676 - บุตรศักดิ์สิทธิ์อีกคนที่ร่วงหล่น
676 - บุตรศักดิ์สิทธิ์อีกคนที่ร่วงหล่น
“ข้าไม่เกรงกลัวความตาย!”
บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางแสดงความมุ่งมั่นออกมา สีหน้าของเขาเย็นลง มือของเขาไขว้อยู่ด้านหน้า และพลังแห่งหยินหยางก็ผสานรวมกันและทำให้พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาเพิ่มขึ้นหลายเท่า
“บูม!”
รัศมีสีดำและสีขาวก่อตัวเป็นชิ้นส่วนของดวงดาวที่ไม่สิ้นสุด และท้องฟ้าที่กว้างใหญ่และน่าสยดสยองได้พังทลายลงมาอย่างรุนแรง
ใบหน้าของเย่ฟ่านเปลี่ยนสีและถอยกลับอย่างรวดเร็ว พลังต่อสู้ของคู่ต่อสู้เพิ่มขึ้นสี่ห้าเท่า การโจมตีแบบนี้น่ากลัวมาก และเขาไม่กล้ารับการโจมตีที่ไม่สนใจชีวิตของตัวเองของฝ่ายตรงข้าม
เขาเหยียบย่ำไปด้วยท่าเท้าของชายชราผู้บ้าคลั่งและหายไปในความว่างเปล่าก่อนจะเคลื่อนย้ายออกไปยืนอยู่ในระยะไกล
“เจ้าคิดว่าจะหนีไปได้!”
บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางเยาะเย้ย แผนภูมิหยินหยางเหนือศีรษะของเขากลายเป็นลำแสงไล่ตามเย่ฟ่านไปอย่างรวดเร็ว นี่เป็นการบีบบังคับให้เย่ฟ่านออกมาต่อสู้กันตรงๆ
บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้วิชาลับของสำนักเพื่อเปลี่ยนให้ตัวเองที่มีพลังชั้นแรกของอาณาจักรแปลงมังกรให้กลายเป็นยอดฝีมืออาณาจักรแปลงมังกรครั้งที่ห้า
การใช้ทักษะลับนี้เป็นการเดิมพันครั้งใหญ่ ต่อให้ได้รับชัยชนะเขาก็ยังได้รับผลสะท้อนกลับจนอาจจะกลายเป็นคนพิการ แต่หากเขาพ่ายแพ้เขาต้องตายอย่างแน่นอน ดังนั้นทางเรื่องนี้เขาจึงเป็นสิ่งที่เข้าใจได้
ผู้ชมต่างตกตะลึง ทักษะศักดิ์สิทธิ์สูงสุดของนิกายหยินหยาง ครอบคลุมทั้งสวรรค์และปฐพีมาตั้งแต่ยุคโบราณ นี่เป็นทักษะที่สามารถกวาดล้างบุคคลรุ่นเดียวกันโดยไม่เคยพ่ายแพ้มาก่อน
“เจ้าคิดว่าด้วยทักษะครึ่งๆกลางๆของเจ้าจะทำให้ข้ากลัวจริงๆ!”
เย่ฟ่านเยาะเย้ยก่อนที่หลุมดำจะหายไปจากท้องฟ้าและเปลี่ยนกลับมาเป็นแผนภูมิของเต๋าขนาดใหญ่อีกครั้ง
“บูม!”
นี่เป็นการตัดสินใจที่น่าตกใจ เขาทำการเพิ่มพลังศักดิ์สิทธิ์ของตัวเองมากขึ้นกว่าสิบเท่าด้วยทักษะที่อยู่ภายในเก้าญาณวิเศษลึกลับ และปะทะกับพลังศักดิ์สิทธิ์ที่เพิ่มขึ้นห้าเท่าของบุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางตรงๆ
แสงสีทองครอบคลุมทั่วทั้งท้องฟ้า ทุกอย่างพังทลาย และความปั่นป่วนของพลังงานที่ไม่รู้จบก็โหมกระหน่ำทำให้ทั้งสิบทิศสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
รอยแตกมากมายปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า ร่างของบุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางกลับหัวกลับหางและตกลงมาจากท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว
“นี่มันทักษะอะไรของเจ้า?” เขากรีดร้องอย่างสิ้นหวัง
“นี่คือญาณวิเศษที่ข้าใช้ทำลายทักษะอสูรทลายสวรรค์ของราชาเผิงน้อยปีกทอง ความรู้ในเรื่องหยินหยางครึ่งๆกลางๆของเจ้านับเป็นอะไรได้?” เย่ฟ่านกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“เจ้า...”
บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางตกตะลึง และจนถึงตอนนี้ในที่สุดเขาก็นึกถึงเก้าญาณวิเศษลึกลับ เพราะมันเคยมีข่าวลือว่าเย่ฟ่านอาจได้ฝึกฝนทักษะชนิดนี้จากนิกายไท่ซวน
อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีถึงความน่ากลัวของวิชาอสูรสวรรค์สวรรค์ของราชาเผิงน้อยปีกทอง
พูดกันตามตรงหากไม่ใช่ว่าเย่ฟ่านกำลังจะกลายเป็นคนพิการ มันไม่มีทางที่เขาจะกล้าข้ามจากภาคกลางมาที่นี่เพื่อล่าศีรษะของเย่ฟ่าน
แม้แต่ราชาเผิงน้อยปีกทองก็ยังครึ่งเป็นครึ่งตายไปแล้ว ยังมีใครในโลกที่จะกล้าต่อสู้กับเย่ฟ่านในช่วงที่แข็งแกร่งที่สุดได้
“ทักษะศักดิ์สิทธิ์หยินหยางมีความแข็งแกร่งเรื่องนี้ข้ายอมรับ เพียงแต่เจ้าอ่อนแอเกินไปจึงต้องตายอยู่ที่นี่!” เย่ฟ่านแสดงรอยยิ้มเย็นๆ ที่มุมปากของเขา
“ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นถึงทักษะศักดิ์สิทธิ์หยินหยางที่แท้จริงของข้า!”
บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางตะโกน ร่างกายของเขาระเบิดออกเป็นลำแสงและจากนั้นก็แยกออกเป็นสองส่วน
“ชู่”
จู่ๆ เขาก็กลายเป็นสองคน คนหนึ่งขาว อีกคนดำเหมือนหมึก กลายเป็นสองร่างที่น่ากลัวมาก
“เขาฝึกฝนทักษะศักดิ์สิทธิ์จนสามารถแยกร่างเป็นหยางจื่อ(บุตรศักดิ์สิทธิ์หยาง)และหยินจื่อ(บุตรศักดิ์สิทธิ์หยิน) นี่เป็นทักษะศักดิ์สิทธิ์ของนิกายหยินหยางที่อยู่ยงคงกระพันอย่างแท้จริง” ทุกคนที่อยู่ห่างไกลอุทานด้วยความตกใจ
หยินจื่อและหยางจื่อจับมือกันราวกับเทพเจ้าสองคนที่มีกลิ่นอายกดดันฟ้าดิน
เย่ฟ่านขมวดคิ้ว หยินจื่อและหยางจื่อเกิดมาคู่กัน และเมื่อพวกเขาแสดงพลังอย่างเต็มที่พลังศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาจะไม่มีวันหมดลง
เมื่อสงครามเริ่มต้นขึ้น หยินจื่อและหยางจื่อก็แข็งแกร่งอย่างน่าประหลาดใจ หลังจากต่อสู้กับเย่ฟ่านนับพันกระบวนท่าพลังของพวกเขายิ่งดูเหมือนจะกล้าแข็งมากขึ้นเรื่อยๆ
“ความเข้าใจในกฎหยินหยางของเขาดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าแต่ก่อน!”
“ใช่ ในการต่อสู้ครั้งนี้เขาก้าวหน้าไปไวมากมันอาจเป็นเพราะได้พบคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ”
จากฟากฟ้ามียอดฝีมือรุ่นอาวุโสแปดคนยืนอยู่ตรงนั้น ในหมู่พวกเขาชายชราสองคนที่อยู่ในระดับปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ลูบเคราและพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง
ดูเหมือนพวกเขาจะพอใจกับการแสดงออกของบุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางมาก ยอดฝีมือระดับผู้สูงสุดมากมายของนิกายหยินหยางมาถึงแล้ว
บุคคลที่ยืนอยู่บนท้องฟ้าเหล่านั้นล้วนเป็นผู้สูงสุดที่กำลังหมดสิ้นอายุขัย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่หวั่นเกรงความตายแม้ต้องสละชีวิตเพื่อช่วยเหลือบุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยาง!
บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางเห็นแบบนั้นกลับไม่ได้มีความดีใจสักนิด เขาเห็นความสยดสยองที่ชายชราผู้บ้าคลั่งแสดงออกมาด้วยตัวเอง และเขาต้องการเตือนให้ทุกคนหนีไปทันที
แต่ท่ามกลางการต่อสู้อันดุเดือดแบบนี้เขาจะมีโอกาสได้อย่างไร เย่ฟ่านเปิดฉากรุกอย่างรวดเร็ว ในตอนที่พวกเขาปะทะกันครบ 1500 กระบวนท่า รอยสักรูปมังกรเย่ฟ่านก็เปลี่ยนเป็นมังกรขนาดใหญ่ทันที
“บูม!”
บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางต่อสู้อย่างสิ้นหวัง หยางจื่อและหยินจื่อโจมตีพร้อมกัน มือข้างหนึ่งของพวกเขาประสานกันอย่างแนบแน่นส่วนมืออีกข้างต่างก็พยายามดิ้นรนหลบหนีออกจากสถานการณ์วิกฤต
“ถึงเวลาตายของเจ้าแล้ว”
ความเร็วของเย่ฟ่านราวกับสายฟ้าสีทอง ร่างมังกรขนาดใหญ่ตวัดวงเล็บเข้าหาหยินจื่อและฉีกร่างสีดำออกเป็นชิ้นๆ
"อา...,..." หยินจื่อร้อง
“บังอาจ!”
