ตอนที่ 90 ศัตรูตัวฉกาจ
ทั้งตลาดตกอยู่ในความเงียบ ผู้บ่มเพาะทุกคนยืนขาแข็ง ความหนาวเย็นวิ่งลงกระดูกสันหลังพวกเขา กลัวว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น!
ในฐานะน้องชายของศิษย์แท้จริงแห่งวังเต๋าอมตะสวรรค์ จินอวี่มักหยิ่งและข่มเหงคนอื่น ไม่มีใครกล้าจะยั่วยุเขาในวันปกติ แต่วันนี้?
กู่ฉางเกอบดขยี้เขาเป็นเศษเนื้อ และมีแค่วิญญาณที่หนีรอดไปได้
กู่ฉางเกอเพิ่งกลับมาวังเต๋า และก็สร้างเรื่องใหญ่แล้ว พวกเขากังวลว่าพี่ชายของจินอวี่ จินโจวจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ
ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับกู่ฉางเกอก็ไม่ดีอยู่แล้ว ตอนนี้ที่กู่ฉางเกอทำเช่นนี้...
นอกจากนั้น คนที่ตาดียังสังเกตได้ถึงฐานบ่มเพาะของกู่ฉางเกอ และขยี้ตาหลายรอบเพื่อให้แน่ใจ จากนั้นก็พูดด้วยเสียงสั่นเครือ“เขาฆ่ายอดฝีมือเทพเสมือนด้วยการตบครั้งเดียว..ถ้าข้าเดาไม่ผเด งั้นกลิ่นอายที่เขาเพิ่งปลดปล่อยก็เป็นของอาณาจักรจักรพรรดิเซียนแล้ว!กู่ฉางเกอต้องทะลวงไปอาณาจักรนั้นแล้วใช่ไหม?”
“อะไรนะ?เขาอายุเท่าไร?เขาจะบ่มเพาะเร็วขนาดนี้ได้ไง?ข้าไม่คิดว่าจะมีอัจฉริยะสูงสุดคนไหนที่ทะลวงผ่านไปอาณาจักรจักรพรรดิแล้วนะ!”
ผู้บ่มเพาะข้างเขาเองก็ตกใจ
“งั้นเจ้าจะบอกว่ากู่ฉางเกอคืออัจฉริยะสูงสุดคนเดียวที่ทะลวงผ่านไปอาณาจักรจักรพรรดิใช่ไหม?”
แน่นอน มีโอกาสที่อัจฉริยะสูงสุดบางคนจะทะลวงผ่านแล้ว และปิดข่าวไว้ แต่ทว่า ถ้าเป็นเรื่องของกู่ฉางเกอ แค่การกระทำสุ่มๆจากเขาก็เป็นข่าวใหญ่ได้ เมื่อข่าวนี้หลุดออกไป มันจะสร้างความปั่นป่วนไปทั่ว!
[บูม!]
จากนั้น รังสีแสงที่มาพร้อมกลิ่นอายทรงพลังก็ลงมาจากฟ้า พวกเขาคือคนของกลุ่มผู้คุมกฏแห่งวังเต๋า มีเจ็ดหรือแปดคน แต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
พวกเขารู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น และมันเพราะเหตุนี้พวกเขาจึงรู้สึกลำบากใจและไม่อยากไปยุ่ง ความยิ่งใหญ่และความยุติธรรมของกลุ่มผู้คุมกฏต้องได้รับผลแน่ถ้าพวกเขาไม่ไปสืบเรื่องนี้ แต่กู่ฉางเกอคือคนที่พวกเขาไม่อาจไปยุ่งได้
ในทางกลับกัน พี่ชายของจินอวี่เองก็เป็นศิษย์แท้จริงของวังเต๋า พวกเขาก็ไปยุ่งกับเขาไม่ได้เช่นกัน
พวกเขาตกที่นั่งลำบาก
ในทางกลับกัน กู่เซียนเอ๋อร์ยืนอึ้งก่อนจะได้สติ นางไม่คิดเลยว่ากู่ฉางเกอจะพูดคำหน้าด้านเช่นนี้ออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ ใบหน้าไม่แยแสของเขาแสดงให้เห็นว่าการรับมือกับนางไม่ใช่เรื่องใหญ่
เขาหมายความว่าไงที่บอกว่ามีแค่เขาถึงรังแกนางได้?
ทำไมคนอื่นถึงรังแกนางไม่ได้?
เขาหมายความว่าไง?เขากำลังบอกว่านางเป็นของเล่นที่เขาสามารถเล่นได้ตามใจชอบ?
นางแทบคลั่ง และใบหน้าก็แดงด้วยความโกรธ ตัวนางสั่น และนางก็แหกปาก“กู่ฉางเกอ เจ้ามันหน้าด้าน!”
