อาณาจักร ฮาร์ดี้ 1945 ตอนที่ 32 คนโลภ

ตอนที่ 32 คนโลภ

แซนเดอร์หยิบสมุดเงินฝากขึ้นมาและดูตัวเลขบนนั้น ตอนนี้เขาเกิดความโลภเล็กน้อยจำนวนเงิน 8,500 ดอลลาร์ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นเงินก้อนใหญ่ในยุคนี้

ซึ่งรายได้ต่อปีของคนธรรมดาคือประมาณ 2,000 ดอลลาร์เท่านั้น

ดวงตาของแซนเดอร์เป็นประกาย เขาขยับยิ้มขึ้นที่มุมปากและโยนสมุดบัญชีลงบนโต๊ะและพูดด้วยรอยยิ้ม "คุณประหยัดเงินได้มากในเวลาหนึ่งปี คุณไม่ได้มีใครสักคนสนับสนุนคุณใช่ไหม? ผมแสดงความยินดีกับคุณจริงๆ"

มาริสซ่าหยิบสมุดบัญชีในมือของเธอและบีบมันอย่างแรงแล้วพูดว่า "ฉันจะให้คุณอีก 1,500 ดอลลาร์ที่เหลือโดยเร็วที่สุด ฉันหวังว่าจะได้ยกเลิกสัญญาเท่านั้น"

"ฮ่าๆๆ มันไม่ใช่แค่เงิน 1,500 ดอลลาร์ที่จะยกเลิกสัญญาได้ เงินแค่นี้ยังไม่พอ!" แซนเดอร์กล่าว

แมริซารู้สึกแปลกใจ?

“คุณหมายความว่าอย่างไร? ค่าปรับตามสัญญา 10,000 ดอลลาร์ไม่ใช่เหรอ?!”

แซนเดอร์บดริมฝีปากและยิ้มอย่างชั่วร้าย "มันไม่ใช่ 10,000 ดอลลาร์หรอกนะเธอเข้าใจผิดแล้วล่ะ!"

เขาเดินไปที่ตู้เซฟ แล้วเปิดตู้เซฟหยิบกระเป๋าเอกสารออกมาและดึงสัญญาบางอย่างออกมา...

"มันเขียนไว้ว่า 100,000 ดอลลาร์ต่างหาก"

เขาพูดจบแล้วโบกสัญญาต่อหน้าเมริซา

เมริซาเห็นค่าสัญญามันเป็นจำนวนเงิน 100,000 ดอลลาร์จริงๆ และใบหน้าของเธอก็ซีดลงทันที

"มันจะเป็นเงิน 100,000 ดอลลาร์ได้ยังไง ตอนนี้ฉันถือสัญญาที่เขียนไว้ว่า 10,000 ดอลลาร์อยู่ในมือ" เมริซาอุทานออกมาอย่างตกใจ

แซนเดอร์ยิ้มและหัวเราะ เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้เมริซาและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "เธอเซ็นสัญญาสามฉบับในตอนแรก และเธอดูแค่ฉบับแรกสุดเท่านั้น ฉบับแรกที่ผมให้เธอไปและยังมีอีกสองฉบับที่อยู่กับผม ซึ่งจำนวนเงินฉบับแรกนะแค่ 10,000 ดอลลาร์ ฉบับที่สองสามรวมกันแล้วก็คือ 100,000 ดอลลาร์ไงละ ตอนที่เธอเซ็นสัญญา เธอไม่ได้ตรวจสอบมันเลย  เธอช่างเป็นเด็กสาวที่น่ารักและไร้เดียงสาจริงๆ ฮ่าๆ"

"ฉันยังมีสัญญาอยู่ในมือ และฉันจะไม่แพ้คดีกับคุณเด็ดขาด!"

