ตอนที่ 86 คืนนี้ยังอีกยาว

คมดาบสีดำสนิทแทงเข้าตัวเยวี่ยหมิงคง

[พุฟ!]

เลือดกระเซ็นทำให้มุมมองของกู่ฉางเกอพร่ามัว และชุดแต่งงานของเยวี่ยหมิงคงก็ดูแดงยิงกว่าเดิม

เขามองน้ำพุเลือดที่ย้อมตัวเขาด้วยเลือดของนาง ในเวลาเดียวกัน เขาก็จ้องสีหน้าตกใจ สับสน เศร้าและเหลือเชื่อของนางเป็นครั้งสุดท้าย

ตอนนี้ เขาเหมือนคนนอกที่มองดูตัวเขาฆ่าคน แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถหยุดมันได้

ไม่ช้า ภาพนี้ก็หายไป

กู่ฉางเกอยืนเงียบๆ และถอนหายใจ“ไม่น่าแปลกที่นางจะทนไม่ไหวหลังได้ยินคำพูดพวกนั้น”

ถ้ามีคนพูดแบบนี้กับเขาหลังทำอะไรแบบนั้น เขาคงรู้สึกทนไม่ไหวเหมือนกัน

ในคืนแต่งงานของนาง นางกลับโดนชายที่นางรักสุดฆ่า

‘นี่ต้องเป็นสิ่งที่เยวี่ยหมิงคงประสบก่อนเกิดใหม่  ในคืนแต่งงาน นางโดนข้าฆ่า แต่ไม่มีทางที่ข้าจะทำอะไรบ้าๆแบบนั้น สมองข้าตายแล้วหรือไงถึงทำอะไรแบบนั้นกับภรรยาผู้สมบูรณ์แบบที่รักข้ามากกว่าตัวเอง?’

‘จากประสบการณ์ของนาง มันชัดเจนว่าความคิดข้าโดนใจมารครอบงำอย่างสมบูรณ์ งั้นก็หมายความว่าข้าไม่มีระบบหรือความทรงจำของข้าในช่วงเวลานั้น’

ไม่นานกู่ฉางเกอก็คิดออก

ลมหนาวพัดยอดเขา และจากนั้นเขาก็เปลี่ยนเป็นลำแสงหายไป ตอนนี้ที่เขาเข้าใจสถานการณ์นาง เขาจึงพยายามแก้ไข

‘พูดก็พูด ธรรมชาติมารนี้ต้องพยายามทำลายข้าแน่ กี่ครั้งแล้วที่มันมายุ่งกับชีวิตข้า?แต่มันก็เป็นอะไรที่เลี่ยงไม่ได้ ข้าทำได้แค่โทษการกระทำในอดีตของข้าทั้งหมดใส่ใจมาร’

‘มันแค่ว่าเยวี่ยหมิงคงเคยผ่านความโหดร้ายของข้ามา มันจึงไม่มีทางที่นางจะเชื่อข้าง่ายๆ’

‘เหนือสิ่งอื่นใด ข้าไม่รู้ว่านางเคยถูกข้าปฏิบัติอย่างไร้ในวันปกติ และไม่รู้ว่านางรู้มากแค่ไหน’

กู่ฉางเกอกลับไปโถงหลักขณะคิดถึงวิธีจัดการ แน่นอน เขาคิดอะไรไม่ได้มาก

เหนือสิ่งอื่นใด มันเป็นความจริงที่เยวี่ยหมิงคงเคยรักเขามาก แต่นั่นไม่ใช่อีกแล้ว เมื่อผู้หญิงพัฒนาความเกลียดต่อผู้ชาย นางจะแทบเป็นบ้า ความเกลียดของนางฝังลึกลงกระดูก และนางจะไม่ยอมรับเหตุผลใด

แย่ไปกว่านั้น เยวี่ยหมิงคงย้อนเวลามจากอนาคต นางมีความรู้มากมายเกี่ยวกับโอกาสและเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต นางสามารถใช้ความรู้นี้เพื่อได้ทุกอย่าง

ไม่ต้องพูดถึงว่านางต้องเข้าใจดีถึงนิสัยเขา

กู่ฉางเกอเดาว่าข้อได้เปรียบของเขาตอนนี้คือระบบ และความจริงที่เขาถูกทอดทิ้งโดยโลก เนื่องจากเขาคือคนที่ควบคุมร่างกายแล้ว ใจมารย่อมสามารถกัดกินความคิดและเหตุผลเขาได้อีก ความกังวลมากมายของเขาจะแก้ไขได้ถ้าหมิงคงยังมีความรักต่อเขา

