ตอนที่ 85 อดีตของเยวี่ยหมิงคง
เยวี่ยหมิงคงไม่ใช่คนธรรมดาเช่นกัน ความคิดต่างๆแวบผ่านหัวนาง และไม่ช้าสีหน้านางก็กลับเป็นปกติ ไม่มีความผิดปกติอะไรบนใบหน้างามไร้ที่ติของนาง
“ฉางเกอ ทำไมท่านถึงพูดแบบนั้นเล่า?มันไม่ใช่ท่านที่อยากถอนหมั้นหรือ?ท่านเกลียดข้ามาตลอดนี่”
นางเอียงหัวและจ้องกู่ฉางเกอด้วยใบหน้าขุ่นเคือง
ใบหน้าน่ารักและขี้เล่นของนางมีอีกเสน่ห์ ไม่มีใครจะคิดว่านาง เจ้าหญิงรัชทายาทแสนดุร้ายของราชวงศ์เซียนสูงสุดที่ก้มมองทุกสิ่งในโลกจะแสดงใบหน้าเช่นนี้
กู่ฉางเกอดูเหมือนจะไม่แปลกใจกับคำตอบของนาง โดยไม่เปลี่ยนรอยยิ้ม เขาพูดต่อ“ข้าแค่พูดเล่น หมิงคง ทำไมถึงจริงจังนักเล่า?”
“ข้าคิดว่าท่านเกลียดข้ามาก”
เยวี่ยหมิงคงก้มหัวและพึมพำกับตัวเอง นางพยายามรักษาท่าทีก่อนหน้าให้กู่ฉางเกอ ย้อนกลับไป นางมักทำตัวเช่นนี้เพื่อเอาใจเขา แต่ทั้งหมดที่นางได้รับกลับคือความไม่แยแส
เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่พบความแตกต่างใดระหว่างการกระทำในอดีตและปัจจุบันของนาง เยวี่ยหมิงคงจึงพยายามทำตามต่างไปจากเดิม
นางทำเหมือนที่เคยทำต่อหน้ากู่ฉางเกอ’ถ่อมตัว ระมัดระวังและรักจนถึงขั้นยอมพินาศเพื่อเขา..’
ตอนนี้ นางมั่นใจมากว่ากู่ฉางเกอเหมือนนาง เขาต้องย้อนเวลามาจากอนาคต!ไม่งั้น เขาจะไม่ทดสอบนางด้วยคำพูด
เยวี่ยหมิงคงตระหนักดีถึงความร้ายกาจของสามีนาง นางจึงอดระมัดระวังไม่ได้ จนกว่านางจะมั่นใจว่าเขาไม่ได้ย้อนเวลามา นางต้องไม่อะไรที่สามารถบ่งชี้ได้ว่านางย้อนเวลามา
ในเมื่อเขาสามารถฆ่านางได้ในชีวิตที่แล้ว งั้นวิธีการของเขาในชีวิตนี้ก็ต้องเลวร้ายกว่าเดิม!
เยวี่ยหมิงคงรู้สึกตัวแข็งพอคิด แต่นางก็รีบสงบจิตใจ นางรู้สึกว่านางต้องระมัดระวังให้ดี หเนือสิ่งอื่นใด การกระทำของนางตลอดครึ่งปีนั้นต่างจากการกระทำของชีวิตก่อนโดยสิ้นเชิง
ด้วยมันสมองของกู่ฉางเกอ เขาอาจเดาได้บ้าง และเพิ่งทดสอบนาง แถม หน้าตาใจดีของเขาตอนนี้ตรงข้ามกับที่นางเคยเห็นอย่างสิ้นเชิงและทำให้นางสับสนมาก
สำหรับว่าทำไมเขาถึงสวมหน้ากากนี้?นางคิดว่ามันคงเพราะเขาอยากทดสอบนาง
ไม่งั้น มันจะอธิบายการกระทำที่ต่างไปจากชีวิตก่อนของเขาได้ไง?
