ตอนที่ 83 คู่หมั้นมา!

กู่ฉางเกอหรี่ตา แต่ไม่ช้าสีหน้าก็กลับเป็นปกติ

คนตรงหน้าเขาคือเจ้าสำนักเม็ดยาหินม่วง จือหยาน นางคือคนที่ปกครองสำนักเม็ดยา และแม้นางจะเป็นผู้หญิง นางก็เป็นที่รู้จักดีในอาณาจักรเบื้องบนด้านพลังและความสำเร็จในเต๋าแห่งการหลอม

แม้นางจะไม่ดูแก่ แต่นางก็ถือเป็นบรรพบุรุษของกู่ฉางเกอได้สบายถ้าพูดถึงอายุจริง

ตอนกู่ฉางเกอมาถึงนี่ เขาได้พิจารณาถึงการให้นางเป็นอาจารย์ของหลินชิวหาน ตอนนี้ที่นางส่งตัวเองมาหน้าประตู นางช่วยเหลือเขาไว้มาก

“นายน้อยกู่ฉางเกอใจกว้างจริงๆ ท่านได้แก้ความกังวลของสำนักเราโดยการนำเมล็ดพันธุ์ชั้นดีมายังสำนักเม็ดยาเรา”

เจ้าสำนักจือพูดด้วยรอยยิ้มหลังมาถึงภายในวัง เสียงของนางอ่อนนุ่ม ในเวลาเดียวกัน สายตาของนางยังจับจ้องกุ่ฉางเกอ มันราวกับว่านางอยากมองทะลุเขา

นางได้ยินเรื่องของสุดยอดอัจฉริยะแห่งตระกูลกู่มานานแล้ว ข่าวลือบอกว่าเขาเป็นชายที่โหดเหี้ยมและไม่แยแสอย่างมาก เขาสนใจแต่การบ่มเพาะ

เหตุการณ์ที่เกิดในตระกูลกู่กว่าสิบปีก่อนไม่อาจปกปิดจากสำนักใหญ่อื่นได้ แม้พวกเขาจะรีบปกปิดข่าว นางก็ยังได้ยินข่าวลือ

พวกเขาบอกว่าเรื่องนั้นเกิดขึ้นโดยชายหนุ่มตรงหน้านาง!

“ผู้อาวุโสจือหยาน ผู้เยาว์ก็แค่มอบของขวัญ สำนักเม็ดยาหินม่วงคือสถานที่ที่ดีสุดสำหรับชิวหาน”

กู่ฉางเกอพูดด้วยรอยยิ้ม

เจ้าสำนักจือหยานตอบคำพูดเขาด้วยรอยยิ้ม นางไม่รู้ว่าข่าวลือเป็นจริงไหม แต่นางมั่นใจว่าชายหนุ่มตรงหน้านางคือคนที่เต็มไปด้วยแผนการ

แถม ฐานบ่มเพาะเขายังสูง มีคนไม่มากในอาณาจักรเบื้องบนที่เทียบเขาได้

เขาคือคนเจ้าแผนการ หนุ่มหล่อที่รู้จักใช้รอยยิ้มอ่อนโยน เขาไม่ใช่คนธรรมดา!

“นี่คือคำสั่งหินม่วงของสำนักเรา ด้วยสิ่งนี้ ท่านจะสามารถเรียกนักหลอมโอสถของสำนักเม็ดยาหินม่วงเราได้ นายน้อยฉางเกอ”

“ท่านยังสามารถเรียกตัวผู้อาวุโสหรือผู้นำยอดเขาของสำนักเราโดยใช้คำสั่งนี้ แต่มันจะใช้ได้แค่ครั้งเดียวในกรณีนี้”

“สำนักเม็ดยาหินม่วงเราจะไม่ลืมบุญคุณของนายน้อยฉางเกอที่นำเด็กคนนี้มาให้เรา”

จากนั้น บางสิ่งก็ปรากฏในมือเจ้าสำนักจือหยาน มันเป็นตราที่สลักด้วยอักขระโอสถ มันมีหน้าตาธรรมดามาก และคำว่าหินม่วงก็เขียนอยู่บนนั้น

“ท่านเจ้าสำนัก!”

เหล่าผู้อาวุโสเม็ดยาหน้าเปลี่ยนสี ไม่คิดว่าเจ้าสำนักพวกเขาจะมอบคำสั่งหินม่วงให้กู่ฉางเกอ

สำหรับว่าคำสั่งหินม่วงหมายความว่าอะไร?มันไม่ต้องพูด!สำหรับสำนักต่างๆของอาณาจักรเบื้องบน การเห็นคำสั่งหินม่วงก็เหมือนกับการเห็นเจ้าสำนักหินม่วง!

