ตอนที่ 26 แกบังคับฉันเอง

ผู้ใช้ทักษะพ่นไหมจะสามารถควบคุมวิธีการสร้างไหมได้มากเมื่อพ่นน้ำลายออกมา

อย่างไรก็ตาม หลังจากตัดการเชื่อมต่อแล้ว พวกมันจะควบคุมได้ยากขึ้นมาก

หนอนผีเสื้อไม่เข้าใจคำพูดของหวังเช่อ

“กัดไหมด้วยปากของแก!” หวังเช่อสั่งอย่างรวดเร็ว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจ้าหนอนก็ทำตามที่เขาบอกทันที

"ดีมาก ตอนนี้พยายามดูดซับไหมและสัมผัสถึงพลังวิญญาณภายใน” หวังเช่อกล่าวต่อ

เจ้าหนอนปฏิบัติตามคำแนะนำของเขาอีกครั้ง หนอนผีเสื้ออ้าปากและหายใจเข้า ไหมที่พ่นออกมาถูกดูดกลับเข้าไปในปากของหนอนผีเสื้อทันทีเหมือนบะหมี่

"รู้สึกยังไงบ้าง?" หวังเช่อถาม

“แกเข้าใจวิธีแสดงพลังวิญญาณของแกตอนนี้หรือยัง?”

หนอนผีเสื้อจ้องไปที่หวังเช่อชั่วขณะหนึ่ง

'เอิ๊กก!'

หลังจากปล่อยเสียงเรอออกมา มันยังคงมองไปที่หวังเช่อด้วยท่าทางอึดอัด

โอ้เยี่ยมมากมันไม่เข้าใจอะไรเลย

“อีกครั้ง” หวังเช่อกล่าว

“หลังจากคายไหมออกแล้ว อย่าลืมว่าอย่าตัดทิ้ง เมื่อแกพ่นมันไว้บนต้นไม้ตุงเมฆแล้ว ลองแกว่งไปมาดู”

หนอนผีเสื้อซึ่งดูงุนงงกับคำแนะนำของหวังเช่อส่งเสียงประท้วง

ราวกับจะบอกว่า 'ฉันเป็นแค่หนอนผีเสื้อ!'

'ฉันดูเหมือนบินได้หรือไง?'

'นายกำลังทำให้เรื่องมันยากสำหรับฉัน!'

“ถ้าไม่ลองจะรู้ได้ยังไง?” หวังเช่อให้กำลังใจราวกับอ่านใจเจ้าหนอนออก “มองดวงดาวที่สวยงามข้างบนสิ แกไม่ต้องการที่จะลองบินไปหาพวกมันดูหรอ?”

หนอนผีเสื้อเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาว มันช่างน่าทึ่งจริงๆ ราวกับฉากในภาพวาด

มันเริ่มมีกำลังใจขึ้น!

หนอนผีเสื้อเดินขึ้นไปที่ประตูหน้าต่างและพ่นน้ำลายออกมาเป็นเส้นไหมสีเงินใส่ไม้ตุงเมฆโดยไม่เสียเวลา

เนื่องจากบิสกิตใบไม้ที่หวังเช่อให้มันในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ระดับพลังของทักษะวิญญาณพ่นไหมของหนอนผีเสื้อจึงแข็งแกร่งขึ้นมาก

ตอนนี้มันยิ่งเหนียวและเหนียวมากขึ้น!

ปิ้ว!

ในเสี้ยววินาที ไหมผูกติดกับกิ่งที่ยื่นออกมาที่ด้านบน เส้นนั้นตรงและแข็งเหมือนเสาไฟฟ้า

เมื่อรู้สึกถึงการเชื่อมต่อ หนอนผีเสื้อก็กระโดดขึ้นไปบนขอบหน้าต่าง

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่มองลงไป มันก็กระโดดกลับไปที่ห้องทันที

"แกกลัวหรอ?" หวังเช่อไม่แน่ใจว่าจะตอบโต้ยังไง “ย้อนกลับไปตอนที่แกใช้หางเพื่อโจมตีอสูรคูคา ตอนนี้แกอยู่สูงกว่าตอนนั้นแค่เท่าเดียว”

มันไม่ใช่การพูดเกินจริงเลย ตอนที่หนอนผีเสื้อต่อสู้กับอสูรคูคา มันกระเด้งไปสูงสามชั้นโดยใช้หางของมัน

ในขณะนั้นดูเหมือนไม่มีความกลัวเลย ภายใต้คำสั่งของหวังเช่อ มันสามารถโจมตีได้ด้วยหางของมัน

“ตอนนี้แกกลัวอะไร?”

