ตอนที่ 13 ภารกิจเผชิญหน้าสำหรับเจ้า
(ถ้าเป็นในเกม ผมขอเปลี่ยนจาก นาย คุณและฉัน เป็นเจ้า ท่าน และข้านะครับ)
“โปรดรับข้าเป็นศิษย์ของท่านด้วย!”
เมื่อมองไปที่ซาซากิผู้ที่คุกเข่าลงตรงหน้าเขา ดราโก้เหยาก็รู้สึกมึนงง “เจ้าทำอะไร? ลุกขึ้นเร็วเข้า”
ซาซากิส่ายหัวของเขาและกล่าวว่า “ไม่ ฉันหวังว่าท่านจะเป็นอาจารย์ของข้า ท่านสามารถชนะข้าด้วยความแข็งแกร่งของท่านเพียงอย่างเดียวตั้งแต่แรก แต่ท่านก็ยังต่อสู้ด้วยก็อบลิน ข้าเข้าใจแล้ว ท่านกำลังพยายามสอนข้าว่านี่คือเกม ท่านอยากให้ข้ารู้ถึงความแตกต่างระหว่างเกมกับชีวิตจริง ข้าเข้าใจแล้ว!”
ดราโก้เหยาเพิกเฉยต่อหัวข้อที่ชายหนุ่มกล่าวขึ้นมาและส่ายหัวของเขา “ข้าไม่รู้วิชาดาบ ดังนั้นข้าจึงสอนเจ้าไม่ได้”
“แต่” ดราโก้เหยากล่าวในขณะที่มองไปยังป่าที่อยู่ห่างไกล “จะมีบางคนพาเจ้าไปเป็นศิษย์”
“เอ่อ?” ซาซากิเงยหน้าขึ้นด้วยความสับสนที่เขียนอยู่ทั่วใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็เห็นบางคนกำลังมุ่งหน้ามาทางพวกเขาอย่างช้าๆ “นั่นใคร?”
ดราโก้เหยาไม่ตอบกลับ ดวงตาของเขาจ้องมองอย่างดุดัน
ตามที่คาดไว้ แม้แต่ภารกิจเผชิญหน้าครั้งนี้ก็เหมือนกัน…
คนที่เดินเข้ามาหาพวกเขานั้นสวมชุดกิโมโนแบบญี่ปุ่นดั้งเดิมและมัดผมหางม้าไว้ที่ด้านหลังหัวของเขา ดาบห้อยอยู่ที่เอวของเขา และดาบนั้นก็ยาวมากจนฝักดาบเกือบจะแตะพื้น เมื่อเห็นเครื่องหมายคำถามสีแดงลอยอยู่เหนือหัวของเขา ซาซากิก็ตกใจ
“ซาซากิโคจิโร่คือชื่อของฉัน” ชายคนนั้นกล่าวด้วยเสียงต่ำ “นักดาบหนุ่ม เจ้ายินดีที่จะรับการทดสอบหรือไม่?”
…
หลังจากที่ผู้เล่นซาซากิหายตัวไป เอ็นพีซีซาซากิโคจิโร่ก็ยิ้มให้กับดราโก้เหยา “ขอบคุณที่หาทายาทมาให้ข้า”
ในขณะที่กระวนกระวายใจเล็กน้อย ดราโก้เหยาก็มองไปที่เอ็นพีซีและกล่าวว่า “เจ้า…”
ซาซากิโคจิโร่ดูเหมือนมนุษย์จริงๆ
ซาซากิโคจิโร่หัวเราะ “แน่นอนว่าข้ารู้จักเจ้า ข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับเจ้ามาจากตาแก่บ้า ตอนนี้ข้าได้เจอเจ้าแล้ว เจ้าคู่ควรกับชื่อเสียงของเจ้าอย่างแท้จริง”
“เจ้าคือ… คนจริง? หรือเอ็นพีซีกัน?” ดราโก้เหยาลุกขึ้นยืนและจ้องไปที่ซาซากิโคจิโร่ราวกับว่าเขาเห็นผี
ซาซากิโคจิโร่เพียงแค่หัวเราะอีกครั้งและกล่าวว่า “คนจริงหรือไม่นั้นสำคัญด้วยเหรอ? เจ้าแค่ต้องทำให้ดีที่สุด! แข็งแกร่งขึ้น และมีชีวิตต่อไป! หนุ่มน้อย!”
