White Online : ตอนที่37 หมวกVRในตำนาน
ตอนที่37 หมวกVRในตำนาน
ริชาร์ดใช้เครื่องมือสเตอร์โทสโคปของแพทย์ซึ่งเป็นท่อพลาสติกบางยาวและมีแผ่นดิสก์ขนาดเล็กที่ด้านด้านหนึ่ง ส่วนอีกด้านหนึ่งเป็นหูฟัง เขากดมันลงไปที่ท้องของไอแซคเพื่อฟังเสียงอวัยวะทำงาน
อิสซาเบลล่าและอลิซมองริชาร์ดตรวจไอแซคด้วยความกังวลใจ
ริชาร์ดตรวจสอบไปหลายครั้งแต่เขาก็ไม่แสดงอาการใดๆออกมาเลย
ไม่นานเขาก็หยุดลงและยิ้มให้ไอแซค “เธอแข็งแรงสมบูรณ์ดี”
อิสซาเบลล่าและอลิซถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ไอแซคลูบหน้าผากของตัวเองและสวมเสื้อ “ขอบคุณ...”
“ไม่มีปัญหา.. แล้วอาการบาดเจ็บก่อนหน้านี้หายไปหรือยัง?” ริชาร์ดถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม
ห้องเงียบลงไปชั่วขณะ
ไอแซคจับแขนตัวเองแล้วพยักหน้า “หายดีแล้ว”
ริชาร์ดยิ้มและพยักหน้า “ถ้างั้นก็ไปได้แล้วหล่ะ เธอแข็งแรงดี”
“ไอแซค ลูกออกไปก่อนเลย เดี๋ยวพ่อกับแม่ขอคุยกับคุณหมอริชาร์ดต่อสักหน่อย” อิสซาเบลล่าเดินเข้ามาหาไอแซคและตบบ่าเบาๆ
ไอแซคพยักหน้าและยืนขึ้น
เขาเดินออกจากห้องไปพร้อมกับอลิซ มาร์วิน และมาร์ค
ขณะเดินออกมาด้วยความสบายใจ อลิซก็เห็นกล้องกำลังกระพริบด้วยหางตาของเธอ
เธอเห็นเด็กผู้หญิงสองคนกำลังถ่ายรูปไอแซกอยู่
ดวงตาของเธอเริ่มเย็นเฉียบเต็มไปด้วยจิตอาฆาต “เดี๋ยวหนูมานะ”
อลิซเดินตรงไปหาสาวๆเหล่านั้น
และสาวๆเหล่านั้นก็สัมผัสได้ถึงจิตอาฆาต พวกเธอจึงเริ่มวิ่งหนี
มาร์คและมาร์วินนั่งลงบนเก้าอี้บริเวณทางเดิน
ไอแซคมองไปรอบๆตัวเขาแบบคนไม่รู้จะทำอะไรดี แต่หูของเขาก็ดันไปได้ยินอะไรบางอย่าง
“ใคร...ได้” แต่เขาได้ยินมันไม่ชัด
มาร์วินและมาร์คกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่จึงไม่ได้สนใจเสียงนี้
ไอแซคเดินไปตามเสียงด้วยความสงสัย แล้วเขาก็มาถึงห้องห้องหนึ่ง
เขาแง้มประตูออกเล็กน้อย แล้วก็ได้ยินเสียงที่ชัดเจนว่า “ใครก็ได้... หมอ!”
