680 - นรก!
680 - นรก!
เมืองโบราณจื่อเทียน ได้ผ่านสถานการณ์อันเลวร้ายและรอดพ้นจากหายนะทุกรูปแบบ จนทุกวันนี้มันยังคงตั้งตระหง่านราวกับอสูรโบราณขนาดใหญ่
เย่ฟ่านและคนอื่นๆไม่ได้พักอยู่ที่นี่นาน พวกเขาเดินทางสู่ที่ตั้งของดินแดนศักสิทธิ์คฤหาสน์ม่วงเพื่อ "ปรองดอง" ตามแผนการ ระหว่างทางสุนัขสีดำตัวใหญ่รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
เมื่อพวกเขาถามผู้คนเกี่ยวกับตำแหน่งเฉพาะของดินแดนศักสิทธิ์คฤหาสน์ม่วงหลายคนแสดงท่าทีแปลกๆ "เทพ" เหล่านี้ต้องการทำอะไร?
“โดยธรรมชาติแล้ว ข้าต้องการไปเยือนดินแดนโบราณคฤหาสน์ม่วงเพราะพวกเราต้องการโจมตีที่นั่น!” สุนัขสีดำตัวใหญ่เห่า
สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาคนเหล่านี้มีนักปราชญ์โบราณติดตามอยู่ด้านข้างตลอดเวลา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาจะอาศัยประโยชน์นี้โดยการโจมตีดินแดนศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงจริงๆ
ตั้งแต่สมัยโบราณดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทุกแห่งล้วนมีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา ต่อให้เป็นสิ่งมีชีวิตอมตะมาด้วยตัวเองก็ใช่ว่าจะทำลายได้ง่ายๆ
ในภูเขาที่อยู่ห่างจากเมืองจื่อเทียนหลายพันลี้ หมอกสีม่วงปกคลุมทุกที่ และต้นไม้โบราณนั้นเขียวชอุ่มตลอดกาล เหมือนกับเส้นเลือดเซียนที่เลี้ยงดูดินแดนแห่งนี้ให้อุดมสมบูรณ์
เย่ฟ่านและคนอื่นๆ เดินไปจนสุดทางและมาถึงภูเขาเซียนลูกนี้ ข้างหลังพวกเขามีผู้คนหลายพันปรากฏขึ้น พวกเขาคือกลุ่มคนที่ต้องการเป็นพยานในเหตุการณ์อันยิ่งใหญ่
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาไม่มีผู้ใดกล้าขวางทางกลุ่มของเย่ฟ่าน แต่ที่ด้านหลังของพวกเขาไม่ไกลกลับมีผู้คนมากมายคอยติดตามอย่างใกล้ชิด
กระบี่ของเย่ฟ่านเชือดบุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางจนตาย การลงมือของเขาเขย่าจิตใจของยอดฝีมือรุ่นเยาว์ทั้งหมด
ในขณะเดียวกันชายชราผู้บ้าคลั่งก็ลงมือสังหารยอดฝีมือระดับผู้สูงสุดไปมากมายในจำนวนนั้นมีแม้กระทั่งผู้ยิ่งใหญ่ระดับครึ่งเซียน
นิกายสูงสุดของจงโจวได้รับความอับอายอย่างหนักข่าวนี้แพร่กระจายไปทั่วโลก แม้แต่ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ของนิกายหยินหยางก็ไม่กล้าดำเนินการใดๆ นั่นแสดงให้เห็นถึงความร้ายแรงของสถานการณ์
“เจ้าหมา อย่าวิ่งไปข้างหน้า เจ้าต้องเดินตามพี่ใหญ่และคนอื่นๆ” หนานหนานน้อยเงียบและประพฤติดีในขณะที่นั่งบนหลังของจักรพรรดิดำ เมื่อเห็นว่ามันตื่นเต้นมากเกินไปนางจึงส่งเสียงตักเตือน
“ไม่ต้องห่วง ไม่มีใครกล้าโจมตีพวกเราอย่างแน่นอน” สุนัขสีดำตัวใหญ่ไม่สนใจ มันวิ่งไปบนหน้าผาเพื่อมองหาน้ำอมฤตที่ไม่มีใครเทียบได้
นี่คือแดนสวรรค์ที่มีต้นสนตั้งตระหง่านท่ามกลางภูเขาและโขดหิน นกกระเรียนโฉบอยู่บนท้องฟ้า น้ำตกที่เต็มไปด้วยพลังงานแห่งจิตวิญญาณไหลอ้อยอิ่ง
หากจะบอกว่าที่นี่ไม่มีสมบัติสวรรค์ซ่อนอยู่นั้นคงเป็นเรื่องที่ไร้สาระมากเกินไป
“เจิ้ง!”
