ตอนที่ 10

ตอนที่ 10

ดวงตาของหลิวหมิงอวี่ เป็นประกาย และเขารู้สึกเหลือเชื่อที่เขาใช้พลังงานน้อยกว่าหนึ่งในสามเพื่อแลกกับทองคำ 1 ปอนด์

ตามที่คาดไว้ มีทองคำอยู่ทุกที่ในวันสิ้นโลก

ตามราคาการกู้คืนของทองคำ จะอยู่ที่ประมาณ 280 หยวน/กรัม และทองคำหนึ่งปอนด์สามารถแลกเปลี่ยนเป็น 140,000 หยวน

เขาไม่ได้คาดหวังว่ามันจะง่ายจนฉันทำเงินได้ 140,000 หยวน

ตั้งแต่เรียนจบ เขาไม่ได้เห็นเงินฝากมาหลายปีแล้ว ดังนั้นเขาจึงมุ่งความสนใจไปที่บ้านที่เหลืออยู่

เขาไม่มีความสามารถในการเปิดประตูห้อง แต่ลู่ไห่เผิงและคนอื่นๆ ทำได้

หลิวหมิงอวี่ ตัดสินใจที่จะร่วมมือกับอีกฝ่ายหนึ่ง "พี่ใหญ่ลู่ ผมขอเข้าร่วมทีมของคุณได้ไหม ผมต้องการแค่ทอง ไม่มีวัสดุอื่น ๆ ผมสามารถแลกเปลี่ยนกับพลังงานได้ "

ลู่ไห่เผิง มาที่นี่เพื่อเอาชนะ หลิวหมิงอวี่ และตอนนี้เขาได้ยินคำขอของหลิวหมิงอวี่:

"น้องอวี่ ยินดีต้อนรับเข้าทีม"

หลังจากที่หลิวหมิงอวี่ เข้าร่วมทีมค้นหาแล้ว เขาก็เริ่มการค้นหารอบใหม่ในแต่ละห้อง

เมื่อมีเมาส์อยู่ ประตูเหล่านี้ไร้ประโยชน์ ซอมบี้ข้างนอกถูกฆ่าตายหมดแล้ว เหลือเพียงซอมบี้ในห้องเท่านั้น

เมื่อเผชิญหน้ากับทีมค้นหาที่เหมือนหมาป่า ซอมบี้ที่กระจัดกระจายก็ทำอะไรไม่ถูกที่จะต่อสู้กลับ

หลังจากทำความสะอาดห้องทั้งหมดแล้ว ก็เป็นเวลาบ่ายโมงแล้ว

ในท้ายที่สุด ทุกคนต่างก็บรรทุกสิ่งของชิ้นใหญ่และเล็ก วัสดุที่พวกเขาค้นหาไม่เพียงแต่เกลือเท่านั้น แต่ยังรวมถึงวัสดุที่มีประโยชน์อื่นๆ ด้วย

ฉันจะไม่ทำในครั้งนี้ มาครั้งหน้าจะมีซอมบี้มาเต็มแถวนี้เยอะมาก

หลิวหมิงอวี่ต่างจาก ลู่ไห่เผิงและคนอื่นๆ เขาผ่อนคลายกว่ามาก มีหน้าที่เพียงแต่ถือกระเป๋า ถือปืนเหล็กอยู่ในมือ และไม่มีอะไรอย่างอื่น

“พี่ลู่ ต้องการความช่วยเหลือจากผมไหม” หลิวหมิงอวี่ เห็นว่า ลู่ไห่เผิง กำลังดิ้นรนกับหลังของเขาและเอื้อมมือออกไปช่วยถือกระเป๋า

“น่าอายจริงๆน” ลู่ไห่เผิง ดูละอายใจ เขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการรวบรวมเสบียง และขอให้อีกฝ่ายหนึ่งช่วย

อันที่จริงหลิวหมิงอวี่ ได้รับมากมาย เขานำทองคำและเครื่องประดับอื่นๆ ที่พบในชุมชนทั้งหมด

จัดการให้หมด ถอดสร้อยคอแพลตตินั่มและของที่คล้ายกันออกไป แล้วเอาเหรียญทองคำมาเกือบสองเหรียญ ดังนั้นมันจึงเป็นมูลค่าเกือบครึ่งล้าน

บริเวณใกล้เคียงยังคงปลอดภัย ซอมบี้รอบๆ ถูกฆ่าตาย และกลุ่มคนรีบมาที่รถบรรทุกเล็กด้านข้างอย่างรวดเร็ว

หลู่ไห่เผิงเป็นคนขับ และคนอื่นๆ ก็นั่งกับสินค้าข้างหลัง

หลิวหมิงอวี่ ค้นพบว่าแม้ว่าสถานที่ที่เขาข้ามไปในครั้งนี้จะอยู่ในย่านที่อยู่อาศัย แต่จริง ๆ แล้วอยู่ตรงชานเมืองและไม่ได้ไกลหากจะเข้าไปในเมือง