ไอแซคเดินเข้าไปในห้องนั้น มันเป็นห้องนอนพิเศษ
ซึ่งชั้นบนนี้ทุกห้องถูกจัดว่าเป็นชั้น VVVIP
ซึ่งหมายความว่าบุคคลในห้องนี้ต้องมีความพิเศษมาก
ไอแซคเดินเข้าไปเรื่อยๆและเห็นคนนอนอยู่บนเตียง
เป็นหญิงสาวอายุ 18ปี เธอมีผมยาวสีดำสวย ดวงตาสีฟ้าสดใส แต่ใบหน้าของเธอค่อนข้างป่วยซีด เธอพยายามหยิบสิ่งของจากโต๊ะข้างเตียงแต่เธอหญิงไม่ถึง
“ใครก็ได้!” เธอตะโกนด้วยเสียงแหบแห้ง เธอพยายามจะหยิบสิ่งของที่ดูเหมือนหมวกกันน็อค
เธอดูสิ้นหวังและดูเหมือนว่าชีวิตของเธอจะขึ้นอยู่กับของสิ่งนี้
ร่างกายของเธอค่อนข้างเล็ก ตัวค่อนข้างผอมแห้ง และมีผิวสีซีดราวกับหิมะ
ใต้ผ้าห่มนั้นนิ้วเท้าของเธอขยับไปมา
เธอพยายามเอื้อมือไปจับหมวกกันน็อค แต่สายมากมายที่ต่อกับตัวเธออยู่มันรั้งเธอเอาไว้
“ไม่ ไม่!!” ดวงตาของเธอเริ่มซึมคล้ายคนจะร้องไห้ แต่แล้วก็มีมือจากสวรรค์หยิบหมวกไปให้เธอ
เธอเงยหน้ามองด้วยดวงตาสีฟ้า เธอเห็นหนุ่มรูปงามไอแซค “ใคร?”
“ขอโทษด้วย ผมคิดว่าคุณกำลังต้องการความช่วยเหลือ ผมตามเสียงมาก็เลยมาอยู่ตรงนี้” ไอแซคพูดอย่างสุภาพพร้อมกับทำใบหน้าขอโทษ
“โอ้... ขอบคุณ” เธอพูดอย่างเขิลอายและเอาหน้าซ่อนไว้หลังหมวกกันน็อค
เธอคิดว่าบุคคลนี้เป็นผู้หญิงแต่จริงๆเป็นผู้ชาย
เธอไม่เคยทำตัวเหมาะสมเวลาอยู่ใกล้ผู้ชายเลย เธอขี้อายและรู้สึกไม่สบายใจเวลาอยู่ใกล้ผู้ชาย
ในที่สุดไอแซคก็มองเห็นหมวกกันน็อคอันนั้นอย่างชัดเจน
มันคือหมวกสีขาวบริสุทธิ์ที่มีดาว 5ดวงอยู่ด้านข้างและมีตัวอักษรเขียนเอาไว้ว่า [Legendary]
‘หมวก VR ระดับในตำนาน!’ ไอแซคประหลาดใจมาก แต่ไม่นานเขาก็ดึงสติกลับมาได้
ไม่น่าแปลกใจที่คนระดับ VVVIP จะมีหมวกระดับนี้ได้
“งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อน....หวังว่าเธอจะหายไวๆนะ” ไอแซคพูดแล้วเดินจากไป เพราะการบุกรุกห้องคนอื่นในโรงพยาบาลมันเป็นเรื่องที่หยาบคาย
“ดะ..เดี๋ยวก่อนสิ!” เธอตะโกนออกมา พร้อมกับเอาหน้าหลบหลังหมวกกันน็อคอีกครั้ง
ไอแซคหยุดเดินและหันหลังกลับมาด้วยความสงสัย
เธอชะโงกหน้าออกมาแล้วถามอย่างเงียบๆว่า “เธอ..เธอเล่น White Online รึเปล่า?”
ไอแซคมองไปที่หมวก VR แล้วตอบ “ใช่”
ในที่สุดเด็กสาวบนเตียงก็ยิ้ม “แล้วเธอชอบไหม?”
ไอแซกเงียบไปครู่หนึ่ง ‘ชอบมั้ย? จนถึงตอนนี้...ใช่ผมชอบบ’
เธอรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
ในที่สุดไอแซคก็รวบรวมความกล้าและตอบกลับไป “ผม...”
หญิงสาวยิ้มและพูดแทรกทันที “เธอชอบอะไรมากที่สุดหรอ? ฉันชอบที่มันเหมือนจริงสุดๆ”
ไอแซคยิ้มแห้งแล้วก็เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเธอแล้วตอบ “ผมคิดว่าสิ่งที่ผมชอบมากที่สุดคือ...”
