บทที่ 50 สัญญาหนึ่งเดือน

บทที่ 50 สัญญาหนึ่งเดือน

เมื่อได้ยินคำพูดที่เย่อหยิ่งและครอบงำของอู่ตง ใบหน้าของอู่ตงฉาบไปด้วยการเยาะเย้ยและจ้องเขม็งไปยังเย่ไห่

ตระกูลอู่เป็นตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองหยุนจง ไม่เพียงแต่มีคุณสมบัติมากมายเท่านั้น แต่ยังมีผู้เชี่ยวชาญอีกด้วยในทุกปีทั้งสี่ตระกูลจะมีการเข่งขันกันเอง และศิษย์ในตระกูลอู่ติดหนึ่งในยี่สิบอันดับแรกทุกครั้ง

ดังนั้น ตระกูลอู่จึงเรียกตนเองว่าเป็นผู้นำของสี่ตระกูลใหญ่มาโดยตลอด และไม่ได้มองเห็นตระกูลอื่น ๆ อยู่ในสายตาของพวกเขาเลย

“อู่ตง เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร ข้าเพียงแค่พูดความจริง” เย่ไห่ตอบอย่างแผ่วเบา ทำให้ท่าทางที่หยิ่งยโสของอู่ตง ดูเล็กลงไปถนัดตา

จากนั้นดวงตาที่เย็นชาของอู่ตงเป็นประกายและเขาพูดอย่างหยาบคายว่า “รีบพานายน้อยเจ้าออกมาเร็ว ๆ  เย่สวี่ ได้ฆ่าคนรับใช้ของตระกูลอู่ ข้าต้องการพาเขากลับไปที่ตระกูลอู่เพื่อลงโทษ!”

“เจ้าต้องการพาคนของตระกูลเย่ออกไป...โดยไม่ได้ชี้แจงความเป็นมาอย่างนั้นหรือ?” ร่องรอยของเจตนาสังหารแวบผ่านในคำพูดของเย่ไห่ อู่ตงนั้นหยิ่งยโสเกินไป!

"ยังมีอะไรจะต้องพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก? เจ้าไปตามหาใครก็ได้ที่จะพิสูจน์ว่านายน้อยเจ้าฆ่าคนในตระกูลอู่!"

อู่ตงนั้นยังคงความหยิงยโสเช่นเคยและพูดขึ้นว่า “หากเจ้าไม่มอบตัวเขามา แสดงว่าตระกูลเย่จะเริ่มทำสงครามกับตระกูลอู่!” ดวงตาของเย่ไห่มืดลง เมื่อเห็นน้ำเสียงที่เคร่งขรึมของอู่ตง ย่อมก็ไม่ใช่เรื่องโกหก

ท้ายที่สุด ไม่ว่าตระกูลอู่จะแข็งแกร่งเพียงใด ก็ไม่สามารถที่กล้าหลอกลวงผู้อื่นอย่างไร้ยางอาย

“พาคุณชายสวี่มาที่นี่” เย่ไห่โบกมือและกล่าวว่า

“คุณชายสวี่ นั่นไม่ใช่นายน้อยตระกูลเย่หรือ” อู่ตงขบคิดกับตัวเอง เขาส่งสัญญาณเพื่อสอบถามข่าวคราวเรื่องนี้กับลูกน้องของเขา หลังจากนั้นไม่นานเขาได้รับรายงานว่า เย่สวี่ ไม่ใช่นายน้อยของตระกูลเย่อีกต่อไป

กลับกลายเป็นว่าหญิงสาวคนหนึ่ง ที่ชื่อว่าเย่เฉียนเฉียนกลายเป็นนายหญิงน้อยแห่งตระกูลเย่ เนื่องจาก เย่สวี่ไม่มีฐานะของนายน้อยอีกต่อไป เขาจึงไม่มีความกังวลใด ๆ เกี่ยวกับการฆ่าเย่สวี่

หัวใจของ อู่ตงเต็มไปด้วยความเกลียดชัง วันนี้เขาไม่ได้มาเพื่อภารกิจของอู่ชิง เป้าหมายเดียวของเขาคือการฆ่าเย่สวี่ และล้างแค้นให้บุตรชายของเขาที่ตายลงไป!