เมริซากัดฟันพูดออกมา เธอนั้นได้สัมผัสกับผู้คนและสิ่งต่างๆ มากมายในปีที่ผ่านมา เธอเติบโตขึ้นอย่างมาก เธอจะไม่ถูกหลอกโดยคำพูดของแซนเดอร์อีก

"เธอจะฟ้องร้องฉันเหรอฮ่าๆ เธอจะแพ้อย่างแน่นอน อย่าลืมสิฉันมีสัญญาทั้งหมดสองฉบับที่นี่ และมันมีมูลค่า 100,000 ดอลลลาร์ ถึงแม้ว่าฉันจะต้องไปขึ้นศาล ฉันก็จะถูกตัดสินให้ชนะอย่างแน่นอน! สาวน้อยเธอยังไร้เดียงสาเกินไป"

"คุณมันคนโลภ!!"

"ฮ่าๆ แล้วไงล่ะ ก็ตอนนี้ฉันมีสัญญาอยู่ในมือ" แซนเดอร์พูดอย่างพอใจ

เมริซาโกรธมาก เมื่อมองดูสัญญาที่แกว่งไปมาในมือของแซนเดอร์ เธอรีบยื่นมือออกมาอย่างเร็วเพื่อคว้ามันเอาไว้

แซนเดอร์คิดไว้อยู่แล้ว เขาหลบเธอได้อย่างรวดเร็ว มือของเขาที่ถือสัญญาและรีบซ่อนมันไว้ข้างหลัง ส่วนมืออีกข้างเขาคว้าคอของเมริซาไว้แล้วผลักเธอชิดเข้ากำแพง

ปัง!

หัวของเมริซากระแทกเข้าที่กำแพง

เธอรู้สึกมึนอย่างมาก

แซนเดอร์บีบคอของเมริซา เขากดเธอเข้ากับผนังจ้องมองไปที่เธออย่างดุเดือดและตะโกนใส่เธอว่า

"นังบ้า! อย่าคิดหนีไปจากฉันเด็ดขาด ฉันจะให้โอกาสเธออีกครั้ง ไปหาผู้มีพระคุณของเธอซะ! แล้วเอาเงินมา 100,000 ดอลลาร์ ไม่อย่างนั้นเธอก็จะหนีฉันไม่พ้นหรอก!"

"หรือว่าเธอจะกลับไปขอร้องผู้กำกับใหญ่ แค่เธอคุกเข่าต่อหน้าเขาและให้เขาเล่นกับเธอสักสองสามครั้ง เธอก็จะมีโอกาสอีกครั้งฮ่าๆๆ"

มือของแซนเดอร์นั้นแข็งแกร่งมาก เมริซาเริ่มหายใจไม่ออกใบหน้าเธอแดงก่ำไปหมด

ปัง!

ทันใดนั้น

เมริซายกขาเธอเตะไปที่เป้าของแซนเดอร์

แซนเดอร์ร้องออกมาอย่างเจ็บปวดและโดดออกมา

เมริซาเห็นโอกาส เธอหันหลังและวิ่งออกไป

แซนเดอร์ตะโกนตามหลังว่า

"เมริซา นังบ้า! ถ้าเธอหาเงิน 100,000 มาให้ฉันไม่ได้เธอก็ไม่มีวัน หนีจากฉันไปได้!"

เมริซารีบวิ่งลงบันไดและหนีไปที่ถนน นี้เป็นครั้งที่สามแล้ว ที่เธอหนีจากเขา

เธอโบกมือให้แท็กซี่หยุด เปิดประตูแล้วรีบขึ้นรถและบอกคนขับรถให้รีบขับออกไป เมริซารู้สึกปลอดภัยเมื่อออกห่างจากที่นั้น

แม้ว่าเธอจะรู้สึกปลอดภัย แต่หัวใจของเธอเริ่มรู้สึกมืดมิด

เธอรู้ว่าแซนเดอร์นั้นคือปีศาจ เขาไม่ได้โกหกเธอครั้งเดียวแต่โกหกเธอถึงสองครั้ง!

