White Online : ตอนที่20 มาร์วิน
ตอนที่20 มาร์วิน
“อ๊า....” อลิซครวญครางออกมาจากในห้องน้ำ เธอรู้สึกดีมากที่ได้นอนแช่อ่างอาบน้ำ
ผิวที่เรียบเนียนของเธอเปล่งปลั่งอย่างเห็นได้ชัดแม้ว่าจะมองผ่านน้ำที่เต็มไปด้วยฟองก็ตาม
เธอมองไปที่ผนังห้องน้ำ ความทรงจำในโรงเรียนก็ผุดเข้ามาในหัวเธอ
ในความทรงจำของเธอ เธอเห็นเพื่อนร่วมชั้นกำลังหัวเราะคิกคักขณะจ้องดูรูปในโทรศัพท์
เธอเริ่มรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว
‘ทำไมเขาถึงมีเสน่ห์นัก.... เดี๋ยวก็เจอแต่ปัญหาอีก .... เขาไม่รู้เลยสินะว่าใบหน้าของเขามีพลังการทำลายล้างมากขนาดไหน...’
อลิซกัดริมฝีปากอย่างเย้ายวน
‘เขาไม่สามารถดูแลตัวเองในขณะที่เล่นเกมด้วยเช่นกัน ... ฉันได้ยินมาว่าในเกมนั้นสามารถทำสิ่งบัดสีได้เหมือนกัน ถ้าหากทั้งคู่สมยอม... แล้วถ้าหากเขาถูกบังคับหล่ะ!!?’
เมื่อเธอคิดแบบนี้ สีหน้าของเธอก็เริ่มผวาออกมา
‘บางทีฉันน่าจะลาออกจากโรงเรียนและมาเป็นผู้พิทักษ์ข้างกายของเขา... ไม่สิ พ่อแม่คงไม่ยอม ...’
‘พี่ชายของฉันฉลาด... เขาดูออกแหละว่าใครควรเชื่อใจ... ว่าแต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากมีคนทำร้ายเขาตอนกำลังเล่นเกมอยู่? …. ถ้าหากพ่อบ้านแม่บ้านมาทำร้ายเขาหล่ะ? ... เขาไม่รู้ว่าในชีวิตจริงเกิดอะไรขึ้นบ้าง..’
สถานการณ์มากมายผุดขึ้นในหัวของอลิซ
‘ฉันว่าฉันควรจะลาออกมาดูแลพี่ชายจริงๆแหละ... ไม่สิไม่ได้ พ่อแม่ไม่ยอมเรื่องนี้!’
‘ไม่! ฉันควรใจเย็นๆ ... พี่ชายสุดที่รักของฉันต้องเลิกเล่นเกมนี้แน่ รอแค่ 1สัปดาห์เท่านั้น... สมองอัจฉริยะของเขาจะต้องเบื่อเกมนี้ในไม่ช้า...’
‘ถ้าหากเขาแต่งงานมีครอบครัวหล่ะ ... จะถูกหลอกไหม จะโดนทำร้ายไหม..? ไม่สิ พี่ชายของฉันจะต้องไม่แต่งงานกับใคร … เขาจะต้องอยู่เป็นพี่ชายของฉันตลอดไป’
อลิซพยักหน้าพร้อมกับมีรอยยิ้มที่สบายใจและลุกออกจากอ่างอาบน้ำ
ร่างที่เย้ายวนและสวยงามของเธอเปล่งปลั่งสะท้อนแสงไฟไปทั่วห้องน้ำ
เธอเช็ดร่างกายให้แห้งอย่างรวดเร็ว ผิวของเธอนั้นผ่องใสมาก
ผิวของเธอไม่มีขนเลยสักเส้น มันเรียบเนียนน่าสัมผัส
แต่อลิซก็ยังไม่พอใจ เธอก้มมองดูหน้าอกตัวเองแล้วก็ทำหน้ามุ่ย หน้าอกของเธอใหญ่ไม่เท่ากับพี่สาวหรือแม่ของเธอ
‘มันก็แค่ก้อนเนื้อแหละ..’ เธอปลอบใจตัวเองแล้วก็นุ่มผ้าเช็ดตัวเดินออกจากห้องน้ำไป
เธอรีบสวมเสื้อผ้า เสื้อเชิ้ตแขนยาว กางเกงขาสั้นรัดรูป แล้วเธอก็ตรงไปที่ตู้เก็บของของเธอ
ตู้เก็บของนี้ถูกล็อคอย่างแน่นหนาด้วยแม่กุญแจ 3ตัว และเครื่องสแกนนิ้ว
เธอปลดแม่กุญแจเหล่านั้นออก และนำนิ้วชี้เล็กๆของเธอสัมผัสไปที่เครื่องสแกนนิ้ว