“หมิงคง เจ้าเปลี่ยนไปมากเลยนะตลอดหลายเดือนมานี้’
หัวใจของหมิงคงเต้นกระหน่ำและตระหนักว่ากู่ฉางเกอกำลังมองนางด้วยสีหน้าครุ่นคิด นางไม่สามารถเดาความคิดเขาเออกเลย
นางประหม่า
หรือเขาจะรู้อะไรบางอย่างจริง?ความจริงที่นางย้อนเวลามาจากอนาคตเป็นความลับของนาง นางไม่สามารถให้ใครรู้ได้
“ฉางเกอ ท่านพูดอะไร?ข้าจะเปลี่ยนไปได้ไง?ท่านนั่นแหละที่ต่าง ท่านไม่เคยปฏิบัติต่อข้าด้วยความอ่อนโยนเช่นนี้มาก่อน ครั้งนี้เกิดอะไรขึ้นเล่า?”
ดวงตาของเยวี่ยหมิงคงแสดงความสงสัยขณะจ้องกู่ฉางเกอ ตอนนี้ นางได้ดึงความสามารถการแสดงออกมาสุดตัวเพื่อให้เขาหาจุดบกพร่องไมม่เจอ
แต่ เยวี่ยหมิงคงก็ยังไม่สามารถระงับความประหม่าได้ นางตระหนักว่าแม้นางจะเป็นเจ้าหญิงรัชทายาทของราชวงศ์เซียนสูงสุด ผู้สามารถชี้เป็นชี้ตายคนนับไม่ถ้วนได้ ความมั่นใจของนางก็ยังถดถอยต่อหน้ากู่ฉางเกอ
เขาปราบนางได้ไม่ว่านางจะทำอะไร!
“มันเป็นความจริงที่ข้าเคยทำแบบนั้นกับเจ้า!แต่ข้าจะไม่ทำแบบนั้นกับเจ้าอีกในอนาคต”
กู่ฉางเกอแสดงสีหน้ารู้สึกผิดและตำหนิตัวเอง
“ฉางเกอ...ฉางเกอ ท่านพูดจริงหรือ?”
คำตอบของเขาทำให้หมิงคงอึ้ง นางอดพูดตะกุกตะกักไม่ได้ขณะมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง หรือเขาจะรู้สึกผิดหลังย่อนเวลามา และหมายความตามที่พูดจริง?
นางไม่อยากเชื่อว่าคำพูดเช่นนี้จะหลุดออกจากปากของกู่ฉางเกอ!เหนือสิ่งอื่นใด เขาคือคนที่เลือดเย็น และอำมหิตอย่างมาก
หัวใจนางปั่นป่วน นางสงสัยว่านางจะให้อภัยเขาได้ไหม?
ไม่ นางจะยอมไม่ได้
เขามักหลอกใช้นางและทำร้ายนาง แถมสุดท้าย เขายังฆ่านางอย่างเลือดเย็น นางจะอ่อนแอขนาดนั้นและยอมแพ้ได้ไงหลังได้ยินคำพูดจากปากเขาแค่ไม่กี่คำ?
กู่ฉางเกอคือศัตรูของนาง!