ฟ่อ! ฟ่อ! ฟ่อ!

มันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง!

นี่คือชั้นหก มันสูงเกินไป!

“มีอะไรผิดปกติ?”

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หวังเช่อก็เดินไป เขายกหนอนผีเสื้อขึ้นมาแล้วโยนออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่พูดอะไร

“ดูเหมือนฉันจะต้องช่วยแก” เขาพึมพำ

หนอนผีเสื้อตกตะลึง

เมื่อมันได้สติขึ้นในที่สุด ร่างกายทั้งหมดก็เริ่มแกว่งไปมาในอากาศเนื่องจากความตื่นตระหนก

เมื่อรู้ว่าร่างของมันจะตกลงสู่พื้นราวกับหินถ้ามันไม่ทำอะไรเลย หนอนผีเสื้อส่งเสียงขู่ฟ่ออย่างกังวล

ในช่วงเวลาแห่งความตื่นตระหนกนั้น มันตัดสินใจกัดไหมและดึงตัวเองเข้าหามัน

ทันใดนั้น ไหมที่เหนียวอย่างมากก็กระตุกยืดหยุ่น ทำให้หนอนผีเสื้อกระตุกตัวขึ้น

ราวกับว่าถูกยิงด้วยหนังสติ๊ก จู่ๆ มันก็หยุดเคลื่อนไหว ตอนนี้หนอนผีเสื้อลอยอยู่ในอากาศ

เมื่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้า รู้สึกเหมือนกำลังบินเข้าใกล้ดวงดาวมากขึ้นเรื่อยๆ

“ซซซ...”

หนอนผีเสื้อส่งเสียงร้องยาว

อย่างไรก็ตาม เมื่อไหมไปถึงจุดสูงสุด ไหมก็ถูกดึงกลับลงมาอีกครั้งในทันที

จากนั้น กระบวนการเดิมซ้ำแล้วซ้ำอีก ทำให้หนอนผีเสื้อกระดอนขึ้นลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ในที่สุดก็สามารถลงจอดบนยอดไม้ได้ ขณะกำลังทรงตัว หนอนผีเสื้อมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้รู้สึกแตกต่างไปอยู่บ้าง

หวังเช่อพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อเห็นสิ่งนี้

'ดูสิ ฉันไม่ได้บอกแกหรือไงว่ามันเป็นไปได้?'

หลังจากนั้นสักครู่

“เอาล่ะเจ้าตัวเล็ก ทำซ้ำสิ่งที่แกทำก่อนหน้านี้ กลับมาได้แล้ว!”

เสียงตะโกนของหวังเช่อปลุกหนอนผีเสื้อในทันที มันกำลังตื่นตาตื่นใจกับทิวทัศน์ที่สวยงามเบื้องบน

มันหันมามองเขาด้วยท่าทางหงุดหงิด

“ถ้าแกไม่กลับมาตอนนี้ พรุ่งนี้จะไม่มีขนมให้แกอีกแล้ว” หวังเช่อกล่าว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนอนผีเสื้อก็คายไหมที่ติดอยู่ที่ขอบหน้าต่างออกทันที

จากนั้นก็กัดไหม กระโดดและบินมาทางหน้าต่างเหมือนสไปเดอร์แมน

ปัง!

