ตอนที่ 11 ไม่อนุญาตให้ตาย
ยิงคู่ทั้งสองถูกใช้ และลูกศรสี่ดอกก็พุ่งผ่านอากาศ
นักล่าทั้งสองไม่ใช่ผู้เล่นที่โดดเด่น แต่การได้เป็นส่วนหนึ่งของฝูงหมาป่าที่ติดตามเซเฟอร์วูล์ฟในหลากหลายเกมมาเป็นเวลานาน การขัดขวางศัตรูจากการดื่มยาเป็นการเคลื่อนไหวพื้นฐาน พวกเขาทำมันดดยไม่ต้องรอให้หัวหน้าสั่ง
ซาซากิผู้น่าสงสารไม่สามารถรักษาตัวเองได้และถูกยิงแทน ทำให้พลังชีวิตของเขาลดน้อยลงไปอีก ตอนนี้เขามีพลังชีวิตเหลือเพียงสี่เปอร์เซ็นต์เท่านั้น
ดราโก้เหยาไร้คำกล่าวเพราะการเคลื่อนไหวของซาซากิ เขาสั่งซาซากิให้รักษาตัวเองด้วยยา แต่ชายคนนั้น เขาเอายาออกมาในระหว่างการต่อสู้ เขาบ้าหรือเปล่า?
ซาซากิถูกบังคับให้ต้องล่าถอยในขณะที่เขาปัดลูกศรที่พุ่งมาหาเขา แม้แต่การโจมตีปกติก็สามารถสร้างความเสียหายได้สูงเมื่อซ้อนทับกันซึ่งเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับพระก่อนหน้านี้ ดราโก้เหยาสังหารพระคนนั้นได้โดยไม่ใช้ทักษะ
สิ่งที่น่ารำคาญที่สุดเกี่ยวกับการโจมตีปกติก็คือแม้ว่าพวกมันจะไม่สามารถขัดขวางการโจมตีได้อย่างสมบูรณ์ แต่ก็เป็นไปได้ที่จะขัดขวางการเคลื่อนไหวของทักษะได้เล็กน้ย การถูกขัดจังหวะแบบนั้นทำให้ซาซากิหงุดหงิดมาก
“เจ้าพวกขี้ขลาด! ไอ่พวกไร้อัณฑะ!” ซาซากิตะโกนออกมา มันเป็นคำด่าที่รุนแรงที่สุดที่เขาได้รับจากการศึกษาชนชั้นสูง
นักล่าเห็นว่าคูลดาวน์สำหรับยิงคู่หมดลงและยิงลูกศรอีกชุดหนึ่งทันที
“ตายซะ!” เซเฟอร์วูล์ฟยังใช้ฟันเสี้ยวจันทร์ของเขาพร้อมกับทักษะของนักล่าในขณะที่เขาพุ่ง แม้ว่าซาซากิจะเร็วพอที่จะป้องกันลูกศรทั้งสี่ด้วยดาบได้ แต่ซาซากิก็ไม่เร็วพอที่จะป้องกันฟันเสี้ยวจันทร์
อาวุธปะทะกันดังก้อง มันฟังดูสมจริงมาก… มันฟังดูไม่เหมือนมาจากเกมเลย
ดราโก้เหยากระโจนไปตรงหน้าซาซากิและเหวี่ยงหอกของเขาเพื่อป้องกันฟันเสี้ยวจันทร์ที่มั่นใจของเซเฟอร์วูล์ฟ ในเวลาเดียวกัน ลูกศรทั้งสี่ดอกก็พุ่งเข้ามาหาเขา เขาจ้องมองไปที่วิถีของลูกศรและเอื้อมมือขวาของเขาออกไป
หลังจากนั้น เขาก็จับลูกศรสามดอกด้วยมือเปล่าของเขา อย่างไรก็ตาม ลูกศรดอกสุดท้ายพุ่งผ่านไหล่ของเขาและมีเลือดไหลออกมาจากบาดแผล
“อั๊ค!” ดราโก้เหยาร้องออกมาจากความเจ็บปวดที่รุนแรง ความเจ็บปวดนี้เทียบได้กับสิ่งที่เขารับรู้ได้ในโลกจริง
“ฟู่วว…” เสียงบ่นต่ำดังมาจากด้านหลังในขณะที่เขาอ้าปาก
ดราโก้เหยาหันกลับมา นักรบที่ไล่ตามดราโก้เหยาฉวยโอกาสลอบโจมตีซาซากิ ด้วยพลังชีวิตที่เหลือเพียงสี่เปอร์เซ็นต์ ซาซากิทำได้เพียงแค่พึมพำก่อนที่จะกลายเป็นศพ วิญญาณของเขาลอยขึ้นกลางอากาศในขณะที่เขามองไปที่นักรบที่โจมตีเขาจากด้านหลังด้วยความโกรธแค้น
โดยไม่สนว่านักรบจะมองเห็นซาซากิที่เปลี่ยนเป็นวิญญาณหรือไม่ ซาซากิกดปุ่มเกิดใหม่ทันทีโดยไม่ได้ละสายตาจากไอเท็มที่อยู่บนพื้นซึ่งเป็นไอเท็มเดียวที่เขาสวมใส่ตลอดการต่อสู้ ดาบยาวโลหะละเอียด
“เจ้านาย! มันดร็อป!” นักรบหยิบดาบยาวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และใช้ทักษะพุ่งเพื่อไปรวมกลุ่มกับเซเฟอร์วูล์ฟ
“ทำได้ดีมาก!” เซเฟอร์วูล์ฟกล่าวชมเชย พวกเขาสามารถได้รับดาบยาวซึ่งมีมูลค่า 5,000 ดอลลาร์ได้ เป็นไปไม่ได้ที่จะร่ำรวยโดยไร้โชค
“เจ้านาย… เราจะทำยังไงกับชายคนนี้ดีล่ะ?”