*แกร๊ก*
ตู้เปิดออกและมีรูปภาพหลายร้อยอยู่ข้างใน
“อืม..” อลิซครุ่นคิดอยู่พักนึงและหยิบภาพที่ไอแซคกำลังเล่นกับแมวออกมาดู
“น่ารักจัง..” อลิซดูรูปภาพอย่างมีความสุข
“โอเค..” อลิซยิ้มแล้วก็ปิดตู้
เธอนอนลงบนเตียงพร้อมกับจ้องภาพที่น่ารักนี้
…
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
แม็กซ์เวลและพี่น้องคนอื่นๆก็กลับมาถึงบ้านแล้ว
อิสซาเบลล่าเตรียมอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อย
โต๊ะในห้องอาหารเต็มไปด้วยอาหารเลิศรส โคมระย้าส่องแสงให้บรรยากาศที่หรูสุดๆ
พวกเขาทั้งหมดเกือบจะมากันครบแล้ว ขาดแค่เพียงแค่อลิซ
ในไม่ช้าอลิซก็เข้ามาร่วมวงอาหาร เธอขยับเก้าอี้ออกแล้วนั่งลง
แก้มของเธอแดงเล็กน้อยออกโทนสีชมพู ความร้อนจากการนอนแช่น้ำร้อนในอ่างยังออกไปไม่หมด
ในเวลานี้เมื่อทุกคนรวมตัวกันพร้อมที่โต๊ะอาหาร พวกเขาจึงเริ่มตั้งท่าอธิษฐาน
“ขอบคุณเทพธิดาหิมะที่มอบอาหารมื้อนี้แก่พวกเรา” แม็กซ์เวลสวดเสร็จทุกคนก็เริ่มจับอุปกรณ์การกินและบรรเลงอาหารมื้อค่ำทันที
20 นาทีผ่านไป ทุกคนทานอาหารเย็นเสร็จ
ไอแซคมองดูนาฬิกา ‘มันใกล้ถึงเวลาที่เกมจะกลับมาเปิดอีกครั้งแล้ว’
“ไอแซค ลูกจะกลับไปเล่นเกมหรอ เห็นมองนาฬิกา?” แม็กซ์เวลถาม
“ใช่ครับพ่อ” ไอแซคพยักหน้า
แม็กซ์เวลพยักหน้ากลับ “ขอให้โชคดีนะลูก”
“ครับ?” ไอแซคงงทำไมพ่ออวยพรแบบนั้น แต่เขาก็พยักหน้าตอบกลับไป
แม็กซ์เวลมองดูไอแซคเดินออกจากห้องอาหารไป
ลูกๆทุกคนออกจากห้องอาหารไปหมดแล้ว เหลือแค่เพียงแม็กซ์เวลและอิสซาเบลล่า
“ทำไมการอัพเดทถึงมาเร็วกว่าที่ควรหล่ะ?” อิสซาเบลล่าถามทันที
แม็กซ์เวลถอนหายใจ “พวกเขาบอกว่ามีผู้เล่นเยอะเกินไป... แต่ผมคิดว่านั่นเป็นคำโกหก ผมคิดว่าพวกเขาเร่งอัพเดทก็เพราะอยากให้โลกเปลี่ยนแปลงเร็วขึ้น”
“แต่เราไม่ได้เตรียมให้มันเกิดขึ้นเร็วขนาดนั้นนะ” อิสซาเบลล่าพูดด้วยท่าทางที่เป็นกังวล
“ไม่เป็นไร... บริษัทผมมี Legacy Contenders อยู่ 4คน พวกเราจะต้องไม่เป็นไร”
อิสซาเบลล่าถอนหายใจ “แล้วไอแซคหล่ะ?”
“ไม่ต้องห่วงเขาหรอก.... เขาเป็นแค่ผู้เล่นธรรมดา ถ้าหากเขาจริงจังกว่านี้สักหน่อยคงต่อสู้กับพวก Legacy Contenders ได้... แต่ว่านะ.. เขาไม่ได้จริงจังหน่ะสิ”
“เขายังเด็กเกินไป... แต่สำหรับพวก Legacy Contenders นั้นตั้งแต่เด็ก พวกเขาก็ได้รับการฝึกฝนให้เป็นผู้สืบทอดของ Legacy เรียบร้อยแล้ว”
แม็กซ์เวลถอนหายใจและก้มหน้าลงอย่างวิตก “ทั้งหมดเป็นเพราะผมตัดสินใจพลาด... ผมคิดว่าสิ่งที่บริษัท Legacy พูดนั้นไร้สาระ เป็นผมเองที่ไม่ยอมเชื่อ..”