“ข้าหน้าด้าน?ข้าแค่กำลังปกป้องน้องสาวข้า”
กู่ฉางเกอยังตอบด้วยน้ำเสียงไม่สนใจ และเหลือบมองไปทางที่จินอวี่หลบหนี
กู่เซียนเอ๋อร์ตอบ“ข้าไม่ต้องการให้เจ้ามาปกป้อง!เจ้าวางแผนอะไรอยู่กันแน่?”
นางไม่เชื่อว่ากู่ฉางเกอจะทำดีกับนางโดยไร้เหตุผล เขาต้องวางแผนบางอย่าง!มันแค่ว่านางไม่สามารถคิดออก
“ข้าวางแผนอะไร?”
กู่ฉางเกอหัวเราะ“เจ้าคิดว่าข้าจะไปวางแผนอะไรกับเจ้า?ข้าอาจแค่รู้สึกผิดและอยากชดเชยก็ได้?”
“แน่นอน มันอาจเป็นเพราะข้าแค่อยากเห็นเจ้าจมอยู่กับความเกลียดชังโดยไร้ความสามารถจะทำอะไร!”
กู่ฉางเกอมองนางด้วยใบหน้าเย้าหยอก
“รู้สึกผิด?คนอย่างเจ้าไม่มีอารมณ์แบบนั้นหรอก!รอก่อนเถอะ!ถ้าเจ้าไม่ฆ่าข้าตอนนี้ งั้นข้าจะเอาคืนเจ้าให้สาสม!”
ความโกรธของกู่เซียนเอ๋อร์ทะยานพอนางได้ยิน คนอย่างกู่ฉางเกอไม่มีวันเปลี่ยนเป็นใบใหม่ได้
ตลอดหลายปี นางจำความทรงจำของวินาทีที่เขาขุดกระดูกเต๋านางได้ตลอด กู่ฉางเกอจะมาเข้าใจความเจ็บปวดของนางได้ไง?
ถ้าคำขอโทษสามารถเยียวยาได้ ทำไมโลกนี้ถึงมีแต่คนเคียดแค้นกัน?
ต่อให้กู่ฉางเกอจะขอโทษนางตอนนี้ นางก็คงไม่ยอมรับคำพูดปากเปล่า!
“ข้าอยกาฆ่าเจ้าเสียตอนนี้ แต่..:”
รอยยิ้มบนหน้ากู่ฉางเกอหายไปพอเขาได้ยินคำพูดเหล่านั้น และแค่นเสียง
แน่นอน นั่นพอจะทำให้นางกลัว
สำหรับว่าเขาจะฆ่านางได้จริงไหม?ต่อให้เขามีความสามารถ ความคิดที่จะลงมือก็ไม่สมจริง
หลังจากนั้น เขาก็ไม่สนใจนางอีกและตรงกลับไปรถม้าเขา
ในทางกลับกัน กู่เซียนเอ๋อร์กลับหน้าซีดพอได้ยินคำพูดเขา นางไม่สงสัยว่ากู่ฉางเกอมีจิตสังหารต่อนาง เหนือสิ่งอื่นใด นางเองก็อยากฆ่าเขา
มันแค่ว่านางสงสัยว่าทำไมกู่ฉางเกอถึงไม่ทำ?
เขาไม่สนใจหรอกว่าพวกเขาอยู่ที่หน้าประตูวังเต๋าหรือเปล่า เพราะไม่มีใครกล้าขวางทางเขา แล้วทำไมเขาถึงแสดงความเมตต่อนาง?
หรือเขากำลังทำให้นางกลัวเฉยๆ?
“กู่ฉางเกอ ไม่ช้าก็เร็ว เจ้าจะต้องเสียใจที่ไม่ฆ่าข้า!”
กู่เซียนเอ๋อร์พูดตามหลัง และกำหมัดแน่น อักขระสว่างที่นางรวมไว้ในฝ่ามือหายไปและไม่ช้ากลิ่นอายนางก็มั่นคง
เหนือสิ่งอื่นใด นางยังต้องไปเยือนวังเต๋า ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องบังเอิญนี้ นางคงไม่มีวันอยากเจอกู่ฉางเกอเร็วนัก พลังที่เขาแสดงก็ทำให้นางกลัวเช่นกัน
แม้กระทั่งเทพเสมือนก็ยังโดนตบจนตาย!
นางไม่รู้ว่าพลังของเขาสูงแค่ไหนหลังไม่เจอกันหลายปี คำว่า’ยากจะหยั่งถึง’ยังใช้อธิบายเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ!
“คุณหนู ท่านไม่เป็นอะไรนะขอรับ?”
