อาณาจักร ฮาร์ดี้ 1945 ตอนที่ 29 นายอยากเป็นหัวหน้าไหม?
ตอนที่ 29 นายอยากเป็นหัวหน้าไหม?
“พรุ่งนี้ฉันมีบางอย่างที่ต้องไปทำ ฉันคงจะไม่ได้มาที่นี่ พวกนายก็ทำสิ่งต่างๆ ต่อไปละ” ฮาร์ดี้พูดจบและเตรียมจะออกไป
ฮาร์ดี้เดินไปที่ประตู และนีลก็ออกมา
“บอส รอก่อนผมมีอะไรจะบอกคุณ” นีลกล่าว
“ว่าไง?”
นีลหยิบกล่องเล็กๆ อันสวยงามออกมาจากกระเป๋าของเขา บนกล่องมีตรา โรเล็กซ์สลักไว้
“เพื่อที่จะจ่ายค่ามัดจำในการรักษาภรรยาของผม คุณถึงกับยอมเอานาฬิกาของคุณไปขาย วันนี้ผมออกไปข้างนอก แล้วเดินผ่านร้านนาฬิกาโรเล็กซ์เห็นว่ามันมีรุ่นใหม่ออกมาพอดี ผมเลยซื้อมาให้คุณ”
ฮาร์ดี้เปิดกล่องด้วยความประหลาดใจ มีนาฬิกาสีทองอยู่ในนั้น มันแตกต่างจากที่ฮาร์ดี้ปล้นคุกมา เรือนนี้มันสวยกว่ามาก
“เดิมทีผมต้องการซื้อนาฬิกาเรือนเก่าให้คุณ แต่พนักงานบอกว่านาฬิการุ่นนั้นถูกขายไปหมดแล้ว นี่เป็นนาฬิกาสีทองรุ่นที่ 2 ที่เพิ่งออกใหม่ ดังนั้นผมเลยซื้อนาฬิกาเรือนนี้มาให้คุณแทน” นีลอธิบาย
ฮาร์ดี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเงยหน้ามองนีลแล้วพูดว่า "ขอบใจนะนีล ฉันจะรับนาฬิกาเรือนนี้ไว้ ว่าแต่ภรรยาของนายอาการป่วยเป็นอย่างไรบ้าง"
นีลหัวเราะ
“อาการเธอดีขึ้นมาก คุณหมอให้ยาเพนนิซิลลินและยาอื่นๆ กับเธอ ตอนนี้เธอไม่ค่อยไอตอนกลางคืนแล้ว และสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ หมอเมอร์ฟีย์ยังกล่าวอีกว่าตราบใดที่เธอรักษาอีกหนึ่งเดือน เธออาจจะหายขาดได้”
“นั่นมันเยี่ยมมาก”
วันรุ่งขึ้น
ฮาร์ดี้ไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมบิล
บิลหายดีและสามารถลุกออกจากเตียงได้แล้ว เมื่อเห็นฮาร์ดี้เดินเข้ามา เขากระซิบกับฮาร์ดี้ว่า “ฉันอ่านหนังสือพิมพ์ เห็นว่าคาสิโนของชาวสเปนถูกปล้น มีคนบอกขาดทุนมากกว่า 200,000 ดอลลาร์ นายรู้ไหมว่าใครเป็นคนทำทอม”
“พวกเราทำเอง” ฮาร์ดี้กล่าว
บิลอ้าปากกว้างและแสดงอาการเสียดายขึ้นบนใบหน้าเขา
“ถ้าฉันไม่บาดเจ็บ ฉันคงทำเงินได้มากมายจากการไปปล้นกับพวกนาย มันน่าเสียดายจริงๆ”
“ถ้าอย่างนั้นก็หายเร็วๆ อย่าไปสนใจผู้หญิงให้มากนัก นายน้ำหนักขึ้นอีกแล้ว หลังจากอยู่ที่โรงพยาบาลตั้งสองเดือน” ฮาร์ดี้กล่าว
“ฮ่าฮ่า” บิลถูกทิ้งไว้ด้วยรอยยิ้ม
บอกตามตรง