ตอนนั้น ไม่เพียงเขาจะได้รับรางวัลจากระบบ แต่เขายังได้ตัวภรรยาที่ย้อนเวลามาได้

แต่ก็ยังมีโอกาสที่เยวี่ยหมิงคงจะหมายมั่นฆ่าเขาให้ได้ในชีวิตนี้

‘นางไม่รู้ว่าข้า คนที่ฆ่านางต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง นางต้องคิดว่าทุกอย่างที่ข้าทำเป็นการหลอกนาง’

‘นางจะระมัดระวังอย่างมาก!’

‘ในทางกลับกัน เหตุผลที่นางยังแสร้งทำเป็นเหมือนเดิมต่อหน้าข้าอาจเพราะพฤติกรรมปัจจุบันของข้า ในเมื่อนางเห็นว่าข้าทำตัวต่างจากเดิม นางต้องคิดว่าข้าย้อนเวลามาเหมือนนาง และตอนนี้นางก็กังวลว่าข้าอาจรู้ว่านางเป็นผู้ย้อนเวลาเหมือนกัน แค่ว่านางไม่สามารถทนคำพูดข้าได้ นางจึงหนีไปต่อให้มันจะหมายถึงการเปิดเผยตัวเอง’

ไม่ช้ากู่ฉางเกอก็เดาอออกหมด

ส่วนยากสุดตอนนี้คือเยวี่ยหมิงคงจะไม่เชื่อใจเขาง่ายๆ ไม่ว่าเขาจะอธิบายยังไง ต่อให้เขาจะพูดว่าคนที่ฆ่านางเป็นคนละคน หรือสิ่งที่เขาทำไปเพราะจิตใจเขาโดนใจมารครอบงำ นางก็จะไม่เชื่อ

ตรงกันข้าม ยิ่งเขาอธิบาย นางจะยิ่งสงสัยเขาและนางจะรู้สึกว่าเขายังพยายามหลอกนาง แทนที่จะช่วย การกระทำนั้นจะมีแต่ส่งผลแย่

มันเพราะเหตุนี้กู่ฉางเกอจึงรู้สึกว่าเขาไม่ต้องอธิบายอะไร วิธีที่ดีสุดตอนนี้คือแสร้งทำเป็นไม่รู้ว่านางคือผู้ย้อนเวลา สำหรับว่าเขาจะจัดการกับนางยังไง?เขาได้คิดแผนไว้แล้ว และแค่ต้องทำตามนั้น

...

[ในโถงหลัก]

กู่หลินเทียนยิ้มขณะคุยกับจักรพรรดิเยวี่ยอย่างมีความสุข แต่จากนั้น เขาก็เห็นเยวี่ยหมิงคงเดินเข้ามาด้วยตาแดงก่ำ และอดขมวดคิ้วไม่ได้

เขาสงสัยว่าอะไรที่ทำให้นางร้องไห้?

ด้วยความโกรธบนหน้า เขาถามนาง“หมิงคง เกิดอะไรขึ้น?เจ้าเด็กเวรฉางเกอรังแกเจ้าอีกแล้วรึ?บอกอาของเจ้ามาว่าเกิดอะไรขึ้น อาจะช่วยเจ้าสั่งสอนเขาเอง!”

เขารู้ดีว่ากู่ฉางเกอมักปฏิบัติต่อนางด้วยความแยแสและรังเกียจ มันเป็นปกติที่เขาจะรังแกนาง

ว่าที่ลูกสะใภ้ของพวกเขา เยวี่ยหมิงคงนั้น ทั้งตัวเขากับแม่ของฉางเกอต่างก็พอใจในตัวนางมาก

แถม กู่ฉางเกอก็ได้บอกแล้วว่าการกระทำในอดีตของเขาเป็นความผิดของใจมาร และเขาก็ได้จัดการปัญหานี้ไปแล้ว มันจะไม่สร้างปัญหาให้เขาอีก

แล้วทำไมเขาถึงยังทำเช่นนี้?

“หมิงคง เกิดอะไรขึ้น?”

