ตอนที่ 7 ซาซากิ
ความคิดเห็นแรกบนกระทู้ก็คือ “อย่าเล่มเกมนี้หากคุณไม่รู้วิธีออกจากระบบ!”
ในระหว่างที่ความหงุดหงิดที่เพิ่มขึ้นในขณะที่เขาเลื่อนดูความคิดเห็นที่เยาะเย้ยและล้อเล่น ในที่สุดดราโก้เหยาก็เห็นบางคนที่ใส่ใจที่จะตอบคำถามอย่างจริงจัง
“นำโทรศัพท์ของคุณออกมา เปิดอินเทอร์เฟซระบบ และคุณจะเห็นปุ่มออกจากระบบที่ด้านล่าง อย่าลืมไปตรวจสอบสายตาหากคุณมองไม่เห็นมัน!”
ผู้โพสต์เดิมกล่าวขอบคุณต่อผู้ให้แนวทางการออกจากระบบ
…
ลมหนาวพัดผ่านตัวเขา ดราโก้เหยาตัวสั่น เหงื่ออันเย็นเยียบไหลออกมาบนหลังของเขาจนเปียกชุ่ม
ในอินเทอร์เฟซระบบของเขา ปุ่ม ‘ออกจากระบบ’ หายไป เขายังลองคลิกรัวๆ ที่ด้านล่างของอินเทอร์เฟซซึ่งปุ่มควรจะอยู่ตรงนั้น แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ในขณะนั้นเอง เขาก็มีความคิดที่น่าสะพรึงกลัว
จะเกิดอะไรขึ้นหากฉันไม่สามารถออกจากเกมได้?
ดราโก้เหยาบังคับตัวเองให้สงบลงในขณะที่เขาสังเกตท้องฟ้ายามค่ำคืน มอนเตอรเดินผ่านเขาไป เขารู้สึกขอบคุณที่เขายังอยู่ในพื้นที่เริ่มต้นเพราะมอนเตอร์นอกพื้นที่แห่งนี้นั้นไม่เป็นมิตรเท่ากับที่นี่ พวกมันส่วนใหญ่จะโจมตีผู้เล่นอย่างขยันขันแข็งเมื่อผู้เล่นเข้าไปในอาณาเขตของพวกมัน
แต่ไม่ว่ายังไง เขาก็สามารถหาถ้ำอันว่างเปล่าและซ่อนตัวอยู่ที่นั่นได้
ลมหนาวพัดผ่านเขาอีกครั้ง และเขาก็ตัวสั่นจากความหนาวเย็น เขาออกจากถ้ำ หักกิ้งไม้จากต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆ และกลับมาพร้อมกับกิ้งไม้ที่จะทำหน้าที่เป็นฟืน ในขณะที่เขากระแทกก้อนหินเพื่อจุดไฟ เขาก็รู้สึกขอบคุณชายชราผู้บ้าคลั่งที่บังคับให้เขาอาศัยอยู่ในป่าในสมัยก่อน
กองไฟเริ่มลุกโชนภายในถ้ำ ความร้อนที่ไหลออกมาจากเปลวไฟทำให้เขาอบอุ่นขึ้น เขาเลื่อนดูเบราว์เซอร์อย่างรวดเร็วเพื่อค้นหาข้อมูลที่เขาต้องการราวกับคนที่หิวกระหายน้ำ
เทคโนโลยีคลื่นสมอง ออกจากระบบไม่ได้ การกักขัง…
แม้จะค้นหาด้วยคำหลักมากมาย แต่ก็ไม่มีข้อมูลไหนเลยที่จะช่วยเขาได้ ถึงอย่างนั้น เขาก็สามารถค้นหาบางสิ่งด้วยคำหลัก ‘เทคโนโลยีคลื่นสมอง’ บริษัทที่เผยแพร่เรียลเวิลด์นั้นชื่อว่า ‘เวิลด์’ และคำอธิบายเกี่ยวกับเทคโนโลยีคลื่นสมองทำให้หัวใจของเขาจมดิ่ง
“แม้ว่าเทคโนโลยีคลื่นสมองของเราจะพัฒนามาเป็นอย่างดี เราก็ยังไม่แนะนำให้ผู้เล่นดื่มด่ำกับเกมเป็นเวลานาน ด้วยเหตุนี้จึงมีสัญญาณเตือนที่มุมบนซ้ายของการมองเห็นของผู้เล่นทุกคน (ข้างแถบพลังชีวิต) เพื่อการแจ้งเตือนเปลี่ยนเป็นสีเหลือง มันจะส่งสัญญาณเตือนให้แก่ผู้เล่น เมื่อการแจ้งเตือนเปลี่ยนเป็นสีแดง ผู้เล่นควรออกจากระบบทันทีและพักผ่อนเพื่อความสบายใจ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไม่น่าจะเป็นไปได้มากนักที่การแจ้งเตือนจะกลายเป็นสีแดง เว้นแต่ผู้เล่นจะต่อสู้อย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 24 ชั่วโมง หากผู้เล่นไม่พักผ่อนเมื่อการแจ้งเตือนเป็นสีแดง เป็นไปได้ว่าพวกเขาจะได้รับความเสียหายทางสมอง”
ดราโก้เหยามองไปที่มุมบนซ้าย นับประสาอะไรกับสัญญาณเตือน แม้แต่แถบพลังชีวิตของเขาก็ไม่มีให้เห็น จากนั้นเขาก็อ่านคำอธิบายทางการต่อไป
“แน่นอนว่าเราได้พิจารณาถึงสถานการณ์ดังกล่าวแล้ว การพักผ่อนในเกมจะให้ผลลัพธ์เช่นเดียวกับการพักผ่อนในโลกจริง ด้วยเหตุนี้ เราจึงมีโรงเตี๊ยมและโรงแรมหลายแห่งให้ผู้เล่นพักผ่อน กล่าวให้ชัดเจนก็คือการนอนหลับในเกมนั้นเทียบเท่ากับการนอนหลับในโลกจริง”
ในขณะที่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นคำพูดเหล่านั้น ดราโก้เหยาก็ปิดเบราว์เซอร์ กองไฟปะทุใน๘ณะที่เขาตกอยู่ในห้วงความคิด การเข้าเกมนี้นั้นเป็นการตัดสินใจที่ผิดหรือไม่?
