บทที่ 49 ตระกูลอู่

บทที่ 49 ตระกูลอู่

“ตั้งแต่สมัยโบราณมา ผู้ที่มีกายาโลหิตทรราชย์ ล้วนมีพลังแปลก ๆ ยิ่งอายุมากขึ้น ความแข็งแกร่งก็ยิ่งมากขึ้น แม้ว่าเขาจะไม่ได้ฝึกฝนก็ยังแข็งแกร่งกว่านักสู้ระดับต่ำทั่วไป”

" แต่เจ้ามีร่างกายยาโลหิตทรราชย์ ซึ่งแตกต่างจากกายาโลหิตทรราชย์อื่น ๆ ร่างกายประเภทนี้มีพลังมากกว่าถึงสิบเท่า อยู่ในอันดับที่เจ็ดจากสิบอันดับแรกของโลก! "

“เพราะร่างกายนี้แข็งแกร่งเกินไป... เจ้าจึงเป็นเช่นนี้” เมื่ออยู่ในห้องเพียงลำพังกับเย่เฉียนฉียน เย่สวี่มองไปที่เย่เฉียนเฉียนที่อยู่ในอ่างอาบน้ำและพูดช้าๆ

"เป็นแบบนั้นสินะ" เย่เฉียนเฉียนได้กลิ่นสมุนไพรจางๆ และผิวของนางก็แดงซ่าน จากความร้อน ยาที่เย่สวี่ปรุงขึ้น คือ ยาหล่อเลี้ยงวิญญาณ เป็นโอสถเหลวที่ดีที่สุดสำหรับเย่เฉียนเฉียน

จากนั้นเย่เฉียนเฉียนด็มองไปที่เย่สวี่ด้วยความชื่นชม เมื่อย้อนกลับไปในตอนนั้น บิดาเคยถามหลายคนเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและร่างกายของนางก็หนักขึ้นเรื่อยๆ นางคิดว่าตนเองมีอาการป่วยแปลกๆ

แต่ทว่าเย่สวี่อายุเพียงสิบห้าปี แต่เขาสามารถจำร่างกายกายาโลหิตทรราชย์

“ยาหล่อเลี้ยงวิญญาณที่เจ้ากำลังแช่อยู่นั้น ในตอนแรกเจ้าอาจรู้สึกเจ็บปวดบ้าง อดทนไว้ ในอนาคตเจ้าต้องแช่น้ำสมุนไพรหล่อเลี้ยงวิญญาณได้ทุกๆ 7 วัน”

เมื่อเวลาผ่านไป รสชาติของสมุนไพรก็จางลงไปมาก เย่สวี่รู้ว่าการรักษาครั้งแรกของเย่เฉียนเฉียนกำลังจะสิ้นสุดลง

“เจ้าไม่ต้องการที่จะเป็นนายน้อย เพราะเจ้าต้องการออกไปผจญภัยในโลกภายนอก? จริงๆหรือ” เย่เฉียนเฉียนร้องถามด้วยความสงสัย

"มีเหตุผลส่วนหนึ่ง อันที่จริงเหตุผลที่สำคัญกว่าคือ ข้าขี้เกียจ" เย่สวี่กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง เย่เฉียนเฉียนอดไม่ได้ที่จะกลอกตา และลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ

จากนั้นนางมองไปที่เย่สวี่และพูดอย่างจริงจังว่า "ข้าไม่สนใจว่า ทำไมเจ้าถึงไม่ต้องการเป็นนายน้อยแห่งตระกูลเย่ ข้าจะปกป้องตระกูลเย่เพื่อเจ้า แต่ภายในใจของข้า เจ้าจะเป็นนายน้อยของตระกูลเย่!”