ในช่วงสองเดือนนี้ ถ้าไม่นับช่วงที่รักษาตัวแรกๆ เวลาที่อยู่ที่นี่เขามีชีวิตที่ดีมากๆ
ออกจากห้องของบิล ฮาร์ดี้ไปเยี่ยมภรรยาของนีลอีกครั้งและส่งช่อดอกไม้ให้ เจนนี่อดไม่ได้ที่จะขอบคุณฮาร์ดี้
เพราะฮาร์ดี้เป็นคนพาพวกเขามาที่ลอสแองเจลิส ถ้าไม่ใช่เพราะฮาร์ดี้ เธอยังคงทนทุกข์และมีอาการป่วยหรืออาจตายไปแล้วก็ได้
เวลาบ่ายโมง
ฮาร์ดี้สวมเสื้อผ้าที่เพิ่งซื้อมาใหม่ เสื้อเชิ้ต เนคไท เข็มขัด รองเท้าหนัง และสุดท้ายก็สวมเสื้อโค้ท ยืนอยู่หน้ากระจกเขาดูหล่อเหลาและน่าเกรงขาม
ตอนเย็น
เขาขับรถคันใหม่มาที่บ้านของเมริซา
ฮาร์ดี้ลงจากรถ บีบแตรสองครั้งแล้วมองไปที่หน้าต่างชั้นสอง
ไม่นานหลังจากนั้น ใบหน้าของหญิงสาวแสนสวยก็ปรากฏขึ้นที่หน้าต่าง
“ทอม ฉันจะลงไปเดี๋ยวนี้”
เธอสวมชุดเดรสและใส่รองเท้าส้นสูงเพื่อลงไปชั้นล่าง ฮาร์ดี้รู้สึกตาเป็นประกายทันที ที่เธอออกมา
“เมริซา วันนี้คุณสวยมาก”
เมริซายิ้มหวานให้ ฮาร์ดี้ “ฉันเตรียมตัวตั้งแต่เช้าแล้ว”
ทั้งสองขึ้นรถและขับรถไปที่คฤหาสน์เบเวอร์ลีของซีเกล ระหว่างทางเมริซามองฮาร์ดี้ “ทอม ฉันรู้สึกประหม่านิดหน่อย”
ฮาร์ดี้เอื้อมมือไปลูบผมของหญิงสาว “ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันเชื่อว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในงานปาร์ตี้”
ไฟเปิดอยู่
แขกหลายคนมาที่คฤหาสน์ซีเกล
มีรถยนต์หรูหรานับไม่ถ้วนจอดอยู่ในลานจอดรถ ชายหญิงทุกคนๆ ต่างก็แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่สวยงาม
เมริซาลงจากรถแล้วดึงกระโปรงอย่างประหม่า ความมั่นใจที่ฮาร์ดี้บอกก่อนจะมาถึง ได้หายไปอีกครั้ง เธอกอดแขนของเธอแน่น
ฮาร์ดี้จับมือผู้หญิงคนนั้นและยิ้มให้เธออย่างมั่นใจ
คฤหาสน์ตกแต่งอย่างหรูหราด้วยสระแกะสลักหินอ่อนตรงกลาง และน้ำในสระสีฟ้าใสราวกับไพลิน
“ทอม ที่นี่สวยมาก” เมริซาชื่นชม
เดินเข้าไปในห้องโถงวิลล่า การตกแต่งภายในงดงาม เห็นได้ชัดว่ามันพึ่งถูกตกแต่งใหม่สำหรับปาร์ตี้ในครั้งนี้
ในห้องโถงมีผู้คนมากมาย มีผู้คนรวมตัวกันสองหรือสามคน ทั้งนั่งอยู่และยืนสนทนาพร้อมกับแก้วไวน์ในมือ ขณะที่คนอื่นๆ นั้นเต้นรำไปกับเสียงเพลง พวกเขาต่างเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ผ่อนคลาย
ฉากงดงามนี้ทำให้ ฮาร์ดี้นึกถึงภาพยนตร์ที่เขาเคยดู
