

เว่ยโหลวเห็นว่าเธอกําลังจะจากไป ก็หยุดเธอแล้วถามว่า "เธอจะไปไหน"

"กลับบ้าน" เฉียวเนี่ยนเอาของตัวเองเสร็จแล้ว ก็ตอบอย่างขอไปที

เว่ยโหลวขมวดคิ้วขึ้นทันที "เธอมาจากไหน ตระกูลเฉียวไล่เธอออกมาแล้วไม่ใช่เหรอ"

## ???????

เขาจําได้ว่าโทรไปหาเฉียวเนี่ยนก่อนหน้านี้ เขาจ้องมองไปเธอทันทีว่า "เธอบอกว่าจะกลับไปอยู่กับพ่อแม่แท้ๆ ของเธอเหรอ"

เฉียวเนี่ยนไม่ชอบใกล้ชิดกับเพศตรงข้ามมากจนเกินไป ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะถอยหลังออกมาครึ่งก้าวและยอมรับอย่างสบายๆ ว่า "อือ"

เว่ยโหลวมองเห็นการเคลื่อนไหวเล็กๆ ของเธอกับการถอยหลังออกมาครึ่งก้าว ดวงตาของเขามืดมนหดหู่ลง แต่กลับทําอะไรไม่ถูก จึงแสร้งทำเป็นไม่เห็นมัน และไม่เอ่ยถึง "ที่เธอวางสายจากฉันเมื่อกี้ก็เพราะว่ากำลังกินข้าวกับญาติฝั่งพ่อแม่แท้ๆ ของเธออยู่งั้นเหรอ? เธอเจอพวกเขาแล้ว คิดว่าเป็นคนยังไงบ้างล่ะ?"

เฉียวเนี่ยนย้อนคิดไป จากนั้นพูดช้าๆ ว่า "ยังสัมผัสไม่ค่อยชัดเจน ฉันเห็นเพียงพ่อแท้ๆ ของฉัน ส่วนแม่แท้ๆ ดูเหมือนจะตายไปแล้ว แต่เหตุผลยังไม่ชัดเจน ฉันต้องไปตรวจสอบอีกรอบ ที่เหลือ...คือคุณปู่ เขาดีต่อฉันมาก"

"ปู่..." เว่ยโหลวได้ยินชื่อเรียกจากเธอ ก็ทำให้รู้ทันทีเธอยังไม่ยอมรับพ่อแม่แท้ๆ ของเธอ แต่ปู่คนนี้เธอกลับจำอีกฝ่ายได้

ในใจของเว่ยโหลวรู้สึกห่อเหี่ยวเป็นอย่างมาก เขาถามว่า "เธออยากจะตรวจสอบภูมิหลังของเธอจริงๆ เหรอ"

เฉียวเนี่ยนไม่รู้ว่าทําไมเขาถึงได้ถามคําถามเดิมอีก แต่เธอก็ยังคงอดทนกับเขาเป็นอย่างมาก และพยักหน้าตอบ "อือ ใบไม้ยังมีราก อย่างน้อยฉันก็อยากรู้ว่าฉันเป็นใคร มาจากไหน"

เหตุผลนี้ไร้ที่ติ!

แม้ว่าเว่ยโหลวต้องการจะพาเธอไปอีกครั้ง เขาถอนหายใจและขมวดคิ้ว "งั้นเธอล่ะ จะกลับไปที่เมืองลั่วเหอพร้อมกับพ่อแท้ๆ ของเธองั้นเหรอ?"

เฉียวเนี่ยน "พวกเขาเป็นคนวงแหวนรอบนอก "

เว่ยโหลวดูงงงวยอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า "คนวงแหวนรอบนอก? แล้วไม่ได้หมายความว่าพ่อแท้ๆ ของเธอเป็นคนลั่วเหอเหรอ?"

เฉียวเนี่ยนก็ยังอธิบายไม่ได้ "ฉันยังไม่แน่ใจ เฉียวเว่ยหมินบอกฉันว่าพวกเขาเป็นคนลั่วเหอ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่อย่างนั้น"

"งั้นพ่อแท้ๆ ของเธอชื่ออะไร?"

เฉียวเนี่ยนลองย้อนนึกดูอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็นึกไม่ออก เธอจึงยกมือขึ้นมาลูบจมูกตัวเอง จริงๆ เธอไม่ชอบการตั้งคำถามแบบนี้เลย: "...นามสกุลเจียง"

"เจียง?"

วงแหวนรอบนอกมีนามสกุลใหญ่เจียง ในวงแหวนรอบนอกยังมีคนรุ่นเก่าของแต่ละครอบครัวของพวกเขาอยู่ และความสัมพันธ์ที่แยกไม่ออกกับครอบครัวในปักกิ่งอีกด้วย

เว่ยโหลวมองไปที่เฉียวเนี่ยนด้วยสายตาอย่างลึกซึ้ง และเลิกคาดเดาในสิ่งต่างๆ

พ่อแท้ๆ ของเฉียวเนี่ยนคงไม่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของครอบครัวนั้น

เฉียวเนี่ยนได้เก็บของรวบเอาไว้แล้ว เธอหยิบขวดยาออกจากกระเป๋าและโยนให้กับอีกฝ่าย

เว่ยโหลวก็รับมันได้ทันที

เฉียวเนี่ยนค่อยๆ หยิบสะพายกระเป๋าสะพายขึ้น แล้วพูดเบาๆ ว่า "ยาของเดือนนี้"

เมื่อสามปีที่แล้ว เริ่มมีการเผยแพร่ยาเม็ดที่สามารถควบคุมกระดูกราก ในตลาดมืดฮว๋ากั๋ว ว่ากันว่าผลที่ได้เปรียบได้กับโสม เมื่อกินมันจะสามารถยืดอายุและฟื้นฟูร่างกายได้

ทันทีที่ยานี้ออกมาในตลาดมืด กองกําลังหลักทั้งหมดต้องการที่จะครอบครองมันเพื่อตนเอง แต่มีเพียงสามเม็ดเท่านั้นที่จะถูกประมูลในตลาดมืดของทุกเดือน และการประมูลแต่ละครั้งจะทําให้เกิดความปั่นป่วนมากมาย

"สามเม็ดอีกแล้วเหรอ?" เว่ยโหลวตรวจสอบยาในขวดอย่างระมัดระวัง ยาเม็ดเล็กสีขาวดูไม่แตกต่างจากเยลลี่เลย

แต่หนึ่งเม็ดก็สามารถขายในราคาที่สูงลิ่วได้ในตลาดมืด!