“ฮึ่ม!” เซเฟอร์วูล์ฟจ้องไปที่ชายคนนั้น เขาไม่สามารถบอกได้ว่าทำไมเขาถึงรังเกียจชายคนนั้น ไม่ต้องกล่าวถึงพวกพ้องของเขาที่เสียเลเวลเพราะชายคนนั้น “ฆ่าเขา! หอกของเขาไม่ใช่ไอเท็มหายาก แต่หอกไม่ทั่วไปก็ยังคงขายได้หลายร้อยดอลลาร์! เราจะเลี้ยงฉลองกันหลังจากที่เราขายมัน!”
ครั้งนี้ ผลลัพธ์ของการต่อสู้นั้นชัดเจนมาตั้งแต่ต้น
แม้ว่าจะมีเลเวลต่ำกว่าดราก้อนสเปียร์ ความเสียหายของซาซากิก็อยู่ในระดับที่ต่างออกไปด้วยดาบยาวหายากของเขา ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้มันเป็นสี่ต่อหนึ่ง ทำให้ดราโก้เหยามีศัตรูที่ต้องรับมือเพิ่มอีกหนึ่งคน เมื่อเทียบกับการตอ่สู้ครั้งก่อนพร้อมกับซาซากิแล้ว
“หืม? ที่ผ่านมานายทำเหมือนกับว่านายทรงพลังมากไม่ใช่เหรอ?” เซเฟอร์วูล์ฟเยาะเย้ยมือหอกเพียงคนเดียว โดยไม่สนใจข้อเท็จจริงที่ว่าการโจมตีของเขาถูกปัด ลูกศรทั้งสี่ดอกพุ่งไปหาดราโก้เหยา และนักรบอีกคนหนึ่งกำลังเหวี่ยงฟันเสี้ยวจันทร์มาหาดราโก้เหยาเช่นกัน
ดราโก้เหยาไม่ได้ตอบกลับ ไม่สิ เขาไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะทำเช่นนั้น แม้ว่าคนเหล่านี้จะเป็นขยะเมื่อเทียบกับตาแก่บ้า แต่พวกเขาก็มีจำนวนมากกว่า และด้วยการประสานการโจมตีทั้งระยะประชิดและรยะไกล เขาจึงถูกบังคับให้อยู่ในจุดที่ยาลำบาก
มันเจ็บจริงๆ… มีบาดแผลบนร่างกายของเขา แต่แถบพลังชีวิตบัดซ*นั้นไม่มีให้เห็นบนอินเทอร์เฟซของเขา เขาสามารถบอกได้ว่าเขาอยู่ไม่ไกลจากความตายมากนัก
เขายังหวังว่าเขาจะตายเร็วขึ้นเพื่อที่เขาจะได้เกิดใหม่ในเมือง เขาจะได้ไม่ต้งทนทุกข์ทรมาณแบบนี้ ถึงอย่างนั้น หลังจากที่ได้รับการฝึกฝนซึ่งเกือบจะเป็นการทุบตีฝ่ายเดียวจากตาแก่บ้าแล้ว ทักษะหอกของเขาก็ฝังลึกอยู่ในกระดูกของเขา เขาแทบจะไม่ต้องคิดในขณะที่เขาปัดและป้องกันการโจมตีที่เข้ามาโดยสัญชาตญาณ
“เจ้านาย! เขาทนได้อีกไม่นานแล้ว!”