อย่างไรก็ตาม แทนที่จะลงจอดในห้อง หนอนผีเสื้อชนเข้ากับผนังใต้หน้าต่าง

มันแบนเป็นรูปร่างที่ยาวและอ้วน

หวังเช่อรู้สึกพูดไม่ออกเมื่อเห็นสิ่งนี้

เนื่องจากขาดความชำนาญในทักษะนี้ เจ้าตัวเล็กจึงยังไม่สามารถควบคุมได้ดี

ยิ่งไปกว่านั้น หน้าต่างซึ่งแตกต่างจากไม้ตุงเมห มันมีขนาดเล็กเกินไปที่จะเป็นเป้าหมาย

ด้วยเหตุนี้ หวังเช่อจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเอื้อมไปดึงไหมและดึงเจ้าตัวเล็กขึ้น

เมื่อมันถูกลากเข้ามาในห้องในที่สุด เขาก็เห็นว่ามีจุดสีแดงบนหัวของหนอนผีเสื้อ

“แกควรฝึกฝนให้มากกว่านี้ การบินรู้สึกเป็นยังไง?”

“ซซซ!”

หนอนผีเสื้อพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกมหัศจรรย์จริงๆ

มันเป็นความรู้สึกที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงกับตอนที่มันเด้งขึ้นมาด้วยหางเท่านั้น

หนอนผีเสื้อสามารถวิ่งได้ไกลขึ้นโดยใช้เส้นไหมเป็นที่พยุง และมีเวลาในการลอยกลางอากาศนานขึ้น ในระดับหนึ่งมันรู้สึกเหมือนบิน

"ดีมาก ตอนนี้แกเริ่มควบคุมพลังวิญญาณของแกแล้ว แกรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงไหม?”

หวังเช่อถาม

หนอนผีเสื้อไม่ตอบสนอง แต่มันกลับหยุดอยู่กับที่และเริ่มมุ่งความสนใจไปที่กระแสพลังวิญญาณภายในร่างกายของมัน

เทคนิคไหมแบบพิเศษก่อนหน้านี้ทำให้ได้บางสิ่งบางอย่าง

พลังวิญญาณเลือนรางค่อยๆ ออกมาจากหนอนผีเสื้อ

อย่างไรก็ตาม สสารที่คล้ายควันก็ปรากฏขึ้นเพียงครู่หนึ่ง ก่อนที่จะสลายไปอย่างรวดเร็ว

ตาของหวังเช่อเป็นประกายเมื่อเห็นสิ่งนี้

"ไม่เลว ดูเหมือนว่าแกสามารถควบคุมการปลดปล่อยพลังวิญญาณของแกได้แล้ว แม้ว่าจะใช้เวลาไม่นาน แต่แกได้ทำขั้นตอนแรกไปแล้ว ตราบใดที่แกยังฝึกฝนเช่นนี้ แกจะเข้าใจมันได้ไม่ช้าก็เร็ว”

พลังวิญญาณที่แสดงออกจะต้องเข้มข้นและคงติดอยู่กับร่างกาย

มิเช่นนั้นจะไม่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของหนอนผีเสื้อได้

เมื่อตรวจสอบ หวังเช่อก็พบทักษะจิตวิญญาณที่ชื่อว่าแข็งกระดาง

มันเป็นทักษะวิญญาณสิบปีที่อสูรวิญญาณประเภทหินภูเขาหลายตัวรู้จัก

ทักษะวิญญาณประเภทนี้สามารถใช้เพื่อควบคุมพลังวิญญาณและควบแน่นภายในร่างกาย ผลที่ได้คือพลังป้องกันของอสูรวิญญาณจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม มันค่อนข้างแตกต่างจากการปล่อยพลังวิญญาณเพียงอย่างเดียว ด้วยทักษะวิญญาณนี้ พลังวิญญาณที่แสดงออกจะเข้มข้นมากเมื่อห่อหุ้มร่างกายของผู้ใช้ ทำให้ดูเหมือนเป็นชั้นเกราะ

นอกเหนือจากการเพิ่มการป้องกันแล้ว แข็งกระด้างยังเพิ่มพลังโจมตีและความเร็วอีกด้วย

“อย่าเพิ่งเชื่อมพลังวิญญาณของแกกับทั้งร่างกาย” หวังเช่อสั่ง “ลองใช้ส่วนเดียวก่อน อย่างหางของแก”