เรื่องต้องไม่ง่าย!การกระทำเขาผิดปกติ!เขายังทดสอบนางอยู่แน่
เยวี่ยหมิงคงหลั่งเหงื่อเย็นพอได้ข้อสรุปนี้ กู่ฉางเกอคือคนที่คาดเดาไม่ได้ เขาเต็มไปด้วยแผนการ ความผิดพลาดเดียวจากนางอาจทำให้นางต้องหายลับไป
วินาทีต่อมา เยวี่ยหมิงคงก็เงยหน้ามองกู่ฉางเกอ สีหน้านางแสดงให้เห็นว่านางประทับใจเขาและดวงตาก็เต็มไปด้วยความสุข“ฉางเกอ ท่านพูดจริงใช่ไหม?ท่านจะไม่ปฏิบัติต่อข้าด้วยความไม่แยแสเหมือนเดิม?เยี่ยม!ข้ารู้ว่าข้าจะสามารถเอาชนะใจท่านได้ไม่ช้าก็เร็ว”
“ข้าเคยโกหกเจ้าตอนไหน?ข้าย่อมต้องดูแลเจ้าเป็นอย่างดีอยู่แล้ว”
ใบหน้าของกู่ฉางเกอไม่เปลี่ยน เขาฉีกยิ้มขณะดึงเยวี่ยหมิงคงเข้าอ้อมกอดอย่างเบามือและลูบผมนาง
เขารู้สึกได้ว่าตัวนางแข็งทื่อ แต่ก็ไม่สนใจ ในเวลาเดียวกัน ใบหน้าของเขายังแสดงสีหน้าที่ต่างไปพอตระหนักว่าเรื่องไม่ได้ต่างจากที่เขาคาดไว้
ไม่ช้า เยวี่ยหมิงคงก็หลับตาและซบอกกู่ฉางเกอ นางไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่นางโหยหามาหลายปีจะเป็นจริงในวันนี้
แม้นางจะรู้ว่ากู่ฉางเกออาจแสดงอยู่ แต่นางก็ยังหวังให้เวลาหยุดอยู่อย่างนี้ไปตลอด
“หมิงคง เจ้ามีอะไรที่อยากบอกข้าไหม?”
จากนั้น เสียงของกู่ฉางเกอก็ดังขึ้นอีก
หมิงคงเงียบ และตอบด้วยการส่ายหัว ตอนนี้ นางไม่สามารถแสดงความผิดปกติใดได้
กู่ฉางเกอยิ้มและไม่พูดอะไร ตอนนี้ เขาเดาเนื้อเรื่องของนางได้เกือบหมดแล้ว แม้นางจะพยายามปกปิดไว้และแสร้งทำเป็นเหมือนเดิม นางก็ไม่สามารถปกปิดบารมีของนางได้
นอกจากนี้ ยังมีข้อบกพร่องในการแสดงของนาง ตัวอย่างเช่น ตอนเขาถามนางว่าทำไมนางถึงต่างไปจากเดิม นางเผยสีหน้าตกใจและตื่นตระหนกมาชั่วขณะ แม้นางจะรีบกลับเป็นปกติ มันก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาของกู่ฉางเกอได้
หลังหูนางยังเปียกเล็กน้อยราวกับว่านางคดว่านางสามารถหลอกเขาได้
แต่มีสิ่งหนึ่งที่กู่ฉางเกอคิดไม่ออก ว่าอะไรที่ทำให้คู่หมั้นของเขากลายเป็นศัตรูกับเขาในอนาคต ทำไมถึงไม่อยู่ข้างเดียวกัน?
เขาทิ้งนางในอนาคต?หรือทรยศนาง?เขาอยากรู้
แม้กู่ฉางเกอจะสับสน เขาก็สงบสติไว้ได้
เขาไม่รู้ว่าเยวี่ยหมิงคงเจออะไรมา และเขามั่นใจว่านางต้องไม่บอกเขาต่อให้ถาม เพราะมันคือความลับที่ยิ่งใหญ่สุดของนาง
ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากนางย้อนเวลามา นางก็ต้องเข้าใจดีถึงวิธีการและนิสัยเขา นางต้องระมัดระวังต่อเขาแน่
มีโอกาสที่นางจะรู้ด้วยซ้ำว่าเขาคือผู้สืบทอดวิชามาร
แต่ทว่า สิ่งที่กู่ฉางเกอไม่ต้องเดาก็คืออนาคตที่เยวี่ยหมิงคงประสบนั้นคงเป็นอนาคตที่เขาโดนใจมารครอบงำ
ตอนนี้ เขาไม่รู้ว่าจะจัดการนางยังไง แม้เขาจะรู้ว่านางย้อนเวลามา เขาก็ไม่สามารถบอกได้ว่านางแค้นอะไรเขา
แถม?การที่นางย้อนเวลามาจากอนาคตนั้นโกงเกินไป!โดยเฉพาะในอาณาจักรเบื้องบน ที่นางรู้ทุกอย่างที่อาจเกิดในอนาคต มันไม่มีอะไรปิดบังจากนางได้เลย
เอาชนะพี่น้องนางในราชวงศ์และได้รับตำแหน่งเจ้าหญิงรัชทายาท เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่งานยากสำหรับผู้ย้อนเวลาอย่างนาง!