ต่อให้กู่ฉางเกอ นายน้อยตระกูลกู่จะส่งเมล็ดพันธ์ชั้นดีอย่างหลินชิวหานให้ เขาก็ยังไม่คู่ควร!

“โอ้ ผู้เยาว์ขอน้อมรับความใจกว้างของผู้อาวุโส!”

กู่ฉางเกอย่อมไม่ปล่อยโอกาสอันดีไป เขารู้ดีว่าคำสั่งหินม่วงหมายถึงอะไร มันไม่เกินจริงที่จะบอกว่าคำสั่งหินม่วงมีอำนาจมหาศาลและสามารถให้เขาบัญชาการนักหลอมโอสถหลายคนในอาณาจักรเบื้องบนได้

แม้กระทั่งเขาก็ยังแปลกใจที่เห็นเจ้าสำนักมอบของดีแบบนี้ให้

กู่ฉางเกอยึดมั่นในหลักการไม่ให้ผลประโยชน์โดยไม่ได้อะไรตอบแทน เขาย่อมรับมัน ในอนาคต เขาจะไม่ต้องเตรียมสมุนไพรและวัตถุดิบใดถ้าเขาต้องการให้นักหลอมโอสถของสำนักเม็ดยาหินม่วงมาทำเม็ดยาให้เขา เขาแค่ต้องนำคำสั่งหินม่วงออกมาและเพลิดเพลินกับของฟรี

เขายังสามารถได้รับ[เม็ดยารวมวิญญาณ] [เม็ดยาแปลงวิญญาณ]และอื่นๆได

โดยธรรมชาติ กู่ฉางเกอเข้าใจความหมายเบื้องหลังที่เจ้าสำนักจื่อหยานมอบคำสั่งหินม่วงให้เขา นางอยากให้เขาขายหลินชิวหานให้เป็นการแลกเปลี่ยน เขาอดรู้สึกสนใจไม่ได้

น่าเสียดายสำหรับพวกเขา เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องขาดทุน ในเมื่อเขากล้าส่งตัวหลินชิวหานให้พวกเขา งั้นเขาก็ย่อมไม่กังวลว่านางจะทรยศเขา

“ชิวหาน คนคนนี้คือเจ้าสำนักเม็ดยาหินม่วง จากนี้ไป นางจะเป็นอาจารย์ของเจ้า เจ้าต้องฝึกฝนให้หนักและเรียนรู้วิชาหลอมจากนาง!”

หลังจากนั้น กู่ฉางเกอก็ยิ้มและลูบหัวหลินชิวหานโดยไม่พูดอะไรเกี่ยวกับการส่งมอบตัวนางให้สำนักเม็ดยาเลย ไม่ว่ายังไง คำสั่งหินม่วงก็อยู่ในมือเขาแล้ว เขาจึงไม่กังวลว่าพวกเขาจะริบคืน

เขาไม่คิดมาก

แต่กู่ฉางเกอก็ยังอยากมอบไพ่คนดีให้เจ้าสำนักจือหยาน เขาได้เอาเปรียบพวกนางแล้ว แต่นางก็ยังมอบผลประโยชน์ที่ดีให้เขา!

“ข้าเข้าใจแล้ว!นายน้อยโปรดวางใจ ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง!”

หลิวชิวหานตอบอย่างเชื่อฟัง ในเวลาเดียวกัน นางก็รู้สึกว่าหน้านางร้อนขึ้นจากการโดนกู่ฉางเกอลูบหัว

สีหน้าของเจ้าสำนักจือหยานเปลี่ยนไปตอนนางเห็นกู่ฉางเกอแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจความหมายของนาง การกระทำของเขาเกินความคาดหมายของนางอย่างสิ้นเชิง แต่ไม่ช้าสีหน้านางก็กลับเป็นสงบตามปกติ

แต่นางก็ยังสงสัยว่าทำไมนางถึงรู้สึกราวกับนางเพิ่งตบหน้าสุนัขด้วยก้อนเนื้อ?

นางอดเสียใจไม่ได้และสงสัยว่าทำไมนางถึงคิดว่ากู่ฉางเกอเป็นคนมีเหตุผล?

ใบหน้าอ่อนโยนของเขาไม่ต่างอะไรจากใบหน้าจอมปลอม แม้กระทั่งนางก็ยังโดนหลอกให้คิดว่าเขาอาจไม่ใช่คนชั่ว

แต่เจ้าสำนักจือหยานเชื่อว่าหลังหลินชิวหานอยู่กับนางไปสักพัก และถูกนางสั่งสอน นางจะต้องพัฒนาความรู้สึกลึกซึ้งต่อสำหนัก ตอนนั้น  แผนของกู่ฉางเกอที่คิดใช้สำนักเม็ดยาหินม่วงเพื่อช่วยเขาเลี้ยงปรมาจารย์โอสถก็จะต้องพัง

“เจ้าชื่อชิวหานสินะ?จากนี้ไป เจ้าจะเรียกข้าว่าอาจารย์”

เจ้าสำนักจือหยานพูดกับหลินชิวหานอย่างอ่อนโยน นางชอบเด็กใสซื่อไร้เดียงสาคนนี้มาก และยังวางแผนเลี้ยงนางให้เป็นว่าที่เจ้าสำนัก

ด้วยพรสวรรค์ของนาง มันไม่ใช่เป็นไปไม่ได้ที่หลินชิวหานจะเหนือกว่านางในอนาคต

“ชิวหานขอคารวะท่านอาจารย์!’