โดยทิ้งคำพูดเหล่านั้นไว้เบื้องหลัง ซาซากิโคจิโร่เข้าไปในถ้ำซึ่งจากนั้นก็หายไปราวกับว่ามันไม่เคยมีอยู่จริง
ดราโก้เหยาสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อสงบสติอารมณ์ เขาเป็นคนจริงเหรอ? เขาเป็นเอ็นพีซีเหรอ? เมื่อพิจารณาจากวิธีที่เขากล่าว เห็นได้ชัดว่าเขามีจิตสำนึก ทว่าเขาก็มีเครื่องหมายคำถามของเอ็นพีซีซึ่งระบุภารกิจและมีป้ายชื่อเอ็นพีซี
ภารกิจเผชิญหน้านี้เรียกว่าแก่นแท้แห่งคมดาบ ภารกิจนี้อาจถูกกระตุ้นเมื่อตรงตามข้อกำหนดซึ่งมาถึงถ้ำแห่งนี้ในฐานะนักรบที่ต่ำกว่าเลเวล 5 ที่ถือดาบหรือคาตานะ
มันค่อนข้างยากสำหรับนักรบเลเวล 5 ที่จะผ่านป่าแห่งนี้ในเมื่อแม้แต่ผู้เล่นเลเวล 10 ก็พบว่านักรบก็อบลินนั้นรับมือได้ยากมาก ส่วนที่ยากที่สุดก็คือการเข้ามาถึงถ้ำแห่งนี้ ถ้ำปรากฎขึ้นตามสถานที่ที่แตกต่างกันในเวลาที่แตกต่างกัน ดังนั้นโดยทั่วไปแล้วมันจึงปรากฏแบบสุ่มเท่านั้น ดราโก้เหยาจะไม่พบถ้ำหากเซเฟอร์วูล์ฟไม่โจมตีพวกเขา
แม้ว่าพวกเขาจะพบถ้ำแห่งนี้ แต่โอกาสที่ซาซากิโคจิโร่จะปรากฎตัวก็ต่ำกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ เมื่อรวมกันแล้ว โอกาสที่แท้จริงในการค้นพบภารกิจเผชิญหน้านั้นน่าจะต่ำกว่าห้าเปอร์เซ็นต์
มันคงเป็นโชคของซาซากิ ตัวละครของผู้เล่นมีชื่อว่าซาซากิ และเอ็นพีซีก็มีชื่อเดียวกัน บางทีมันอาจจะเป็นเส้นด้ายแห่งโชคชะตางั้นเหรอ?
รางวัลสำหรับภารกิจนี้นั้นคือหนังสือทักษะที่ทรงพลัง มันมีทักษะดาบที่มีความแข็งแกร่งซึ่งเหนือขีดจำกัดของนักรบธรรมดา แต่ไม่ว่ายังไง มันก็ไม่เกี่ยวข้องกับดราโก้เหยา เขายืนขึ้นและปัดฝุ่นออกจากชุด จากนั้นก็มุ่งหน้ากลับไปที่เมืองพร้อมกับยาที่ซาซากิมอบให้แก่เขา
ต่างจากผู้เล่นคนอื่น เขาไม่มีสิ่งที่เรียกว่าพลังชีวิตหรือแถบพลังชีวิต สิ่งที่เรียกว่าพลังชีวิตเป็นสิ่งที่เขาสามารถประเมินได้โดยการรับรู้ร่างกายของเขาเท่านั้น ยาที่สามารถรักษาผู้เล่นได้ในทันทีนั้นไม่มีผลกับเขา แม้ว่าพวกมันจะยังคงสามารถเร่งอัตราการฟื้นฟูของเขาได้ แต่ก็ไม่เร็วมากนัก ถึงอย่างนั้นบาดแผลส่วนใหญ่ของเขาก็หายเป็นปกติแล้ว
ในขณะที่เขาเดินไปนั้น เขาก็ครุ่นคิดถึงสิ่งต่างๆ สิ่งแรกที่เขารู้สึกขอบคุณก็คือการพัฒนาตัวละครของเขาในลักษณะรอบด้านแทนที่จะทุ่มแต้มทั้งหมดไปที่ค่าพละกำลัง หากไม่ใช่แต้มที่เขาลงไปในค่าสภาพร่างกาย เขาก็คงจะตายไปแล้ว
ตาแก่บ้าบอกว่าสามารถช่วยได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้นซึ่งหมายความว่าเขาจะตายในครั้งต่อไปหากเขาอยู่ในสถานการณ์ที่คล้ายกัน
“ดูเหมือนว่าฉันจะต้องหาอุปกรณ์บางอย่างมาแล้ว…” ดราโก้เหยาเกาคางและเดินทางไปยังเมืองโยดา
…
ในขณะเดียวกันในโยดา ผู้คนหลายสิบคนมารวมตัวกันใกล้แท่นบูชาคืนชีพ ดึงดูดสายตาของผู้เล่นที่เดินผ่านไปมา ผู้คนที่รวมตัวกันทั้งหมดมีสัญลักษณ์หมาป่าติดยู่บนตัวพวกเขา
เสียงเห่าหอนแห่งหมาป่าวายุ กิลด์ที่ฉาวโฉ่!
หัวหน้ากิลด์ เซเฟอร์วูล์ฟกล่าวในช่องกิลด์
“เป้าหมายของเราก็คือนักรบที่ใช้หอก และไอดีของเขาก็คือดราก้อนสเปียร์ เขามีดาบยาวหายากซึ่งมีมูลค่า 5,000 ดอลลาร์บนตัวเขา เมื่อเขาดร็อปดาบออกมา มันจะเป็นชัยชนะของเรา!”