จักรพรรดิถามพอสังเกตเห็นว่าสีหน้าของลูกสาวเขาไม่สู้ดี

ตลอดครึ่งปีที่ผ่านมา การกระทำของหมิงคงทำให้เขาโล่งใจและพอใจมาก เขาจึงเป็นห่วงเรื่องนางมากกว่าเดิม

ไม่ช้าเยวี่ยหมิงคงก็กลับเป็นปกติและส่ายหัวด้วยรอยยิ้มสดใสบนหน้า“ท่านอา ท่านพ่อ ไม่มีอะไร ฉางเกอไม่ได้รังแกข้า ข้าแค่คิดถึงอดีตบางเรื่องและรู้สึกเศร้าขึ้นมา ท่านอา ข้าขอโทษที่ทำให้ท่านเห็นด้านที่น่าอายเช่นนี้”

“หึ?ฉางเกอ เจ้าเด็กนั่นจะทำเกินไปแล้ว!หมิงคง เจ้าไม่ต้องคอยปกป้องเขาตลอดเวลา ไม่งั้นเขาจะรังแกเจ้ามากขึ้นหลังเจ้าแต่งงานกับเขาในอนาคต”

กู่หลินเทียนอดถอนหายใจไม่ได้ และไม่พอใจกู่ฉางเกอ พวกเขาจะไปหาลูกสะใภ้ที่เพียบพร้อมและอ่อนโยนอย่างนางได้จากไหนอีก?

แถม นางยังใช้กำปั้นเหล็กจัดการกับทุกเรื่อง และราชวงศ์เซียนสูงสุดก็จะเป็นของนางในอนาคต นางคือจักรพรรดินี!

มีธิดาสวรรค์มากมายในอาณาจักรเบื้องบน แต่ใครบ้างจะเทียบได้กับเยวี่ยหมิงคง?

แต่เจ้าเด็กนั่น กู่ฉางเกอกลับแกล้งนาง เขาทำให้นางร้องไห้ และรังแกนางตลอดเวลา เขาสมควรโดนต่อว่า!

แม้กู่หลินเทียนจะปล่อยให้กู่ฉางเกอทำตามใจชอบในวันปกติ แต่ตอนนี้ เขาไม่สามารถสะกดกลั้นความโกรธไว้ได้

เจ้าเด็กนั่นจะทำอะไรบ้างหลังแต่งงานกัน?

เยวี่ยหมิงคงตอบรับคำพูดเขาด้วยรอยยิ้ม และจากนั้นก็ส่ายหัวโดยไม่พูดอะไรอีก

ความลับของนางได้เปิดเผยต่อหน้ากู่ฉางเกอไปแล้ว นางจึงกลัวว่าจากนี้ไป กู่ฉางเกอจะกำจัดนาง เขาจะไม่มีวันยอมให้คนที่รู้ความลับเขามีชีวิตรอดอยู่บนโลกนี้ ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นคู่หมั้นก็ตาม

“เจ้าอยู่นี่นี่เอง หมิงคง เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

ตอนนี้เอง เสียงของกู่ฉางเกอดังจากด้านนอกประตูโถง

ตัวของเยวี่ยหมิงคงแข็งทื่อทันทีที่ได้ยินเสียงเขา มันราวกับนางกำลังเจอกับศัตรูตัวฉกาจ

แต่ไม่ช้า นางก็ผ่อนคลาย

เหนือสิ่งอื่นใด พ่อของนางกับกู่ฉางเกอล้วนอยู่ตรงนี้ เขาจะไม่กล้าฆ่านางแน่

“ฉางเกอ เกิดอะไรขึ้น?กล้าดียังไงถึงมารังแกหมิงคงอีกแล้ว?ทำไมถึงทำให้นางร้องไห้?!”

กู่หลินเทียนแหกปากลั่นทันที เขาเตรียมที่จะตีลูกชายตัวเองถ้าเขาไม่ให้คำอธิบายที่ดี

กู่ฉางเกอผงะกับคำพูด และจากนั้นก็ยิ้ม“ท่านพ่อ ท่านพูดอะไร?ข้าจะไปรังแกหมิงคงได้ไง?นางคือว่าที่ภรรยาของข้า และข้าก็ยังไม่ได้รับความรักจากนางพอ ข้าจะไปหาเวลามารังแกนางได้ไง?”

พอพูด เขาก็เดินไปด้านข้างหมิงคงและจับมือนาง

เยวี่ยหมิงคงมีมือที่เนียนนุ่มอย่างมาก

ในทางกลับกัน หมิงคงกลับยืนตัวแข็งกับที่ นางไม่สามารถเข้าใจการกระทำของกู่ฉางเกอได้เลย เขากำลังพยายามหลอกพ่อของเขาให้ดูเหมือนว่าเขาหลงใหลนางงั้นเหรอ?