ทันใดนั้นเจตนาฆ่าที่เยือกแข็งและกัดก็พุ่งออกมา ลำแสงกระบี่อันน่ากลัวสามารถแยกภูเขาแบ่งท้องฟ้า และมันก็พร่างพราวราวกับดาวหาง!
สุนัขสีดำตัวใหญ่โกรธมาก มันไม่คิดว่าจะมีใครกล้าลอบสังหารพวกมันภายใต้การดูแลของชายชราผู้บ้าคลั่ง และการโจมตีครั้งนี้ดุร้ายมากคล้ายกับต้องการจะตัดศีรษะมันในครั้งเดียว
“วัง!”
ในขณะนี้จักรพรรดิดำไม่ได้หลบกระบี่ที่น่าตกใจเพราะมันสายเกินไปแล้ว ปากที่ปิดสนิทของมันคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว มวลอากาศที่มีความร้อนสูงพุ่งออกมาราวกับลมหายใจมังกร
“บูม!”
เสียงระเบิดดังขึ้นเหมือนกับกองทัพม้านับพันที่กำลังควบตะบึง คลื่นเสียงคำรามของจักรพรรดิดำสั่นสะเทือนทั้งสวรรค์และปฐพีทำให้ภูเขาขนาดใหญ่แตกออกจากกัน
อย่างไรก็ตาม แสงกระบี่นั้นเฉียบคมจนน่าเหลือเชื่อ เป้าหมายของมันคือเด็กหญิงตัวเล็กๆที่อยู่บนหลังของจักรพรรดิดำโดยต้องการสังหารนางในครั้งเดียว
สุนัขตัวใหญ่สีดำตกใจและโกรธมาก มันมีกล้ามเนื้อทองแดงและกระดูกเหล็ก ต่อให้กระบี่ที่น่ากลัวกว่านี้ก็ไม่สามารถทำอะไรมันได้ แต่เด็กหญิงตัวเล็กๆกลับไม่ใช่เช่นนั้น?
คิ้วของมันแยกออก และดวงตาที่สามของมันได้เปิดขึ้น แสงสีดำที่น่าสยดสยองยิงไปข้างหน้าเพื่อขวางท่าสังหารจากยอดฝีมือที่โจมตีเข้ามา
“แดง!”
ลำแสงยิงจากดวงตาแนวตั้งของจักรพรรดิสีดำกระทบกระบี่ประกายไฟกระจัดกระจายไปทุกทิศทุกทาง กระบี่นั้นชะลอความเร็วลงเป็นอย่างมากแต่ก็ยังมุ่งเข้าหาเสี่ยวหนานหนานอยู่เช่นเดิม
ในระยะไกล เย่ฟ่านได้ยินเสียงกรีดร้องของสุนัขสีดำตัวใหญ่ กระบี่มังกรดำของเขาก็ถูกขว้างออกไปด้วยความเร็วที่แม้แต่ตัวเขาก็ยังคาดไม่ถึง!
แต่ต่อให้เย่ฟ่านเร็วกว่านี้มันก็ไม่มีทางเร็วไปกว่ากระบี่ที่กำลังแทงเข้าไปในหน้าผากของเสี่ยวหนานหนาน ใบหน้าเล็กๆ ของนางเป็นสีขาวเหมือนหิมะ นางตกอยู่ในอันตราย และกระบี่ก็กำลังจะสัมผัสกับหน้าผากของนางแล้ว
“บูม!”
ทะเลสีทองแห่งสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาพุ่งไปข้างหน้า พวกมันก่อตัวกลายเป็นหม้อศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่ที่ฟาดเข้าใส่กระบี่สังหาร
“แดง!”
โชคดีที่จักรพรรดิดำเร่งเร้าพลังแห่งดวงตาทั้งหมดโดยไม่สนใจว่าจะสูญเสียพลังศักดิ์สิทธิ์ไปเท่าไหร่ และมันทำให้การเคลื่อนไหวของกระบี่ช้าลงไปชั่วขณะ
“ป๊า”
กระบี่สังหารถูกขวางไว้ แต่ก็ยังเฉือนเนื้อก้อนใหญ่จากศีรษะของจักรพรรดิดำออกไปซึ่งทำให้มันได้รับความเจ็บปวดเป็นอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม แม้ว่ามือสังหารจะลงมือประสบความล้มเหลวแต่กลิ่นอายสังหารที่ปรากฏออกมาจากความว่างเปล่าก็เปลี่ยนเป้าหมายกลายเป็นเย่ฟ่าน!
นี่คือกลุ่มยอดฝีมือในระดับผู้สูงสุด และทักษะการลอบสังหารของพวกเขาน่ากลัวอย่างยิ่ง หากเย่ฟ่านถูกโจมตีเข้าไปรับรองว่าวิญญาณของเขาจะต้องแหลกสลายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ปัง!”