คนทั้งสี่ล้วนเป็นนักเล่นเกมที่โชกโชน แม้ว่าจะมองไม่เห็นพลังชีวิตของศัตรู แต่พวกเขาก็สามารถคาดเดาได้ ด้วยความเสียหายที่พวกเขาทำได้ พลังชีวิตของเขาก็อาจจะลดเหลือหนึ่งในห้าแล้ว
“อั๊คค!” ลูกศรแทงเข้าที่ไหล่ของดราโก้เหยาพร้อมกับเสียงดังฉึก
“ชิ! นายเป็นผู้ชาย แต่นายกลับร้องเสียงหลงราวกับผู้หญิงเพราะลูกศร!”
เซเฟอร์วูล์ฟเป็นคนที่กลอกตา ชายคนนี้ดูแข็งแกร่งและดูไม่เหมือนกะเทย… เขาตั้งค่าการับรู้ความเจ็บปวดเป็นร้อยเปอร์เซ็นต์งั้นเหรอ? เขาเป็นคนโง่ใช่มั้ย?
การรับรู้ความเจ็บปวด 100 เปอร์เซ็นต์หมายความว่าสมองของผู้เล่นจะได้รับการตอบสนองความเจ็บปวดในโลกจริงด้วย การถูกฟันด้วยดาบในเกมจะรู้สึกเหมือนกับการถูกฟันในชีวิตจริง
อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นจะไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไปเมื่อพลังชีวิตเหลือสิบเปอร์เซ็นต์ ความเจ็บปวดจากการถูกสังหาร… แม้แต่บริษัทที่เปิดตัวเรียลเวิลด์ก็ไม่สามารถรับประกันว่าจะไม่ส่งผลให้เกิดความตายในโลกจริง
หากสมองได้รับความาู้สึกของการถูกสังหาร อาจเป็นไปได้ที่คนคนนั้นจะตายในชีวิจริง มันเหมือนกับว่่าผู้คนรู้สึกราวกับกำลังร่วงหล่นในความฝัน และตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่คล้ายกัน
ในขณะที่เซเฟอร์วูล์ฟครุ่นคิดอยู่นั้น ก็มีแสงสีขาวประกายตรงหน้าพวกเขา
“บ้าไรเนี่ย!”
แสงทำให้ผู้ที่โจมตีทั้งสี่ถอยกลับไป แต่ดราโก้เหยาถูกแสงสีขาวกลืนกิน
…
“ที่นี่คือที่ไหนกัน?”
ดราโก้เหยามองไปรอบตัว สถานที่อันนองเลือดที่พวกเขาต่อสู้กันอยู่นั้นไม่มีให้เห็นอีกต่อไป มันถูกแทนที่ด้วยความขาอันกว้างใหญ่ที่ปกคลุมแม้กระทั่งพื้นดิน รู้สึกราวกับเขากำลังยืนอยู่ในมิติสีขาวล้วน
“เจ้าหนูน้อยดราโก้” เมื่อได้ยินเสียงชราอันแหบแห้ง มันก็ทำให้ทั้งร่างกายของเขาสั่นสะท้าน
“ตาแก่บ้า?”
“โฮะโฮะ” ภาพเงาของชายชราโผล่ออกมาจากความว่างเปล่าสีขาว แม้ว่าใบหน้าของเขาจะเต็มไปด้วยรอยย่นและการเคลื่อนไหวของเขาจะบ่งบอกถึงอายุของเขา ชายชราก็ยังคงยืนตรงราวกับหอก แน่วแน่และไม่ย้อท้อ
“ตาแก่บ้า! ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้ล่ะ! หลายปีที่ผ่านมาคุณไปอยู่ที่ไหนกัน! ที่นี่คือที่ไหนกัน?” ตรงกันข้ามกับความสงบอันเยือกเย็นของเขา เขาก็เอ่ยถามชายชราหลายอย่าง ชายชรามองชายหนุ่มด้วยดวงตาที่สงบและเงียบเชียบ
ก่อนที่ฉันจะสังเก เจ้าหนูก็โตแล้ว…
“ดราโก้ ตั้งใจฟังสิ่งที่ฉันกำลังจะพูดให้ดี” ตาแก่บ้าดูจริงจังมากจนดราโก้เหยารู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย ในความทรงจำของเขา ตาแก่บ้ามักจะเป็นคนที่ไร้ความกังวลราวกับตาแก่บ้าไม่สนใจโลกนี้แม้แต่น้อย
“เกมนี้… นายต้องไม่ตาย”
“หรือจะให้ฉันพูดว่าสำหรับคนอื่น นี่คือเกม อย่างไรก็ตาม สำหรับนาย นี่ไม่ใช่เกม ฉันช่วยนายได้แค่ครั้งเดียว แค่ครั้งเดียวเท่านั้น”
ตาแก่บ้าจริงจังอย่างแท้จริง ดราโก้เหยานั้นอยากหัวเราะ แต่เขาก็รู้ว่าเขาทำไม่ได้
Fanpage : ผีเสื้อกลางคืน