“รักเธอสุดที่รัก (the great Gatsby)”
ในภาพยนตร์เรื่องนั้น นักแสดงที่เล่นโดยลีโอนาร์โด ดิแคพรีโอ เป็นคนลักลอบค้าเหล้าเถื่อน เมื่อเขาร่ำรวยเขาใช้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อทำให้ตัวเองเป็นชนชั้นสูง เขามักจะจัดงานเลี้ยงระดับไฮเอนด์ในคฤหาสน์ของเขาและเชิญเหล่าคนดังมางานปาร์ตี้
งานเลี้ยงที่จัดโดยซีเกลนั้น หรูหล่ากว่างานเลี้ยงของลีโอนาร์โดมากๆ
ที่มุมห้องโถง ในที่สุดฮาร์ดี้ก็เห็นซีเกล
ซีเกลก็เห็นฮาร์ดี้ รวมถึงคนอื่นรอบๆ ซีเกลด้วย เขาพูดกับเพื่อนรอบๆ แล้วเดินมาด้วยรอยยิ้ม “ฮาร์ดี้ ยินดีต้อนรับสู่ปาร์ตี้ของฉัน”
“เธอคนนี่คือเพื่อนผู้หญิงของคุณเหรอ? เธอชื่ออะไร?” ซีเกลถามเมริซาด้วยรอยยิ้ม
“เมริซาครับ” ฮาร์ดี้พูด
เมริซาทักทายซีเกลเล็กน้อย
“คุณหญิงเมริซาคุณสวยมาก” ซีเกลยกย่องเธอ และหันไปหาฮาร์ดี้แล้วพูดว่า “อยู่กับแฟนนายไปก่อนนะ โอ้…ที่นี่มีดาราฮอลลีวูดอยู่มากมาย นายสามารถพูดคุยกับพวกเขาและหาเพื่อนใหม่ได้”
“ฮาร์ดี้ แล้วฉันจะไปหานายทีหลัง เราค่อยมาคุยกันเป็นการส่วนตัวเถอะ”
หัวใจของฮาร์ดี้สั่นไหว เขารู้สึกมานานแล้วว่า ซีเกลจะไม่ปล่อยให้ตัวเองมางานปาร์ตี้ได้ง่ายๆ
“ได้ครับ คุณซีเกล”
ฮาร์ดี้พาเมริซาไปที่โต๊ะ หยิบไวน์หนึ่งแก้วยื่นให้เมริซา เธอหยิบแก้วขึ้นมาและจู่ๆ เมริซาก็ดึงเขาเข้ามา
ริมฝีปากสีแดงกระซิบที่หูของฮาร์ดี้ เมริซาลดเสียงลง “พระเจ้า ทอมทายสิว่าฉันเห็นใคร”
แม้ว่าเสียงจะเบาที่สุด แต่ความตื่นเต้นยังสามารถได้ยินจากเสียงของเธอ
“ใครเหรอ?”
“คลาร์ก เกเบิล ไบรเดอร์ที่รับบทใน (Gone with the Wind) เขาเป็นไอดอลของฉัน” เมริซาจับมือของ ฮาร์ดี้อย่างตื่นเต้น
ฮาร์ดี้มองตามสายตาของเมริซา พบชายวัยกลางคนที่หล่อเหลา รายล้อมไปด้วยกลุ่มหญิงงาม เขามีหนวดอันเป็นเอกลักษณ์ ตอนนี้ในวัยสี่สิบคลาร์ก เกเบิลเขาดูเป็นผู้ใหญ่ สง่างาม และมั่นใจ ไม่น่าแปลกใจที่เขาสามารถเป็นชายในฝันของผู้หญิงหลายพันคน
สักพัก เมริซาก็ตื่นเต้นอีกครั้ง “ทอม ฉันเห็นเกรียร์ การ์สัน จากภาพยนตร์เรื่อง ‘the valley of decision’ ที่เธอแสดงเมื่อปีที่แล้ว เธอยังได้รับรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมด้วย เธอสวยและสง่างามมาก” เมริซาอุทาน