“ลุงฟู่ ข้าไม่เป็นอะไร ข้าแค่โกรธ กู่ฉางเกอนั่นไม่อยากฆ่าข้า เขาแค่อยากทำให้ข้าโกรธ!”
กู่เซียนเอ๋อร์กัดฟันและตอบเขา ความโกรธกับจิตสังหารนางพุ่งทะยานทุกครั้งที่นางพูดถึงชื่อกู่ฉางเกอ
ลุงฟู่ยิ้มขมขื่น“คุณหนู มันนับเป็นปาฏิหาริย์ที่เขาไม่คิดเอาชีวิตเรา อย่าลืมว่าเขาหาที่อยู่ท่านมาตลอด และอยากฆ่าท่านมากกว่าใคร มันแปลกมากที่เขาไม่ฆ่าท่านทันทีที่พบเจอ..หรือเพราะผู้อาวุโสในตระกูล?”
กู่เซียนเอ๋อร์ส่ายหัว“ต่อให้เขาจะพยายามฆ่าเรา ข้าก็ไม่กลัว อย่าลืมว่าอาจารย์มอบสมบัติให้ข้ามากมาย”
“ข้าแค่สงสัย พฤติกรรมของกู่ฉางเกอดูเหมือนจะเปลี่ยนไปมาก แต่ความอำมหิตยังเหมือนเดิม ตอนเขาฆ่าคนเหล่านั้น เขาไม่เปลี่ยนสีหน้าสักนิด และเหยียบย่ำพวกนั้นเหมือนมด”
ลุงฟู่ถอนหายใจ“คุณหนู ท่านต้องระวังตัวตอนบ่มเพาะในวังเต๋าในอนาคต กู่ฉางเกอคือศิษย์แท้จริง มันคงไม่ยากสำหรับเขาที่จะจัดการท่าน”
สิ่งที่เกิดด้านหน้าประตูวังเต๋าอมตะสวรรค์ทำให้เกิดความวุ่นวายและกระจายไปทั่วมุมโลกเหมือนลม
สุดท้ายกู่ฉางเกอก็กลับมา!
ผู้บ่มเพาะนับไม่ถ้วนตกใจและไม่อยากเชื่อข่าวที่ตามมา
ที่ด้านหน้าประตูวังเต๋า น้องชายของจินโจวถูกบดขยี้จนแหลก และสาเหตุก็คือเด็กสาวสวมชุดฟ้าที่ดูเหมือนจะเป็นสมาชิกตระกูลกู่
เด็กสาวชุดฟ้าดูเหมือนจะเป็นน้องสาวของกู่ฉางเกอ แต่ทั้งคู่ดูเหมือนจะมีข้อบาดหมางกัน
น้องชายของจินโจวรังแกเด็กสาวในชุดฟ้า และดันถูกกู่ฉางเกอที่กำลังกลับวังเต๋าพบเข้า ด้วยเหตุนี้ กู่ฉางเกอจึงตบเขาจนแหลก
เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดแผ่นดินไหวไปทั่ว
วินาทีที่กู่ฉาเงกอแสดงพลังไร้ผู้ต้านนั้น มีหลายคนได้ใช้[หินบันทึกภาพ]บันทึกไว้
ในการต่อสู้ของอาณาจักรเบื้องบน ดาวหลายดวงส่องแสง และก็มีอัจฉริยะรุ่นเยาว์มากมาย หลายอาณาจักรกับหลายโลกให้กำเนิดบุตรสวรรค์มากมายและก็ไม่ขาดอัจฉริยะ
ทุกคนในรุ่นเยาว์ต่างอยากมีแสง ได้รับชื่อเสียงในอาณาจักรเบื้องบนและทำให้จักรวาลตกตะลึง
แต่การฆ่ายอดฝีมือเทพเสมือนด้วยฝ่ามือเดียวคือประวัติที่มีแค่กู่ฉางเกอถึงทำได้
เรื่องนี้ทำให้เกิดความปั่นป่วนไปทั่ว
[ที่ใจกลางวังเต๋าอมตะสวรรค์]
ภูเขานับไม่ถ้วนลอยในท้องฟ้า และน้ำตกสวยงามก็ตกลงมาจากพวกมัน หมอกลี้ลับปกคลุมไปทั่วและสะท้อนแสงแดด ให้ความรู้สึกเหมือนที่นี่เป็นสรวงสวรรค์
ผู้บ่มเพาะต่างเข้าและออกตำหนักบนยอดเขาแห่งหนึ่ง ยอดเขานี้เรียกว่ายอดเขาสันโดษ มันคือที่ที่จินโจว หนึ่งในศิษย์แท้จริงพำนัก
หมอกเจิดจรัสปกคลุมทั่วทุกสิ่งภายในตำหนัก ชายหนุ่ในชุดทองนั่งอยู่ในท่าดอกบัว มีเขาสีทองบนหน้าผากเขา ปราณลี้ลับหมุนรอบตัวเขาเป็นวังวนขนาดเล็กและไหลเข้าตัวเขา
