591 - ฟันของผู้ยิ่งใหญ่ 

1901 - ฟันของผู้ยิ่งใหญ่

หลังจากที่อี้ไห่ออกจากตำหนักเซียนแล้วยังมีมหาอำนาจอีกมากมายที่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้เขาเดินทางมาเยี่ยมเยียน

ตอนนี้ประตูของอาณาจักรเซียนถูกเปิดออกพวกเขาจะเลือกเมล็ดพันธุ์ชั้นยอดนิกายใหญ่ล้วนต้องการส่งผู้คนไป

แต่จะมีสักกี่คนที่สามารถต่อสู้บนเวทีได้จริงๆ? นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาต้องการส่งคนเข้าไปในอาณาจักรเซียนผ่านวิธีการอื่น

นั่นคือเหตุผลที่บรรดาทุกนิกายต่างก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้เป็นที่โปรดปรานโดยเชิญอี้ไห่มาเยี่ยมเยียนโดยไม่คำนึงถึงค่าใช้จ่าย

“ ผู้คนจากดินแดนเซียนมาถึงที่นี่สามพันแคว้นนับเป็นอะไรได้ในสายตาพวกเขา มันไม่มีทางเทียบได้กับถิ่นที่อยู่ของผู้อมตะที่แท้จริง!

ในขณะเดียวกันผู้เชี่ยวชาญที่นี่ไม่สามารถเปรียบเทียบกับผู้เชี่ยวชาญที่ยอดเยี่ยมของพวกเขาได้เช่นเดียวกัน ความแตกต่างของพลังนั้นมากเกินไป”

“แน่นอน. แม้ว่าชื่อของฮวงจะทำให้โลกสั่นคลอนแต่เมื่อเทียบกับอี้ไห่ผู้ยิ่งใหญ่เขาจะพ่ายแพ้โดยไม่มีโอกาสชนะ”

เมื่ออี้ไห่ได้ยินเช่นนี้เขาก็พูดว่า“น่าเสียดายจริงๆที่เขาพิการไปแล้ว”

“การที่เขาพิการมันไม่มีอะไรมากไปกว่าการรักษาชื่อเสียงสุดท้ายของเขา มิฉะนั้นหากเขาพ่ายแพ้อย่างแท้จริงสิ่งนั้นก็จะไม่น่าดูเกินไป” มีคนกล่าวเสริม

“เป็นเรื่องที่น่าเสียดายจริงๆ ข้าไปตามหาน้องชายของเขาความสามารถของเขาไม่ได้เลวร้าย แต่ประสบการณ์ของเขานั้นด้อยเกินไปเป็นเพียงแค่บุปผาในเรือนกระจก การที่ข้าไม่ได้สังหารเขาไปนั้นก็เพียงเห็นแก่ไปหน้าของภูเขาห้าใบหน้าเท่านั้น” อี้ไห่กล่าว

ทุกคนตะลึงงันตระกูลฉินมีภูเขาห้าใบหน้าซึ่งสามารถทำให้แขกผู้มาเยือนทุกคนจากดินแดนอมตะรู้สึกหวาดกลัวได้

“ย้อนกลับไปตอนนั้นภูเขาห้าใบหน้ามีชื่อเสียงมากแม้กระทั่งในอาณาจักรเซียน” อี้ไห่กล่าว อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดมากเกินไป

ในตอนนี้อี้ไห่กำลังรอทั้งวันทั้งคืน แต่น้องสาวของเขาอี้หลัวยังคงไม่กลับมา

สิ่งนี้ทำให้เขาขมวดคิ้ว ผู้ยิ่งใหญ่วัยเยาว์ของอาณาจักรเซียนได้เตือนพวกเขาว่าพวกเขาต้องระวังอย่างยิ่งพวกเขาต้องหาความลับของอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าโดยไม่อาจล้มเหลว

“คงไม่ใช่ว่าพวกเขาไปท่องเที่ยวอยู่หรอกนะ เห็นทีข้าต้องลงไปด้วยตัวเอง!” เขาพูดกับตัวเองรู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย

“ผู้ยิ่งใหญ่กำลังจะไปสู่อาณาจักรแห่งความว่างเปล่า?” มีคนถาม.

“ถูกต้องซูฮุ่ยและน้องสาวของข้ายังไม่กลับมาดังนั้นข้าจึงรู้สึกไม่สบายใจต้องไปดูให้เห็นด้วยตาของตัวเอง” อี้ไห่ตอบ

พวกเขาบอกทุกคนว่าจุดประสงค์ในการมาคือการเดินทางทั่วเก้าสวรรค์สิบพิภพ

แต่พวกเขาไม่มีทางเข้าสู่แปดดินแดนที่ต่ำกว่า ดังนั้นพวกเขาจึงต้องมุ่งหน้าไปตามเส้นทางของอาณาจักรวิญญาณและเข้าทางนี้