แต่ทว่า ไม่ช้านางก็ตระหนักว่านี่เป็นครั้งแรกที่กู่ฉางเกอจับมือนาง และหัวสมองนางก็ว่างเปล่า

“ฮึ่ม!ดีที่เป็นอย่างนั้น!”

กู่หลินเทียนแค่นเสียงเย็นหลังเห็นภาพฉากนี้

“หมิงคง เจ้ารู้สึกดีขึ้นหรือยัง?ทำไมเจ้าถึงร้องไห้?เกิดอะไรขึ้นกัน?”

กู่ฉางเกอมองตัวที่แข็งทื่อของหมิงคงและทำเหมือนเขาไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้นางเป็นแบบนี้และถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย ใบหน้าของเขาดูหล่อเหลากว่าเดิมขณะพูด

“ข้าไม่เป็นอะไร ฉางเกอ ท่านไม่ต้องห่วง”

เยวี่ยหมิงคงแปลกใจกับคำพูดห่วงใยของเขา แต่นางก็พลันแสดงรอยยิ้มเป็นธรรมชาติออกมา

อย่างน้อย คนนอกก็จะไม่เห็นความผิดปกติใดๆระหว่างพวกนาง

นางอยากดูว่ากู่ฉางเกอจะมาไม้ไหนในครั้งนี้ ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่สามารถหลอกนางได้!

มันแค่ว่าการกระทำกับสีหน้าเขาแปลกใหม่มาสำหรับนาง ในชาติก่อน เขามักปฏิบัติต่อนางด้วยความไม่แยแส นางจึงไม่มีโอกาสได้เห็นเขาแสดงด้านอ่อนโยน

จะดีแค่ไหนถ้าเขาคิดแบบนี้จริงและไม่เสแสร้ง?

นางอดหัวเรากับความคิดนางไม่ได้

...

ในเมื่อจักรพรรดิราชวงศ์เซียนสูงสุดมาเยือน ตระกูลกู่ย่อมจัดงานเลี้ยง

กุ่ฉางเกอกับหมิงคงนั่งข้างกัน ดูเหมือนคู่กิ่งทองใบหยก หลายคนได้แต่อิจฉาพวกเขา

ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็ลอบด่าว่ากู่ฉางเกอคือตัวระยำที่ไม่คู่ควรกับเยวี่ยหมิงคง!

แน่นอน พวกเขายังจำพลังไร้ผู้ต้านของกู่ฉางเกอได้ และไม่มีความกล้าจะพูดแบบนั้น มากสุด พวกเขาก็ได้แต่ด่าในใจ เหนือสิ่งอื่นใด แม้พวกเขาจะรวมพลังกัน พวกเขาก็ยังโดนกระทืบเหมือนมด

เยวี่ยหมิงคงดื่มสุราไปมากและดูมึนเมา นางตัดสินใจลุกขึ้นไปยังที่พักที่ตระกูลกู่เตรียมไว้ แต่จากนั้น กู่ฉางเกอก็จับมือนาง“หมิงคง เจ้าจะไปไหน?แสงจันทร์คืนนี้สวยมาก ข้าคิดว่าเจ้าควรไปชื่นชมมันกับข้าสักพัก”

ตัวของเยวี่ยหมิงคงแข็งอีกครั้ง

“ฮ่าๆ มันดูเหมือนลูกชายเจ้าจะรอไม่ไหวแล้วนะ”

จักรพรรดิเยวี่ยอดหัวเราะไม่ได้

แม้การกระทำของกู่ฉางเกอจะดูเลยเถิดไป เขาก็เข้าใจ  เหนือสิ่งอื่นใด เขาเป็นคนหนุ่มและก็ดื่มสุราไปพอสมควร

สภาพแวดล้อมเงียบลงอย่างรวดเร็ว

มันเหลือแค่กู่ฉางเกอกับเยวี่ยหมิงคงหลังพวกผู้อาวุโสถอยฉากไป

“หมิงคง ค่ำคืนนี้อีกยาว ทำไมเจ้าไม่อยู่กับข้าและดื่มกันอีกสักสองสามจอกเล่า?”

