587 - ขอความช่วยเหลือ 

1897 - ขอความช่วยเหลือ

“น่าเสียดายจริงๆ ข้าเคยได้ยินเรื่องความห้าวหาญของเจ้าในสงครามที่ชายแดนรกร้างจึงรู้สึกเสียดายพรสวรรค์ของเจ้าอย่างยิ่ง” เด็กหนุ่มในชุดคลุมสัตว์ร้ายกล่าวพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

“เจ้าเป็นคนที่มีพรสวรรค์สูงส่งถึงกับสามารถสังหารทายาทของตระกูลจักรพรรดิไปมากมาย อย่างไรก็ตามข้าเชื่อว่าเด็กหนุ่มสาวของตระกูลจักรพรรดิที่เจ้าเจอไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งที่แท้จริง” อี้หลัวกล่าวด้วยรอยยิ้มจางๆ

“เป็นอย่างนั้นเหรอ? เจ้าแน่ใจได้อย่างไร?” สือฮ่าวถาม

“มีการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่เมื่อไม่นานมานี้ ความภาคภูมิใจแห่งสวรรค์ของอาณาจักรเซียนของเราสองคน คนแรกได้รับบาดเจ็บสาหัสคนที่สองเสียชีวิตจากการต่อสู้” อี้หลัวตอบ

ยิ่งไปกว่านั้นนางยังกล่าวเสริมว่า“พวกเขาได้พบกับบุตรของจักรพรรดิ!”

สือฮ่าวตะลึง จักรพรรดิเหล่านั้นไปมีลูกมาตั้งแต่เมื่อไหร่? พวกซือถูอันหลานคงไม่ไร้ยางอายถึงขนาดที่จะสร้างลูกขึ้นมาอีก

เขามีความต้องการต่อสู้กับทายาทของตระกูลจักรพรรดิคนนั้น แต่เมื่อคิดดูแล้ว กว่าที่กำแพงอาณาจักรจะเปิดออกอีกครั้งก็คงต้องรอจนเขากลายเป็นผู้อมตะที่แท้จริงไปแล้ว

ในเวลาเดียวกันสือฮ่าวก็สั่นสะท้านจากภายใน ย้อนกลับไปหลังจากที่เก้าสวรรค์สิบพิภพถูกทำลายไปแล้ว อาณาจักรเซียนจึงได้ลงมือต่อสู้ครั้งใหญ่กับศัตรูต่างมิติซึ่งการช่วยเหลือของพวกเขามาช้าเกินไป

“พี่สือในเมื่อระดับบ่มเพาะของเจ้ายังคงอยู่ถ้าอย่างนั้นข้าขอยืมมือเจ้าหน่อยเป็นไร?” ซูฮุ่ยถาม

"สำหรับ?" สือฮ่าวถาม

“พวกเรามาที่อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าเพื่อสิ่งของบางอย่าง พวกเราจึงอยากจะขอความช่วยเหลือจากเจ้า” ซูฮุ่ยจาก ตำหนักหมื่นสรรพสัตว์กล่าว

ในบริเวณรอบๆใบหน้าของทุกคนล้วนแปลกประหลาด แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้กลัวสือฮ่าว แต่พวกเขาก็ยังรู้สึกหวาดหวั่นอยู่บ้าง

มีบางคนที่หวังว่าเขาจะพิการในทันทีเพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่ต้องอยู่อย่างหวาดกลัวอีกต่อไป

“ตราบใดที่เจ้าเต็มใจช่วยเหลือข้าจะให้สัญญาว่าครอบครัวของเจ้าจะปลอดภัย” อี้หลัวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"เจ้าพยายามจะพูดอะไร?" ใบหน้าของสือฮ่าวมืดคล้ำลงทันที

“ข้าแค่ต้องการบอกว่าเจ้ากำลังจะกลายเป็นคนพิการในไม่ช้าย่อมไม่มีความสามารถในการปกป้องครอบครัว ความช่วยเหลือของเจ้าถือเป็นการแสดงมิตรภาพต่อเราเท่านั้นเอง” อี้หลัวกล่าว

แม้ว่านางจะสุภาพขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย แต่สือฮ่าวก็ยังรู้สึกไม่ค่อยดีนักหลังจากได้ยินคำพูดของนาง

นี่เป็นการข่มขู่อย่างชัดเจนว่าหากเขาไม่ช่วยเหลือคนพวกนี้จะลงมือจัดการกับครอบครัวของเขา?