“ช้าก่อน... เจ้าควรใส่เสื้อผ้าก่อนค่อยคุยกับข้า” เย่สวี่บีบจมูกของเขา และขบคิดในใจว่า ยาหล่อเลี้ยงวิญญาณนั้นทรงพลังเกินไปจริงๆ เย่เฉียนเฉียนเพียงแช่ร่างกายสองชั่วโมง แต่ร่างกายกลับเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่จริงๆ

ผิวของนางดูธรรมชาติ และรูปร่างของนางดีขึ้นมาก รูปลักษณ์ของนางแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ถือได้ว่างดงาม!” เย่สวี่เป็นคนที่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตนเองมาก

“เย่สวี่ ทำไมเลือดกำเดาไหลออกมาล่ะแบบนั้นล่ะ เจ้าเป็นอะไรหรือไม่?” เย่เฉียนเฉียนไม่ได้ตระหนักถึงปัญหานี้เลย นางไม่รู้ว่าตอนนี้ตนเองมีเสน่ห์แค่ไหน

หลังจากนั้นไม่นานเย่สวี่ก็รีบออกมาจากห้อง และเดินกลับไปที่ห้องของเขาเพื่อฝึกฝนในเวลาเดียวกัน ณ บริเวณทางเข้าของตระกูลอู่ ร่างของชายชราที่สวมเสื้อคลุมธรรมดากำลังเดินวนไปมา อย่างร้อนใจ

เขาเปิดหน้ากากออกและเผยให้เห็นใบหน้าชราที่คุ้นเคย เขาคือผู้อาวุโสใหญ่ เย่เฉินซึ่งถูกขับไล่ออกจากตระกูลเย่

“ไม่ใช่ข้าที่ทรยศตระกูล แต่เป็นเจ้าที่บังคับให้ข้าทำเช่นนี้ ทุกคนในตระกูลเย่สมควรตาย!” เย่เฉียง บุตรชายของเขาโดดเด่นมาก แต่เขาถูกเย่สวี่ฆ่าตาย เรื่องนี้เขาต้องแก้แค้นให้จงได้

สำหรับคนในตระกูลเย่ พวกเขาทั้งหมดต่างออกตัวช่วยเหลือเย่สวี่ ย่อมไม่มีใครเป็นคนดี!

“ตราบใดที่ความลับของปรมาจารย์กลั่นยาของเย่สวี่ถูกเปิดเผย หลายคนคงอยากจะฆ่าเขา และตระกูลอู่จะไม่มีวันปล่อย เย่สวี่ไป!”

เย่เฉินเย้ยหยัน เนื่องจากประมุขของตระกูลอู่ อู่ชิง เป็นคนโหดเหี้ยม เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เมื่อเขาคิดถึงการแสดงออกที่เจ็บปวดบนใบหน้าของเย่ไห่ หลังจากที่เย่สวี่ตายลงไป

เขาต้องแก้แค้น! เขากำลังจะเดินเข้าไปในตระกูลอู่ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเวียนหัวมาก เมื่อเขาตื่นขึ้น เขาก็พบว่าเขาอยู่ในห้องใต้ดิน

“ผู้อาวุโสสูงสุด” รูม่านตาของเย่เฉินหดตัวลง คนที่อยู่ข้างหน้าเขา เป็นพวกสมาชิกระดับสูงของตระกูลเย่

“สุดท้ายเจ้ายังเลือกทางนี้” เย่หยางเหยาถอนหายใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเย่เฉินจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้

“ข้าไม่เกี่ยวอะไรกับตระกูลเย่แล้ว จับข้าทำไม” แม้ว่าเย่เฉินจะตกใจ แต่เขาก็สงบใจลงอย่างรวดเร็ว

“หากเจ้าจากไปอย่างเชื่อฟัง ข้าจะปล่อยเจ้าไป แต่ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะไปยังตระกูลอื่น เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าข้าไม่ได้คิดถึงข้อนี้” เย่ไห่มองไปที่ เย่เฉินอย่างเย็นชา และไร้อารมณ์ในสายตาของเขา

“เย่ไห่ อย่าภูมิใจในตัวเองนักเลย วันนี้เจ้าชนะแล้ว แต่วันนึง...ข้าอาจจะพลิกสถานการณ์ได้”

“แต่เจ้าจะไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว” เปลวไฟลุกไหม้บนฝ่ามือของเย่หยางเหยา ใครก็ตามที่สามารถเป็นนักกลั่นโอสถได้ จะมีอุณหภูมิที่สูงมาก

