ตอนที่ 849+850 ผลทับทิมในสวน

ตอนที่ 849 ผลทับทิมในสวน

เจียงเหยามองไปที่การแสดงออกที่ไม่น่าเชื่อของมัว และหัวเราะจนท้องแข็ง ใครบางคนต้องทำให้ความมั่นใจของมัวดีขึ้น

เจียงเหยาไม่รู้วิธีทำอาหาร และลู่อี้ชิงก็ไม่ได้เรียนทำอาหารเช่นกัน ดังนั้นแม่บ้านจึงเป็นคนทำอาหารทุกอย่างในบ้านนี้

เจียงเหยาพาหวงเฉินเฉินออกไปเล่นข้างนอก ประธานหวงนั่งในห้องนั่งเล่นและพูดคุยกับผู้จัดการซุนและหลินไท่เฉิง หวงเฉิงจิ้งมองไปรอบ ๆ ห้องและเพราะไม่มีอะไรทำ เขาจึงขยับเข้าไปใกล้ลู่อี้ชิง

เขาทำตัวติดกับลู่อี้ชิงโดยไม่มีเหตุผลไปเสียทุกที เมื่อเธอไปที่ห้องครัว หวงเฉิงจิ้งก็ยืนอยู่ที่ประตูและรอเธอ เมื่อเธอไปที่ระเบียง เขาก็ตามเธอไปดูวิว

“แทนที่จะมาตามฉันอยู่แบบนี้ ทำไมคุณไม่อยู่ที่ห้องนั่งเล่นแล้วดื่มชาล่ะคะ” ลู่อี้ชิงรู้สึกรำคาญกับหวงเฉิงจิ้ง

“ผมไม่สนใจเรื่องที่พ่อคุยกับพวกเขาเสียหน่อย” หวงเฉิงจิ้งหัวเราะ นอกจากนี้ เขาต้องการใกล้ชิดกับคนที่เขาสนใจมากขึ้น เมื่อเขาเห็นว่าเฉินเฉินเล่นกับเจียงเหยาอยู่ที่สวน เสียงหัวเราะของเขาก็เบาลง “คุณเจียงดูจะชอบเด็ก ๆ มากนะครับ”

“ใช่ค่ะ เธอชอบเด็ก” ลู่อี้ชิงรู้ว่าเจียงเหยาไม่ได้ล้อเล่น เมื่อเธอบอกว่าเธอจะมีลูกหลังจากเรียนจบ

“ดูเหมือนคุณจะชอบเด็กด้วยเหมือนกัน คุณรับมือกับเฉินเฉินได้ดีเป็นพิเศษด้วย” หวงเฉิงจิ้งกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เฉินเฉินก็ติดคุณแจเลย”

“นั่นเพราะเฉินเฉินเป็นเด็กน่ารัก” ลู่อี้ชิงรักเด็กมากกว่าเจียงเหยา แต่เธอไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใคร เธอหวังจะมีลูกมาหลายปีแล้ว

หวงเฉิงจิ้งไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในใจของเธอ อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าจิตใจของเธอล่องลอยไปเมื่อเธอพูดกับเขา

หวงเฉิงจิ้งรู้ว่าลู่อี้ชิงเป็นผู้หญิงที่ผ่านการแต่งงานมาแล้ว แม้ว่าเขาจะอยากรู้อยากเห็น เขาไม่ได้ถามหรือจงใจสืบเรื่องนั้น เขาต้องการให้ลู่อี้ชิงบอกเขาเป็นการส่วนตัวในวันหนึ่ง

“เฉินเฉินบอกว่าเธออยากจะปลูกไม้ผลในสวน ช่วงฤดูใบไม้ผลิครั้งหน้า” หวงเฉิงจิ้งหยุดชั่วคราวและถามว่า “คุณชอบกินผลไม้อะไรครับ สตรอเบอร์รี่ มะม่วง หรือลูกพีช”

ลู่อี้ชิงเหลือบมองหวงเฉิงจิ้งและขมวดคิ้ว เธอรู้สึกว่ามีความหมายที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังคำพูดของเขา

เธอไม่ต้องการให้บรรยากาศดูอึดอัด ดังนั้นลู่อี้ชิงจึงตอบเขา “ต้นทับทิมในสวนของบ้านเรา” แล้วเธอก็หันหลังเดินออกไป

ในสนาม เจียงเหยาและเฉินเฉินกำลังเล่นกับแมวอยู่พักหนึ่ง

จนกระทั่งลู่ชิงสีโทรหาเธอในขณะที่เธอไปนั่งพักที่ม้านั่งหินอ่อน

เมื่อสองวันก่อน เมื่อเจียงเหยาโทรหาเขา เธอบอกเขาว่าเธอกับลู่อี้ชิงจะย้ายไปอยู่ที่บ้านใหม่ในวันนั้น ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าเขาจะโทรหาเธอ

หลังจากที่เจียงเหยารับโทรศัพท์ ลู่ชิงสีได้ถามเธอเกี่ยวกับบ้านใหม่และการปรับปรุงห้องซ้อมยิงปืน หลังจากที่เขาฟังคำตอบของเจียงเหยา ลู่ชิงสีก็เปลี่ยนเรื่อง เขาถามว่า “หวงเฉิงจิ้งอยู่ที่นั่นกับลูกสาวของเขาหรือเปล่า คุณจับตาดูเขาไว้ให้ดีนะ อย่าปล่อยให้เขาเข้าใกล้พี่สาวของผมมากเกินไป”

“เกลียดเขาขนาดนั้นเลยเหรอคะ” เจียงเหยาไม่เข้าใจ ว่าทำไมลู่ชิงสีถึงดูถูกหวงเฉิงจิ้งเสมอ “หวงเฉิงจิ้งรู้ศิลปะการป้องกันตัว คุณเองก็รู้นี่ เขาสามารถปกป้องพี่สาวของคุณได้นะ ไม่ดีเหรอคะ เฉินเฉินเองก็ชอบพี่เขามากด้วย พี่เองก็รักเด็ก ประธานหวงก็เป็นคนใจดีเช่นกัน เขาดูมีความสุขมากที่หวงเฉิงจิ้งตามจีบพี่สาวของคุณ เขาคงพอใจเธอมากทีเดียว”

__

ตอนที่ 850 โลกใบเล็ก ๆ

ลู่ชิงสีรู้สึกว่าความประทับใจของภรรยาเขาเกี่ยวกับหวงเฉิงจิ้งนั้นดีขึ้นในขณะที่เขาไม่อยู่ บางทีชายคนนั้นคงเข้าหาพี่สาวเขาผ่านภรรยาของเขา

โชคดีที่คำพูดของเจียงเหยา ทำให้เขารู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย เธอพูดว่า “ฉันทำตามที่ฉันบอกคุณไปก่อนหน้านี้แล้วค่ะ ฉันจะไม่ช่วยหรือหยุดพวกเขา ฉันจะปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปเอง”

ไม่จำเป็นต้องถามว่าทำไม ลู่ชิงสีถึงดูถูกหวงเฉิงจิ้ง เขาคิดว่าลู่อี้ชิงเป็นพี่สาวที่ดีที่สุดในโลก ส่วนหวงเฉิงจิ้งเป็นพ่อม่ายลูกติด นี่คือการแต่งงานครั้งที่สองของพี่สาวเขา อีกฝ่ายยังดีไม่พอสำหรับพี่สาวของเขา

“ปืนที่ผมบอกจะให้คุณ จะถูกส่งไปถึงที่นั่นในอีกไม่กี่วัน เป็นแบบพิเศษและสามารถผ่านการตรวจสอบใด ๆ รวมทั้งกระสุนด้วย ดังนั้นเมื่อจะซ่อนก็ให้ซ่อนให้ดี ระยะการยิงของปืนพิเศษแตกต่างไปจากปืนทั่วไป มีกระสุนเพียงสามนัด เมื่อคุณได้รับแล้ว ก็ขอให้อาลู่กับต้าเค่อเป็นคนสอนใช้นะ”

หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น ลู่ชิงสีก็ถอนหายใจอย่างสุขุม หากเขาทางเลือก เขาอยากจะสอนเจียงเหยาใช้ปืนด้วยตัวเอง