“โลกนี้อาจตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายได้ทุกเมื่อใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตัวอย่างเช่นความสามารถพิเศษของน้องชายเจ้าก็ไม่ได้แย่ แต่เขาเป็นคนหยิ่งเกินไปมันง่ายสำหรับเขาที่จะทำให้คนอื่นขุ่นเคือง” อี้หลัวกล่าว

เมื่อเห็นว่าการแสดงออกของสือฮ่าวเริ่มเย็นลงและน่าเกลียดเล็กน้อยซูฮุ่ยก็หัวเราะและพูดว่า“มันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย ไม่ต้องกังวลไม่มีใครจะแตะต้องน้องของของเจ้า”

ใบหน้าของสือฮ่าวยังคงดำมืด เขามองสองคนนี้อย่างเย็นชา ความหมายของสิ่งนี้คืออะไร? แม้ว่าพวกเขาจะกล่าวว่ายังไม่มีอะไรผิดปกติแต่นี่ก็เป็นการข่มขู่อย่างชัดเจน?

“อย่าเข้าใจผิด มันเป็นเพียงการแลกเปลี่ยนคำแนะนำตามปกติน้องชายของเจ้าอ่อนแอเกินไปเขาจึงต้องรับผลที่ตามมา เขาจะสบายดีอย่างแน่นอนหลังจากพักผ่อนหลายปี” ซูฮุ่ยกล่าวขณะมองไปที่เขา

ยิ่งเขาพูดแบบนี้การแสดงออกของสือฮ่าวก็ยิ่งน่าเกลียดมากขึ้นดวงตาของเขาเริ่มเย็นชาขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับปลดปล่อยไอสังหารออกมา

“ไม่ใช่ข้าที่ลงมือ คราวนี้มีคนหกเจ็ดคนมาพร้อมกับทูต มีสหายคนหนึ่งของพวกเราท้าทายผู้แข็งแกร่งของเก้าสวรรค์สิบพิภพต่อสู้มากกว่าสิบรอบหนึ่งในนั้นก็คือน้องชายของเจ้าแต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก” อี้หลัวกล่าว

“ข้าควรขอบคุณพวกเจ้าในความปรารถนาดีหรือไม่?” สือฮ่าวกล่าวอย่างเย็นชา

อี้หลัวเผยรอยยิ้มอ่อนโยนเปลี่ยนทัศนคติของนาง นอกจากนี้นางยังสังเกตเห็นไอสังหารที่พุ่งพล่านของสือฮ่าวนางจึงพยายามกล่าวให้อ่อนลง

“สหายเต๋าเจ้าสามารถผ่อนคลายได้ เมื่อพวกเรากลับไปจะพยายามปกป้องเขาอย่างเต็มที่ไม่ให้มีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นอีก”

ก่อนหน้านี้นางรู้สึกว่าสือฮ่าวกำลังจะกลายเป็นคนพิการจึงไม่มีเหตุผลที่นางจะแสดงความเป็นมิตรกับเขา อีกทั้งน้ำเสียงของนางยังมีความดูถูกด้วยเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามสถานที่ที่พวกนางต้องการที่จะไปนั้นเต็มไปด้วยอันตรายอย่างยิ่ง นางจึงต้องการคนที่แข็งแกร่งเพื่อนำทางและฝ่าฟันกับอันตรายไปก่อน