ผู้อาวุโสสูงสุดหลายคนของนิกายหยินหยางคำรามด้วยความโกรธ พวกเขารีบลงมือช่วยเหลืออย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามการเย่ฟ่านไม่ได้มีความกังวลแม้แต่น้อย หากฝ่ายตรงข้ามกล้ายื่นมือเข้ามา รับรองว่าชายชราผู้บ้าคลั่งจะไม่ยอมละเว้นผู้ใดทั้งสิ้น
อาจกล่าวได้ว่านี่เป็นตำนานและจุดเริ่มต้นของแผนภูมิศักดิ์สิทธิ์มันขยายใหญ่ขึ้นและปกคลุมท้องฟ้าทั้งหมด!
แม้ว่าหยินจื่อและหยางจื่อ จะประสบความสำเร็จในการแสดงพลังการต่อสู้ที่เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมถึงห้าเท่า แต่สุดท้ายความแข็งแกร่งของพวกเขาก็เป็นเพียงหินรองเท้าให้เย่ฟ่านพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า
“อ๊า!”
เลือดกระเซ็นไปรอบทิศทาง หยินจื่อและหยางจื่อถูกกรงเล็บมังกรฉีกออกเป็นชิ้นๆ อวัยวะภายในของพวกเขาสาดกระจายไปทั่วทำให้ใบหน้าของผู้สูงสุดนิกายหยินหยางซีดขาวไร้สีเลือด
“ตาย!”
ฝ่ามือสีทองขนาดใหญ่เย่ฟ่านบดขยี้ศีรษะสีดำและสีขาวเพื่อทำลายวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของบุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางให้แหลกสลายกลายเป็นฝุ่นผง
หลังจากการต่อสู้ผ่านพันห้าร้อยกระบวนท่า บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางก็เป็นหนึ่งในยอดฝีมือรุ่นเยาว์ที่แข็งแกร่งที่สุดอีกคนที่ถูกสังหารโดยเย่ฟ่าน กระบี่หยินหยางของเขาก็ถูกทำลายกลายเป็นเพียงเศษเหล็ก!
นี่คือบุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยาง ว่าที่ประมาจารย์จากนิกายสูงสุดแห่งจงโจว แต่ชีวิตของเขากลับต้องจบลงในตงหวงอย่างน่าสังเวชเช่นนี้ และความตายของเขายังคงมาจากฝีมือศัตรูหมายเลขหนึ่งแห่งนิกายหยินหยางอีกด้วย
นับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มีเพียงเย่ฟ่านเท่านั้นที่สามารถตัดศีรษะของบุตรศักดิ์สิทธิ์และสตรีศักดิ์สิทธิ์จากสำนักเดียวกันได้
"ความแค้นครั้งนี้เกรงว่านิกายหยินหยางคงยากจะกล้ำกลืน!"
“ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณนั้นทรงพลังจริงๆ แม้ว่ามันจะตัดฐานการบ่มเพาะของตัวเองไปแล้ว แต่เมื่อความแข็งแกร่งของเขากลับสู่อาณาจักรสี่สุดขั้วมันก็ยังเพียงพอจะสังหารบุคคลระดับบุตรศักดิ์สิทธิ์ทุกคน!”
“เขามีโอกาสกลับสู่อาณาจักรสี่สุดขั้วสิบครั้ง หมายความว่าเขาจะฆ่าบุตรศักดิ์สิทธิ์ถึงสิบคนหรือไม่?”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ผู้คนมากมายก็สูดลมหายใจอย่างหนาวเหน็บ
เย่ฟ่านการตัดหัวบุตรศักดิ์สิทธิ์เป็นเหตุการณ์ที่สั่นสะเทือนไปทั้งสวรรค์และปฐพี แน่นอนมีไม่กี่คนเท่านั้นที่กล้าทำแบบเขา การฆ่าบุตรศักดิ์สิทธิ์ย่อมเป็นการสถาปนาตัวเองกลายเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งของดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้นๆไปโดยปริยาย!
“ไม่มีใครสามารถช่วยเจ้าได้ พวกเจ้าทุกคนจะต้องตาย!”
ชายชราระดับผู้สูงสุดทั้งแปดคนของนิกายหยินหยางคำรามด้วยความโกรธและจับจ้องไปยังเย่ฟ่าน หลี่เหอซุย และคนอื่นๆ
ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ที่ชายชราผู้บ้าคลั่งกวาดล้างยอดฝีมือของคฤหาสน์ม่วงด้วยตาของตัวเอง
แม้ว่าจะมีคนรายงานเรื่องนี้ให้พวกเขารู้อยู่บ้าง แต่การมองเห็นด้วยตัวเองกลับได้ยินผู้คนเล่าขานนั้นเป็นเรื่องที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
“น่ากลัวจริงๆ พวกเรากลัวจะตายอยู่แล้ว” สุนัขสีดำตัวใหญ่เยาะเย้ยอย่างสนุกสนาน
“เจ้าพวกมดแมลง พวกเจ้าจะไม่มีใครรอดชีวิตไปได้แม้แต่คนเดียว!”
ใบหน้าของชายชราดำมืดด้วยความโกรธพร้อมกับผลักฝ่ามือไปข้างหน้า