กู่ฉางเกอพูด

สีหน้าไม่แยแสปรากฏบนหน้าเยวี่ยหมิงคง และรอยยิ้มอ่อนโยนจากก่อนหน้าก็หายไป สุดท้ายนางก็เผยกลิ่นอายของจักรพรรดินี”กู่ฉางเกอ ทุกคนไปหมดแล้ว เจ้าไม่ต้องเสแสร้งอีกแล้ว’

“ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้?หรือเจ้ามักแสร้งทำเป็นเชื่อฟัง?ข้าไม่รู้เลยว่าเจ้าจะเป็นคนแบบนี้...”

กู่ฉางเกอพูดตัดนาง  ในเวลาเดียวกัน เขาก็ แกล้งทำเป็นไปได้ยินคำพูดนาง และนั่งจิบเครื่องดื่มในมือ

เยวี่ยหมิงคงผงะ และไม่เข้าใจความหมายของเขา

นางเปลี่ยนไปมาก?เขาพูดถึงนางตอนหกเดือนก่อน?

มันดูเหมือนกู่ฉางเกอจะไม่รู้ว่านางย้อนเวลามา..งั้นทุกอย่างที่เขาทำวันนี้ก็เพื่อหาเหตุผลที่นางเปลี่ยนไป?

เยวี่ยหมิงคงอดถอนหายใจโล่งอกไม่ได้ มันกลายเป็นว่ากู่ฉางเกอไม่ใช่ผู้ย้อนเวลาเหมือนนาง ไม่งั้น เขาคงไม่เปิดเผยอะไรเกี่ยวกับการย้อนมาของเขาและจากนั้นก็ถามคำถามแบบนี้กับนาง

ตอนนี้ สีหน้าของนางเปลี่ยนไป นางรู้สึกถึงพลังกดขี่รุนแรงจากมิติ

กู่ฉางเกอโจมตีนาง!

[บูซ!]

นางตอบสนองและโต้กลับ นางประสานมือ และแสงก็ปรากฏรอบนาง ในเวลาเดียวกัน อักขระก็รวมในฝ่ามือ และก่อรูปร่างเป็นจันทร์เสี้ยวที่พุ่งใส่!

นางใช้เวลาหกเดือนเพื่อตามหาโชคลาภทุกประเทภ ฐานบ่มเพาะนางถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรราชา นางสามารถทะลวงเป็นอาณาจักรจักรพรรดิได้ทุกเมื่อ

แต่สิ่งที่นางแปลกใจคือความจริงที่ฐานบ่มเพาะของกู่ฉางเกอเหนือกว่านาง!นางจำได้ชัดว่าในชาติที่แล้ว กู่ฉางเกอเป็นแค่ช่วงต้นของอาณาจักรราชาเอง

แต่นางไม่ตื่นตระหนก นางรู้วิธีการมากมายของกู่ฉางเกอ

“จุดสูงสุดของอาณาจักรราชา?หมิงคง ดูเหมือนเจ้าจะปิดบังหลายสิ่งไว้จากสามีเจ้านะ”

ฉากตรงหน้าเขาทำให้เขาแปลกใจ แต่จากนั้นเขาก็ยกฝ่ามือ และอักขระสีทองน่ากลัวก็เปลี่ยนเป็นขุนเขาและทะเลที่ขวางจันทร์เสี้ยว!

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ยื่นมือออกไปและหุบฝ่ามือ ใช้พรสวรรค์มิติเขา มิติด้านหน้าเขาบิดเบี้ยวและเขาก็สามารถควบคุมมันได้ตามใจชอบ

“อา!กู่ฉางเกอ เจ้าจะทำอะไร?ปล่อยข้านะ!”

เยวี่ยหมิงคงอุทาน

นางรู้สึกถึงบางสิ่งที่บีบนาง วินาทีต่อมา นางก็พบว่านางอยู่ในอ้อมแขนของกู่ฉางเกอ ใบหน้าอ่อนโยนก่อนหน้าของเขาหายไปนานแล้ว และถูกแทนด้วยใบหน้าไม่แยแสที่นางคุ้นเคย

“อย่า..”