“ว้าว ทอมนั่นแครี แกรนต์ เขาอยู่ที่นี่ด้วย เขาเคยถูกเสนอชื่อเข้าชิงออสการ์มาก่อน”
“ทอม ดูผู้หญิงคนนั้นสิที่ยืนอยู่ข้างบันได นั่นคือ โอลิเวีย เดอ ฮาวิลแลนด์ เธอรับบทเป็นเมลานีในเรื่อง ‘Gone with the Wind’ เธอยังได้รับรางวัลออสการ์สาขานักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยม ครั้งที่ 12 ด้วยนะ”
ตอนนี้เมริซาได้เห็นดาราดังมากมาย เธอตื่นเต้นมาก เธอนั้นพยายามอย่างหนักเพื่อไล่ตามความฝัน เพื่อจะได้ไปฮอลลีวูด ตอนนี้เธอต้องสงบสติอารมณ์ก่อน
นอกจากดาราระดับบนแล้ว ยังมีดาราระดับกลางนับไม่ถ้วนที่นี่ ผู้ชายก็หล่อ ผู้หญิงก็สวย คนที่มาที่นี่ต่างก็มีชื่อเสียงไม่มากก็น้อย
ในฮอลลีวูดสิ่งที่ขาดไม่ได้ที่สุดคือผู้ชายหล่อและผู้หญิงสวย ทุกปีผู้คนมากมายมาที่นี่เพื่อไล่ตามความฝันซึ่งมันเป็นเพียงส่วนเล็กๆ ของความสำเร็จเท่านั้น นอกจากความสามารถแล้ว ส่วนใหญ่ยังขึ้นอยู่กับโชคอีกด้วย
บางครั้งโชคก็สำคัญมากเช่นกัน
หลังจากนั่งเล่นในห้องโถงและเต้นระบำสักพัก ชายหนุ่มในชุดพนักงานเสิร์ฟก็เข้ามาหาฮาร์ดี้
“คุณฮาร์ดี้ คุณซีเกลเชิญคุณไปที่ระเบียงชั้นสองครับ”
ฮาร์ดี้พยักหน้า
“เมริซา อยู่คนเดียวสักพักนะ ฉันจะไปพบคุณซีเกล” ฮาร์ดี้กล่าว
“อืมไปเถอะไม่ต้องเป็นห่วง”
ฮาร์ดี้ขึ้นมาที่ระเบียงชั้นสองซีเกลยืนอยู่ข้างเสาหินอ่อนที่ระเบียง และมองออกไปข้างนอก เมื่อยืนอยู่ในตำแหน่งนี้ จะเห็นคฤหาสน์ทั้งหมดได้ทั้งหมด
ซีเกลมองไปที่ฮาร์ดี้และโยนซิการ์ให้เขา
“ขอบคุณครับคุณซีเกล”
ฮาร์ดี้จุดซิการ์ตัวเอง
ซีเกลพ่นควันซิการ์ออกมา ชี้ไปที่คฤหาสน์แล้วถามว่า “นายคิดอย่างไรกับที่นี่”
“หรูหรามาก”
“ถ้าอย่างนั้นนายชอบชีวิตแบบนี้ไหม พูดกันตรงๆ”
ฮาร์ดี้หยุดคิดสักเล็กน้อย
“ผมชอบมัน”
“ฮ่าๆๆๆ”
ซีเกลหัวเราะ
“ไม่มีใครไม่ชอบชีวิตแบบนี้ แต่ชีวิตแบบนี้ต้องการเงินและอำนาจเพื่อสนับสนุน ฮาร์ดี้ นายคิดอยากจะเป็นหัวหน้าแก๊งไหม?”
ซีเกลมองตาของฮาร์ดี้และถาม
ฮาร์ดี้มองไปไกลๆ และให้คำตอบ
“อยาก!”
“ฮ่าฮ่า ฉันชอบคนที่มีความกล้าหาญและมีความทะเยอทะยาน”
ฮาร์ดี้มองดูซีเกล “คุณซีเกล ฉันไม่รู้ว่าคุณถามคำนี้และหมายความว่าอะไร?”
“ฮ่าๆ ง่ายมาก ฉันต้องการหาคนที่เหมาะสมที่จะทำสิ่งต่างๆ ให้ แล้วฉันคิดว่านายเหมาะมาก!” ซีเกลกล่าว