"เจ้ากำลังจะทำอะไร?" เย่เฉินรู้ทันทีว่าความตั้งใจของเย่หยางเหยาคืออะไร ทำให้เขาตื่นตระหนก เขากอดต้นขาของผู้อาวุโสสูงสุด พลางน้ำหูน้ำตาไหลเปรอะเปื้อน

“ข้าผิดไปแล้ว....ผู้อาวุโสสูงสุด ข้าไม่กล้าทำอีก ...ข้าเป็นวัวและม้าให้ตระกูลมาหลายปีแล้ว ได้โปรดปล่อยข้าไป.... ข้าจะไม่ต่อต้านตระกูลเย่อีก”

“เจ้าเป็นคนตายแล้ว ตั้งแต่เจ้าก้าวเข้าสู่ตระกูลอู่” เย่หยางเหยาไม่แสดงความเมตตาอีกต่อไป เปลวไฟลามไปยังเสื้อคลุมของเย่เฉิน และห่อร่างของเขาอย่างรวดเร็วด้วยเปลวไฟ

ผู้อาวุโสใหญ่ร้องด้วยความเจ็บปวด ไม่นานหลังนัก เปลวไฟสีเขียวก็มอดลง เหลือเพียงกองขี้เถ้า

“นี่คือผลของคนทรยศตระกูล” เย่หยางเหยาเป็นคนที่โหดเหี้ยมที่สุด เขาใช้วิธีฆ่าที่น่ากลัวโดยไม่แม้แต่จะกะพริบตา

ทุกคนกลับมาที่โถงประชุม พวกเขากำลังคุยกันถึงวิธีการแจกจ่ายยาให้เหมาะสม

“ไม่ดีแล้ว อาวุโสสูงสุด ผู้อาวุโสห้าจากตระกูลอู่มาที่ตระกูล เขาบอกว่านายน้อยได้ฆ่าคนรับใช้ของพวกเขา และเขาต้องการทวงความยุติธรรม”

“ผู้อาวุโสห้าจากตระกูลอู่... นั่นไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งเพียงคนเดียวในเมืองหยุนจง ที่ฝึกฝนหัตถ์ไม้มรกต จนบรรลุผลสำเร็จหรอกหรือ?”

“ข้าเคยรู้จักเขามาก่อนหน้านี้ เขาเป็นคนที่ร้ายกาจมาก และเขาก็ต่อต้านข้า เพียงเพราะข้าไม่เห็นด้วยกับเขา จากนั้นเขาขโมยทรัพย์สินของตระกูลเย่ไปมากมาย”

“หากเย่สวี่ฆ่าคนรับใช้ของตระกูลอู่ลงไปจริง ๆ มันไม่น่าจะเป็นความประมาทเลินเล่อ...เขาจะไม่ฆ่าใครโดยไม่มีเหตุผล”

ผู้อาวุโสทั้งหมดกำลังพูดคุยกัน บางคนกังวลว่าตระกูลอู่กำลังจะบดขยี้ตระกูลเย่ ในขณะที่คนอื่นๆ รู้สึกว่านี่ไม่ใช่ความผิดของเย่สวี่

เย่ไห่มองไปที่ฝูงชน ตระกูลเย่ในปัจจุบันแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง หัวใจของพวกเขาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณ เย่สวี่

เขาโบกมือให้ทุกคนเงียบและพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำว่า “ข้าไม่คิดว่าสวี่จะฆ่าใครซักคนโดยไม่มีเหตุผล มันต้องมีอะไรซ่อนอยู่เบื้องหลัง แม้ว่าจะเป็นตระกูลอู่ เราก็ไม่จำเป็นต้องเป็นหวาดกลัว.”

“กำลังพูดคุยเรื่องอะไรกันเสียงดังเชียว” ร่างที่เตี้ยและอ้วนท้วนก็ปรากฏขึ้นที่ด้านนอกประตู เป็นผู้อาวุโสห้า และอู่ตงจากตระกูลอู่

เขาหรี่ตาและพูดอย่างเย็นชาว่า “เจ้าไม่ได้มองเห็นตระกูลอู่อยู่ในสายตาของเจ้า เจ้ากำลังพยายามต่อต้านตระกูลอู่อย่างนั้นหรือ?”