“บางทีพวกเขาอาจรู้สึกว่าดินแดนเบื้องล่างค่อนข้างสวยงามวัฒนธรรมท้องถิ่นของพวกเขาก็ไม่เลวดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจอยู่ต่ออีกวัน หรือบางทีพวกเขาอาจจะท้าทายสิ่งมีชีวิตอยู่ในอาณาจักรนั้น” มีคนกล่าว

“ถ้าอย่างนั้นการที่ข้าจะไปเที่ยวด้วยก็เป็นเรื่องที่ดีพร้อม อันที่จริงถ้าข้าสามารถพบเจอกับฮวงได้ก็คงจะดีกว่านี้ ช่างน่าเสียดายเวลามันล่วงเลยมาหลายวันแล้วเขาน่าจะพิการอย่างสมบูรณ์” อี้ไห่ลุกขึ้นยืน

“ผู้ยิ่งใหญ่ต้องล้อเล่นแน่เขาไม่มีทางสู้กับท่านได้อย่างแน่นอน”

“ มันเป็นเพียงความเสียใจส่วนตัวเล็กน้อยที่ข้าไม่สามารถต่อสู้กับฮวงด้วยตัวเองได้ เฮ้อ! อย่างไรก็ตามจากน้องชายของเขาทำให้ข้ารู้สึกผิดหวังในสายเลือดนี้จริงๆ

การไปครั้งนี้ของข้าเพียงเพื่อแสวงโชคเท่านั้นหวังว่าจะพบเขาในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่า” อี้ไห่กล่าวพร้อมกับถอนหายใจด้วยความเสียใจ

วันนั้นเขาเข้าสู่อาณาจักรวิญญาณ

ที่ประตูแดนผู้คนมากมายยืนขึ้นทักทายเขาด้วยความเคารพ

อี้ไห่พยักหน้ายิ้ม แต่ไม่พูดอะไรจากนั้นก็เดินตรงไปยังประตูของอาณาจักรแห่งความว่างเปล่า

“ข้าลืมบอกผู้ยิ่งใหญ่ว่ามีบางอย่างแปลกประหลาดที่นี่ราวกับว่ามีคนถอนหายใจอยู่ด้านหลังประตู”

“ลืมไปเถอะมันอาจจะเป็นแค่จินตนาการของเรา ยิ่งไปกว่านั้นหากมีบางสิ่งเกิดขึ้นจริงก็ไม่ใช่ว่าจะมีอะไรต้องกังวลเช่นกัน ผู้ยิ่งใหญ่ต้องการท้าทายฮวงไม่ใช่หรือ? ข้ามั่นใจว่าเขาไม่มีใครเทียบได้”

คนเหล่านี้คุยกันอย่างเงียบๆ

บนแท่นบูชานกกระจอกทองแดงสือฮ่าวนั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ ไม่กังวลแม้แต่น้อย เขามั่นใจว่าพี่ชายของอี้หลัวจะปรากฏตัวแน่นอนมันเป็นเพียงเรื่องของเวลา

เขาได้ยินเสียงฝีเท้า มีคนกำลังมา!

“อ๊ะ?!” อี้ไห่หยุด เขาเห็นร่างด้านหลังของใครบางคนบนแท่นบูชานกกระจอกทองแดง คนๆนั้นสงบนิ่งมากแค่นั่งเฉยๆแบบนั้นเหมือนกำลังรออะไรบางอย่าง

"เจ้าคือใคร? เจ้ามาทำอะไรที่นี่?" เขาถาม.

“เฝ้าโพลงรอกระต่ายส่วนกระต่ายก็คือเจ้า” สือฮ่าวตอบโดยไม่ลุกขึ้น

ใบหน้าของอี้ไห่มืดลงทันที ดวงตาของเขามีความเย็นชาอีกฝ่ายเป็นคนตรงไปตรงและมีความสงบนิ่ง แต่ฝ่ายตรงข้ามปฏิบัติต่อเขาในฐานะอะไร?!

“เจ้ารู้หรือเปล่าว่าข้าเป็นใคร !!!” น้ำเสียงของเขาเย็นชา

“ข้ารอกระต่ายมาระยะหนึ่งแล้ว” สือฮ่าวตอบอย่างใจเย็น

“เจ้ากำลังรนหาที่ตาย” เสียงของอี้ไห่นั้นเย็นชามากเผยให้เห็นการแสดงออกที่โหดร้าย หลังจากมาถึงเก้าสวรรค์สิบพิภพไม่มีใครสักคนเดียวที่กล้าปฏิบัติต่อเขาด้วยการดูหมิ่นเช่นนี้

“เจ้าคือฮวงใช่ไหม” เขาไม่ได้สูญเสียความเยือกเย็นเขาแต่ได้ข้อสรุปนี้ทันที

สือฮ่าวลุกขึ้นหันกลับมามองเขาอย่างเย็นชา ไอสังหารถูกปลดปล่อยออกมาอย่างมากมายมหาศาล