“สหายเต๋าพวกเราชื่นชมเจ้าอย่างยิ่งในอาณาจักรที่ต่ำกว่านี้เจ้าเป็นเจ้าเหนือหัวอย่างแท้จริงซึ่งทำให้พวกเราอิจฉาเป็นอย่างมาก” ซูฮุ่ยก็กล่าวด้วยความสุภาพ

ทัศนคติของพวกเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยมันทำให้คนอื่นๆที่มาจากด้านบนด้วยกันรู้สึกตกใจ

การแสดงออกของสือฮ่าวสงบลงและพยักหน้า เขาไม่ปรารถนาให้ฉินฮ่าวน้องชายของเขาเองต้องเผชิญกับปัญหา ถ้าทั้งสองสามารถช่วยเขาได้เขาก็ไม่คิดจะสร้างปัญหาอีกต่อไป

ทั้งสองคนมีความสุภาพมากขึ้นเรื่อยๆทั้งคู่มีรอยยิ้ม เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเข้าใจว่าไม่จำเป็นต้องเริ่มขัดแย้งกับสือฮ่าว หากพวกเขาสามารถยืมความแข็งแกร่งของเขาได้นั่นจะดีที่สุด

“เรากำลังมองหาสถานที่แห่งหนึ่งคุกลึกลับ…” ซูฮุ่ยกล่าว

เมื่อเขาได้ยินคำอธิบายของเขา สือฮ่าวก็รู้ทันทีว่าสถานที่นั้นอยู่ที่ไหน มันเป็นคุกมืดที่มีญาณพิเศษของหงส์เพลิง ซึ่งมีสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวมากมายที่ถูกปิดผนึกไว้ภายใน

“สหายเต๋าอาศัยอยู่ในอาณาจักรที่ต่ำกว่ามาระยะหนึ่งแล้วมีความรู้มากกว่าเราในบางเรื่อง ข้าสงสัยว่าเจ้าสามารถตามหาผู้ดูแลอาณาจักรวิญญาณแห่งนี้ได้หรือไม่” อี้หลัวถาม

สองคนนี้อยากขอคำชี้แนะผู้ดูแลสถานที่ว่าคุกอยู่ที่ไหน สำหรับพวกเขาสถานที่แห่งนั้นมีความลับที่ยิ่งใหญ่ยิ่งกว่านั้นยังเต็มไปด้วยโชควาสนาจากสวรรค์มากมาย

“ไม่จำเป็นต้องค้นหาพวกเขาข้ารู้ดีว่ามันอยู่ที่ไหน” สือฮ่าวกล่าว เขาไม่ได้แนะนำผู้อาวุโสเหรียญเงินและท่านปู่นกให้พวกเขา แต่พาพวกเขาไปที่นั่นโดยตรง

ในความเป็นจริงเขาค่อนข้างอยากรู้อยากเห็นว่าทั้งสองกำลังพยายามทำอะไรกันแน่

ขณะที่พวกเขามุ่งหน้าต่อไปสือฮ่าวยังคงเงียบความสามารถของคนเหล่านี้อยู่ในการคำนวณของเขา การที่จะจัดการทุกคนที่อยู่ที่นี่ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย

ทุกคนที่อยู่ในสถานที่แห่งนี้เดินตามมา แม้ว่าพวกเขาจะไม่ต้องการก็ตาม แต่ทุกคนรู้ดีว่าพลังที่ฮวงปลดปล่อยออกมานั้นเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่อาจปฏิเสธได้

สือฮ่าวเดินเข้าหาเด็กหนุ่มที่ได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของเขาในตอนแรกพร้อมกับค้นวิญญาณในทันทีโดยที่อี้หลัวและซูฮุ่ยไม่กล้าลงมือขัดขวางเพราะกลัวสร้างความขัดแย้งกับเขา