ระยะเวลาไม่นานนัก เย่สวี่ เดินเข้าไปในห้องโถงประชุม และคำนับไปทางผู้อาวุโสและคนอื่น จากนั้นเขาเอ่ยขึ้นว่า "บิดาข้าอยู่ที่นี่ ท่านเรียกหาข้า มีอะไรหรือ"

ทันใดนั้น สายตาที่เย็นชาก็จับจ้องมาที่เขา

"มีอะไรงั้นหรือ?" อู่ตงไม่ได้รอให้ เย่ไห่พูดขึ้น เขาตะโกนอย่างโกรธเคือง “เจ้าฆ่าคนของตระกูลอู่ เจ้าสมควรที่จะตายมากกว่าหมื่นครั้ง!”

“ตระกูลอู่?” เย่สวี่ขบคิดอยู่ครู่หนึ่งและนึกถึงคนรับใช้ของตระกูลอู่... อู่คัง

วันนั้น อู่คังต้องการฆ่าเขาเพื่อล้างแค้นให้กับอู่เสี่ยวเทียน แต่ในท้ายที่สุด อู่คังก็ถูกฆ่าตายแทน

เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีคนจากตระกูลอู่เข้ามาสนับสนุนอู่คัง ดูเหมือนว่าชื่อเสียงของตระกูลอู่จะค่อนข้างใหญ่โต

“ข้าฆ่าอู่คัง ...แต่แล้วทำไมล่ะ เขาต้องการจะฆ่าข้า...หมายความว่าข้าต้องเชื่อฟังข้าและยอมให้ถูกฆ่าตาย?” ใบหน้าของเย่สวี่สงบและผ่อนคลาย ราวกับว่าเขาไม่ได้มองอู่ตงอยู่ในสายตาของเขาเลย

“ใช่ เจ้าควรปล่อยให้อู่คังฆ่าเจ้า อย่างเชื่อฟัง ไม่ต้องขัดขืน! และตอนนี้ข้าจะทำให้เจ้าทรมานจนอยากจะฆ่าตัวตายในทุกรูปแบบ!”

ทัศนคติที่เพิกเฉยของเย่สวี่ ทำให้อู่ตงโกรธเคืองอย่างสมบูรณ์ การแสดงออกของอู่ตงนั้นดุร้าย ในขณะที่เขาพูดอย่างดุเดือด

“ตระกูลอู่ของเจ้า... ตั้งแต่อู่เสี่ยวเทียน จนมาถึงอู่คัง และจากนั้นก็เป็นเจ้า ช่างเป็นคนหยิ่งทะนงและไร้ยางอาย พวกเจ้าทุกคนล้วนย่ำแย่เหมือนกันหมด!”

ดวงตาของ เย่สวี่เปลี่ยนเป็นเย็นชา อู่ตงเองก็เคยพูดคำที่ไร้ยางอายเช่นนี้ หากอู่ตงต้องการให้เขาตาย เขาก็จะไม่เกรงใจ!

“เจ้า....นายน้อยที่ถูกปลดตำแหน่ง ซึ่งถูกละทิ้งโดยตระกูลเย่ เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาพูดกับข้าเช่นนี้?”

“ตายซะเถอะ!”  อู่ตงก็ปลดปล่อยพลังของเขาออกมา พลังวิญญาณสีเขียวล้อมรอบมือขวาของเขา รวบรวมพลังอันทรงพลังที่หาที่เปรียบมิได้ นิ้วเท้าของเขาจิกปลายเท้าติด ๆ กันสามครั้ง จากนั้นร่างกายของเขาก็พุ่งตรงไปยังเย่สวี่!

