ปู่เจียงเพิ่งจะหาเธอเจอ แทบอยากจะหยิบดาวบนท้องฟ้าลงมามอบให้กับเธอ ไม่จำเป็นต้องคิดเลย เขาก็ถามขึ้นว่า "อยากไปที่ไหนเหรอ เดี๋ยวปู่ให้พี่ชายรองของหลานไปส่งที่นั่น"

แววตาของเจียงเซียนโหรวแสดงความไม่พอใจออกมาทันที แล้วพูดแทรกขึ้นว่า "คุณปู่ คืนนี้หนูมีงานแถลงข่าว พี่ชายรองสัญญาว่าจะไปส่งหนูแล้ว"

เจียงเซียนโหรวจัดได้ว่าเป็นสาวสวยเรียนเก่งคนหนึ่ง เธอเป็นที่รู้จักกันดีในวงการบันเทิง ทั้งยังเคยแสดงละครมาแล้วหลายเรื่องก่อนที่จะสำเร็จการศึกษา

เธอมีชื่อเสียงอย่างมากในปักกิ่ง

"ให้คนขับไปส่งไม่ได้เหรอ" ปู่เจียงไม่เห็นด้วยกับการที่เธอเข้าวงการบันเทิง สถานะของตระกูลเจียงไม่จําเป็นต้องให้เจียงเซียนโหรวปรากฏตัวในวงสังคม แต่เจียงจงหนานและถังหว่านหรูกลับเห็นด้วยที่จะให้เจียงเซียนโหรวเข้าวงการบันเทิงนี้ ส่วนเขาเป็นเพียงแค่ปู่ คงไม่เหมาะสมถ้าจะไปห้ามปราบหนุ่มสาวที่มีความคิดเป็นของตัวเอง

เจียงเซียนโหรวขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ จับแขนของเขาแล้วทำท่าออดอ้อน "หนูกับพี่ชายรองตกลงกันไว้นานแล้วนะคะ"

เธอหันไปมองเฉียวเนี่ยนด้วยความเกลียดชัง แล้วพูดอย่างสบายๆ ว่า "ให้คนขับรถไปส่งเนี่ยนเนี่ยนเถอะ"

เฉียวเนี่ยนไม่ได้ตาบอด เธอเห็นความเกลียดชังในแววตาของอีกฝ่ายที่มีต่อตัวเอง เธอก็พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า "ไม่ต้องลำบากหรอก เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไปก็ได้"

"แบบนั้นไม่ได้!" ปู่เจียงเป็นคนแรกที่ไม่เห็นด้วย!

เขาขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็มองไปด้านข้าง แล้วพูดกับชายหนุ่มอีกคนว่า "วั่งชวน เธอว่างไหม ช่วยไปส่งเนี่ยนเนี่ยนให้ฉันหน่อยได้ไหม"

เจียงเซียนโหรวกัดริมฝีปากสีชมพูของเธอทันที สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เธอไม่ได้ไม่อยากให้เจียงหลีไปส่งอีกฝ่าย แต่คนที่เธอโฟกัสคือคนที่อยู่กับเจียงหลีต่างหาก! เธอกำลังคิดถึงโอกาสที่จะได้อยู่ร่วมกับบุคคลนั้นเพียงลำพัง ถ้าหากเย่วั่งชวนไปส่งเฉียวเนี่ยนล่ะก็ สิ่งที่เธอพูดไปทั้งหมดก็จะไม่มีความหมายอะไรเลย

เธอจับแขนของปู่อย่างไม่เต็มใจ และพูดขึ้นว่า "คุณปู่ พี่วั่งชวนยุ่งมาก เขาไม่มีเวลาหรอก ไม่งั้นก็ให้พี่ชายรองไปส่งเฉียวเนี่ยนก็ได้ เดี๋ยวหนูนั่งแท็กซี่ไปเอง"

"เมื่อกี้ไม่ใช่เธอบอกว่านัดกับพี่ชายรองไว้หรอกเหรอ?" ปู่เจียงหันไปจ้องมองชายหนุ่มร่างสูงและถามความคิดเห็นของอีกฝ่าย "วั่งชวน สรุปว่างไหม?"

ความหมายว่าถ้าไม่ว่างก็ช่างมันงั้นเหรอ

ตรงที่เย่วั่งชวนยืนอยู่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น เขาเดินผ่านหญิงสาวที่กำลังตอบข้อความอยู่ด้านข้าง แล้วมองหาเจียงหลีเพื่อรับกุญแจรถ ใบหน้าที่หล่อเหลาดูดุดันและเย็นชา เขาพูดกับปู่เจียงว่า "ผมว่าง เดี๋ยวผมไปส่งเธอให้"

ท่าทางของเจียงเซียนโหรวเปลี่ยนเป็นไม่น่าดูมากยิ่งขึ้น

เธอฝืนยิ้มออกมาอย่างไม่เต็มใจและแนะนำอย่างอ่อนโยน "พี่วั่งชวน พี่เพิ่งกลับมาจากเมืองหลินคงจะเหนื่อยมากแน่ๆ ให้พี่ชายรองไปส่งเฉียวเนี่ยนเถอะ!"

ถังหว่านหรูรู้ทันความคิดของลูกสาวตัวเอง ด้วยฐานะทางสังคมที่ดีของเย่วั่งชวนนั่น ใครล่ะจะไม่ต้องการลูกเขยแบบนี้?

เธอเริ่มเปิดปากพูดขึ้นหลังจากที่คืนนี้ไม่ได้พูดเลย "ใช่ วั่งชวน ให้เจียงหลีไปส่งเถอะ"

เจียงหลีไม่ได้สังเกตเห็นรายละเอียดเล็กเหล่านี้ แล้วเดินไปตบไหล่ของอีกฝ่ายและพูดด้วยเสียงเบาๆ ว่า "ไม่ใช่ว่านายนอนไม่หลับมาสามวันแล้วเหรอ จริงๆ นายกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไปส่งเนี่ยนเนี่ยนเอง"

"ไม่ต้อง คนของฉัน ฉันส่งเอง"

เจียงหลี: "…"

เย่วั่งชวนหยิบกุญแจรถจากอีกฝ่ายมา ไม่ได้สนใจเจียงเซียนโหรวและคนอื่นๆ เขาเดินตรงไปหน้าของเฉียวเนี่ยน ลดหางตาที่ล้ำลึกลง และพูดช้าๆ "อยากไปไหน?"

เฉียวเนี่ยนเป็นคนที่กลัวความยุ่งยากของคนมากที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหาระหว่างบุคคล!

เพียงแค่เห็นเจียงเซียนโหรวที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตรจ้องมองมาที่เธออย่างโกรธจัด ถังหว่านหรูก็มองมาที่เธอด้วยสีหน้าเย็นชา และน่ารังเกียจเช่นเดียวกัน

เธอถอนสายตากลับมา จากนั้นก็หันไปมองชายหนุ่มที่ต้องการไปส่งเธออย่างประหลาดใจ

ทันใดนั้นขมับก็ปวดขึ้นอีกครั้ง

เจียงหลี เพื่อนคนนี้...น่ารำคาญจริงๆ!

เธอเก็บโทรศัพท์กลับเข้าใส่ในกระเป๋าเสื้อ ไม่หันกลับไปมองคนในตระกูลเจียงแล้วพูดขึ้นว่า "ถนนหวังเจียงหนาน"

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด