588 - สิ่งที่ไม่อาจล่วงล้ำ

1898 - สิ่งที่ไม่อาจล่วงล้ำ

ตอนนี้แม้แต่ใบหน้าของผู้อาวุโสทั้งสองก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

นี่เป็นสถานที่แบบไหน? ไหทุกใบมีสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวปิดผนึกอยู่ภายใน

พวกมันไม่สามารถปล่อยออกมาได้อย่างแน่นอนไม่เช่นนั้นมันจะเป็นหายนะครั้งใหญ่ของโลก แต่ทั้งสองกลับมาที่นี่เพื่อต้องการปลดปล่อยพวกมันออกมา!

เนื่องจากความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของอีกฝ่ายพวกเขาต้องการที่จะปลดปล่อยสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวออกมา!

ไม่ว่าจะเป็นใครที่ต้องการทำสิ่งนี้พวกเขาก็จะกลายเป็นคนบาปในประวัติศาสตร์และอาจทำลายอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าทั้งหมด!

นี่คือพื้นที่ที่ไม่อนุญาตให้ล่วงล้ำเข้าไปได้

ปกติผู้เฒ่าทั้งสองจะเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มร่าเริงแต่ตอนนี้ใบหน้าของพวกเขามืดมน คนเหล่านี้ถึงกับล่วงล้ำขีดจํากัดล่างของพวกเขา!

ใครกล้าปล่อยสิ่งมีชีวิตในภาชนะเหล่านั้น? ใครก็ตามที่ทำเช่นนั้นพวกเขาก็เป็นศัตรู เมื่อสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นถูกปลดปล่อยมันจะก่อให้เกิดโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ของโลก!

การแสดงออกของสือฮ่าวก็จริงจังขึ้น เป็นเพราะเขากำลังระงับความโกรธอยู่ แต่เขาก็ไม่ได้ปะทุซึ่งเป็นสาเหตุที่การแสดงออกของเขาดูเคร่งเครียดมาก

การกระทำอย่างเห็นแก่ตัวแม้จะก่อให้เกิดโศกนาฏกรรมกับคนอื่นนี่เป็นสิ่งที่เขาไม่เห็นด้วย

คนทั้งสองคนนี้ทำร้ายฉินฮ่าวเป็นเรื่องหนึ่ง แต่พวกเขาถึงกับมีคำขอเช่นนี้นับเป็นการรนหาที่ตายอย่างแท้จริง

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวไม่ได้ดำเนินการในทันทีภายนอกของเขาสงบนิ่งมากโดยกล่าวว่า

“ ข้าขอโทษฉันไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้ ในอดีตเมื่อข้าพยายามค้นหาที่นี่สถานที่นี้มันล้วนเต็มไปด้วยความอันตราย

ตอนนี้ข้าได้รับผลกระทบจากคำสาปสังหารอมตะทำให้ความแข็งแกร่งลดลงไปมาก จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่ข้าจะทำเรื่องนี้ให้สำเร็จได้”

เมื่ออี้หลัวได้ยินสิ่งนี้ความเหยียดหยามก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของนาง แต่นางก็ซ่อนมันไว้โดยดี

“ข้าแค่ต้องการความช่วยเหลือจากเจ้านิดหน่อยเท่านั้นเองเหตุไฉนสหายเต๋าจึงต้องทำให้มันเป็นเรื่องยุ่งยาก”

สือฮ่าวหัวเราะเยาะอยู่ภายใน พวกเขาจะกลายเป็นศัตรูอย่างสมบูรณ์ไปแล้ว ลืมไปว่าเขาไม่สามารถช่วยได้แม้ว่าเขาจะทำได้ แต่เขาก็ไม่มีวันทำอย่างแน่นอน ความอันตรายของสถานที่แห่งนี้เขารู้อยู่แก่ใจ

“สหายเต๋าเจ้าเคยแตะต้องไหพวกนั้นแล้วหรือ” ซูฮุ่ยถาม

แน่นอนว่าสือฮ่าวย่อมไม่ตอบไปตามความจริง

“ข้าเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับสภาพแวดล้อมจึงไม่มีโอกาสได้ลอง แต่ว่ารูปปั้นหินในวังสีดำมันปลดปล่อยความกดดันที่สามารถทำให้คนตายได้ออกมาไม่หยุด”

“เอาอย่างนี้เป็นไง พวกเราจะลงมือพร้อมกันสิ่งที่ถูกปิดผนึกไว้ที่นี่เป็นเพียงวิญญาณชั่วร้ายในอดีตหลังจากเวลาผ่านไปหลายล้านปีความแข็งแกร่งของพวกมันก็แทบจะสูญสลายไปหมดแล้ว” ซูฮุ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

สือฮ่าวเริ่มสงสัยว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อทำสิ่งประดิษฐ์บางประเภทหรือต้องการปลดปล่อยสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวเหล่านี้

แต่ถ้าความปรารถนาของพวกเขาเป็นอย่างหลังพวกเขาจะไม่มีวันได้กลับไปอีกแล้ว สือฮ่าวไม่มีทางปล่อยให้พวกเขามีชีวิตรอด!