ในขณะนี้ชายชราผู้บ้าคลั่งที่ยืนอยู่นอกภูเขาได้ถอนหายใจเบาๆ เขายืนนิ่งอยู่บนท้องฟ้าและปลดปล่อยหมอกสีขาวที่เหมือนมังกรพุ่งออกไปข้างหน้า
สวรรค์และปฐพีดูเหมือนจะหยุดนิ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดความเคลื่อนไหว มีเพียงหมอกสีขาวที่เกิดขึ้นจากลมหายใจของเขาเท่านั้นที่ยังคงเคลื่อนเข้าหากลุ่มนักฆ่าจากศาลสวรรค์
“บูม!”
กระบี่สังหารกลายเป็นเพียงเศษเหล็ก ชายชุดดำที่แฝงตัวอยู่ในเงามืดร่วงลงมาจากท้องฟ้า จากสายตาที่ไร้ประกายนั่นแสดงให้เห็นว่าวิญญาณของเขาถูกทำลายไปแล้ว
ในเวลาเดียวกันศพของผู้คนมากมายร่วงตกลงมาพร้อมกัน ร่างกายของพวกเขาแห้งเหี่ยวอย่างน่าเหลือเชื่อคล้ายกับศพที่ตายมาเป็นพันปีแล้ว
“ศพของปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ในสมัยโบราณ มีคนกล้าที่จะเอาศพของปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้มาทำเป็นหุ่นเชิด!” สุนัขสีดำตัวใหญ่ตกใจ
“ยอดฝีมือที่แข็งแรงที่สุดเป็นอันดับสองของศาลสวรรค์ปรากฏแล้ว ทักษะเช่นนี้มีเพียง”นรก“เท่านั้นที่ทำได้!”
ดวงตาของเย่ฟ่านเย็นชา และอีกฝ่ายต้องการฆ่าพวกเขาโดยไม่สนใจว่าจะเสียค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ นั่นแสดงให้เห็นว่าผู้ว่าจ้างมีความแค้นกับพวกเขาอย่างลึกซึ้ง
“พี่ใหญ่…เจ้าได้รับบาดเจ็บหรือไม่?” เสี่ยวหนานหนานตกใจแต่ก็ยังเป็นห่วงความปลอดภัยของทุกคน
ก่อนหน้านี้กระบี่สังหารชี้ไปที่กึ่งกลางคิ้วของนางโดยตรง มันทำให้ใบหน้าของเด็กหญิงตัวเล็กๆเปลี่ยนเป็นสีขาวราวกับหิมะ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยน้ำตา และนางหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด
ไม่ว่าอย่างไรนางก็เป็นเพียงเด็กผู้หญิงที่มีอายุสามขวบเท่านั้น นางจะเคยประสบเรื่องเช่นนี้มาก่อนได้อย่างไร หากเป็นเด็กวัยเดียวกันพวกนางคงกำลังหัดพูดและแทบเป็นไปไม่ได้ที่สถานการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น
“ไม่ต้องกลัว ข้าปลอดภัย” เย่ฟ่านก้าวไปข้างหน้าและปลอบโยนนางเบาๆ
ในเวลานี้หลี่เหอซุยก็ตะโกนด้วยความโกรธ “พวกเจ้ากินหัวใจเซียนมาหรือไม่จึงกล้าโจมตีเราที่อยู่ภายใต้การดูแลของปราชญ์โบราณ!”
“เจ้าร่ำร้องไปก็ไร้ประโยชน์ คนพวกนี้เป็นเพียงซากศพ พวกเขาไม่มีชีวิตจิตใจ” สุนัขสีดำตัวใหญ่ถอนหายใจเบาๆ
“ในเมื่อพวกเขาสามารถค้นหาซากศพของปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์มามากมาย คนที่นั่งบัญชาการอยู่ในศาลสวรรค์จะมีความแข็งแกร่งแค่ไหน” หลี่เหอซุยกล่าวด้วยความกลัว
“พวกเขากำลังทดสอบข้า” เย่ฟ่านพูดกับตัวเอง
“ใช่ พวกเขากำลังทดสอบว่าเจ้ากลายเป็นคนพิการแล้วหรือไม่” สุนัขสีดำตัวใหญ่พยักหน้าและพูดว่า
“ตามปกติแล้วอย่างมากสุดพวกเขาก็ส่งมาแค่ซากศพในระดับผู้แข็งแกร่งอาณาจักรแปลงมังกรมา แต่ครั้งนี้เพื่อตรวจสอบความแข็งแกร่งของเจ้าพวกเขาได้ใช้ซากศพของผู้สูงสุด และดูเหมือนพวกเขาจะได้รับคำตอบแล้ว!”
“ศาลสวรรค์ไม่เกรงกลัวต่อปราชญ์โบราณหรือ?” คิ้วของเย่ฟ่านขมวดแน่นและมองไปยังชายชราผู้บ้าคลั่งด้วยความกังวล