ชั้นแสงสีทองแผ่จากตัวเขาและเปลี่ยนเป็นวังวนสีทองขนาดเล็กทีละหนึ่ง ภายในแต่ละวังวนมีร่างคล้ายภูตกำลังนั่งสมาธิ และท่องบทสวด
อักขระเจิดจรัสนับไม่ถ้วนปรากฏบนตัวของเขา และทำให้เกิดนิมิตประหลาด มันเป็นอะไรที่ชัดเจนว่าเขากำลังบ่มเพาะวิชาโบราณที่น่ากลัว
ด้านหลังชายหนุ่มมีเงายักษ์เรือนลางยืนอยู่ อสูรสีทองที่ลอยขึ้นและลง ปากยักษ์ของอสูรเหมือนหลุมดำที่กำลังกลืนกินแสงนับไม่ถ้วนในตำหนัก
ชายหนุ่มผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากจินโจว ศิษย์แท้จริงของวังเต๋าอมตะสวรรค์ เขาคืออัจฉริยะสูงสุดอีกคน
ตอนนี้ มิติด้านหน้าเขาสั่น และวิญญาณที่อยู่ภายในสมบัติลี้ลับก็ปรากฏ วิญญาณนั้นดูโกรธมากและพูดกับจินโจว”ท่านพี่ ท่านต้องแก้แค้นให้ข้า!กู่ฉางเกอนั่นทำเกินไป!ข้ายังไม่ได้ยั่วโมโหเขา แต่เขาก็แทบทำให้ข้าตาย!มันทำลายร่างกายข้า และถ้าไม่ใช่เพราะสมบัตินี้ที่ตระกูลให้ ข้าคงตายไปแล้ว!’
มันไม่ใช่ใครนอกจากจินอวี่ ผู้รอดพ้นจากกู่ฉางเกอมาได้
เขาขมขื่นและอยากบดขยี้กู่ฉางเกอให้ตาย!เขาไม่สามารถระงับความเกลียดชังในใจได้เลย
ความอับอายนี้เลวร้ายยิ่งกว่าความตายซะอีก!
“มันไม่ใช่ความผิดเจ้าหรือไง?ใครใช้ให้เจ้าไปยุ่งกับน้องสาวของกู่ฉางเกอ?”
“ข้ารู้ทุกเรื่องแล้ว”
ขณะพูด ดวงตาของจินโจวก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา”แต่กู่ฉางเกอก็ทำเกินไปจริง!ต่อให้เขาจะมีตระกูลกู่หนุนหลัง ตระกูลเขาทองเราก็ไม่ใช่พวกที่จะรังแกได้ง่ายๆ!’
“ข้าจะช่วยเจ้าทวงความยุติธรรมเอง แต่ไม่ใช่ตอนนี้ กู่ฉางเกอดูเหมือนจะทะลวงไปอาณาจักรจักรพรรดิแล้ว ส่วนวิชาโบราณข้ายังติดชะงักอยู่ ข้ายังไม่ใช่คู่ต่อสู้เขาจนกว่าจะทะลวงผ่าน”
จินอวี่ยินดี“ขอบคุณ ท่านพี่!ข้าจะรอวันที่ท่านแก้แค้นให้ข้า!เราต้องทำให้กู่ฉางเกอเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปวันนี้!”
จินโจวพยักหน้า
แต่ในใจเขา เขาระวังมาก กู่ฉางเกอคือศัตรูตัวฉกาจสุดของเขา และเขาก็ไม่สามารถประมาทอีกฝ่ายได้!
ตลอดมา เขาได้เจอกับสมบัติมากมาย และยังรวมเงาบรรพชนของเขาซึ่งทำให้พลังเขาพุ่งไปอีกระดับ เขามีความคิดว่าสุดท้ายเขาจะสามารถแก้แค้นที่กู่ฉางเกอทำให้เขาบาดเจ็บสัหสได้ แต่ใครจะไปคิดว่าพลังของกู่ฉางเกอกลับพุ่งทะยานไปอีกระดับ และทะลวงเป็นอาณาจักรจักรพรรดิก่อนเขา!
เขา จินโจวเป็นแค่จุดสูงสุดของอาณาจักรราชาอยู่ แต่ก็มั่นใจในตัวเองมาก พอถึงเวลาที่เขาทะลวงไปอาณาจักรจักรพรรดิได้ เขาจะต้องบดขยี้กู่ฉางเกอได้แน่!