“ทำไมเจ้าสองคนถึงมาที่นี่ข้าต้องการทราบความจริง” สือฮ่าวถาม

“เมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วเราก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนจากเจ้าอีกต่อไปพวกเรามาเพราะของวิเศษบางอย่าง” อี้หลัวกล่าว

“เจ้าน่าจะเคยได้ยินสาเหตุที่ศัตรูต่างมิติโจมตีชายแดนรกร้างใช่หรือไม่ ราชาน้อยของพวกเราสงสัยว่าของสิ่งนั้นอาจจะถูกซ่อนอยู่ในคุกแห่งนี้” ซูฮุ่ยจริงจังมาก

เมื่อได้ยินสิ่งเหล่านี้ท่านปู่นกและผู้อาวุโสเหรียญเงินก็เหม่อลอยและจากนั้นพวกเขาก็สั่นสะท้านดวงตาของพวกเขาก็ชัดเจนขึ้นเล็กน้อย

พวกเขารู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง ความทรงจำของพวกเขากลับมาเล็กน้อยทำให้พวกเขาแจ่มใสขึ้นในรอบหลายปี แต่การแสดงออกของพวกเขาก็น่าเกลียดขึ้นเรื่อยๆ

“สิ่งเหล่านี้แม้แต่ผู้อมตะที่แท้จริงหรือกระทั่งราชาอมตะบางคนยังไม่ทราบเหตุไฉนเจ้าถึงรู้” ผู้อาวุโสเหรียญเงินถาม

ดวงตาของเขาชัดเจนขึ้นน้ำเสียงของเขาสงบ อย่างไรก็ตามสือฮ่าวรู้ว่าในตอนนี้มีพายุใหญ่กำลังก่อตัวอยู่ ผู้เฒ่าทั้งสองกำลังจะลงมือแล้ว

หนุ่มสาวทั้งสองจากอาณาจักรเซียนขบคิดบางอย่างจึงกล่าวว่า!

“ผู้อมตะที่แท้จริงไม่รู้จักสถานที่แห่งนี้ แต่ราชาหนุ่มของพวกเราทราบเรื่องเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ดี ตระกูลของเขาคือหนึ่งในตระกูลที่มีมรดกอันยาวนานมากที่สุดของอาณาจักรเซียน” ซูฮุ่ยกล่าว

“นี่คือเหตุผลที่เราตอบอย่างตรงไปตรงมาเพราะว่าเราต้องการความช่วยเหลือจากสหายเต๋า” อี้หลัวกล่าวด้วยรอยยิ้ม

สือฮ่าวถอนหายใจ เมื่อสองคนนี้กล้าพูดคำเหล่านี้ ในอนาคตพวกเขาจะต้องถูกฆ่าเพื่อปิดปากอย่างแน่นอน

บางทีผู้ที่ติดตามพวกเขาทั้งหมดมาที่นี่อาจต้องตาย สำหรับเขาเนื่องจากเขากำลังจะพิการทั้งสองคนจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้

“ท่านปู่นกมีคำถามอะไรจะถามพวกเขาอีกหรือไม่” สือฮ่าวมองไปที่สหายชราทั้งสอง

“ยังจะถามเรื่องไร้สาระอะไรอีก! พวกมันกล้าแสดงความดูหมิ่นโดยต้องการจะเปิดภาชนะเหล่านี้พวกมันจะต้องตาย!” ท่านปู่นกกล่าว

“ข้านึกถึงบางสิ่งบางอย่างออกแล้ว สถานที่แห่งนี้เป็นที่หวงห้ามไม่อนุญาตให้ใครเข้าไป! ใครก็ตามที่กล้าปล่อยสัตว์ในภาชนะเหล่านั้นจะต้องถูกประหาร!” ผู้อาวุโสเหรียญเงินปะทุขึ้นด้วยความโกรธ

พวกเขาลืมไปแล้วว่าไม่นานมานี้พวกเขายังพาสือฮ่าวมาที่นี่ด้วยตัวเอง

อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสทั้งสองคนความจำเสื่อมไม่สามารถตำหนิพวกเขาได้

ตอนนี้พวกเขานึกถึงบางสิ่งบางอย่างออกแล้ว สถานที่แห่งนี้มีความลับอันยิ่งใหญ่มากเกินไปมันจึงถูกปิดผนึกไว้ที่นี่

“ฮ่าๆๆ พวกเจ้าจะไปเปิดฝาไหพวกนั้นด้วยตัวเองหรือให้ข้าบังคับ?” อี้หลัวกล่าวด้วยเสียงหัวเราะเย็นชา

“เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร?” สือฮ่าวกล่าวยิ่งไปกว่านั้นยังโจมตีออกไปทันที

เปง!