รถบรรทุกออกจากเมืองในเวลาไม่ถึงห้านาที

หลิวหมิงอวี่ ที่อยู่ด้านหลังพูดคุยกับทุกคนและได้รับความรู้ที่เป็นประโยชน์มากมาย

สำหรับคนที่ชอบคนบ้า อาจเป็นเรื่องของสามัญสำนึก แต่สำหรับ หลิวหมิงอวี่มันคือโอกาสที่ดีที่สุดที่จะเข้าใจโลก

ปีนี้คือ 2115 ห้าปีแล้วตั้งแต่มีการระบาดของไวรัสครั้งแรก ไวรัสสามารถแพร่ระบาดได้มากและแพร่เชื้อสู่คนจำนวนมากในระยะเวลาอันสั้น สิ่งนี้นำไปสู่ซอมบี้จำนวนมากในเมืองใหญ่เหล่านั้นและมนุษย์ธรรมดา ทำได้เพียงถอยกลับเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร

มนุษย์ที่รอดชีวิตจากการระบาดของไวรัสได้ก่อตัวเป็นอาณานิคมในเขตชานเมืองระหว่างหางโจวและเจียเฉิง การตั้งถิ่นฐานของเจียหาง ผู้รอดชีวิตเกือบทั้งหมดอาศัยการตั้งถิ่นฐานของเจียหางนี้และเอาตัวรอด

มีผู้คนประมาณ 200,000 คนในนิคมเจียหาง ผู้คนในนิคมมีความสลับซับซ้อนและแบ่งออกเป็นกลุ่มต่างๆ

ส่วนใหญ่มีห้าคนที่รับผิดชอบสิทธิของการตั้งถิ่นฐาน

ระหว่างการสนทนาเล็กๆ รถมาที่กระท่อมแล้วหยุด

ไม้ธรรมดาบางชิ้นกลายเป็นฉากกั้น ที่ประตูมีทหารกลุ่มหนึ่งกำลังลาดตระเวนด้วยปืน

"ไม่ใช่ลู่ไห่เผิง แต่เป็นผลผลิตที่ดี" ชายอ้วนคนหนึ่งเดินออกจากประตู

หลู่ไฮเผิงหยิบถุงที่เตรียมไว้แล้วออกจากที่นั่งแล้วยื่นให้ "ไม่มาก กินซะ"

อีกฝ่ายรับมา เปิดกระเป๋าแล้วชำเลืองมองดู มันเป็นถุงเกลือและโบกมือให้นายประตูว่า

"เปิดประตู"

สำหรับทีมค้นหาที่ออกไปเขาไม่กล้าที่จะเปิดเผยมากเกินไป ถุงเกลือเป็นสิ่งที่ดีอยู่แล้ว ถ้าใช้ดีก็เข้าเมืองชั้นในได้ทั้งวัน

ยามเปิดประตูและลู่ไห่เผิงขับรถเข้าไป

“เป็นที่น่าสงสัยมากหรือ ทำไมเจ้าไม่รีบวิ่งผ่านประตูธรรมดาๆ แบบนั้นล่ะ?” หลางไจ่รู้อยู่แล้วว่าหลิวหมิงอวี่ ไม่ได้ออกจากนิคมเจียหาง และตั้งใจที่จะอวดความรู้ของเขา

หลิวหมิงอวี่ ยิ้มและมองดูหลางไจ่ไม่ได้พูด

“ทำไมถึงไม่อยากรู้ล่ะ” หลางไจ่พูดไม่ออกก่อนที่ หลิวหมิงอวี่ จะพูดได้ เขาแนะนำตัวเอง

"นั่นเป็นเพราะคนที่เฝ้าประตูคือหลี่ไห่เฟิง ซึ่งเป็นผู้ควบคุมอำนาจทางทหารในนิคมอย่างแท้จริง ไม่มีใครกล้าขัดขืนคำสั่งของเขาที่นี่ มิฉะนั้นความตายเท่านั้นที่จะสิ้นสุด และมันจะเป็นความตายที่เจ็บปวด”

รถแล่นไปห้านาทีแล้วมาอยู่ใต้กำแพงเมือง

รหหยุดลง ทุกคนลงจากรถ

ลู่ไห่เผิงชี้ไปที่ประตูหน้าและกล่าวว่า "น้องหลิว ข้างในเป็นเมืองชั้นใน ถ้าต้องการเปลี่ยนก้อนพลังงานเป็นทอง ก็สามารถเข้าไปข้างในและดูได้"

อันที่จริง เขาต้องการแลกเปลี่ยนก้อนพลังงานทั้งหมดในมือของ หลิวหมิงอวี่ แต่ฝ่ายตรงข้ามต้องการเพียงทองคำ ซึ่งเป็นเรื่องยากสำหรับเขา

“ขอบคุณครับพี่ลู่”

“สร้อยข้อมือของนายอยู่ที่ไหน ฉันจะส่งที่อยู่ของเราให้ และนายสามารถมาร่วมกับเราในภายหลังถ้ามีเวลา หรือจะมาหาเราถ้านายต้องการความช่วยเหลือ”