เขาถือสัญญาปีศาจไว้ในมือ และควบคุมทุกอย่างไว้แล้ว

100,000 ดอลลาร์

มันเป็นจำนวนเงินที่มากเกินไปสำหรับเธอ

เธอจะหาเงินจำนวน 100,000 ดอลลาร์ได้อย่างไร

หลังจากกลับมาที่บ้าน

มองดูรอยช้ำที่คอของเธอในกระจก เธอคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ เมริซาร้องไห้ออกมาอย่างขมขื่น

...

ฮาร์ดี้เข้าไปหาคุณซีเกล ซีเกลเชิญฮาร์ดี้มาทานอาหารเช้าที่บ้าน หลังจากอาหารเช้า ทั้งสองขับรถไปที่บริษัทภาพยนต์

บริษัทภาพยนต์ โนอา อาร์ค คอมพานี

ฮอลลีวูดในเวลานี้มีการพัฒนาอย่างรวดเร็ว จึงมีบริษัทภาพยนต์ผุดขึ้นมาหลายแห่ง และการเปิดบริษัทก็ทำได้ง่ายมาก แค่ใช้เงินหลายสิบดอลลาร์เพื่อที่จะจดทะเบียนบริษัท แล้วใช้เงินไม่กี่พันดอลลาร์สำหรับเช่าอุปกรณ์เพื่อที่จะใช้ในการถ่ายทำ

โนอา อาร์คอาจเทียบไม่ได้กับสตูดิโอฮอลลีวูดรายใหญ่ทั้งแปดแห่ง แต่ในบรรดาสตูดิโอฮอลลีวูดนับพันเหล่านั้น สตูดิโอนี้อยู่แถวหน้าของวงการอย่างแน่นอน

พวกเขามีสำนักงานเป็นของตัวเอง

อีกทั้งยังมี ฝ่ายผลิตภาพยนต์ ฝ่ายศิลปะการแสดง ฝ่ายการตลาด ฝ่ายการเงิน ฝ่ายบริหาร พร้อมทั้งฝ่ายกฏหมายให้บริการ

มีนักแสดง ผู้กำกับ และคนเขียนบทเป็นของตัวเอง

อุปกรณ์ถ่ายทำครบทุกชนิด

พร้อมที่จะถ่ายทำภาพยนต์ทุกเรื่อง

แถมยังมีสิทธิในการจำหน่ายทั้งหมด

เมื่อพิจารณาจากเงื่อนไขเหล่านี้ บริษัทโนอา อาร์คก็แซงหน้าภาพยนตร์ส่วนใหญ่และมีอำนาจมากอยู่แล้ว

แต่สำหรับซีเกล บริษัทภาพยนต์เป็นแค่เครื่องมือให้เขาเข้าสังคมชั้นสูง เพราะตั้งแต่เขาซื้อบริษัทภาพยนต์ เขาไม่เคยทำเงินจากบริษัทนี้ได้เลย และเขาต้องลงทุนเข้าบริษัทเพิ่มขึ้นทุกปี

เมื่อเห็นหัวหน้าเดินเข้ามาผู้จัดการทั่วไปโคเฮนก็พาคนออกมาทักทายเขา

"ฉันมีคนจะแนะนำให้พวกนายรู้จัก นี้ผู้ช่วยคนใหม่ของฉัน ทอม ฮาร์ดี้ โคเฮนนายไปเรียกผู้บริหารบริษัทมา เราจะประกาศให้พวกเขาทราบ"