ฝ่ามือของเขาโค้งงอเหมือนใบมีดตัดออกไปด้านหน้า

นี่มันกะทันหันเกินไป แต่ปฏิกิริยาของอี้หลัวและซูฮุ่ยนั้นก็รวดเร็วเป็นอย่างมากทั้งคู่ไม่ธรรมดาอย่างแท้จริง ในขณะที่กระโดดถอยหลังพวกเขาก็ตอบโต้ด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

ในขณะที่พวกเขาต่อสู้กันอย่างเข้มข้นพลังศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาก็โบยบินไปมา

อี้หลัวถูกกระแทกจากเท้าทำให้ร่างกายของนางบินออกไปด้านนอกพร้อมกับกระอักเลือดไม่หยุด แม้แต่กระดูกใบหน้าของนางก็ยังแตกละเอียดจากการโจมตีครั้งนี้

เปง!

หลังจากนั้นซูฮุ่ยก็ถูกส่งบินออกไปข้างนอกเช่นกัน เท้าของสือฮ่าวกระแทกเข้าใส่หน้าอกของเขาจนกระดูกทุกชิ้นแหลกละเอียด

ในระยะไกลผู้ฝึกฝนเหล่านั้นที่มาจากเก้าสวรรค์สิบพิภพต่างก็ตื่นตระหนก ฮวงจะไม่แข็งแกร่งเกินไปหรือ? เขาถึงกับจัดการเด็กหนุ่มสาวทั้งสองคนจากอาณาจักรเซียนอย่างง่ายดาย?

สิ่งนี้ทำให้พวกเขารู้สึกถึงอันตรายอย่างมาก!

คนเหล่านี้แตกตื่น ฮวงไม่ได้สูญเสียการบ่มเพาะ พลังของเขายังคงยอดเยี่ยม! สิ่งนี้ทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบายใจ

“มีบางอย่างไม่ถูกต้องระดับบ่มเพาะของเจ้าไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อยมิหนำซ้ำยังแข็งแกร่งยิ่งกว่าข่าวลือ!” ซูฮุ่ยตื่นตระหนกสีหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างน่าเกลียด

สำหรับอี้หลัวนางยิ่งเต็มไปด้วยความอับอาย นางชูแขนข้างหนึ่งขึ้นมามันมีเครื่องรางที่ปลดปล่อยพลังเซียนออกมาอย่างไม่สิ้นสุด

“เจ้ากล้ายั่วโมโหข้าหรือ? อภัยให้ไม่ได้!” น้ำตาหลั่งไหลออกมาจากใบหน้าของนาง ตอนนี้นางเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างแท้จริง

จิตใจของสือฮ่าวสั่นสะท้าน เครื่องรางชนิดนั้นคืออะไร? พลังเซียนที่มันปลดปล่อยออกมาทำให้เขารู้สึกอันตรายเป็นอย่างมาก

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่นเขาได้แต่พึ่งพากระบี่เซียนเท่านั้น

“ช่างฟุ่มเฟือยจริงๆถึงขนาดนำยันต์ปิดผนึกเซียนมาด้วย!” ท่านปู่นกกล่าวอย่างเย็นชา

“มันคือหายนะอย่างแท้จริง! เจ้ากล้าที่จะล่วงล้ำสถานที่แห่งนี้ถือเป็นการโจมตีเกล็ดย้อนของมังกรเจ้าช่างรนหาที่ตาย!” ผู้อาวุโสเหรียญเงินท่องคาถาโบราณทำให้อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าสั่นสะเทือนครั้งใหญ่

“เจ้ากล้า!” อี้หลัวตะโกน

เวง!

พระราชวังโบราณสีดำสั่นสะเทือนคล้ายกับกำลังจะพังทลายลง

บนแท่นบูชาแห่งหนึ่งมีภาชนะที่ถูกเปิดออกมันว่างเปล่าไม่มีสิ่งที่อยู่ข้างใน

แต่ในขณะนั้นมีแรงดูดมหาศาลถูกปลดปล่อยออกมาซูฮุ่ยและอี้หลัวที่มียันต์โบราณในมือถูกดูดเข้าไปทั้งหมดโดยที่ไม่อาจต่อต้านได้