…
จิ๊บ! จิ๊บ!
ดราโก้เหยาตัวขยับเล็กน้อยในขณะที่เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา
ดวงอาทิตย์ส่องแสงเข้าไปในถ้ำผ่านทางเข้า ด้านข้างเขา มีนกกำลังร้องจิ๊บในขณะที่มองดูเขาด้วยสายตาสงสัย กองไฟตรงหน้าเขานั้นดับไปนานแล้ว และตอนนี้เหลือเพียงกองขี้เถ้าปล่อยควันขาวออกมา
เขายืนขึ้นและปลอบใจตัวเอง เขาอ่านจากบราวเซอร์ว่ามีเพียงผู้เล่นที่เข้าสู่ระบบด้วยพ็อดเกมเท่านั้นถึงจะมีระบบขับถ่าย และการขับถ่ายในเกมจะทำให้คนคนนั้นขับถ่ายในโลกจริง มันเป็นเรื่องที่ดีมากที่เขาจะไม่กลายเป็นผู้เล่นคนแรกที่ตายจากการอั้นฉี่มากเกินไป
เมื่อตื่นขึ้นมา ดราโก้เหยาก็รู้สึกหิวโหย เขามองดูแอปเปิ้ลบนต้นไม้และยิ้มออกมา ถอยหลังไปสองก้าว จากนั้นเขาก็วิ่งขึ้นไปบนต้นไม้ หลังจากนั้นเขาก็เด็ดแอปเปิ้ลและนั่งกินบนกิ่งไม้ หลังจากกินแอปเปิ้ลหลายลูกแล้ว ความร้อนจากความหิวโหยในท้องของเขาก็ดับลง
ในขณะที่เขากระโดดลงมาจากต้นไม้ ความคิดที่น่าประหลาดก็ผุดขึ้นมาในใจเขา การใช้ชีวิตแบบนี้… เป็นเหมือนกับในอดีต วัตถุดิบหลักของเขาก็คือต้นไม้เช่นกัน และเมื่อเขาโชคดี เขาก็จะล่าสัตว์ได้และปรุงอาหารด้วยสัตว์ที่เขาจับมาได้
“อีกเก้าวันครึ่ง” ดราโก้เหยามองไปที่โทรศัพท์ของเขาซึ่งตั้งเวลาไว้และแสดงเวลาเป็น 228:59:45 น.