หญิงสาวรอคำตอบด้วยสีหน้าที่สงสัย
ในที่สุดไอแซคก็ตอบ “สายอาชีพ”
เด็กหญิงดูประหลาดใจ “อาชีพงั้นหรอ?”
ไอแซคพยักหน้าและยิ้ม “ผมชอบอาชีพของผมมากที่สุดเลย”
“อาชีพอะไรงั้นหรอ?”
“Marksman” ไอแซคตอบ
เด็กสาวดูประหลาดใจ แล้วก็หัวเราะคิกคักออกมา “เอ่อ...นั่นมันอาชีพที่แย่ที่สุดเลยไม่ใช่หรอ?”
ไอแซคส่ายมือ “แย่ที่สุดหรอ? ผมไม่คิดอย่างนั้นนะ...”
แล้วบทสนทนาก็ยาวต่อไปเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงโดยที่ไอแซคไม่รู้ตัวเลย
และแน่นอนว่าต้องเกิดความโกลาหลขึ้นแน่นอนที่เด็กหนุ่มไอแซค ไวท์ร็อคหายตัวไปในโรงพยาบาล
บอดี้การ์ดติดอาวุธของเขาเดินตรวจค้นทุกห้องตั้งแต่ชั้นแรก
*โคร่ม!*
ไอแซคสะดุ้งและหันไปมองทางประตู พบเจอกับคนถือปืนเดินเข้ามา!
หญิงสาวบนเตียงหน้าซีดหวาดกลัวตกใจมาก
“ไมเคิล?” ไอแซคอุทานออกมา
บุคคลที่เข้ามานั้นคือบอดี้การ์ดที่เขาโปรดปราณที่สุด ไมเคิลนั่นเอง
แล้วไมเคิลเองจากเดิมที่มีสีหน้าเคร่งเครียดเขาก็ผ่อนคลายทันทีที่เห็นนายน้อยของเขาปลอดภัย
“นายน้อย พวกเราคิดว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับนายน้อยสะแล้ว” ไมเคิลพูดอย่างเคร่งขรึม พร้อมกับยกวอสื่อสารขึ้นมา
“ทำไมถึงต้องถือปืนด้วยหล่ะ?” ไอแซคตวาดด้วยความโมโห
ไมเคิลตกใจมากที่เห็นไอแซคตวาดเขาแบบนี้ เขาไม่เคยเห็นไอแซคโมโหแบบนี้มาก่อน เขารีบเก็บปืนลงทันที
เขาเห็นไอแซคจับมือหญิงสาวและพยายามทำให้เธอสงบลง
หญิงสาวกอดแขนอันอบอุ่นของไอแซคและร้องไห้ออกมา
ไม่นานในห้องก็เต็มไปด้วยผู้คน
“ไอแซค!!” อิสซาเบลล่าเข้ามาในห้องด้วยสภาพที่ผมยุ่งเหยิง เธอหอบหนักเพราะวิ่งไปทั่วโรงพยาบาล
ไม่นาน แม็กซ์เวล อลิซ และคนอื่นๆก็เข้ามาในห้องเช่นเดียวกัน
ทุกคนถอนหายใจโล่งอก
แต่แล้วปัญหาอื่นก็เกินขึ้นตามมา
อลิซและอิสซาเบลล่าเห็นหญิงสาวกำลังกอดแขนไอแซคอันล้ำค่าของพวกเธอ
อากาศอึมครึมเหมือนพายุกำลังจะถาโถมเข้ามาในห้อง
ไอแซคลูบหัวของหญิงสาวเพื่อพยายามทำให้เธอสงบลงโดยไม่รู้ว่านี่ทำให้สถานการณ์แย่ลงไปอีก
เขาไม่เคยแสดงความห่วงใบต่อคนอื่นแบบนี้มาก่อน!
แน่นอนว่าแม้แต่คนในครอบครัวของเขาเอง ถ้าหากพวกเขาป่วยอย่างมากไอแซคก็แค่ช่วยส่งข้าวส่งน้ำแล้วก็ตบไหล่เบาๆเท่านั้น!