“ใช่มันควรจะเป็นเจ้า เจ้าดูคล้ายกับเด็กตระกูลฉิน น่าเสียดายที่น้องชายที่ไม่น่าดูคนนั้นอ่อนแอเกินไป ข้าใช้เพียงแค่มือเดียวก็เพียงพอที่จะทุบตีเขาทำลายกล้ามเนื้อเส้นเอ็นในร่างกายรวมทั้งกระดูกของเขาจนหมดสิ้น เขาทำให้ข้าผิดหวังอย่างแท้จริง! ข้าสงสัยว่าพี่ชายของเด็กคนนั้นจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน!” อี้ไห่กล่าวพลางหัวเราะอย่างเย็นชา

นี่เป็นความตั้งใจ เขาเพียงแค่ต้องการสังเกตปฏิกิริยาของสือฮ่าว ในความเป็นจริงอี้ไห่รู้สึกได้แล้วว่าเขาได้พบกับศัตรูที่ไม่อาจจินตนาการได้คนผู้นี้แข็งแกร่งเหนือกว่าการคาดการณ์ของเขาไปมาก

“ในตอนแรกข้าตั้งใจจะไว้ชีวิตเจ้า!” สือฮ่าวกล่าวช้าๆหลังจากนั้นเขาก็ลงมืออย่างรวดเร็ว

“เยี่ยมมากเจ้ายังไม่ได้พิการเลย! วันนี้ข้ามาที่นี่ก็เพื่อจัดการเจ้าโดยเฉพาะ!” อี้ไห่ตะโกนพร้อมกับวิ่งไปข้างหน้าเพื่อโจมตีสือฮ่าว

ต้องบอกว่าพรสวรรค์ของเขานั้นยอดเยี่ยมไปกว่าซูฮุ่ยและอี้หลัวมาก เขาคือผู้ทรงพลังอย่างแท้จริง

พลังเสียงที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างของเขาสามารถสั่นสะเทือนแท่นบูชานกกระจอกทองแดงอย่างรุนแรง

หงหลง!

ราวกับว่าวันโลกาวินาศลงมายังสถานที่แห่งนี้ รัศมีสายฟ้าส่องประกายแวววาวโซ่คำสั่งของเทพเจ้าที่เชื่อมโยงกันทำให้แท่นบูชานกกระจอกทองแดงเกิดการสั่นไหว

สือฮ่าวตกใจเล็กน้อย บุคคลนี้ทรงพลังอย่างแท้จริงมันเกินจากการคาดเดาของเขา คนผู้นี้คือผู้แข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดาของอาณาจักรเซียน

ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงตอนนี้มีกี่คนในรุ่นเดียวกันที่สามารถต่อสู้กับสือฮ่าวได้ถึงขั้นนี้? พวกเขาจะถูกจัดการในระยะเวลาไม่เกินร้อยกระบวนท่าโดยไม่มีข้อยกเว้น

อย่างไรก็ตามหลังจากผ่านไปสองร้อยกระบวนท่าก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น

สือฮ่าวไม่ต้องการเสียเวลาอีกต่อไปกำปั้นของเขาส่องแสงราวกับว่าดวงอาทิตย์กำลังจะระเบิด สายฟ้าถูกยิงเข้าใส่อี้ไห่มากกว่าร้อยสายจนเขาไม่มีทางเลือกต้องระเบิดพลังโจมตีขั้นสูงสุดเพื่อต่อต้าน

น่าเสียดายที่เขาสามารถเคลื่อนไหวได้เพียงหลายสิบครั้งญาณวิเศษอันล้ำค่าของอี้ไห่ก็กระจัดกระจายออกด้านข้าง กำปั้นมหึมาของสือฮ่าวกระแทกเข้าใส่ใบหน้าของเขา

การปะทะกันของหมัดและกระดูกใบหน้าเกิดเสียงดังกึกก้อง รัศมีการโจมตีของสือฮ่าวพุ่งขึ้นสู่ด้านบนกระแทกเข้ากับประตูอาณาจักรวิญญาณ

"เกิดอะไรขึ้น?" ผู้คนที่รออยู่หลังประตูสะท้านหวั่นไหว

“มีฟันที่เปื้อนเลือดกระเด็นมา!” มีคนร้องขึ้นด้วยความตกใจ

แด๊งแด๊ง!

เสียงดังจากประตูแดนวิญญาณอีกครั้งทำให้ทุกคนตกตะลึง

ฟันมากกว่าสิบซี่บินขึ้นมากระแทกประตูอย่างรุนแรงหลายสิบครั้ง

“ทำไมข้ารู้สึกว่าฟันพวกนี้เหมือนกับฟันของผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรเซียน…”

เป็นเพราะฟันนั้นพิเศษมากมันมีสีขาวราวกับหิมะถูกโอบล้อมด้วยพลังเซียนอันมากมายมหาศาล

เมื่อไม่นานมานี้อี้ไห่ได้เข้าไปในอาณาจักรที่ต่ำกว่าผ่านสถานที่แห่งนี้ทำให้พวกเขาประทับใจอย่างมาก

บุคคลจากอาณาจักรเซียนผู้นี้มีริ้วสายฟ้าสีแดงเข้มวิ่งผ่านฟันขาวของเขาซึ่งมันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างน่าประหลาด