หลินชิวหานเองก็เป็นเด็กเชื่อฟัง และนางก็คารวะอาจารย์นางทันที นางเองก็มีความประทับใจที่ดีต่ออาจารย์คนนี้ที่มอบของให้นายน้อยนางทันทีที่พบหน้ากัน

..

ในการเดินทางเดียว ไม่เพียงกู่ฉางเกอจะส่งตัวหลินชิวหานให้สำนักเม็ดยาหินม่วงได้ แต่หลินชิวหานยังกลายเป็นศิษย์ของเจ้าสำนัก ไม่เพียงสำนักจะเป็นหนี้เขา แต่เขายังได้รับคำสั่งหินม่วงมาโดยไม่ต้องทำอะไร

แม้กระทั่งค่าโชคของเขาก็พุ่งขึ้นไปห้าร้อยแต้ม!

กู่ฉางเกอรู้สึกว่าการเดินทางครั้งนี้คุ้มค่ามาก

ไม่ช้า ร่างของกู่ฉางเกอก็ปรากฏด้านนอกประตูสำนักเม็ดยาหินม่วง พร้อมด้วยเหล่าผู้อาวุโสที่มาส่งเขา

“นายน้อย!’

อาต้า เฒ่าหมิงกับคนอื่นทักทายเขาทันทีที่เห็นเขา

“ผู้อาวุโส ขอบคุณที่มาส่งข้ากัน ข้าขอฝากชิวหานให้พวกท่านดูแลด้วย”

กู่ฉางเกอหันไปหาเหล่าผู้อาวุโสด้านหลังเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม

“ท่านพูดอะไรกัน นายน้อยฉางเกอ?สำนักเม็ดยาหินม่วงเราต่างหากที่ต้องขอบคุณท่าน เราจะไม่มีวันลืมบุญคุณนี้!”

เหล่าผู้อาวุโสประสานมือและตอบเขาด้วยรอยยิ้ม แต่ในใจ พวกเขาได้แต่กลอกตา

แม้นายน้อยตระกูลกู่จะมีภาพลักษณ์อ่อนโยนและใจดี แต่หัวใจของเขาดำมืดมาก เขารับคำสั่งหินม่วงไปโดยไม่เปลี่ยนสีหน้าสักนิด ราวกับมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ พวกเขายังจำสีหน้าตกใจของเจ้าสำนักพวกเขาได้

..

“ชิวหาน เจ้าเจอกับนายน้อยกู่ได้ไง?’

ตอนกู่ฉางเกอไป เจ้าสำนักจือหยานก็อดถามด้วยความอยากรู้ไม่ได้ขณะสอนกฏของสำนักให้หลินชิวหาน

กู่ฉางเกอไปหาคนไร้เดียงสาเช่นนางมาจากไหน?

มันดูเหมือนกู่ฉางเกอจะเก็บหลินชิวหานไว้ในที่มืด และนางก็ไม่รู้ว่านางกำลังช่วยกู่ฉางเกอนับเงินที่เขาได้จากการขายนาง

เจ้าสำนักจือหยานอดกังวลแทนศิษย์นางไม่ได้ ศิษย์ของนางไม่น่าโง่ขนาดนี้เลย เห้อ

“อาจารย์ ท่านอยากรู้ว่าข้าเจอกับนายน้อยได้ยังไง?ตอนข้าพบนายน้อยครั้งแรก เราอยู่ในตระกูลหลินของแคว้นกลาง มันคือตระกูลของข้า....”

ขณะที่หลินชิวหานพูดถึงการพบครั้งแรก นางก็นึกถึงฉากที่ยังแจ่มแจ้งในหัว ย้อนกลับไป กู่ฉางเกอเหมือนเทพหนุ่มที่นั่งบนบัลลังก์ ก้มมองทุกสิ่ง

ตอนนั้น นางกำลังยืนอยู่กับฝูงชนด้านนอกโถง และลอบมองเขา

เจ้าสำนักจือหยานพูดไม่ออกพอได้ยินคำอธิบาย นางมีชีวิตมาเป็นพันปี นางจึงมองอะไรได้ทะลุปรุโปร่ง

กู่ฉางเกอไม่ใช่คนดีจริงๆ แค่คำหวานจากปากเขาก็ทำให้หลินชิวหานติดเขางอมแงมได้แล้ว

มันดูเหมือนนางจะต้องเตือนหลินชิวหานให้อยู่ห่างจากกู่ฉางเกอในอนาคต และนางยังต้องช่วยศิษย์นางให้เห็นธาตุแท้ของเขา

..