หนอนผีเสื้อเข้าใจคำพูดของเขาอย่างรวดเร็วในครั้งนี้

นั่นเป็นเพราะมันเข้าใจว่าทักษะอื่นๆ ที่มันเรียนรู้คือการฟาดหางเกี่ยวข้องกับการควบคุมพลังวิญญาณภายในร่างกายก่อนที่จะรวบรวมไว้ที่หาง จากนั้นด้วยการสร้างท่าทางที่หมุนเวียนพลังวิญญาณ ร่างกายของหนอนผีเสื้อจะปะทุด้วยพลังมหาศาล

อย่างไรก็ตาม แข็งกระดางต้องรวบรวมพลังวิญญาณภายนอกร่างกาย

ย่อมเป็นสิ่งที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ทว่าพวกมันมีบางอย่างที่เหมือนกัน

ผ่านไปครู่หนึ่ง หนอนผีเสื้อก็เริ่มปลดปล่อยพลังวิญญาณออกมาและทุ่มพลังไปที่หางของมันทั้งหมด

อันที่จริง มันง่ายกว่ามากในตอนนี้ที่เน้นที่การห่อหุ้มส่วนต่างๆ ของร่างกายเพียงส่วนเดียว

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าพลังวิญญาณที่รวบรวมมานั้นยังไม่เพียงพอ หลังจากนั้นไม่กี่วินาที มันก็มลายหายไปอย่างรวดเร็ว

ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นไปไม่ได้ที่หนอนผีเสื้อจะควบคุมพลังวิญญาณมากเกินไป ซึ่งหมายความว่าทักษะจะไม่เพิ่มความแข็งแกร่งของมันมากนัก

อย่างไรก็ตาม พวกเขามาถูกทางแล้ว

แม้จะล้มเหลวในการควบคุมทักษะ แต่หนอนผีเสื้อก็รู้สึกตื่นเต้น

มันน่าสนใจมาก เมื่อใดก็ตามที่เจ้าตัวเล็กใช้การฟาดหาง หางของมันจะเปล่งแสงจางๆ เนื่องจากการควบแน่นของพลังวิญญาณในร่างกาย

ตอนนี้ เมื่อพลังวิญญาณถูกแสดงออกมาและพันรอบหาง มันดูเหมือนถูกปกคลุมด้วยชั้นของเปลวไฟจางๆ แทน ทำให้มันยิ่งพร่างพรายมากขึ้นไปอีก

โชคไม่ดีนักที่หนอนผีเสื้อไม่สามารถใช้การฟาดหางได้พร้อมกัน เพราะมันค่อนข้างอยากรู้อยากเห็นว่าหางจะหน้าตาเป็นอย่างไรเมื่อรวมทักษะวิญญาณทั้งสองเข้าด้วยกัน

แม้ว่าตอนนี้จะไม่ได้ทรงพลังมาก แต่ก็จะเร็วและดูเท่กว่าแน่นอน!

เมื่อเห็นสิ่งนี้ หวังเช่อรู้สึกโล่งใจบ้าง

แม้ว่าหนอนผีเสื้อจะยังเป็นมือใหม่ แต่ก็สามารถเข้าใจแนวคิดนี้ได้

อย่างไรก็ตาม เพื่อให้เห็นผลลัพธ์ที่สม่ำเสมอและดีขึ้น จะต้องฝึกฝนให้มากขึ้น

ตราบใดที่มันยังยึดติดกับเส้นทางปัจจุบัน หนอนผีเสื้อจะสามารถเรียนรู้พื้นฐานของฮาคิเกราะวิญญาณได้ภายในหนึ่งสัปดาห์

เมื่อได้ข้อสรุปเช่นนั้น หวังเช่อและเจ้าตัวเล็กก็ฝึกขั้นพื้นฐานที่สถาบันระหว่างวัน ในตอนกลางคืนพวกเขาจะฝึกใช้ "ฮาคิเกราะวิญญาณ"

จนกระทั่ง...เจ็ดวันผ่านไป...