ลู่ไห่เผิง กล่าวพลางเขาเปิดสร้อยข้อมือในมือของเขา แม้ว่าเครือข่ายมือถือจะไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป แต่เครือข่ายท้องถิ่นของสร้อยข้อมือก็ยังสามารถใช้ได้

“สร้อยข้อมือผมหาย” หลิวหมิงอวี่เกาหัวของเขา

“ป๋อไจ๋ ถอดสร้อยข้อมือแล้วมอบให้น้องหลิว”

“พี่ครับ ผมยังมีของที่ผมเก็บมาตั้งนานแล้ว”

“ไปให้พ้น ข้อมูลไหนที่หวงแหนมานาน กลับไปหาใหม่เอง”

“มาเถอะน้องหลิว”

ลู่ไห่เผิง รักษาตำแหน่งของเขาไว้ในสร้อยข้อมือและมอบมันให้ หลิวหมิงอวี่

“น่าอายจริงๆ” หลิวหมิงอวี่ หยิบสร้อยข้อมือของป๋อไจ๋อย่างเขินอาย จากนั้นจึงหยิบก้อนพลังงานขนาดเท่าเมล็ดถั่วเหลืองสองอันจากถุงไปให้หลี่เหวินป๋อ "ป๋อไจ๋ นี่ของนาย"

“ขอบคุณครับพี่หลิว” หลี่เหวินป๋อรับมันและถือไว้ในมือทันทีเพราะกลัวว่าจะถูกเอาคืน

“เด็กคนนี้ สร้อยข้อมือไม่แพงขนาดนั้น นายสามารถหยิบมันขึ้นมาได้บนถนน” ลู่ไห่เผิงดุด้วยรอยยิ้ม

“ไม่เป็นไร ถือว่าเป็นรางวัลที่พาผมมาที่นี่ครั้งนี้ก็ได้”

พลังงานสองก้อนขนาดเท่าถั่วเหลืองคืออะไร?มันสามารถ แลกสร้อยข้อมือไฮเทคได้ หลิวหมิงอวี่ เพิ่งได้เห็นเมื่อเขามาที่โลกนี้

เขาตรวจสอบสร้อยข้อมือนี้และพบว่ามีเทคโนโลยีมากมาย

เขาเปิดใช้งานสร้อยข้อมือเด็กหญิงตัวน้อยกระโดดออกมาทันที มุ่ยปากแล้วพูดกับเขาว่า

"คนไม่ดี คุณไม่ใช่เจ้านายของฉัน คุณจับฉันมาหรือเปล่า คืนฉันให้เจ้านายเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นฉันจะโทรแจ้งตำรวจ"

หลิวหมิงอวี่ มองไปที่ เด็กหญิงตัวน้อยนี้ ตกตะลึง สถานการณ์เป็นอย่างไร? ปัญญาประดิษฐ์?

“พี่หลิว เดี๋ยวผมจะตั้งค่าให้” หลี่เหวินป๋อเดินเข้ามา

เมื่อเห็นหลี่เหวินป๋อ กำลังมา เด็กหญิงตัวน้อยก็ทำท่าทางน่าสงสารในทันที: "เจ้านาย คุณยังต้องการฉันไหม”

หลี่เหวินป๋อยังคงนิ่งเฉย หลังจากการดำเนินการบนอินเทอร์เฟซการทำงานที่คาดการณ์ไว้ เด็กหญิงตัวน้อยบนหน้าจอก็หายไป

“พี่หลิว สามารถตั้งค่าที่เหลือตามความต้องการได้เลย”

หลิวหมิงอวี่ กำหนดภาพลักษณ์ของผู้ช่วยของเขาในฐานะเอลฟ์ หลังจากการตั้งค่าบางอย่าง รูปภาพใหม่ของผู้ช่วยสร้อยข้อมือก็ปรากฏขึ้น

“เจ้านาย ยินดีต้อนรับ มีอะไรให้ช่วยไหม” เอลฟ์บินอยู่ตรงกลางหน้าจอแล้วถาม

หลิวหมิงอวี่ ตกหลุมรักสร้อยข้อมือนี้และตกหลุมรักกับเอลฟ์ผู้น่ารัก

เขาพบว่าพวกเอลฟ์ไม่ธรรมดาเลย ดูเหมือนพวกเอลฟ์จะเป็นปัญญาประดิษฐ์จริงๆ

เกรงว่าจะขายได้ราคาสูงลิบลิ่ว

ไม่ ฉันอยากจะเอามันออกมาจริงๆ ฉันกลัวมันจะถูกฆ่าก่อนที่จะขายออกไป

บางที ควรจัดตั้งบริษัทเทคโนโลยีขึ้นเพื่อส่งเสริมสิ่งเหล่านี้

แต่ทั้งหมดนี้ต้องทำเมื่อเขามีกำลัง ทุกคนไร้เดียงสา และเขาไม่แข็งแกร่งพอที่จะเก็บความลับเหล่านี้ไว้