“ฉางเกอ ท่านจะกอดข้าไว้อีกนานแค่ไหน?”
เยวี่ยหมิงคงสงบลงแล้ว และพูดด้วยน้ำเสียงเขินอาย แต่ในใจนาง นางกำลังโมโห นางรู้สึกราวกับว่ากู่ฉางเกอแค่เล่นกับนางเพื่อดูใบหน้าน่าเกลียดของนาง!
ตอนนี้ นางมั่นใจว่ากู่ฉางเกอเป็นเหมือนนาง และยังย้อนเวลามาจากอนาคต การโอบกอดเช่นนี้ไม่ได้มาจากใจเขาเลย
“ข้าอยากกอดเจ้าตราบเท่าที่ทำได้”
กู่ฉางเกอตอบด้วยรอยยิ้ม เขารู้สึกโล่งใจแล้วพอรู้ต้นกำเนิดนาง เขาสามารถเห็นได้ว่าเยวี่ยหมิงคงคาดไม่ถึงกับทุกสิ่งที่เขาทำ และมันก็เพราะเหตุนี้นางถึงตกใจ
กล่าวอีกนัยหนึ่ง สิ่งที่นางประสบจากชีวิตก่อนต่างจากปัจจุบัน
เยวี่ยหมิงคงคาดไม่ถึงกับการตอบกลับเช่นนี้จากกู่ฉางเกอ นางอยากดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดเขา แต่ก็ทำได้แค่ปล่อยเขาไป แม้เขาจะเป็นศัตรูนาง มันก็ยังเป็นความจริงที่เขาคือว่าที่สามีนาง นางต้องสวมสีหน้าเขินอาย และกระซิบเขา“ฉางเกอ ทำไมตอนนี้ท่านถึงดีกับข้าจัง?”
นางอยากดูว่ากู่ฉางเกอจะเสแสร้งยังไง
‘หมายความว่าไงที่ว่าข้าดีกับนางตอนนี้?’
ทำดีตอนนี้?งั้นแต่ก่อนเขาทำกับนางยังไง?เขาซ้อมนางเหรอ?
กู่ฉางเกอตกตะลึงกับความคิดเหล่านั้น แต่ก็รู้ว่านางถามเช่นนี้เพื่อทดสอบเขา“เจ้าคือว่าที่ภรรยาของข้า ทำไมข้าถึงจะทำดีกับเจ้าไม่ได้?”
เยวี่ยหมิงคงตกใจ!ดวงตานางแดงก่พ และความเศร้าก็เกาะกุมหัวใจ
ว่าที่ภรรยา?
ในชาติที่แล้วเขามองนางเป็นภรรยาจริงเหรอ?สำหรับเขา นางไม่ต่างจากเครื่องมือที่สามารถใช้แล้วทิ้งได้
เขาฆ่านางอย่างโหดเหี้ยมในคืนวันแต่งงาน!
“หมิงคง เป็นอะไรไป?เจ้าดูไม่ค่อยสบายนะ”
กู่ฉางเกอแปลกใจกับสีหน้านาง และสามารถบอกได้ว่านางไม่ได้แสดง เขาสงสัยว่าทำไมจู่ๆนางถึงตาแดง?ประโยคของเขากระตุ้นความเศร้านาง?