หัวใจของนางหยุดเต้น นางไม่คิดเลยว่ากู่ฉางเกอจะควบคุมมิติได้ นี่อยู่เหนือความคาดหมายของนาง

ไม่ช้า ร่างสีทองในส่วนลึกของทะเลจิตสำนึกนางก็เปล่งแสง เสียงสวดดังขึ้น และมันก็คือร่างที่อยากฆ่ากู่ฉางเกอ

แต่ทว่า กู่ฉางเกอดูเหมือนจะเตรียมการไว้นานแล้ว และแสงก็ระเบิดจากทะเลจิตสำนึกเขา ดวงตาของเทพบรรพกาลแสดงความไม่แยแสขณะที่ไอมารห่อรอบตัวมัน ขวางความพยายามของเยวี่ยหมิงคงไว้

สีหน้าของเยวี่ยหมิงคงบิดเบี้ยว วิธีที่กู่ฉางเกอใช้เหนือความคาดหมายของนางหมด นางไม่เคยเห็นเขาใช้อะไรแบบนี้เดลย

นี่ทำให้นางสงสัยว่ากู่ฉางเกอตรงหน้านางใช่คนเดียวกันหรือเปล่า?

“หมิงคง เจ้ายังไม่คิดสารภาพความจริงกับสามีเจ้าอีกหรือ?”

กู่ฉางเกอถามและไม่เคลื่อนไหวอีก

ในทางกลับกัน เยวี่ยหมิงคงกลับสับสนและไม่เข้าใจว่าทำไมกู่ฉางเกอถึงหยุด ในความประทับใจนาง กู่ฉางเกอจะไม่หยุดจนกว่าเขาจะบรรลุเป้าหมาย

หรือเขาแค่อยากรู้ว่าทำไมนางถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้จริงๆ?

เยวี่ยหมิงคงถอนหายใจโล่งอก

นางพูด”ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ข้าก็จะไม่ปิดบังอะไรจากเจ้าอีก ฉางเกอ ตัวข้าในแต่ก่อนก็เป็นแค่หน้ากากเพื่อเอาใจเจ้า แต่ข้าไม่อยากทำแบบนั้นอีกแล้ว คนอย่างเจ้ามันหัวใจเย็นชา และจะไม่มีวันให้ใจกับใคร ทำไมข้าถึงต้องลดตัวไปทำแบบนั้นกับเจ้าด้วย?’

คำพูดนางมีทั้งความจริงและโกหก และยังปกปิดความจริงเรื่องที่นางย้อนเวลามาได้ด้วย

กู่ฉางเกออยากชมความฉลาดของนาง แต่ก็ไม่เปลี่ยนสีหน้า

“โอ้?แล้วเจ้ารู้ได้ไงว่าข้าจะไม่มอบใจให้ใคร?”

เขาถามกลับ

เยวี่ยหมิงคงดิ้น แต่ก็ตระหนักว่าไม่สามารถหนีได้ นางจึงยอมแพ้ นางไม่แม้แต่จะเปิดปากให้กับคำถามของเขา

นางพิสูจน์คำพูดเหล่านั้นด้วยชีวิตนางไปแล้ว นางจะไม่รู้ได้ไง?

แต่เยวี่ยหมิงคงก็รู้สึกโล่งใจหลังยืนยันว่ากู่ฉางเกอไม่ได้ย้อนเวลามากับนาง

กู่ฉางเกอผู้นี้คือกู่ฉางเกอที่นางคุ้นเคย ภาพลักษณ์อ่อนโยนก่อนหน้าไม่ต่างอะไรจากฉากบังหน้าที่เขาสวมเพื่อให้ได้ความจริงจากปากนาง

โชคดี นางมีฝีมือพอและไม่โดนเขาหลอก

“นั่นคือความคิดของเจ้าที่มีต่อสามี?ความจริงที่เจ้าเสแสร้งมาตลอดทำให้ข้าเจ็บปวดใจเหลือเกิน”

กู่ฉางเกอพูด

‘กู่ฉางเกอ เจ้าก็รู้ดีว่าเจ้าเป็นคนแบบไหน”

เยวี่ยหมิงคงพูดเสียงเย็น ยังไงซะ นางก็ได้ฉีกหน้ากู่ฉางเกอไปแล้ว นางไม่สนใจอะไรอีก

ตอนนี้ พวกนางอยู่ในตระกูลกู่ นางไม่เชื่อว่ากู่ฉางเกอจะกล้าทำอะไรนาง

กู่ฉางเกอไม่ตอบนาง และพานางไปตำหนักเขา ระหว่างทาง หลายคนจากตระกูลเห็น และอดแสดงรอยยิ้มอย่างรู้กันไม่ได้

“กู่ฉางเกอ เจ้าจะทำอะไรนะ?!”

หมิงคงอึ้งและสับสน

“ค่ำคืนนี้ยังอีกยาว เจ้าว่าเราจะทำอะไรกันดีละ?”

กู่ฉางเกอตอบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์