เมื่อวานนี้ เขาได้อ่านเกี่ยวกับระบบอาหารเสริม เมื่อกินอาหารในเกม ร่างกายจริงของเขาก็จะ ‘กิน’ ในปริมาณที่เท่ากัน อย่างไรก็ตาม ระบบบอกว่าขีดจำกัดก็คือสิบวัน
ในเวลาสิบวัน หากเขายังหาทางออกจากเกมไม่ได้ เขาจะอดตาย สองร้อยยี่สิบแปดชั่วโมง มันเป็นการนับถอยหลังสู่ความตายของเขา อย่างน้อยเขาก็ดีใจที่เกมเชื่อมต่อกับโทรศัพท์ของเขา ถ้าไม่อย่างนั้น เขาก็คงจะมึนงงมากกว่าในตอนนี้
…
ในขณะที่เขาเดินทางออกมาจากพื้นที่เริ่มต้น เขาได้ต่อสู้กับมอนเตอร์ที่เขาเจอ แม้ว่าเขาจะว้าวุ่นอยู่ภายใน แต่เขาก็ไม่ลืมว่าตัวเองยังอยู่ในเกม เมื่อเลเวลเพิ่ม มันก็เป็นการเพิ่มความแข็งแกร่ง
เมื่อเขาออกจากพื้นที่เริ่มต้นและไปถึงเมืองแรกของเขา โยดา เขาก็ได้อยู่เลเวล 5 แล้ว ในที่สุดเขาก็สามารถสวมใส่หอกได้ มันทำให้จิตใจของเขาสงบลงเช่นกัน เนื่องจากหอกเป็นอาวุธที่เขาชอบที่สุด
เกี่ยวกับทักษะ ดราโก้เหยาตัดสินใจที่จะปล่อยมันไว้ก่อน เขาจะตัดสินใจว่าจะใช้แต้มทักษะของเขายังไงหลังจากปลดล็อคทักษะที่สามเมื่อถึงเลเวล 7 ตอนนี้เขาใช้ห้าแต้มคุณสมบัติที่ถูกมอบให้ทุกเลเวลตัีวละคร หากเขาไม่ได้ลงทุนแต้มเหล่านั้น เขาคงต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะเอาชนะมอนเตอร์ที่เขาพบ
เมื่อเขาเข้าสู๋เมือง เขาก็ตรวจสอบอินเทอร์เฟซคุณสมบัติของเขา
ค่าพละกำลัง ค่าสติปัญญา ค่าความคล่องแคล่ว และค่าสภาพร่างกาย ค่าเหล่านี้คือคุณสมบัติสี่อย่างที่มีอยู่
ทุกห้าแต้มคุณสมบัติที่เขาได้รับจากการเพิ่มเลเวล เขาจะทุ่มสองแต้มให้กับค่าพละกำลัง และหนึ่งแต้มให้กับอีกสามคุณสมบัติที่เหลือ เขาเลือกที่จะพัฒนาตัวละครของเขาในลักษณะรอบด้าน ถึงอย่างนั้น ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะลงทุนสองแต้มเพื่อค่าพละกำลังเหนือคุณสมบัติอื่น
เมื่อเข้าไปในร้านขายของชำ เขาก็ซื้อไอเท็มหลายอย่าง : อาหาร แผนที่ และอื่นๆ สำหรับอุปกรณ์สวมใส่ เขาไม่มีแผนที่จะซื้อเลย สิ่งแรกที่เขาต้องทำก็คือหาทางออกจากเกม
…
“นายน้อย”
ในคฤหาสน์อันหรูหรา พ่อบ้านชรายื่นผ้าเช็ดตัวให้กับชายหนุ่มด้วยความเคารพ ด้วยร่างกายส่วนบนที่เปลือยเปล่าของเขา ชายหนุ่มก็รับผ้าเช็ดตัวและเช็ดตัวเองจนแห้ง
“กำหนดการวันนี้มีอะไรบ้าง?”
พ่อบ้านชราพลิกสมุดด้วยมือที่เหี่ยวย่นและตอบกลับว่า “การฝึกวิชาดาบของวันนี้จบลงแล้ว การประชุมจะเริ่มในอีกหนึ่งชั่วโมงซึ่งหมายความว่านายน้อยมีเวลาว่างหนึ่งชั่วโมงในตอนนี้”
ชายหนุ่มเผยรอยยิ้มอันบางเบาออกมา “้ถาอย่างนั้นฉันจะเข้าเกม บอกฉันก่อนเริ่มการประชุม 15 นาทีผ่านทางโทรศัพท์ของฉันนะ”
พ่อบ้านชราโค้งคำนับอย่างเคารพและมองดูนายน้อยเข้าไปในพ็อดเกมพร้อมกับถอนหายใจออกมา นายน้อยนั้นลำบากอย่างแท้จริง เกมใหม่นี้อาจเป็นวิธีเดียวในการผ่อนคลายของเขา
แสงเปล่งประกาย และในไม่ช้าชายหนุ่มก็กลับมาในเรียลเวิลด์
ผู้เล่นจะเข้าสู่ระบบในตำแหน่งที่พวกเขาออกจากระบบก่อนหน้านี้ ชายหนุ่มอยู๋ในป่าเมื่อเข้าสู่ระบบ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่กังวลว่าจะกลับไปที่เมืองหลังจากเก็บเลเวลและออกจากระบบในถิ่นทุรกันดาร
…
นักล่า
คำอธิบาย : นักสู้ที่คล่องแคล่วที่เน้นด้านควา่มเร็ว ความเร็วในการโจมตีและความเร็วในการเคลื่อนที่ที่รวดเร็วของพวกเขาทำให้ศัตรูของพวกเขาปวดหัวอย่างแท้จริง แต่ด้วยการสวมเกราะเบา พวกเขาจึงต้องละทิ้งการป้องกันและมีพลังชีวิตที่ค่อนข้างต่ำ
ประเภททักษะ : นักล่ามีการมองเห็นที่ยอดเยี่ยม ทำให้พวกเขาเป็นนักสู้ระยะไกลที่ดี การโจมตีและความเร็วในการเคลื่อนที่ที่รวดเร็วของพวกเขาทำให้พวกเขากลายเป็นนักฆ่าที่เหยียบย่ำเงา
การพัฒนาของอาชีพ : นักฆ่าและเรนเจอร์
Fanpage : ผีเสื้อกลางคืน