ไม่มีใครคาดคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น ไม่มีใครคาดคิดว่าอู่ตงที่มีฐานะผู้อาวุโสห้าจากตระกูลอู่ จะลอบโจมตีเด็กรุ่นเยาว์จากตระกูลเย่

เมื่อเย่ไห่เห็นสิ่งนี้ เขารู้ทันทีว่าอู่ตงกำลังคิดจะทำอะไร เขารีบสร้างกำแพงบาง ๆ ในอากาศเพื่อปกป้องเย่สวี่ ผู้อาวุโสอีกคนก็ยืนขึ้นและต้องการปิดกั้นการโจมตีนี้ให้เย่สวี่ แต่มันก็สายเกินไปแล้ว!

ฝีเท้าของอู่ตงนั้นรวดเร็วและรุนแรงมาก และหัตถ์ไม้มรกตที่มีพละกำลังเต็มเปี่ยมของขั้นวารีสวรรค์ระดับ 3! ฝ่ามือของอู่ตงกระแทกกำแพงโปร่งแสงและทำให้มันแตกเป็นเสี่ยง ๆ ทันที!

"ตาย!" ร่างกายของอู่ตงไม่ได้ชะลอฝีเท้า เขาพุ่งไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง ลมที่ฝ่ามือกำลังจะทุบไปยังเย่สวี่ จากนั้นประสาทสัมผัสของเย่สวี่รับรู้ได้ถึงพลังอันทรงพลัง จากนั้นร่างกายของเขาก็ตื่นตัว

สัญชาตญาณในการต่อสู้ทำให้เขาใช้หมัดห้าธาตุ และพลังของมังกรพิภพวารีอำพันในทันที

หลังจากที่กำแพงป้องกันที่บิดาสร้างขึ้นมาพังทลายลงไป เย่สวี่ก็ถูกพลังจากหัตถ์ไม้มรกตกระแทกเข้าร่างของตนเองเต็มกำลังจนปลิวออกไป ในระหว่างนั้นเย่สวี่กระอักเลือดออกมาสองสามคำ ทำให้เสื้อคลุมสีขาวบนหน้าอกของเขา ตกอยู่ในสภาพที่น่าตกใจในทันที

อู่ตงยืนหยัดอย่างมั่นคง ความแตกต่างระหว่างระดับขั้นกลั่นพลังปราณที่ 8 กับ ขั้นวารีสวรรค์ระดับ 3นั้น ช่างแตกต่างกันเหลือเกิน!

ในขณะนี้ เย่สวี่ ยังคงไม่พร้อมที่จะต้านทานผู้ที่มีแข็งแกร่งระดับนี้ หลังจากการโจมตีของอู่ตงล้มเหลว อู่ตงยังคงไม่ยอมแพ้ เขายกมือขึ้นเหนือศีรษะและตะโกนว่า หัตถ์ไม้มรกต พลังอันทรงพลังของเขากำลังจะตกลงยังร่างของเย่สวี่!

“หยุดนะ.... กำแพงน้ำแข็ง!” เย่ไห่มีเวลามากพอที่จะตอบสนอง เขาโบกมือและกำแพงหนาปรากฏขึ้นต่อหน้าเย่สวี่ กำแพงน้ำแข็งปกป้องเย่สวี่อย่างมีประสิทธิภาพ

ฝ่ามือของอู่ตงกระทบกับกำแพงน้ำแข็ง และมีรอยฝ่ามือปรากฏขึ้นบนผนังทันที อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถทำให้กำแพงน้ำแข็งแตกร้าวได้

เย่ไห่รีบมาประคองที่ด้านข้างของเย่สวี่ และป้อนยาเม็ดดอกบัวหยกวิญญาณสวรรค์ให้เขา หลังจากตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเย่สวี่แล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธจัด

ซี่โครงของเย่สวี่หักสามซี่ และอวัยวะภายในของเขาหลายชิ้นก็แตกร้าว! เมื่อพิจารณาจากสภาพร่างกายของเย่สวี่ นี่หมายความว่า อู่ตงต้องการจะฆ่าเย่สวี่ หากไม่แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไป เขาอาจจะตายไปแล้ว

“เจ้าต้องการที่จะฆ่าสวี่?” เย่ไห่ จ้องมองที่ อู่ตงเขาเต็มไปด้วยความโกรธ ผู้อาวุโสที่เหลือยังคงตกตะลึง พวกเขามองไปที่ อู่ตงอย่างโกรธจัด

นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่า เย่สวี่เป็นนักกลั่นยา เขาได้รับความไว้วางใจจากผู้คน แค่การกระทำของอู่ตงในการฆ่าผู้คนในอาณาเขตของตระกูลเย่ก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนโกรธเคือง

“ข้าต้องการฆ่าเขา! เย่สวี่ได้รุกรานตระกูลอู่ ดังนั้นเขาจึงต้องตาย!” อู่ตงพูดอย่างเย่อหยิ่ง เขาไม่กลัวที่จะถูกล้อมสังหารจากตระกูลอู่ เนื่องจากการไร้ความสามารถของเย่ไห่

ตระกูลเย่นี้ดูเหมือนจะไม่ได้มีท่าทางที่จะทอดทิ้ง นายน้อยที่เป็นขยะอย่างที่เขาจินตนาการเอาไว้ ดวงตาของเย่ไห่เบิกกว้าง ขณะที่เขากำลังจะพูด เขามองเห็นเย่สวี่ ยืนขึ้นช้าๆ

“อู่ตง เมื่อข้าหายจากอาการบาดเจ็บ ข้าจะปลิดชีพเจ้า!” คำพูดของ เย่สวี่ เต็มไปด้วยความเย็นชา และเขายังคงรู้สึกหวาดกลัวในใจ หากเขาตอบสนองไม่ทันเวลา ในตอนนี้เขาคงตายไปแล้ว!

เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เขาเกิดใหม่ในครั้งนี้ เป็นครั้งแรกที่เขาเกือบตาย เย่สวี่ต้องการคืนความอัปยศนี้ให้กับอู่ตงเป็นร้อยครั้ง!

“เจ้าต้องการชีวิตของข้า?” อู่ตงหัวเราะเสียงดัง “เจ้าเป็นแค่นักรบระดับขั้นกลั่นพลังปราณ มีสิทธิ์อะไรที่จะปลิดชีพข้า ... ข้าสามารถบดขยี้เจ้าให้ตายได้อย่างง่ายๆ!”

“ข้าจะฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บภายในหนึ่งเดือน ในเวลานั้น ข้าจะไปที่ตระกูลอู่และท้าทายเจ้า!” เย่สวี่กล่าวด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

“ช่างน่าสนใจจริงๆ อย่างนั้นข้าจะรอเจ้าหนึ่งเดือน!” อู่ตงมองดูผู้อาวุโสที่อยู่รอบๆ เขา ที่เตรียมพร้อมอยู่ในท่าระแวดระวัง เขารู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะโจมตีเย่สวี่อีกครั้ง

เนื่องจากเย่สวี่ต้องการมาแสวงหาความตาย หนึ่งเดือนต่อมา ..เป็นไปไม่ได้ที่ เย่สวี่จะแข็งแกร่งขึ้น เขาจะรอเย่สวี่มาฆ่าตัวตายเป็นเวลาหนึ่งเดือน

“หากเจ้าไม่มา ข้าจะพลิกแผ่นดินตามหาเจ้า... อย่าได้คิดหนี!” อู่ตงพูดอย่างเฉยเมย

"ทำไมข้าต้องหลบหนี เมื่อเจอสุนัขแก่เห่าใส่?"

“คุยโวโอ้อวดจริงนะ !” อู่ตงยิ้มอย่างดูแคลนไปที่เย่สวี่และจากไปพร้อมกับกลุ่มคนที่ติดตามเขามา