อิสซาเบลล่าจับมือแม็กซ์เวลเอาไว้ด้วยความอ่อนโยน “มันไม่ใช่ความผิดของคุณหรอก... ใครจะไปคิดว่าเทพนิยายที่พวกเขาพูดนั้นจะเป็นจริงหล่ะ”
แม็กซ์เวลพยักหน้าและยิ้ม “ใครจะไปคิด.... ว่ามนุษย์สู้กับเหล่าทวยเทพ”
…
ไอแซคเข้ามาในห้องตัวเองและจ้องมองนาฬิกา
“อีก 2นาทีเท่านั้น...” เขาบ่นพึมพำ แล้วก็เดินไปหยิบหมวก VR ออกมาจากกล่องในตู้ พร้อมกับไปนอนเล่นรอบนเตียง
*ก๊อก ก็อก*
ไอแซคหันหน้าไปมองที่ประตูและพูด “เข้ามาได้ครับ”
ประตูแง้มเปิดออกโดยชายหนุ่มที่มีผมสีน้ำตาลยาว เขามีรูปร่างผอมเพรียวจนเห็นกล้ามได้ชัดเจน แถมยังเจาะหูที่สุดแสนจะเท่ คนคนนี้คือมาร์วิน พี่ชายของไอแซค
“มาร์วิน?” ไอแซคประหลาดใจจนต้องยิ้มออกมา
มาร์วินยิ้มและเข้ามากอดน้องชายของเขา “ไอแซค พี่มีข่าวดีมาบอก”
“อะไรงั้นหรอ?” ไอแซคถามอย่างสงสัย
“พี่เจอเขาแล้ว!”
“ใคร?”
มาร์วินยิ้มเยาะ “ไอ้สารเลวที่ทำให้นายออกจากโรงเรียนไง!”
ไอแซคเริ่มทำหน้าจริงจัง “มันเป็นใครหรอ?”
“โอลิเวอร์” มาร์วินพูดด้วยอารมณ์ที่โกรธจัด สามารถมองเห็นได้ชัดเจนจากดวงตาที่เริ่มแดง
“อะไรนะ!” ไอแซคตกใจ “ตะ...แต่ทำไม?”
มาร์วินหยุดกอดไอแซคและส่ายหัว “ไม่แน่ใจ อย่างไรก็ตาม พี่มั่นใจว่าเป็นมันแน่นอน 100%!”
“พี่รวบรวมสหายพี่ก่อน แล้วเดี๋ยวเราไปหาเขาสักหน่อย รับประกันได้เลยว่าหลังจากนี้ไปเขาจะไม่สามารถเดินได้อีก!”
ไอแซคส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่ พี่ชาย!”
“ทำไมหล่ะ?” มาร์วินถามพร้อมกับทำคิ้วขมวด
“นี่มันคือการแก้แค้นของผม....” ไอแซคพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น หัวใจของเขาสูบฉีด
มาร์วินถอนหายใจและพยักหน้า “ถ้าเกิดไอแซคอยากให้พี่ช่วยเหลือ พี่พร้อมตลอดนะ”
ไอแซคยิ้มและกอดพี่ชาย “ขอบคุณครับ”
มาร์วินยิ้มและพยักหน้า หลังจากนั้นก็เดินออกจากห้องไป
‘โอลิเวอร์?...ทำไมกันนะ?’ ไอแซคนอนลงบนเตียงและครุ่นคิด จนน้ำตาของเขาค่อยๆไหลรินออกมา
อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกัน
*ติ๊ง ติ๊ง*
เสียงดังมาจากหมวก VR
“เอ๋?” ไอแซคหันหน้าหันหน้าไปมองหมวก VR ที่วางอยู่บนเตียงข้างกายเขา
“ทำไมมันเชื่อมต่อเองหล่ะ?” ไอแซคสับสนไม่เข้าใจ แต่เขาก็หยิบหมวกVRมาสวมใส่อยู่ดี
ทันทีที่สวมใส่เขาก็เห็นข้อความปรากฏอยู่บนกระบังหน้า
[กำลังเชื่อมต่อ...]
[White Online - อัพเดท - พร้อม!]