เมื่อเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขาสองคนถูกแยกจากกันยังไม่ถึงสัปดาห์ แต่ก็เป็นเรื่องที่ยากสำหรับลู่ชิงสีในการปรับตัวให้เข้ากับชีวิตที่ปราศจากเจียงเหยา

นับตั้งแต่เจียงเหยามาเยี่ยมเขาในวันชาติ เขาใช้เวลาในการปรับตัวให้เข้ากับเธอ ค่ำคืนช่างยากเย็นยิ่งนักเมื่อเขาคิดถึงอ้อมกอดอันนุ่มนวลของภรรยา

“ภรรยาที่รัก อีกสองเดือนกว่าจะถึงปีใหม่ ในช่วงนั้นอากาศที่เมืองหนานเจียงจะเริ่มเย็นลง อย่าลืมดูแลตัวเองให้ดีล่ะ” ลู่ชิงสีพูดถึงสภาพอากาศหนาวเย็นอีกครั้ง เขากังวลว่าภรรยาของเขาจะป่วย

“ฉันไม่ใช่เด็กสามขวบนะคะ ฉันรู้หรอกน่าว่าต้องทำยังไง” เจียงเหยาพึมพำอย่างใจร้อน อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าลู่ชิงสีกังวลเพราะเขาไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอ เธอจึงเปลี่ยนเองไปพูดถึงผลการรักษาเฉินเฟยไป่

“ฉันได้ดูแลเฉินเฟยไป่มาระยะหนึ่งแล้ว การฟื้นตัวของเขาดีกว่าที่ฉันคาดไว้เสียอีกค่ะ” นั่นเป็นข่าวดี เธอคิดว่าเฉินเฟยไป่จะยังคงเหมือนเดิมหลังจากผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ แต่เมื่อเธอเห็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสุดท้ายของยาและสภาพผิวของเขา เจียงเหยาตัดสินใจที่จะปรับแก้แผนเดิมของเธอในวินาทีสุดท้าย เธอขยายเวลาสำหรับยาของเขาต่อไปอีกสองสามวัน

“เราจะลองทำการฝังเข็มในอีกสามวันข้างหน้า ฉันคิดว่าเขาจะไม่เป็นไร” เจียงเหยาเชื่อในตัวเฉินเฟยไป่ นอกจากนี้ ความเจ็บปวดที่เขาได้รับในช่วงเวลานั้นคือการแลกกับโอกาสที่จะเดินได้อีกครั้ง มันคุ้มค่าที่จะแลก

“บางทีโลกก็เล็กจริง ๆ” คำอุทานของเจียงเหยาเกี่ยวกับเจิ้งอี้และเฉินเฟยไป่ เธอไม่คาดหวังว่าคนหนึ่งอยู่ในเมืองหนานเจียง และอีกคนจะอยู่ที่เมืองจินโด พวกเขาอายุไม่เท่ากัน แต่เจิ้งอี้และเฉินเฟยไป่รู้จักกัน

เจิ้งอี้บอกเธอว่าเธอเคยไปที่เต็นท์ชั่วคราวของโรงพยาบาลเฉิงอ้าย หลังจากที่เจียงเหยาช่วยเฉินเฟยไป่ได้ เธอน่าจะไปที่นั่นเพื่อพบเขา

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เจียงเหยาได้ทำการทดลองกับวัตถุเสมือนจริงในห้องปฏิบัติการของระบบ จากนั้นเธอก็ปรับวงจรของร่างกายเสมือน ผลลัพธ์เกือบจะออกมาแล้ว และเจียงเหยารู้สึกว่ามันเป็นไปได้และคุ้มค่าที่จะลอง

เมื่อเจิ้งอี้โทรหาเธอในคืนก่อนหน้านั้น เจียงเหยาได้บอกเธอเกี่ยวกับแผนการรักษา อย่างไรก็ตาม เธอใช้ชื่อเทวแพทย์ เธอบอกเจิ้งอี้ว่าอาจารย์ของเธอได้ตัดสินใจเกี่ยวกับแผนการรักษาอาการบาดเจ็บของเธอแล้ว