ตอนนี้ เขาคิดไม่ออกว่าต้องพูดอะไรกับนาง
การรับมือนางนั้นไม่ง่ายเลย
“ฉางเกอ ข้ารู้สึกไม่ค่อยสบาย โปรดอภัยให้หมิงคงด้วยที่ไม่สามารถอยู่กับท่านได้อีก”
ทันทีที่พูดจบ นางก็สลัดตัวหลุดออกจากอ้อมกอดของกู่ฉางเกอ หมุนตัวและจากไป
ในเวลาเดียวกัน นางก็รู้สึกว่ากู่ฉางเกอต้องรู้ความลับนาง ไม่ว่านางจะพยายามแค่ไหน นางก็ไม่สามารถปิดบังความจริงจากเขาได้
ทำไมเขาถึงพูดอะไรแบบนั้นกับนาง?
หลังจากนี้ เขาจะต้องทำทุกอย่างที่มีเพื่อจัดการนางแน่!
กู่ฉางเกอไม่พูดอะไรมากขณะมองเยวี่ยหมิงคงจากไป รอยยิ้มบนหน้าเขาหายไป และเขาก็ยืนอยู่ลำพัง ในเวลาเดียวกัน การแจ้งเตือนระบบก็ดัง
[ติ้ง!ท่านกระตุ้นเหตุการณ์ของเยวี่ยหมิงคง นางคือธิดาสวรรค์ จักรพรรดินีที่ย้อนเวลามาจากอนาคต!ความรักของนางที่มีต่อท่านลึกล้ำเท่ามหาสมุทร แต่ความเกลียดชังก็ฝังลึกลงกระดูกเช่นกันหลังประสบการณ์ในชาติที่แล้ว]
[ท่านต้องเลือกภารกิจจากระบบดังนี้]
[ภารกิจหนึ่ง : ฆ่าธิดาสวรรค์ ท่านจะได้รับค่าโชคลาภห้าพันแต้มและค่าโชคชะตา 2500 แต้ม รางวัลเพิ่มเติมจะคำนวณตามคะแนน]
[ภารกิจสอง : ปราบธิดาสวรรค์ ท่านจะได้รับค่าโชคลาภห้าพันแต้มและค่าโชคชะตา 2500 แต้ม รางวัลเพิ่มเติมจะคำนวณตามคะแนน]
‘ต่างกันไง?’
กู่ฉางเกออดถามไม่ได้
[ติ้ง!ท่านสามารถได้รับความช่วยเหลือที่ต่างกันจากระบบขึ้นอยู่กับตัวเลือก รางวัลเพิ่มเติมจากภารกิจทั้งสองก็จะต่างกันไปด้วย]
‘รับภารกิจสอง’
กู่ฉางเกอเลือกโดยไม่คิดมาก
[ติ้ง!ท่านเลือกภารกิจสอง!ระบบจะช่วยท่านแสดงประสบการณ์ของเยวี่ยหมิงคงจากชาติที่แล้วของนาง]
ระบบพูด จากนั้นกู่ฉางเกอก็รู้สึกว่าวิสัยทัศน์เขาเลือนราง ไม่ช้า ฉากก็ปรากฏ
เขาพบว่าตัวเองอญู่ในวังโอ่อ่าที่ส่องสว่างด้วยไฟของเทียนสีแดง และแสงจันทร์อ่อน ผู้หญิงคนหนึ่นนั่งอยู่บนเตียงสีแดง นางสวมมงกุฏฟีนิกส์และนั่งบนเตียงด้วยใบหน้าเขินอาย
นี่คือคืนแต่งงาน?
กู่ฉางเกอรู้สึกไม่สบายใจพอพบว่าตัวเองกำลังเดินเข้าไป
ไม่ช้า เขาก็ปลดผ้าสีแดงที่ปกคลุมหน้านางออก
“สามี!”
ผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นมองเขา คิ้วของนางยกขึ้นอย่างมีความสุข และก็สามารถเห็นความสุขในดวงตานาง แต่ไม่ช้า ดวงตานางก็เต็มไปด้วยความตกใจ
[พุฟ!]
เลือดสาดกระเซ็น ฉากเริ่มเลือนราง