กู่ฉางเกอกับพรรคพวกกลับตระกูลกู่

สามวันผ่านไปไว้เหมือนโกหก กู่ฉางเกอนั่งในดอกบัวด้วยสีหน้าสงบ ด้วยชุดขาวหิมะไร้ฝุ่นปกคลุม และผมที่มัดอย่างเรียบร้อยเขาจึงดูเหมือนเทพเซียนอย่างมาก

ใบหน้าของเขาดูสงบอย่างยิ่ง ดวงตายังดูลึกล้ำเหมือนจักรวาล และอักขระดำนับไม่ถ้วนก็แวบผ่านรูม่านตาเขา ในฝ่ามือเขา เขาถือขวดสมบัติเต๋าที่เต็มไปด้วยแสงสีดำสนิทไว้

“มันต้องใช้เวลาหลายวันเลยกว่าจะหลอมขวดมารนี้ได้..”

กู่ฉางเกอพึมพำ และจากนั้นก้รีบเก็บ[ขวดสมบัติเต๋า]มารไป แสงสีดำแวบผ่านตาเขา และขวดมารก็หายไประหว่างคิ้วเขา

‘หน้าต่างสถานะ!’

กู่ฉางเกอร้องเรียกระบบในใจ

เจ้าของ : กู่ฉางเกอ

รัศมี : วายร้ายสวรรค์ลิขิต

อาวุธ : ง้าวมารแปดทิศ

ตัวตน : ศิษย์แท้จริงวังเต๋าเซียนสวรรค์ นายน้อยของตระกูลเซียนกู่

เส้นชีพจร : ใจมาร กระดูกเต๋า

ฐานบ่มเพาะ : จักรพรรดิ(ขั้นต้น)

ความสามารถลี้ลับ : เคล็ดเต๋าเซียนสวรรค์(ขั้นแปด) วิหารจิตเทพบรรพกาล(พรสวรรค์) กายหมื่นปีศาจจำแลง(พรสวรรค์) เคล็ดเซียนปีศาจกลืนกิน ภูมิปัญญาไร้สิ้นสุด

ค่าโชคชะตา : 1000

ค่าโชคลาภ : 1500(มืด)

ร้านค้าระบบ : เปิด

คลัง : หนึ่งในสามชิ้นส่วนเมล็ดพันธุ์โลกx3(ผสาน) การ์ดปล้นโชคx3

กู่ฉางเกออดคร่ำครวญไม่ได้หลังมองค่าโชคชะตาแสนน้อยนิด ในเวลาเดียวกัน เขาก็มองผ่านร้านค้าระบบ

‘ถ้าข้าแลกค่าโชคลาภ ข้าจะมีค่าโชคชะตา 16000 และนั่นควรพอให้ข้าได้ของดี’

แม้กระดูกเต๋าจะดี มันก็ไม่ได้เป็นของเขา แถม ใจมารของเขายังสะกดความสามารถของกระดูกเต๋าไว้มิด ทำให้มันไร้ประโยชน์

แน่นอน เขาเพิ่งดูหมวดหมู่ของระบบ เพื่อเตรียมการในอนาคต เหตุผลเดียวที่เขายังไม่กลับวังเต๋าอมตะสวรรค์ก็เพราะเขากำลังรอการกลับมาของหยานจี เขาจึงได้รู้ที่อยู่ของกู่เซียนเอ๋อร์และเตรียมการรับมือนาง

ไม่ช้า กู่ฉางเกอก็สังเกตเห็นของดีและอดหรี่ตาไม่ได้

‘ข้าจะมีวิธีการเพิ่มในมือ’

มุมปากของเขาขดขึ้น ไม่ว่าผู้หนุนหลังของกู่เซียนเอ๋อร์จะแกร่งแค่ไหน มันก็ไม่สำคัญตราบเท่าที่เขามีทุกอย่างอยู่ในการควบคุม แต่ตอนนี้ เสียงของบริวารดังจากด้านนอกตำหนักเขาและคำพูดนั้นก็ทำให้เขาแปลกใจ

“นายน้อย ท่านผู้นำสั่งให้ท่านไปที่โถงหลัก จักรพรรดิแห่งราชวงศ์เซียนสูงสุดกับเจ้าหญิงสี่ได้มาพบท่าน พวกเขากำลังรอท่านอยู่ในโถง!’

กู่ฉางเกอผงะ จากนั้นก็หัวเราะ

‘คู่หมั้นที่รักของข้า เจ้ามาแล้ว?’