เซเฟอร์วูล์ฟกัดฟันของเขาแน่น เขาไม่ได้คาดหวังว่าดาบจะดร็อปเมื่อเขาตาย หากเขารู้ว่าจะเกิดขึ้นแบบนั้น เขาก็คงไม่สวมใส่ดาบ
แต่… มันเป็นสถานการณ์สี่ต่อหนึ่ง ผู้เล่นเลเวล 10 สี่คนเผชิญหน้ากับผู้เล่นที่ต่ำกว่าเลเวล 5 หนึ่งคน หากเขาถูกบอกก่อนการต่อสู้ว่าเขาจะถูกทุบตีโดยผู้เล่นเลเวล 5 หนึ่งคน เขาก็คงจะปฏิเสธมันด้วยการเยาะเย้ย
เมื่อมองดูคำว่า ‘เลเวล 9’ ในเมนูสถานะของเขา เซเฟอร์วูล์ฟก็รู้สึกโกรธและโมโหอย่างมาก
หลังจากสั่งให้ลูกน้องหลายสิบคนออกไปค้นหาชายคนนั้น ก็มีผู้เล่นเพียงสี่คนเท่านั้นที่อยู่ข้างเขา เป็นนักล่าสองคน พระคนหนึ่ง และนักรบอีกคนหนึ่งที่ชื่อว่าด็อกสเนาท์ (จมูกสุนัข) ทั้งสี่คนเป็นผู้ช่วยที่น่าเชื่อถือที่สุดของเขา
ด็อกสเนาท์เดินไปด้วยท่าทางกังวล “หัวหน้า เราจะหาชายคนนั้นจริงเหรอ? ชายคนนั้น… เขาน่ากลัวมาก! เราล้อมเขาด้วยคนสี่คน แต่เราก็ตายกันทุกคน!”
เห็นได้ชัดว่าเซเฟอร์วูล์ฟเองก็อารมณ์ไม่ดีเช่นกัน “ช่างมันเถอะ! ฉันไม่สามารถนอนหลับได้โดยไม่แก้แค้น! แม้ว่าเขาจะสามารถเอาชนะเราสี่คนได้ เขาจะสามารถต่อสู้กับเรายี่สิบคนหรือสามสิบคนได้เหรอ? ตราบใดที่มีคนพบและยื้อเขาไว้ได้ เราก็จะชนะแน่นอนเมื่อกำลังเสริมมาถึง”
ด็อกสเนาท์ดูเหมือนจะกล่าวอะไรเพิ่มเติม แต่สุดท้ายเขาก็เงียบลง เซเฟอร์วูล์ฟเกือบจะตะโกนด้วยความรำคาญ “แค่พูดมันออกมา!”
ด็อกสเนาท์หายใจเข้าลึกและกล่าวว่า “ชายคนนั้น… ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ใช้ทักษะ” มันฟังดูราวกับว่าเขาจะไม่เชื่อในคำพูดของตัวเองเช่นกัน
…
ที่เขตชานเมือง ดราโก้เหยารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ มี… คนมากเกินไปบริเวณนี้
เขาซ่อนตัวอย่างระมัดระวังในพุ่มไม้ใกล้เคียงและเห็นผู้เล่นที่มีสัญลักษณ์หมาป่าวิ่งออกจากเมืองทีละคน พวกเขาทั้งหมดมุ่งหน้าไปยังป่าที่เป็นจุดเกิดนักรบก็อบลิน
เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังทำอะไร ดราโก้เหยารอจนกระทั่งกลุ่มผู้เล่นทั้งหมดจากไปก่อนที่จะหลบเข้าไปในเมือง ใช้เฉพาะตรอกและหลีกเลี่ยงถนนสายหลัก
ในเรียลเวิลด์ ไม่มีสถานที่อย่างเขตปลอดภัย ผู้เล่นสามารถต่อสู้กันได้แม้แต่ในเมือง แต่นั่นอาจดึงดูดความสนใจของกองทัพที่ประจำการอยู่ในเมือง เมื่อทหารจับได้ ผู้เล่นจะถูกจับเข้าคุก ดังนั้นการต่อสู้ในเมืองจึงมีความเสี่ยงสูงมาก
ดราโก้เหยาแอบเข้าไปในศูนย์การค้า เขาไม่ได้ไปที่ร้านเกราะเอ็นพีซีเพราะพวกเขาขายแคุ่ปกรณ์ทั่วไป และไอเท็มไม่ทั่วไปหรือสูงกว่านั้นจะดร็อปจากมอนเตอร์
“เกราะ… เกราะ… เกราะ…” ดราโก้เหยาพึมพำในขณะที่เขาเลื่อนดูหน้าจอในศูนย์การค้า ด้วยผู้เล่นหลายร้อยคนภายในอาคาร จึงไม่มีใครสนใจดูไอดีผู้เล่นของเขา
Fanpage : ผีเสื้อกลางคืน