ซีเกลชี้ไปที่ฮาร์ดี้

โคเฮนยิ้มและมองฮาร์ดี้ "สวัสดี คุณฮาร์ดี" เขายื่นมือออกมา

"สวัสดี ผู้จัดการโคเฮน ยินดีที่ได้รู้จัก" ฮาร์ดี้จับมือเขาอย่างสุภาพ

หลังจากประชุมกับฝ่ายบริหารและแนะนำฮาร์ดี้ ซีเกลได้ถามถึงสภาพของบริษัท โคเฮนกล่าว เมื่อเร็วๆ นี้ผมได้วางแผนที่จะถ่ายภาพยนตร์แนวตะวันตก และคนเขียนบทได้ร่างบทคร่าวๆ ไว้แล้ว พร้อมกับเพื่อนอีกสามคนที่พร้อมจะลงทุนด้วย มันจะเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการสำรวจเหมืองทอง"

"นายแน่ใจใช่ไหม? ว่าหนังเรื่องนี้จะทำเงิน" ซีเกลพูดและมองไปที่โคเฮน

"แน่นอน คนเขียนบทได้พูดเกี่ยวกับเนื้อเรื่องไว้ว่ามันดีมากๆ ทีมผู้กำกับบอกว่าหนังเรื่องนี้จะแสดงให้เห็นความขัดแย้งของมนุษย์และจริยธรรม" โคเฮนกล่าว

ฮาร์ดี้ที่นั่งข้างๆ ขมวดคิ้ว

ภาพยนตร์ที่แสดงถึงธรรมชาติของมนุษย์นั้น ต้องใช้ความคิดอย่างมากในการดูและปกติมันจะทำเงินได้ไม่มาก มีภาพยนต์แบบนี้ไม่กี่เรื่องที่ทำเงินได้สูง จากที่เขาคิดโนอา อาร์ค อาจจะไม่สามารถสร้างหนังคลาสสิกดีๆ ได้เลยด้วยซ้ำ

"คาดว่าจะใช้เงินเท่าไหร่?" ซีเกลถาม

"ค่าใช้จ่ายในการถ่ายทําคาดว่าจะอยู่ที่ 700,000 ดอลลาร์ บริษัทสามารถใช้จ่ายได้เพียง 150,000 ดอลลาร์เท่านั้น คุณซีเกลโอเคไหมครับ?" โคเฮนมองไปที่ซีเกลแล้วถาม

สิ่งที่เขาหมายถึงคือการถามซีเกล ว่าเขาต้องการลงทุนด้วยหรือไม่

ความคิดส่วนใหญ่ของ ซีเกลในตอนนี้คือการสร้างคาสิโนในลาสเวกัส เขาขาดเงิน ดังนั้นจึงไม่มีเงินสํารองในการลงทุนบริษัทภาพยนตร์

"ฉันไม่ได้วางแผนที่จะลงทุนในภาพยนตร์เรื่องนี้ พวกนายก็ทําตามขั้นตอนปกติไปเลย" ซีเกลพูดเบาๆ

"ตกลงครับ แล้วผมจะติดต่อกับบริษัทภาพยนตร์อื่นๆ เพื่อถามว่าจะลงทุนด้วยไหม" โคเฮนกล่าวอย่างรวดเร็ว

หลังจากซีเกลพูดจบ เขาก็กำลังจะออกจากบริษัทภาพยนต์ และหันมาบอกฮาร์ดี้ถ้าฉันไปลาสเวกัสแล้ว ถ้ามีปัญหาอะไรให้โทรมาได้เลย

หลังจากซีเกลจากไป โคเฮนและหัวหน้าแผนกคนอื่นๆ ได้ทักทายทำความรู้จักกับฮาร์ดี้ หลังจากทําความรู้จักกันโคเฮนก็พาฮาร์ดี้ไปที่สํานักงาน

"ฮาร์ดี้นี้คือที่ทำงานของผู้ช่วยผู้จัดการ คุณสามารถทํางานที่นี่ได้" โคเฮนยิ้ม

"ขอบคุณครับหลังจากนี้เรียกผมว่า ทอม ก็ได้ " ฮาร์ดี้กล่าว

"ยังไงก็ยินดีที่ได้ร่วมมือกันครับ"

"ยินดีที่ได้ร่วมงานเช่นกัน!"