ฉินฮ่าวได้รับบาดเจ็บยิ่งไปกว่านั้นคนที่ลงมือคือพี่ชายของอี้หลัวนั่นเอง ในขณะเดียวกันก็เป็นพี่ชายร่วมสาบานของซูฮุ่ยอีกด้วย

เดิมทีบุคคลนั้นมาเพื่อสือฮ่าวหลังจากได้ยินเกี่ยวกับความสำเร็จของเขาในชายแดนรกร้าง ทำให้ผู้แข็งแกร่งรุ่นเยาว์ของอาณาจักรเซียนมากมายต่างต้องการต่อสู้กับเขา

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวพิการไปแล้ว ยิ่งกว่านั้นได้ออกจากสามพันแคว้นแล้วด้วย ดังนั้นพวกเขาจึงค้นหาน้องชายของสือฮ่าวและลงมือจัดการทำให้ฉินฮ่าวได้รับบาดเจ็บสาหัสแทบจะเสียชีวิต

ไม่น่าแปลกใจที่ทัศนคติก่อนหน้านี้ของอี้หลัวไม่ได้แสดงความเป็นมิตรออกมาเลยเพราะว่าคนที่ลงมือนั้นเป็นพี่ชายของนาง ตอนนี้นางต้องการใช้ประโยชน์จากเขาจึงพยายามผูกมิตร

สือฮ่าวรั้งตัวเองไว้โดยที่ยังไม่ลงมือตอบโต้ เขาต้องการพาบุคคลทั้งสองลงไปที่คุกด้านล่างเพื่อไม่ให้โอกาสพวกเขาได้ใช้สิ่งประดิษฐ์ล้ำค่าช่วยชีวิตของตัวเองได้

ผู้อาวุโสเหรียญเงินและท่านปู่นกก็เดินไปกับพวกเขาด้วยเช่นกันโดยที่ทุกคนที่นี่ไม่รู้ว่าพวกเขาคือผู้ดูแลของอาณาจักรแห่งความว่างเปล่านี้

“อ่าเป็นมัน! ข้าไม่คิดว่าพี่สือจะร้ายกาจถึงขนาดพบมันจริงๆ!” ซูฮุ่ยกล่าวด้วยความตื่นเต้น

พวกเขาเห็นพระราชวังโบราณสีดำยิ่งไปกว่านั้นยังมีแท่นบูชาและภาชนะหลายสิบใบ มันเหมือนกับที่พวกเขาได้ยินมาไม่มีผิด คือสถานที่แห่งนี้จริงๆ

“สิ่งที่พวกเจ้าต้องการทำคืออะไรกันแน่” สือฮ่าวถาม

“บอกต่อเจ้าเราไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง แต่มันเป็นคำสั่งของราชาน้อยที่ต้องการให้พวกเรานำบางสิ่งบางอย่างกลับไป” ซูฮุ่ยกล่าว

ทั้งสองคนมีพลังมหาศาล แต่พวกเขาถึงกลับยินยอมรับความเสี่ยงมาที่นี่แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของคนที่ออกคำสั่งได้เป็นอย่างดี

“สหายเต๋าเจ้าช่วยเราเปิดภาชนะพวกนั้นได้หรือไม่มีบางสิ่งบางอย่างที่พวกเราต้องการอยู่ข้างใน ”อี้หลัวกล่าวพร้อมกับแสดงสีหน้าอ้อนวอน

นางแสดงออกด้วยความจริงใจบอกเขาว่าจะดูแลฉินฮ่าวให้เป็นอย่างดี

เมื่อสือฮ่าวได้ยินดังนั้นเขาก็ต้องการที่จะเตะนางออกไปด้านข้างด้วยเท้าเดียว พี่ชายของนางคือคนที่ลงมือทำร้ายฉินห่าว

แต่ตอนนี้นางยังกล้าคิดจะหลอกลวงเขาโดยพยายามให้พี่ชายของฉินฮ่าวเสี่ยงชีวิตแทนพวกนาง